bende 4 yıl çalıştım hiç para harcamadan bütün kazandıklarımı biriktirdim de ne oldu düğünümü yapsın,çeyizimi dizsin diye aileme verdim,annem diğerlerine ne yaptıysa bana da aynısını yaptı.Kayda değer hiç bişey almamış..bi uyku seti bile almamış...bende kendim beceremem annem daha iyi bilşr dediydim keşke vermeseydim..evlendim o yok bu yok...misafirim gelse nevresim yok,çarşaf yok yeteri kadar havlu yok...ancak dantel,patik,örgü vs... benim paralara ne oldu fossssssss...
Annemle tartışmasını bile yaptım birazcık utanacağına "ne yapayım çalışıyorsun biriktir tekrar çok istiyorsan "dedi...bir sürü borcumuz var kredilerle uğraşıyoruz nasıl para biriktireceksek...Eşimin ailesine de o kadar yüklendi ki yok şu olacak yok bu olacak diye.Beni tembihliyodu şunu iste diye bende annem en iyisini bilir diye her istediğini şart koştum eşime alınacak diye..Durumları benim ailemden kötü olmasına rağmen ikiletmediler hala da yaranamadılar anneme.düğünümde takılan altınları bile vermedi sanki düğünde borç yapmış gibi.Eşim bunun bi kere bile lafını yapmadı.Verdiğim paranın haddi hesabı yok 10 küsür milyar verdim.Bundan hariç ne zaman ailemi görmeye gitsem babam "hiç sormuyorsun babanın harçlığı var mı yokmu diye " söylenip para istiyordu veriyordum ,sonra anneme de veriyordum ki bu insanların evine 2 maaş girdiği halde.ve eşimin bunlardan hiç haberi yoktu hiç evli diye düşünmediler...kardeşim evli kocasından hayır yok o arar para gönderebilir misin bi de ona gönderirim..evliyim ama halen onlara yardım etme sorumluluğum var sanki...annem arar kardeşinin maddi durmu iyi değil der bana anlatır ee madem iyi değil annesin yardım etsene diyesim geliyor diyemiyorsun işte kırılır diye.Kendi evime en ufak bişey alacağımı duysa "alma paranı harcama elin oğluna " diyor..evlenmişim o benim kocam diye hiç düşünmüyor elin oğluymuş..hep paramı elin oğlu yiyor gözüyle bakıyor evliliğimize -ki eşimde benle aynı maaşı alıyor-yani hiç bi üstünlüğüm yok.
Yani arkadaşım diyeceğim o ki sen en azından kendine harcamışsın tadını çıkar evlenince zaten harcayamazsın sonuçta evin ihtiyaçları oluyor onlara harcarsın.Kendin için harcadığın paraya niye acıyorsun ki...Bak ailende arkandaymış ne güzel
Annenizin tavrına çok şaşırdım ve öfkelendim.Başka biri yapsa söylenecek söz çok da
bunu yapan bir''anne''olunca insan tıkanıp kalıyor yorum yapmakta.
O yüzden sınırı aşmadan sadece şunu söyleyebilirim ki gönül rahatlığıyla maddi olarak
elinizi ayağınızı çekebilirsiniz ailenizden.çok istiyorlarsa maneviyat verirsiniz ama maddi olarak
yapacağınız her yardım kendinize ve eşinize haksızlık olur.
Gelelim asıl konuya;
birikim yapmak çok keyifli bir alışkanlık ama malesef bazen insan yönlendirilmeden
tek başına bunu kazanamıyor.Hayatta bir amaç olmadan emek verilmiyor hiçbirşeye.
Öncelikle bir amaç koyun kendinize,çok yüksek olmasın çok da kolay elde edilebilir olmasın,orta yolu bulun yani.Sonra şartlandırın kendinizi her ay düzenli olarak bir miktarı görmeyin ve atın bir kenara.
Vee...asgari ücretle ev geçindirip çocuk büyüten yaşıtlarınızı düşünün.
Hedef belirlendikten sonra amaç hırsa dönüşüyor zaten.
Tehlikeli olmadıkça bence gayet yararlı bir duygu hırs.
Birşey alırken''ne kadar gerekli''sorusu bencede çok yararlı.
ihtiyaç harici bir çok gereksiz şeyin alımını durduruyor bende.
Evlenmeden önce parasının hesabını bilmeyen ben,
evlendikten sonra hatta nişanlılık döneminden itibaren tam bir ekonomi uzmanı kesildim:)
Memnunum,hem gereksiz harcamalar yapıp anlık mutluluklarımdan arındım,
hem de ihtiyacım olmayan şeylerin ağırlığından arındım.
Çalışmıyorum,tek maaşla gayet de güzel geçiniyoruz.
Eşim maaşını alır almaz bana verir,ilk önce faturalarımızı,kart borçlarımızı ayırırız.
Geriye kalanla da 1 ay rahat geçiniriz.Harcamalar gereksiz olmayınca paranızda bereketli oluyor.
Birikim yapıyorum arada ama mutlaka ihtiyaç duyduğumuz bir yere harcanıyor.
Ya bir ev eşyası ya arabayla ya da evle ilgili bir gidere harcanıyor.
Birikimden olunca sanki hiç para harcanmamış gibi oluyor.
Hayatta herşey insanlar için o yüzden her durumda kenarda biraz da olsa birikimimizin olması gerek,
ihtiyaç anında temin etmek güç malesef.Geç kalmış sayılmazsınız bence,
kendinizi sıkıntıya sokmadan her ay bankaya atacağınız belirli bir miktar,
sizi zaman geçtikçe daha güvende hissettirecektir.
yani kısacası birikim için kendine bir miktar belirle ve onu ay başında kenara at (altınsa altın, paraysa para) onu yok say, ta ki ev-araba almaya karar verene kadar, tabi bunun için irade şart.
