- 3 Ekim 2010
- 11.450
- 3.685
Merhaba arkadaşlar, forumun eski üyelerindenim. Eskisi gibi aktif olamıyorum çocuk, iş vs derken ama biliyorum ki insanlar’ın birbirine yardım ettiği, fikir verdiği bir platform..
Bazı korkularımdan bahsetmek istiyorum. Umarım bana ve benim gibi olan herkese bu konunun faydası olur. Ben çok korkak bir insanım arkadaşlar, bebekken bile her şeyden korkan, ürken, uykularımda sıçrayan bir bebekmişim.
Dentofobi diye bir konumda var onu yendim çok şükür, şu an 5 tane implantım var.
Lafı daha fazla uzatmadan konuya geçmek istiyorum. Her türlü kanatlı, kanatsız hayvan fobim var. Kedi, köpek görünce yolumu değiştirmedim hiç ama köpeklerin en fazla başını okşamaktan öteye gidemedim. O da hayatım boyunca bir elimin 5 parmağını geçmez herhalde, hani dur şu köpeği seveyim olmadı hiç..
Bir yerde yemek yersek ve kediler varsa ben asla rahat olamam ayaklarımı toplarım ve gözüm sürekli masanın altındadır. Ama oğluma hiç bir şekilde engel olmadım. Benim gibi olmasını istemedim.
Hep hayvanlara yaklaşsın, sevsin istedim öyle de oldu. Kedi görünce sevmeden duramazdı, köpek görünce sarılırdı ben o sevmeye giderken gözlerimi kapatırdım ya tepki verirse diye ama yine de asla dur ısırır vs diye engel olmadım.
Hep kendimi bir hayvanı sahiplendiğimi hayal ederdim, oğlumda hayvanları çok sevince radikal bir kararla yavru cins kedi sahiplendim. Çünkü gerçekten bağ kurmak doya doya sevmek istiyorum. Lakin yavrumuz 3 haftadır bizimle ben sadece kediyi sabit yatıyorken sırtını okşamaktan öteye gidemiyorum.
Kızım, canım diyorum gıırrlıyor yani bu kadar çok sevip doyasıya dokunamamak çok tuhaf, bu durum beni çok üzüyor.
İçim gidiyor resmen, daha yavru bazen oyunlar yapıyor zıplıyor, koşuyor ben odaya giremiyorum. Çoğunlukla mutfakta takılıyorum. Maması, kum temizliği her şeyi bende. Eşime her gün kızım nasıl deyip resmini istiyorum
Ve büyüyor.. İlk evimize geldiğinde avuç içi kadardı şimdi iki avuç içi kadar oldu. Şu halleri bir daha geri gelmeyecek, daha fazla kaçırmak istemiyorum..
Ne yapabilirim?
Nasıl aşabilirim?
Herkese şimdiden çok teşekkür ediyorum..
Bazı korkularımdan bahsetmek istiyorum. Umarım bana ve benim gibi olan herkese bu konunun faydası olur. Ben çok korkak bir insanım arkadaşlar, bebekken bile her şeyden korkan, ürken, uykularımda sıçrayan bir bebekmişim.
Dentofobi diye bir konumda var onu yendim çok şükür, şu an 5 tane implantım var.
Lafı daha fazla uzatmadan konuya geçmek istiyorum. Her türlü kanatlı, kanatsız hayvan fobim var. Kedi, köpek görünce yolumu değiştirmedim hiç ama köpeklerin en fazla başını okşamaktan öteye gidemedim. O da hayatım boyunca bir elimin 5 parmağını geçmez herhalde, hani dur şu köpeği seveyim olmadı hiç..
Bir yerde yemek yersek ve kediler varsa ben asla rahat olamam ayaklarımı toplarım ve gözüm sürekli masanın altındadır. Ama oğluma hiç bir şekilde engel olmadım. Benim gibi olmasını istemedim.
Hep hayvanlara yaklaşsın, sevsin istedim öyle de oldu. Kedi görünce sevmeden duramazdı, köpek görünce sarılırdı ben o sevmeye giderken gözlerimi kapatırdım ya tepki verirse diye ama yine de asla dur ısırır vs diye engel olmadım.
Hep kendimi bir hayvanı sahiplendiğimi hayal ederdim, oğlumda hayvanları çok sevince radikal bir kararla yavru cins kedi sahiplendim. Çünkü gerçekten bağ kurmak doya doya sevmek istiyorum. Lakin yavrumuz 3 haftadır bizimle ben sadece kediyi sabit yatıyorken sırtını okşamaktan öteye gidemiyorum.
Kızım, canım diyorum gıırrlıyor yani bu kadar çok sevip doyasıya dokunamamak çok tuhaf, bu durum beni çok üzüyor.
İçim gidiyor resmen, daha yavru bazen oyunlar yapıyor zıplıyor, koşuyor ben odaya giremiyorum. Çoğunlukla mutfakta takılıyorum. Maması, kum temizliği her şeyi bende. Eşime her gün kızım nasıl deyip resmini istiyorum
Ve büyüyor.. İlk evimize geldiğinde avuç içi kadardı şimdi iki avuç içi kadar oldu. Şu halleri bir daha geri gelmeyecek, daha fazla kaçırmak istemiyorum..
Ne yapabilirim?
Nasıl aşabilirim?
Herkese şimdiden çok teşekkür ediyorum..
Son düzenleme:
Hiç sevmem, kedi mi ıyyy diyen insan şu an bu durumda. Bazen kedi kendini sevdirmek istemiyor, o an kucakta durmak değil gezmek falan istiyor mesela. Annem de üzülüyor neden kucağımda durmadı diye 
5-6 ay sonra bu başlığa geri dönüp okuduğunda şaşiracaksin. Kedilerin bu konuda gizli silahları var 
kendinize zaman verin her şey çok güzel olacak sadece zamanı var
Tüyü kadar ömrü olsun bu arada.
