Teşekkür ederim canım ilgin için :)
Maddi konularda erkeğin davranışı düşüncesi de çok önemli. Laf dinlemiyordu bigün kavga etti benle ben tasarruf edicem diye uğraşırken. Marketten 10 tl ye çikolata almak istedi Alman malı diye ben de 4 senedir bi çikolata istiyom ama almıyom pahalı diyr nasılsa faydalı değil diyorum neyse markette bana bağırdı Alman çikolatası yiyemeyecek miyim diye (çocukken dayısı getirirmiş bayatlarını bunlara verirlermiş) ben de öyle mi dedim 1 sene karışmadım ne istersem aldım tabii o da ii niyetle yaklaşıo evde bişey eksik olmasn yapma tasarruf diyo ama bolca abur cubura yatırıyo parayı ve kk den ek hesaptannyapıyo bunları sonra ödeyemiyo babası yardım ediyo. Bu sene ben hiç ilgilenmedim 1 sene sonunda hesqp kitap bilgisi istedim şok oldum 30 bin kesin kredi borcu üzerine ek hesaplar falan duygusql bi konuşma yaptım ben işbirliği yapmak istiyorum ben evde her şey olup borç batağında olmak istemiyorum biraz tasarruf yapıp borçlardan kurtulmak istyrm dedim. Zaten çalışamıyorum buna çok üzülüyorum. Dedim benim gibi eşi bulmuşsun neden değerimi bilmiyosun :))) o da tamam dedi bu sene seni dinlicem. Tabii ay sonuna doğru yine başladı şimdi abur cubura gereksiz şey almaya
Allahım bana bi kapı aç evden para kazandır bana dedi dualar ettim sonra her yerden karşıma borsacılar çıkmaya başladı ve bunu bi işaret olarak aldım bismillah dedim başladım çok detay verdim ama benim de anlatmaya ihtiyacım vardı çok bunaldım geçtiğimiz Haziran panik atak krizi geçirdim düşünmekten. Hiç arkadaşım da yok. Büyüdüğüm şehirden gidince kimse aramaz sormaz oldu. Burda da çevre edinemedim. İşte aramayan arkadaşları sağlığımı maddiyatı dünyanın gidişatını düşündükçe kendime ettim. Şimdi ara ara kalbım sıkışıyo nefesim daralıyo krize dönüşmesin die kafamı dağıtmaya çalışıyorum. Derken borsa umudu çıkınca karşıma içime yaşama sevinci geldi uykularım kısaldı düzene girdi biraz daha umutlu mutlu hissediyorum kendimi. Artık yavaş yavaş çıkmam lazım depresyondan :)
Annem de çok üstüme geliyor seni boşuna mı okuttuk boğazımızdan bütçemizden kıstık diyip duruyor halimi görmüyor beni daha çok bunalıma sokuyor kendi depresyonunu bana kusuyor.
Çok uzattım da o kriz geçirdiğimde bana depresyon ilavı verdi dr ben kullanmak istemiyorum dedim bana ilaç değil arkadaş lazım sohbet lazım dedim. Annem bana kızdı ben sen 2 yaşındaykenden beri o ilaçları kullanıyorum senin yüzünden ddi. Anne 2 yaşında ben sana ne yapmış olabilirim dedim cvp veremedi. (Annemin senelerce çocuğu olmamış beni evlat edinmişler ve çocuğu olmuyorken de ben gelince de toplumun nasıl sözler söyleyebileceğini az çok tahmin edersiniz) O dönemlerde ve öncesinde yaşadıklarını hala atlatamamış. Ama benim bunda ne suçum var ben de zor şeyler yaşadım sokakta yürürken hiç tanımadığım birinin bana gelip ben seni tanıyom sen şunun kızısın değil mi diyolardı annene tanıyodum diyolardı. ( annem doğumumda ölmüş biyolojik ailemi tanıyan da çok yanyana mahallelerde oturuyoduk ) Bana ve babama kusuyor hala depresyonunu... hep bizi suçluyor siz beni mutsuz ediyosunuz beni siz sinirlendiriyosunuz diyor sürekli evde terör estiriyor ama dışarıya melek
Ben neden bu kadar detay anlattım inanın bilmiyorum paylaşmamam gerektiğini düşünmeme rağmen silesim de gelmiyor. Konuşmaya ihtiyacım vardı konuştum rahatlarım umarım artık.