Yaşamaktan nefret ediyorum.

Kendim dahil herşey ve herkesten nefret ediyorum. Yaşamaktn nefret ediyorum ama ölmelkten de korkuyorum. Ne zaman bitecek bu hayat?

zamn dursa, herşey dursa ve bitse bu saçma sapan yaşam

Eninde sonunda hepimiz ölecez, bazilari niye bu kadar acele eder bilmiyorum!!

Hepimizin basina musibetler geliyor zor dönemler yasiyoruz, hadi hep beraber ölmek icin yalvaralim o zaman....Yasamanin anlami bu degil arkadasim...:1no2:

Hayattaki herseyi bir imtihan olarak kabul et ve elinden gelen en iyi sekilde bu imtihani kazanmaya calis.a.s

Allah yardimcin olsun..:Saruboceq:

sıkıntılı bir dönemdesin belli ki....
ama ölüm hiçbir zaman çözüm olamaz....
ne dertlerle boğışan neler atlatan insanlar dimdik ayakta durabiliyo sen neden hemen pes edebiliyosun ki?
eğer derdini açabilirsen yardımcı oluruz belki....
ama yaşadıklarımız ne olursa olsun ölümü aklımıza getiremeyiz. o canı allah verdi allah alabilir...
herşey biz insanlar için....
önemli olan pes etmemek ve herşeye göğüs germek....
lütfen kendine gel ve toparlan....hiçbirşey senin mutluluğundan önemli değildir unutma....benneyaptımki:a015:

mahser .!.:

Kendim dahil herşey ve herkesten nefret ediyorum. Yaşamaktn nefret ediyorum ama ölmelkten de korkuyorum. Ne zaman bitecek bu hayat?

zamn dursa, herşey dursa ve bitse bu saçma sapan yaşam

Genişletmek için tıkla...

Senin şu kurduğun cümleyi hayatım boyunca bir kaç defa ben de kurdum. Ben ölmekten de korkmadım, dipnot sana...

Şimdiyse çok utanıyorum kendimden böyle dşündüğüm için, inancımı yitirdiğim için, aslında önümde duran mutlulukları göremeyecek kadar kör olduğum için, sevdiklerimi üzdüğüm için, kendime zarar verdiğim için.

Çok eminim sana çok anlamsız geliyor şuraya yazdıklarım şu anda...bana da gelirdi çünkü...ama o aydınlık senin de yüreğine parlayınca hak vereceksin bana. İnşallah ve tez vakitte.

birkaç yıl önce bende böyle düşünüyordum
sanki yazını okuyunca o günlere geri döndüm bir an..
hayat kişiye sıkıcı geliyorsa iki şeyy bunda ana etkendir...
1-aileden
2-kişinin kendi sorunları, aşamadığı problemleri, iç hesaplaşmaları vs..

bakış açımızı değiştirirsek değişiriz,gelişiriz.
biz değişirsek olaylarda değişir...
olaylar aynı olayken problem aynı problemken; sonuçların farklı olmasının sebebi nedir sizce?

cnm sen ruh halini yazmışsın sadece. sana söylenebilecek herşeyi yukarda arkadaşlarımız yazmış ekliycek tek şey ise derdini anlatmayan derman bulamaz. Allah yardımcın olsun.:a015:

canım ölmeyi çıkar lütfen aklından artık hayatın diğer yüzünü görmeye çalış hayat ne kadar kötü olsada inankı senınde bir tutunacak dalın vardır bu hayatın içinde bu kadar karamsar olma canım Allah büyüktür ondan asla umut kesilmez ben biliyorum ki en kısa zamanda toparlanacaksın vede çok mutlu olacaksın eminim buna hayatı olumlu yönleriyle düşün bitanem Allah kolaylık versın sana sevgiler canım.

yaşamın iyilikleri olduğu kadar kötülükleride var, Allah mucizelerle bizi bu dünyaya sınav için göndermiş herşeyin bir sebebi var. acısıyla tatlısıyla kaderlerimiz daha anne rahmine düşmeden yazılıyor. bazısının ailesi ile ilgili sorunları bazısının sevglisiyle, eşiyle.önemli olan sorunları seni üzmeyecek en mantıklı şekilde çözmek.. allahın yarattığı hiç bir kul hiç bir varlık sevgisiz değildir, olamaz. sen ölümü düşünerek seni seven bu alemin yaratıcısına en büyük haksızlığı yaparsın.ölümü düşündün ve yaptın ne olacak öbür dünyan bundan sebep daha kötü olacak Allahın verdiği canı almak en büyük günah. acı da mutlulukta insanlar için seni üzen konu veya kişiler her neyse gönlünü ferah tut hemen pes etme lütfen.seni üzenler ve sebep olanlar şu anda gülerken sen kendine acı çektirme. sen güçlüsün profilinde gördüğüm kadarı ile de bilgili bir eğitimcisin.daha çevrendekilerinin senden öğrenecek çok şeyi var güçlü ol güzel kardeşim.

Başlamak zor cümleye. Nerden başlayacağını bilememek zor belki de.Belki de hiç başlamamak en iyisi. İçindekini içinde saklı tutmak.İçinde bişey varsa tabii. Aslında belki de yine her zamanki gibi hiç bir sorun yok. 27 yıldır olduğu gibi.

Hiç bir şey anlatmadan çok şey anlatmaya çalışmak ne zor. Anlaşılmayı beklemek ne zor ve yıpratıcı. İlk defa anlaşıldığımı sanmıştım oysa onunla tanıştığımda. Anlamamış meğer. Anlamıyor. Saatlerdir ağladığımı ve şişen gözlerimi bile fark etmedi. Kim bilir belki de fark etmek istemedi. Sıkıldı artık…

Ben de sıkıldım. Çok sıkıldım. Çok da yoruldum. Ama gerçekler orada. Gözümün önünde. Bu kış gününde sırtında incecik yazlık ceketi ve başkasının verdiği yanları açılmış yine yazlık ayakkabılarla, 1-2 milyon az para vermek uğruna, 20 dakikalık yolu 20 saatte gelebilen annem. Yanında minik downlu, ama yüreği etrafımdaki herkesten daha büyük olan sevgisiyle en çok beni sarıp sarmalayan kardeşim.

Vedalaşmak her zamanki gibi zordu. Ben çabuk unutuyorum da, o küçücük çocuğun yüreğinde nasıl yaralar açıyosam, “ bi daha evlenme emi” diye tembihliyor her seferinde.

Bir sigara yaktım şimdi, ömrümün de bu sigara gibi kısa olmasını dileyerek. Beni hiç de korkutmayan tam tersi rahatlatan savaş senaryolarını hatırladım sonra. Savaş bir an önce çıksa da ölsek: ) Ha ha ha! Ne komik!

Bu kızın, ölmeyi bu kadar çok isteyecek kadar derdi ne? Hiç bişey belki de.Herkesten daha kötü şeyler gelmedi başıma. Gelse belki de hayata daha sıkı sarılırdım. “Başına gelmek” deyimi bile fazla aslında benim için. Hayatımdaki her şeyi ben, bizzat kendim yapmadım mı?

Böyle işte…Artık ne anlaşılıyosa bu cümlelerden, anlattıklarımdan yada anlat-a-madıklarımdan…Benim hikayem bu. Neden her şeyi anlatıp, yaşarken olduğu gibi, bir de yazarken üzüleyim?! Hem zamanım yok benim. Daha 20 sayfa çeviri yapmam lazım. Hayat devam ediyor ya!!

Tam bu anlatılanları özetleyen cümleyi de en sona yazayım:
&#8220;Yaşıyoruz işte, at kıçında sinek gibi:)&#8221; <-- Karakterlerle de olsa gülümseyebiliyor olmak güzel. (Sanırım)&#8230;

mahser .!.:

Başlamak zor cümleye. Nerden başlayacağını bilememek zor belki de.Belki de hiç başlamamak en iyisi. İçindekini içinde saklı tutmak.İçinde bişey varsa tabii. Aslında belki de yine her zamanki gibi hiç bir sorun yok. 27 yıldır olduğu gibi.

Hiç bir şey anlatmadan çok şey anlatmaya çalışmak ne zor. Anlaşılmayı beklemek ne zor ve yıpratıcı. İlk defa anlaşıldığımı sanmıştım oysa onunla tanıştığımda. Anlamamış meğer. Anlamıyor. Saatlerdir ağladığımı ve şişen gözlerimi bile fark etmedi. Kim bilir belki de fark etmek istemedi. Sıkıldı artık&#8230;

Ben de sıkıldım. Çok sıkıldım. Çok da yoruldum. Ama gerçekler orada. Gözümün önünde. Bu kış gününde sırtında incecik yazlık ceketi ve başkasının verdiği yanları açılmış yine yazlık ayakkabılarla, 1-2 milyon az para vermek uğruna, 20 dakikalık yolu 20 saatte gelebilen annem. Yanında minik downlu, ama yüreği etrafımdaki herkesten daha büyük olan sevgisiyle en çok beni sarıp sarmalayan kardeşim.

Vedalaşmak her zamanki gibi zordu. Ben çabuk unutuyorum da, o küçücük çocuğun yüreğinde nasıl yaralar açıyosam, &#8220; bi daha evlenme emi&#8221; diye tembihliyor her seferinde.

Bir sigara yaktım şimdi, ömrümün de bu sigara gibi kısa olmasını dileyerek. Beni hiç de korkutmayan tam tersi rahatlatan savaş senaryolarını hatırladım sonra. Savaş bir an önce çıksa da ölsek: ) Ha ha ha! Ne komik!

Bu kızın, ölmeyi bu kadar çok isteyecek kadar derdi ne? Hiç bişey belki de.Herkesten daha kötü şeyler gelmedi başıma. Gelse belki de hayata daha sıkı sarılırdım. &#8220;Başına gelmek&#8221; deyimi bile fazla aslında benim için. Hayatımdaki her şeyi ben, bizzat kendim yapmadım mı?

Böyle işte&#8230;Artık ne anlaşılıyosa bu cümlelerden, anlattıklarımdan yada anlat-a-madıklarımdan&#8230;Benim hikayem bu. Neden her şeyi anlatıp, yaşarken olduğu gibi, bir de yazarken üzüleyim?! Hem zamanım yok benim. Daha 20 sayfa çeviri yapmam lazım. Hayat devam ediyor ya!!

Tam bu anlatılanları özetleyen cümleyi de en sona yazayım:
&#8220;Yaşıyoruz işte, at kıçında sinek gibi:)&#8221; <-- Karakterlerle de olsa gülümseyebiliyor olmak güzel. (Sanırım)&#8230;

Genişletmek için tıkla...

acizliği bırakın ölmek kolay önemli olan her şeye rağmen yaşamaya çabalamak
yaradan kimseye çekebileceğinden fazla yük vermez unutmayın... kardeşiniz kadar güçlü olun sevgiler

Canım bakşa bir forumdaki yazını okumuştum.sonrasında bu formda konuyu baslatan sen olunca devam ettim okumaya&#8230;ama ölmek istemenden baksa net bişey anlaşılmıyor&#8230;keşke diğer konudaki mesajı geçseydin inan daha anlaşılır olurdun&#8230;
Durumun üzerine sana sunu söylemek istiyorum.bende kalabalık bir ailedenim babam işçi emeklisi 4 kız kardesiz.en küçük benim ve ablalarımı evlendirdikten sonraki düğün borçlarını babam hem emeklisiyle hemde bir işe girip çalışarak ödemeye çabaladı.annem eve katkı olsun diye pazarlamacılık yaptı&#8230;bilmediği evlerde tencere tanıttı.ben meslek lisesi resim bölümünde okuyordum kumaş boyama çok popüler olduğu için elimde fırça tuttuğundan okul masrafımı çıkartıyordum.ablalarım arka arkaya evlendiler&#8230;yaş farkıda aralarında az olduğu için hersene 1nişan 1 düğün&#8230;ki bu zamanda 1 evladını evlendiren ve of-üf diyen insanları gördüğümde hep anacımla babam gelir gözümün önüne&#8230;ha diyebilirsin evlenenlerde neden yardımcı olmadı ama ablalarım üniversite bitirdi ve mesleklerini eline almadan evlendikleri için her şey eve yıkıldı.fakat babamız hiçbir zaman şikayet etmedi annemde öyle.onlar mutlu olsunlar diye dua ettiler hep&#8230;ve daha hala hepimize dualarını esirgemezler&#8230;bu arada ben liseyi bitirdim ve dokuz eylül gsf sini kazandım ancak babamın beni okutacak durumu olmadığını bildiğim için gitmedim üniversiteye&#8230;sanşlıymısım iyi bir fabrikaya desinatör olarak girdim&#8230;yani anlayacağın bizimde ve benimde maddi acıdan zor günlerim oldu&#8230;en büyük ablam çok kızdı bana üniversiteye gitmediğim için biz seni okuturduk dediler&#8230;sonuçta eniştem belki bir gün gelicek yeter diyecek yada bana imalı laf etse benim için her şey bitecekti&#8230; bunu ona söyledim nitekim 3 sene sonra kocası kaza geçirdi ve ablam uzun süre evin hem erkeği hemde kadını oldu&#8230;inan çok çalıştım o fabrikada çıkarılmamak için çünkü tek lise mezunu bendim ve hergün bana biz üniversite bitirdik ama denildiği için &#8230;çok şükür 10 sene hem aileme baktım hem masraflarımı karsıladım.29 yasımda evlendim nedenmi hayatımı tam anlamıyla düzene sokmak için bana bazısı aptal diyebilir belki,eşyalarımda dahil tüm masrafımı kendim karsıladım babam 65inden sonra çalışmasın annemde tencere pazarlamasın diye...ablalarım bu zaman içinde bana faydayı bırak kendilerine ancak yetebiliyorlardı.hiç bir şey planladığın gibi değil hayatta haa ben bunları gözüm arkada kalmasın diye yaptım benim tercihimdi çünkü&#8230;ama hep sevgi vardı bizim ailede sıkıntılı zamanlarda hiç birimiz ölmeyi düsünmedik bende dahil&#8230;ben burada şimdiye kadar yazdıklarımdan ötürü senden alkış beklemiyorum yada kendimi acındırmakta değil niyetim,çok şükür bu yasadıklarım beni dimdik yaptı hayata karsı&#8230; hayat hepimizi bir şekilde deniyor&#8230;kimse dört dörtlük değil inan ve maddiyat aşılan bi zorluk hayatta,yeterki sağlığa bir şey olmasın&#8230;
Evlilikse tamamen şans.ben böyle düsünüyorum.eşinin anlayışlı olmasıda şans.kimi seve seve koşar ailene kimide mırın kırın yapar.ona bunu zorlayamazsın güzelim sen ağlasanda umru değilse adamın ortadan ikiye yarılsanda yapacağın bişey yok maalesef.
Sen evlenmişsin ve bir yuvan var artık.Profilinden gördüğüm kadarıyla eğitimcisin ve yüksek lisans yapıyorsun.bak şükredeceğin bir şey var.ne güzel okuyabilmişsin.annene gelince inan her keseye uygun okadar alternatifli giyim eşyası varki mutlaka onun ihtiyacını karsılayabilirsin kendini tüketecek bir şey değil bu&#8230;insanlar daha ne acılar çekiyor ne zor durumda olan kişiler görüyorum ben&#8230;kardesin sana keşke evlenmeseydin derken inanıyorumki seni çok özlüyor olduğundan söylüyor bunu.ona zaman ayırmanı istiyordur.dawn sendromlu çocuklar sevgiye çok ihtiyaç duyar sende biliyorsundur bunu...
Yaşamda şanssızlığa katlanabiliriz , çünkü dışarıdan gelir ve tümüyle rastlantısaldır ama bunalmış,kötü seyreden durumlardan sıkılmış,bir şeylere yetemiyor olmak seni ölmek istemenden çok hayata karşı daha güçlü durmanı gerektirir.sen güçlü olursan ailenede yardımın olur.
Ve unutma inan bana hayatta her şey geçiyor&#8230;sevgiyle kal a.s

bazı insanlar şükreder sıkıntılarına allah bana adını andırıyor beni istiyor diye.ölmeyi istemek kendini ve allahı reddetmek demektir.böyle bir hataya düşme arkadaşım.......

ben inanılmaz neşeli bir kadınımdır.hatta bunun oluşması için çoookkk büyük şeyler olmasına gerek yok.küçücük şeylerle mutlu olanlardan yani.ama karşımda biri yaşamdan zevk almıyorum dediğinde yaşadığım kısada olsa zor bir dönem aklıma geliyor.biraz uzun sürseydi o ruh halim.kafama huni takıp geziyor olurdum heralde çok şükür atlattım.ama yine kendimin sayesinde.bir başkası yardım etmedi.burda sorun o gücü kendinde hissedememesi arkadaşın sanırım.profösyonel yardım alsanız.hayat ne kadar zor olsada bize nefes aldırdığı zamanlar oluyor.enazından onun tadını çıkarabilseniz.bir kere geliyoruz dünyaya bazıları için çok kolay mutlu olmak.ama bazılarımızında savaşması gerekiyor bunu kazanmak için.insanları sevin hayvanları sevin.mesela ben bir kedinin başını okşadığımda dünyalar benim oluyor.o kadar güzel bir duygu.çok seviyorum onları.onlarda benia.s.

mahser .!.:

Kendim dahil herşey ve herkesten nefret ediyorum. Yaşamaktn nefret ediyorum ama ölmelkten de korkuyorum. Ne zaman bitecek bu hayat?

zamn dursa, herşey dursa ve bitse bu saçma sapan yaşam

Genişletmek için tıkla...

keşke arkadaşım keşke...
ölmeye ölmüyorumda.
gerçekten Allah alsa canımıda kurtulsam.

mahser .!.:

Kendim dahil herşey ve herkesten nefret ediyorum. Yaşamaktn nefret ediyorum ama ölmelkten de korkuyorum. Ne zaman bitecek bu hayat?

zamn dursa, herşey dursa ve bitse bu saçma sapan yaşam

Genişletmek için tıkla...

Bazen hayat gerçekten çok sıkıcı ve dayanılmaz oluyo, hep bişeylerin derdine düşüyoruz biri biterken öbürü çıkıyo :sm_confused:
Ama yaşamak zorundayız, o zaman bunları düşünüp hayatı daha da çekilmez hale getirmenin anlamı yok :1no2:
İnan herkes aynı sadece kimisi daha umutlu bakıyo hayata. En mutlu sandığımız neşeli insanların bile mutlaka içinde yaşadığı fırtınalar var.