Yaşamaktan nefret ediyorum.

cnm seni çok iyi anlıyorum zaman zaman bende bunu çok yaşıyorum. çok zor bir durum herkesden herşeyden elini ayağını çekmek istiyorsun. hayatta hiçbirşeyin seni mutlu edemiceğini düşünüyorsun. sonumuzda ölüm varsa neden bekliyoruz onun bizi bulmasını ve neden çekmeye devam ediyoruz bu mutsuz hayatı diyorsun.
ama inan herşeyin çözümü var bazıları zaman alıyor belki ama işte o ölüm haricinde hiçbirşey çaresiz ya da çözümsüz değil. kendin bu yaşadığın problemin üstesinden gelemiyorsan dr. başvur bence bunlar hafife alıncak ya da es geçilcek beklencek şeyler değil. sen ne zaman ne yapmak istiyorsan onu yap etrafında ki insanları düşünme unutma ki öncelikli olan sensin. canın görüşmek istemiyorsa görüşme,gezmek istiyorsan gez,yalnız kalmak istiyorsan yalnız kal. yani sen ne zaman ne yapmak istiyorsan onu yap. mutlu olucaksın kendin için sonra etrafında seni bu hale getiren düşündüren kişi ya da olayları zamanla gülerek düşünceksin. o zamanlar kafana taktığın kendin üzdüğün şeylerin bu kadr da olmadığını anlıcaksın. inanıyorum ki mutlu olucaksın

canım herşey gelir geçer......
insan olgunlaşıyor böyle şeyler yaşayıp düşündükçe....
yaşamak ne olursa olsun güzel...
bence psikolojik destek al.....

bir kitap okumuştum ve o kitaptan birkaç söz kulağıma küpe oldu, şimdi söyleyeceklerimi kendin için düşün, söyleyeceklerim sana ne kadar tesir eder bilmiyorum ama ben bunları idrak ettiğimde kendimden utanmıştım, düşün bi kere allah sana göz vermiş görmeyi vermiş, mide vermiş binlerce çeşit yiyecek vermiş, daha nice nice nimetler vermiş, verdiği bu nimetlere hiç teşekkür etmiyoruz farkındamısın, ama birazcık işlerimiz ters gitsin birazcık zora düşelim hemen ölmekten kurtulmaktan bahsediyoruz, hemen isyan edioruz, allah sana güzel şeyleri nimetleri verirken iyi de zor olanı acıları zorlukları verince mi kötü, sence seni yaradana haksızlık etmiyor musun? ölmeye karar verirken tekrar bir düşün olur mu, ömrümde sadece 1 defa intihara teşebüs ettim, lise yıllarındaydı, ailemin beni anlaamadığı bu hayatın çekilmeyeceği ölmenin daha hayırlı olduğu gibi saçmasapan düşüncelerle bi kutu hap yuvarladım, gece yarısı mide bulantılarıyla abuk subuk seslerle görüntülerle lavaboya koştum, içimde ne varsa kustum, bedenimdeki acı kaybolunca öyle bir uymuuşum ki sabaha uyandığımda insanlığımdan utandım, o sonmuş, ondan sonra ne acılar ne üzüntüler yaşadım ama asla intiharı düşünmedim, asla isyan etmedim, eğer ben acı çekiorsam her zaman yaradanın bi bildiği vardır, hiçbirşey tesadüf değil, hiçbirşey öylesine değil, sen de düşün söylediklerimi olur mu? düşüncelerinin de saçma mı mantıklı mı olduğuna sen karar ver ve hayatınıa ona göre yön ver

öğretmensin eğitimcisin çeviri yapıyorsun anladıgım kadarıyla para kazanıyorsun o zaman ne duruyorsun yerinde olsam alırdım annemi ve kardeşimi giderdim kızılaya alırdım palto manto ayakkabı madem bu kadar için sızlıyor yardım et o zaman .eşin mi engel oluyor defet gitsin o zaman senin annen onun da annesi sayılmaz mı ..seni seviyorsa annenin bu rezilliğine nasıl göz yumar seni eşin mi okuttu güzelim ailen mi?ölecegim demektense ailene bak sarıl onlara dört elle seni bu kadar mutsuz eden bi adamı yerinde olsam bi kalemde siler anamın yanıma giderdim ve onlara bakardım..komşun bile açken yatamazsın vicdan diye bi duygu var ...eşinle konuş güçlü ol çek restini parandan ailene de ver biraz her sey taksitle bi ceket de mi alamazsın annene yani yapma allahaşkına ölürüm diyecegine çözüm bul harekete geç bu kadar zayıf olma...

dünyadaki sıkıntılar artık bana cok basit geliyor.
en önemli şşey sevdiklerinizin yaşaması.bu cümle bir zamanlar bana cok basit gelirdi
onları bi gun kaybettiginiz zaman dank ediyor kafaya hersey.
ölmek hic bi zaman istemem.sanki öbür alemde bizi eglence bekliyormus gibi..
hayat kolay degil cok zor ama bu bir imtihan sabır gösterip dua ederek katlanmamız gereken bir sürü acı var.henuz çekmedigimiz sıkıntılar var belkide.
herşeye ragmen Allaha şükür

size bir örnek vericem komşumdan: 80 yaşında kadın şimdi. 23 yaşında dul kalmış 3 çocuğuyla çalışmak zorunda kalmış girmiş bir fabrikaya çocuklarını güç bela büyütmüş okutmuş. büyük kızı annesi çalışırken evde kardeşlerine bakmış ve hiç evlenmemiş şimdi 56 yaşında diğer kızı 3 sene evli kalmış 2 yaşında oğluyla dul kalmış oda eşini kazada kaybetmiş ve 6 sene önce beyin tümörü ameliyatı geçirdi 3 kez üst üste bu ablam. ardındanda geçen yıl bir göğsü alındı göğüs kanseriydi.bu yaşlı teyzemin oğluda depremde 2 oğlunun ve deli gibi aşık olduğu eşinin cesetlerini enkazdan çıkarmış. düşünsenize allaha isyan eder insan.ama onlar kenetlenmiş birbirine yaşlı teyzem ve iki kızı ve tek torunları beraber yaşıyorlar yetim büyümüşler fakirlik çekmişler hayatlarında durmadan sevdiklerini kaybetmişler ve kaybetme korkusu yaşamışlar.onlar isyan etmiyor yinede hayattan keyif almaya çalışıyor yinede şükrediyorlar.
onlar bana şükretmeyi öğretti..hayatta neler var insan düşünüp haline şükretmeli..

Cevap verenlere teşekkürler öncelikle..Yaşamaktan nefret ediyorum derken, ölmek değildi aslında kastettiğim. Çünkü korkuyorum ölmekten. İstediğimin tarifi de yok aslında. Mesela vücudumu şoklayıp donduracaklar ve herşey düzelince uyanıcam ben ve kaldığım yerden devam edicem..Yada bi süreliğine kimsenin beni bilmediği tanımadığı bi yerlere gidicem ve istediğim zaman dönücem..(Zenginlerin her canları sıkıldığında kendilerini yurtdışına atmaları böyle bişey sanırım)

Benim derdim çözümsüzlük aslında. Burda çözüm sunanlara teşekkür ederim ama "boşa koysan dolmaz, doluya koysan almaz" durumu sanırım benimkisi.

Eşim (anladığınız gibi) vicdansız bir adam değildir. Aileme yardımlarımız oldu, oluyor da. Ama mesela eşime saçımı boyatıcam 50 ytl lazım desem tamam der ama o 50 ytl'yi götürüp anneme versem ne der bilmiyorum.Kardeşime zaten para yolladığımızı ve bize de yetmediğini filan söyler herhalde. Zaten az önce o da o da ayakkabılarının açılan kenarlarını yapıştırdı . İçim sızladı.Ona da üzülüyorum, sürekli şikayet edip canını sıkıyorum ama aileme de dayanamıyorum.. Lanet olası para hiç yetmiyor ve ben yapacak bir ek iş bulamıyorum.

Annem kaban almak için para bulmuş (kardeşimin bursluluk parası).
Sanırım hayat koşulları çok zor.Yada ben çok fazla şey istiyorum hayattan.(Gerçi hayatımda hiç bir zaman istediğim şeyler olmadı.Olsa da çok geç oldu bi önemi kalmadı ama buna da şükür mü demek lazım nedir).Bu arada bir arkadaşın yazdığı gibi çeviriden para kazanmıyorum, keşke öyle olsa ama bu bir ödev..

bakın sadece nacizhane fikrim, kimse bana katılmak zorunda değil, hatta belki de karşı çıkan arkadaşlarımız da olacak bu fikrime ama bu hissettiklerinin hepsi inanç eksikliğinden kaynaklanıyor, yani islam yada başka din olarak bahsetmiyorum, sadece allah inancı olarak bahsediyorum, ne zamanki allaha inancımız zayıflıor biz o zaman çıkmaza sürükleniyoruz, birebir kendim yaşadım ve biliyorum, hissettiklerini de çok iyi anlıyorum, bir zamanlar bende senin gibi eşimin değişik huylarından yada yaşananlardan vs şikayet eder dururdum, her zaman şöyle derdim, şu anda gece ve ben karanlığı yaşıorum, elbet birgün güneş doğacak heryer aydınlanacak ve ben o zaman önümü görebileceğim, nitekim dediğim gibi de oldu, karanlık gece bitti ve ben aydınlığa kavuştum, ben bunun nedenini de allaha olan inancımın kuvvetlenmesine bağlıyorum, ne zaman allahı aklından çıkartıyorsun o zaman allah da seni aklından çıkartıyor, tek başına kalıveriyorsun, ne zaman allaha yakınlaşıyorsun, derdini tasanı ona anlatıp her türlü yardımı ondan istemeye başlıyorsun o zaman allah sana yardım ediyor, kendimde kaç kere tecrübe ettim ve hiçbirisinde de hayal kırıklığına uğramadım, bak ufak bi örnek vereyim, 8 yıllık evliyim, bi zamanlar delicesine çocuk istemiştim, çeşitli nedenlerden dolayı çocuğumuz olmadı, (bu nedenlerin arasında eşimin çocuk istememesi ve yaşadığm psikolojik sorunlar var) sonrasında da çocuk istediğimizde allah bize çocuk vermedi, ama ben hep şöyle dedim, hayırlısıysa ben bir gün bebeğimi kucağıma alacam, hayırlı değilse rabbim vermesin, allah bana güzellikleri verdiği zaman herşey iyi hoş da acıları verdiği zaman mı isyan edecem dedim, hep sabırla methanetle karşıladım yaşadığım şeyleri ve çok şükür ki şu anda 30 günlük minnacık bi insan yavrusuna sahibim, bunun için de hep şükrediyorum, rabbim bana bir bebek vermeseydi de yine şükrederdim, o şekilde yaşamanın da güzel yanlarını görmeye çalışırdım, bence içinde blunuduğun sıkıntılardan şikayet etmek yerine hangi dine inanıyorsan inan hiç farketmez allaha inancını kuvvetlendir ve herşeyi ondan dile, şikayet etmeyi bırak, yaşadığın hayatın acılarını gördüğün kadar güzelliklerini de görmeye çalış, bunu hayatında bir kural haline getirdiğin zaman inan ki daha çok mutlu olacaksın, sıkıntıların bir an önce sona ermesi dileğiyle

piskopatkiz85 .!.:

Ablacım başka bir sayfadaki bir yazınıda okudum. hikayen bana kuzenimi hatırlattı. oda severek evlenmişti ve söylediğine göre eşi onunla evlenmek için 10 kez filan geldi istemeye. kuzenimde ailesi pekde yanaşmadığı halde kabul etti.

ama sonra hiç mutlu olmadı. belli etmiyodu ama sanki mutsuzdu. ailesine para yollamak istemiş, eşi yanaşmamış hatta kavga etmişler.senağlama halbuki evlenmeden önce ,ailene yardım ederiz,destek oluruz diyomuş hep.sen yeterki evlen ben senin için herşeyi yaparımdiyomuş :Saruboceq:.neyse uzatmayım.

hiçde dedikleri olmadı. kuzenim sonunda dayanamadı artık arada kalmaktan bunaldı ve boşandırlar. bikaç yıl evlenenmemek içindirendi. hala genç,güzel ve hala isteyeni vardı bide devlette iyi bi işi vardı.artık sevemem kimseyi diyodu ama Allahın işi. yine sevdi ve evlendi.o kadarda durumu iyiki şimdiki kocasının.kuzenim kendi kazandığı parayı sadece ailesine yolluyo yada zor durumdakilere yardım ediyo.:teytey:

yani bence sende madem ekonomik özgürlüğün var çekmek zorunda değilsinki kimseyi.hayat çok kısa ve sana böyle ölmeyi düşündürecek birine hiiç değmez.bence sakin kafayla olanları gözden geçir ve bir karar ver. mutlu olmanın yollarını araştır mutsuz olmanın değil. sengözlerimebaksanab

Genişletmek için tıkla...

sen kadına resmen kocandan boşan demişsin verilecek kararı sen zaten sövylemişsin kadına verecek bi karar kalmamış ki, yangına körükle gitmeyin allah aşkına, kadın kocam kötü demiyo ki, herkesin artıları eksileri var, hangi birimiz dört dörtlüğüz ki, herkes böyle şeylerden boşanmyaa kalksa dünyada evli adam kalmazdı,

neden düsünüyorsun ki böyle kötü seyleri
kafandan cikarmaya bak bunlari
iyi düsün hrsey iyi olsun

sen de eşin de çalışmıyor musunuz?
çift maaşla nasıl bu kadar maddi sıkıntı yaşıyorsunuz?
borcunuz falan mı var?
Allah yardımcısı olsun herkesin

Çalışıyoruz ama yeni evliyiz ve çok borcumuz var.

Tamam bazen kızıyorum beni anlamıyor yada artık eskisi kadar sevmiyor diye, kırılıyorum bazen yeterince şefkat göstermiyor şu zor yıllarımda diye ama ben eşimi çok seviyorum. Onsuz düşünemiyorum kendimi. Ondan ayrılışım ancak ölümle olur, boşanmayı hiç düşünmedim.