Yaşamak istemiyorum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Claire Fraser

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
20 Mart 2018
1.104
1.581
Yaşamak istemiyorum. Nefes almak bile zor geliyor. Hiçbiryerde duramıyorum. Hiçbir yere hiçkimseye ait olamıyorum. Ruhum üşüyor.Kalbim çok ağrıyor.

1-2 saatlik uykuyla işe gidiyorum.

34 yaşındayım. Başımdan iki evlilik geçti. İki evliliğimden de çocuğum yok.

ilk evliliğimi 25 yaşımda yaptım. İlk eşim kendisinden yaşça çok büyük yabancı uyruklu bir kadınla birliktelik yaşadı ve bu bayan hamile kaldığını iddia etti. 6 ay evli kaldım. Aldatılmayı kadınlık onuruma yediremedim. Hiç uzatmadan bitirdim. Kendisi pişman oldu, bebeğe yapılan testler sonucu babası, eski eşim çıkmadı. Eski eşim bana geri dönmek istedi yalvardı ancak asla kabul etmedim.

" Ben seni aldatsaydım ne olurdu ? " diye sordum.

Sen kadın olduğunu unutuyorsun, erkeklerle kendini kıyas etmeden bıktım usandım, kadının şakası olmaz kadın namustur, yanıtını aldım.

Ailemin yanına döndüm. Aile büyüklerimin yardımı ile hemen işe başladım. Spora yazıldım. Haftasonları da terapi alıyordum.

Bir daha evlilik düşünmüyordum. Kimseye güvenemezdim.

Aradan 6 yıl geçti. İkinci eşimle, iş arkadaşlarımın vasıtası ile tanıştırıldım.

Ondan öylesine emindim ki..bu defa mutlu olacaktım. Çok gözyaşı dökmüştüm, demek ki evren beni ödüllendiriyordu.

Evlenmeden önce hayattan beklentilerim, ideolojik görüşlerim, sevdiğim filmler, ev dekorasyonu, anne olma arzum ve çocuk yetiştirme tarzına kadar eşimle defalarca konuştuk.

İnce eleyip oldukça sık dokudum. Ancak en başta annesi beni " bakire olmadığım " gerekçesi ile kabul etmemiş. Bunu yüzüme boşanma aşamasında söyledi ancak..

Eşimin ilk evliliği idi ancak aynı evi yatağı paylaştığı kız arkadaşları olmuş. Eşim de bakire değildi ancak kayınvalidem bir erkeğin bakire olmamasının, cinsel tecrübesizliğin büyük bir problem olduĝunu, boşanmış dul kadınların kırmızı çizgisi olduğunu söyledi.

Anne oğul arasında acayip bir bağ vardı. Ben kuma gitmişim o aileye.

Birşekilde boşandım ama maddi manevi ailecek tükendik.

Haklarımı v.s alamadım. O konuya hiç girmeyelim.

Ben hayata tutunamıyorum. Hayat evlilikten ibaret değildir diyeceksiniz ama işte içimdeki anne olma arzumu birtürlü bastıramıyorum.

1.5 yıl kadar yalnız yaşadım. Ev kiraları astronomik rakamlara yükseldi. Ailemin yanına mecbur döndüm. Ancak annemin evine de sığamıyorum.

Herşey için çok geç değil mi ? Ben bir daha evlenemeyeceğim, asla sevilmeyeceğim, bu yaştan sonra evladım olmaz yaş 34..

iki kez boşanmış bir kadını kim ister ki bu toplumda? ben nasıl birine güvenebilirim ?

Evlilik meraklısı değilim. Lütfen böyle düşünmeyiniz.

Saç uçlarıma kadar kırgın ve umutsuzum.

Hayata tutunamıyorum..
 
Olanda da olmayanda da bir hayır vardır.
Yaşamak istemeyecek kadar bir derdiniz yok çok şükür.
Belki de kaderinizde evlilik yok, annelik yok. Ne çikar?
Bunlarsiz mutlu olunamıyor mu?
Bakış açınızı değiştirmelisiniz önce.

Anne olmadan mutlu olabilmem imkansız. Kız annesi olabilmek için herşeyimi verirdim.

iki kez boşandım..bunu yediremiyorum kendime toparlanamıyorum olmuyor

terapi ilaçlar v.s işe yaramıyor

düşünmekten öleceğim
 
Benim kiz arkadasim 4.kez evlenecek Yaşı +40 Ayrica hic boyle sey duymadim sizin gibi ay 2 kez evlendim 34 yssimdayim cocugum olmaz uhu şeklinde.

60 yasinda cocugu olan da oluyor. Ya bu kadar mi umutsuz olduk bu hayattan?

Kalk silkin toplan bu ne ya 34 yasindasin 34. En guzel caginda en verimli zamnında
 
Anne olmadan mutlu olabilmem imkansız. Kız annesi olabilmek için herşeyimi verirdim.

iki kez boşandım..bunu yediremiyorum kendime toparlanamıyorum olmuyor

terapi ilaçlar v.s işe yaramıyor

düşünmekten öleceğim
Anne olsanız bile kız olacağı garanti değil ki.

Çok sağlıksız bir düşünce içindesiniz. Bunu da terapi ve ilaçla aşabilirsiniz. İlaç kullanıyor musunuz?
 
34 yaşında anne olunmaz mı? Benim anneannem 45 yaşında doğurdu en küçük dayım benden küçük 2001 doğumlu 😂 34 yaşında evlenen,çocuğunu doğuran bir sürü kadın var. Niye hayata küsüyorsunuz ki? Bu sefer kendiniz gibi daha önce evlilik yapmış biriyle evlenirsiniz. İki tarafta ikinci baharını yaşar. Mutluluğun ne zaman geleceği belli olmaz. Bu sitede kimisi sizin yaşınıza geliyor hiç evlenmemiş oluyor o kişiler de evlenemedim diye üzülüyor. Siz de 2 kez evlendim diye üzülüyorsunuz. Herkesin derdi kendine bir silkelenin ya.
 
Yaşamak istemiyorum. Nefes almak bile zor geliyor. Hiçbiryerde duramıyorum. Hiçbir yere hiçkimseye ait olamıyorum. Ruhum üşüyor.Kalbim çok ağrıyor.

1-2 saatlik uykuyla işe gidiyorum.

34 yaşındayım. Başımdan iki evlilik geçti. İki evliliğimden de çocuğum yok.

ilk evliliğimi 25 yaşımda yaptım. İlk eşim kendisinden yaşça çok büyük yabancı uyruklu bir kadınla birliktelik yaşadı ve bu bayan hamile kaldığını iddia etti. 6 ay evli kaldım. Aldatılmayı kadınlık onuruma yediremedim. Hiç uzatmadan bitirdim. Kendisi pişman oldu, bebeğe yapılan testler sonucu babası, eski eşim çıkmadı. Eski eşim bana geri dönmek istedi yalvardı ancak asla kabul etmedim.

" Ben seni aldatsaydım ne olurdu ? " diye sordum.

Sen kadın olduğunu unutuyorsun, erkeklerle kendini kıyas etmeden bıktım usandım, kadının şakası olmaz kadın namustur, yanıtını aldım.

Ailemin yanına döndüm. Aile büyüklerimin yardımı ile hemen işe başladım. Spora yazıldım. Haftasonları da terapi alıyordum.

Bir daha evlilik düşünmüyordum. Kimseye güvenemezdim.

Aradan 6 yıl geçti. İkinci eşimle, iş arkadaşlarımın vasıtası ile tanıştırıldım.

Ondan öylesine emindim ki..bu defa mutlu olacaktım. Çok gözyaşı dökmüştüm, demek ki evren beni ödüllendiriyordu.

Evlenmeden önce hayattan beklentilerim, ideolojik görüşlerim, sevdiğim filmler, ev dekorasyonu, anne olma arzum ve çocuk yetiştirme tarzına kadar eşimle defalarca konuştuk.

İnce eleyip oldukça sık dokudum. Ancak en başta annesi beni " bakire olmadığım " gerekçesi ile kabul etmemiş. Bunu yüzüme boşanma aşamasında söyledi ancak..

Eşimin ilk evliliği idi ancak aynı evi yatağı paylaştığı kız arkadaşları olmuş. Eşim de bakire değildi ancak kayınvalidem bir erkeğin bakire olmamasının, cinsel tecrübesizliğin büyük bir problem olduĝunu, boşanmış dul kadınların kırmızı çizgisi olduğunu söyledi.

Anne oğul arasında acayip bir bağ vardı. Ben kuma gitmişim o aileye.

Birşekilde boşandım ama maddi manevi ailecek tükendik.

Haklarımı v.s alamadım. O konuya hiç girmeyelim.

Ben hayata tutunamıyorum. Hayat evlilikten ibaret değildir diyeceksiniz ama işte içimdeki anne olma arzumu birtürlü bastıramıyorum.

1.5 yıl kadar yalnız yaşadım. Ev kiraları astronomik rakamlara yükseldi. Ailemin yanına mecbur döndüm. Ancak annemin evine de sığamıyorum.

Herşey için çok geç değil mi ? Ben bir daha evlenemeyeceğim, asla sevilmeyeceğim, bu yaştan sonra evladım olmaz yaş 34..

iki kez boşanmış bir kadını kim ister ki bu toplumda? ben nasıl birine güvenebilirim ?

Evlilik meraklısı değilim. Lütfen böyle düşünmeyiniz.

Saç uçlarıma kadar kırgın ve umutsuzum.

Hayata tutunamıyorum..
Evladınız olmasın zaten.dünyanın nasıl b.ktan bir yer olduğunu kendin yaşayarak öğrenmişsin zaten.hâlâ başka insanlar getirmenin derdindesiniz bu rezil yere.bu kadar zor hayat yaşayan insanların aynı dünyaya başkasını getirmek istemesi akıl alır gibi değil.millet de moral vermeye çalışıyor olur falan diye.tam bir akıl tutulması.
 
Anne olma isteginizi anliyorum ama kendime de surekli hatirlattigim bir sey var 'her cocuk ruh sagligi duzgun' bir anneyi hak ediyor.

Basiniza gelenler icin uzulmekte haklisiniz ama yasamak istememek cok uc bir nokta. Bu cocugunuz olsa bile farkli bir konuya evrilir ve yine yasamak istemezsiniz. Bu basiniza gelenlerden daha cok sizinle ilgili bir durum cunku.

Hem ben okuyunca guclu bir kadin gordum. Aldatildigi ya da mutsuz oldugu bir evlilikten 2 defa cikmayi basarmis bir kadin, guclu biridir. Kendi gucunuzun farkina varin lutfen.
 
Yaşamak istemiyorum. Nefes almak bile zor geliyor. Hiçbiryerde duramıyorum. Hiçbir yere hiçkimseye ait olamıyorum. Ruhum üşüyor.Kalbim çok ağrıyor.

1-2 saatlik uykuyla işe gidiyorum.

34 yaşındayım. Başımdan iki evlilik geçti. İki evliliğimden de çocuğum yok.

ilk evliliğimi 25 yaşımda yaptım. İlk eşim kendisinden yaşça çok büyük yabancı uyruklu bir kadınla birliktelik yaşadı ve bu bayan hamile kaldığını iddia etti. 6 ay evli kaldım. Aldatılmayı kadınlık onuruma yediremedim. Hiç uzatmadan bitirdim. Kendisi pişman oldu, bebeğe yapılan testler sonucu babası, eski eşim çıkmadı. Eski eşim bana geri dönmek istedi yalvardı ancak asla kabul etmedim.

" Ben seni aldatsaydım ne olurdu ? " diye sordum.

Sen kadın olduğunu unutuyorsun, erkeklerle kendini kıyas etmeden bıktım usandım, kadının şakası olmaz kadın namustur, yanıtını aldım.

Ailemin yanına döndüm. Aile büyüklerimin yardımı ile hemen işe başladım. Spora yazıldım. Haftasonları da terapi alıyordum.

Bir daha evlilik düşünmüyordum. Kimseye güvenemezdim.

Aradan 6 yıl geçti. İkinci eşimle, iş arkadaşlarımın vasıtası ile tanıştırıldım.

Ondan öylesine emindim ki..bu defa mutlu olacaktım. Çok gözyaşı dökmüştüm, demek ki evren beni ödüllendiriyordu.

Evlenmeden önce hayattan beklentilerim, ideolojik görüşlerim, sevdiğim filmler, ev dekorasyonu, anne olma arzum ve çocuk yetiştirme tarzına kadar eşimle defalarca konuştuk.

İnce eleyip oldukça sık dokudum. Ancak en başta annesi beni " bakire olmadığım " gerekçesi ile kabul etmemiş. Bunu yüzüme boşanma aşamasında söyledi ancak..

Eşimin ilk evliliği idi ancak aynı evi yatağı paylaştığı kız arkadaşları olmuş. Eşim de bakire değildi ancak kayınvalidem bir erkeğin bakire olmamasının, cinsel tecrübesizliğin büyük bir problem olduĝunu, boşanmış dul kadınların kırmızı çizgisi olduğunu söyledi.

Anne oğul arasında acayip bir bağ vardı. Ben kuma gitmişim o aileye.

Birşekilde boşandım ama maddi manevi ailecek tükendik.

Haklarımı v.s alamadım. O konuya hiç girmeyelim.

Ben hayata tutunamıyorum. Hayat evlilikten ibaret değildir diyeceksiniz ama işte içimdeki anne olma arzumu birtürlü bastıramıyorum.

1.5 yıl kadar yalnız yaşadım. Ev kiraları astronomik rakamlara yükseldi. Ailemin yanına mecbur döndüm. Ancak annemin evine de sığamıyorum.

Herşey için çok geç değil mi ? Ben bir daha evlenemeyeceğim, asla sevilmeyeceğim, bu yaştan sonra evladım olmaz yaş 34..

iki kez boşanmış bir kadını kim ister ki bu toplumda? ben nasıl birine güvenebilirim ?

Evlilik meraklısı değilim. Lütfen böyle düşünmeyiniz.

Saç uçlarıma kadar kırgın ve umutsuzum.

Hayata tutunamıyorum..
Hersey bir erkek bir esten ibaret degildir. Oyle olsa butun evliler cok mutlu olurdu. Evet evli mutlu olanlar cok sansli ama yuzde olarak cok az. Cogu evlinin de problemleri var. Evlat konusuna gelince evli olunca cocuk sahibi olabilmeniz de bir sans 1 senedir tup bebekle ugrastim oldu ama olmayadabilirdi hersey insanlar icin. Eksik degilsiniz ailenizle mutlulugun yollarini arayin. Hayat gercekten zor ve sorgulayinca mutsuz olmak icin cok cok fazla sebep var. Koruyucu aile de olabilirsiniz bir evlat edinme imkanı olabilir isterseniz. Belki de yeniden evlenip dogru kisiyi bulacaksiniz. Ama inanin tek yalniz siz degilsiniz. Forumda okuduklarimiza bir bakin cogu evli zaten yalniz.
 
34 ne ki? Artık çoğu insan çok daha geç evleniyor. Beninle yaşıt (40) ve hayatında kimse olmayan,hiç evlenmemiş veya evlenip ayrılmış tonla tanıdığım kadın var. Üzülmeyin,Allah büyük dert vermesin,çaresiz dert vermesin size. İleride bunları hatırlayıp güleceksiniz inanın.
 
öncelikle geçmiş olsun, yaşadıklarınız üzücü.
ama durumu bu kadar dünyanın sonu gibi addetmeniz sağlıklı değil. Terapi yönteminizi, ilacınızı veya terapistinizi tekrar gözden geçirin derim.
Çocuk sahibi olmayan veya olamayan istese de, bir dünya insan var, onlar da mı yaşamından vazgeçsin? Sağlıklı bir birey olmadan nasıl sağlıklı bir çocuk yetiştireceksiniz? Kirayı ödeyemezken bir çocuğa nasıl bakabileceksiniz?
Önce maddi manev kendi gücünüzü toparlayın, şartları oluşturduğunuzda terk edilmiş bir çocuğa koruyucu anne olabilirsiniz, inanın onun sevgisi bambaşka çevremde görüyorum, müthiş bir manevi huzur veriyor insana.
silkelenin ve kendinize gelin.
 
Önce ruhsal sağlığınıza kavuşun lütfen, sonrasında maddi manevi toparlandığınızda ve hatta evlilik çocuk olaylarını kafanızdan atıp odak noktası olmaktan çıkardığınızda bir şeyler kendiliğinden yoluna girecektir zaten.

Yaşadıklarınız üzücü ancak daha hiçbir şey için geç değil. Daha 34 yaşındasınız, üzerinize toprak atılma vakti gelmiş gibi davranmaktan vazgeçin. Güçlü bir kadınsınız, içinizdeki gücün yeniden farkına varıp ayağa kalkmalısınız önce🙏🏻
 
Hersey bir erkek bir esten ibaret degildir. Oyle olsa butun evliler cok mutlu olurdu. Evet evli mutlu olanlar cok sansli ama yuzde olarak cok az. Cogu evlinin de problemleri var. Evlat konusuna gelince evli olunca cocuk sahibi olabilmeniz de bir sans 1 senedir tup bebekle ugrastim oldu ama olmayadabilirdi hersey insanlar icin. Eksik degilsiniz ailenizle mutlulugun yollarini arayin. Hayat gercekten zor ve sorgulayinca mutsuz olmak icin cok cok fazla sebep var. Koruyucu aile de olabilirsiniz bir evlat edinme imkanı olabilir isterseniz. Belki de yeniden evlenip dogru kisiyi bulacaksiniz. Ama inanin tek yalniz siz degilsiniz. Forumda okuduklarimiza bir bakin cogu evli zaten yalniz.
Hayatın çok zor olduğunu bile bile ve yaşaya yaşaya tecrübe etmenize rağmen neden yeni kurbanlar getirmeye çalışıyorsunuz? Çok mantıksız değil mi?
 
Anne olmadan mutlu olabilmem imkansız. Kız annesi olabilmek için herşeyimi verirdim.

iki kez boşandım..bunu yediremiyorum kendime toparlanamıyorum olmuyor

terapi ilaçlar v.s işe yaramıyor

düşünmekten

Hayatın çok zor olduğunu bile bile ve yaşaya yaşaya tecrübe etmenize rağmen neden yeni kurbanlar getirmeye çalışıyorsunuz? Çok mantıksız değil mi?
Ben mi? Ben esimle cok mutluyum cok sukur. Etraftan gordugum kadari ile genelleme yapip uzulmemesini soyledim
 
Anne olmadan mutlu olabilmem imkansız. Kız annesi olabilmek için herşeyimi verirdim.

iki kez boşandım..bunu yediremiyorum kendime toparlanamıyorum olmuyor

terapi ilaçlar v.s işe yaramıyor

düşünmekten öleceğim
Hayat ne evlilikten nede çocuktan ibaret. Olmayanda da vardır bir hayır. Kendinize odaklanın. Kendiniz için yaşayın. Sizi mutlu eden şeylerle ilgilenin. Hobiler edinin. Turlarla tatile çıkabilirsiniz. Hayatı kendinize zindan etmeyin.
 
iyi aile ortamı kişinin bütün hayatını kurtarmıyor ki.hayat genel olarak zor ve güzel değil bence onu diyorum.yeni kişilerin doğmasını istemem yani ben de onu söyledim.
Evet zor ama cocugumuza iyi bir gelecek hazirlamaya calisiyoruz.maddi manevi yetebiliyoruz.Bizim kucukken cektigimiz sikintilari cekmeyecek insallah. Zorlugun en buyuk sebebi de bence ekonomik durum hayat gecindirme telaşı ve bencil kafa yapilari. Bu ulkeden gidince cok sorun yaşayacağıni da dusunmuyorum
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X