• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Yaş bunalımı mı korona depresyonu mu

40 yaşına girdim. 15 aylık bebeğim var. Ama çok mutsuzum. 15 ayda 10 yıl yaşlanmışım gibi hissediyorum. İçimden hiç bir şey yapmak gelmiyor. Doğum kilolarımı vermek de dahil. Bebeğim doğdu, 1 hafta sonra salgın patlak verdi. Bebeğim doğmadan hayal ettiğim şeyler salgın dolayısıyla gerçeklelmedi. Makyaj yapmayı, giyinmeyi seven ben 15 aydır aynı şeyleri giyiyorum, saçımı taramak bile istemiyorum. Öğretmenim. Bebeğim 3-4 aylık olunca okula kahve içmeye gidecek, bebeğimi alıp sahilde uzun yüryüşler yapacak, kendi memleketime gidip arkadaşlarımla buluşacaktım. 15 ay geçti hala salgın dolayısıyla doğru düzgün bir şey yapamıyoruz. Aynaya bakıyorum. Gözlerim uykusuzluktan çökmüş. Brezilyalı fönsüz saçlarım kadayıf gibi olmuş. Kiloları hiç saymıyorum. Eskiye dönmek için 40 yaş sanki çokmuş gibi geliyor. Geçen aylarda online bir yaşam koşu ile çalıştım. Herşey güzel gidiyordu. Diyet yapıyordum. Hamile kalmadan önce 58 kiloydum. Bütün kıyafetlerim o kilo ile uyumlu. Yaşam koşu olacak şahıs bana şu cümleyi kullandı. Artık 58 kilo olmak için ileri bir yaştasınuz. Hedefinizi biraz düşürelim. 65 lerde yaşınıza uygun olabilir. O an bütün motivasyonum bitti. Zaten yaş konusunda buluttan nem kapıyordum, kapak oldu. Nasıl geçer bu ruh hali, 40 yaş yaşlı mıdır. Sürekli yüz gerdirme ameliyatı vs araştırıyorum. Kremler, kırışıklık gideiciler vs. Hayatımda olmadığım kadar mutsuzum ve bu ruh hali bena, evliliğe çocuğu zarar veriyor.
O nasıl bir yaşam koçuymuş ya öyle, ben de iki yıl içinde peş peşe iki doğum yaptım 55 kiloydum hamileliklerden sonra 76 ya çıktım. Doğum sonrası emzirme vs derken 74 e sabitlenmiştim. İlk 8,9 ay hiç diyet vs de yapmadım. Daha sonra aynalara küstüm tabi. Hiç bir kıyafetim olmuyor, zaten yorgunluk uykusuzluk iyice dibe çöktüm, bebek ek gıdalara hafif hafif alışınca başladım dikkatli yemeğe, eşim de benimle birlikte dikkat etmeye başladı. 2 ayda 10 kilo verdik , eşim 45 ben 37 yaşın sonlarındayım. Spora da başlarsam idealim olan 56 ya rahat ulaşırım , hiç başaramazsam diye bir korkum yok. Sizin de olmasın. Gün içinde tayt tişört giyiyorum, saçımı yapıp makyaj henüz yapmıyorum daha doğrusu yapamıyorum, çocukların eli ağzı hep yüzümde ama çok özledim. Aktif çalışan bir insanken eve hapsoldum, çok zorlanıyorum ama havalar ısınıyor, dışarı çıkıp gezeriz artık diye umut ediyorum. Benim de çok hayallerim vardı çocuklarla ama pandemi hepsini yok etti, ama olsun herkes eve hapsolmuştu tek değildim diye rahatlatmaya çalışıyorum kendimi. Şimdi kızım 2 yaşına gelmiş ikisini de güvenli bir kreşe vermişim işime, güzel havalı günlerime geri dönmüşüm umuduyla yaşıyorum 🤦‍♀️ Tabi kızım daha 10 aylık, hayalime epey varmış🙄
 
. Artık 58 kilo olmak için ileri bir yaştasınuz. Hedefinizi biraz düşürelim. 65 lerde yaşınıza uygun olabilir. O an bütün motivasyonum bitti.

afedersiniz ama salağa bak
her şey olabilir ama kesinlikle bir yaşam koçu değil bence.
onun dışında ben de ayynı senin gibiyim
sanırım bu pandemiyle beraber normal sayılabilecek bir durum.
 
Eger kilonuz cok fazla ise 65 kilo daha iyi olabilir.yirmili yaslarda kilo cok verilse de cilt toparlar ama kirkli yaslarda birden verirseniz sarkar ve burusur.altmis bes olun ve spor yapin.elli sekiz gibi horunir zaten sıkı bir sporla.bu yasta sadece diyetle sarkariz.yasam kocu yanlis bir sey soylememis.bana kalirsa.bence acele etmeden yavasca sporla verin kilolarinizi.
 
40 yaşına girdim. 15 aylık bebeğim var. Ama çok mutsuzum. 15 ayda 10 yıl yaşlanmışım gibi hissediyorum. İçimden hiç bir şey yapmak gelmiyor. Doğum kilolarımı vermek de dahil. Bebeğim doğdu, 1 hafta sonra salgın patlak verdi. Bebeğim doğmadan hayal ettiğim şeyler salgın dolayısıyla gerçeklelmedi. Makyaj yapmayı, giyinmeyi seven ben 15 aydır aynı şeyleri giyiyorum, saçımı taramak bile istemiyorum. Öğretmenim. Bebeğim 3-4 aylık olunca okula kahve içmeye gidecek, bebeğimi alıp sahilde uzun yüryüşler yapacak, kendi memleketime gidip arkadaşlarımla buluşacaktım. 15 ay geçti hala salgın dolayısıyla doğru düzgün bir şey yapamıyoruz. Aynaya bakıyorum. Gözlerim uykusuzluktan çökmüş. Brezilyalı fönsüz saçlarım kadayıf gibi olmuş. Kiloları hiç saymıyorum. Eskiye dönmek için 40 yaş sanki çokmuş gibi geliyor. Geçen aylarda online bir yaşam koşu ile çalıştım. Herşey güzel gidiyordu. Diyet yapıyordum. Hamile kalmadan önce 58 kiloydum. Bütün kıyafetlerim o kilo ile uyumlu. Yaşam koşu olacak şahıs bana şu cümleyi kullandı. Artık 58 kilo olmak için ileri bir yaştasınuz. Hedefinizi biraz düşürelim. 65 lerde yaşınıza uygun olabilir. O an bütün motivasyonum bitti. Zaten yaş konusunda buluttan nem kapıyordum, kapak oldu. Nasıl geçer bu ruh hali, 40 yaş yaşlı mıdır. Sürekli yüz gerdirme ameliyatı vs araştırıyorum. Kremler, kırışıklık gideiciler vs. Hayatımda olmadığım kadar mutsuzum ve bu ruh hali bena, evliliğe çocuğu zarar veriyor.
Ben de 40 yaşındayım ve 8 aylık bebeğim var. Uzun zamandır hastane ve işyeri dışında biyere gitmedim (pandemi). Bazen sizin gibi hislere kapılıyorum. uzun boyluyum hamile kaldığımda 60 kg 36 beden bi insandım. Geçen kendime mayo aldım tatil için 42 beden tam oldu :işsiz: :işsiz: 75 kg civarındayım artık tartılmayı da bıraktım moralim bozulmasın diye. Saçlarımı taramayı bırak haftada 2 den fazla banyo bile yapamıyorum. Bebeğim zor bir çocuk uykuları düzensiz. Benden başkasında kolay kolay durmuyor arıza yapıyor. Kendime zaman hiç ayıramıyorum. giyinmek desen aynı sizin gibiyim. Zaten giydiğim de yakışmıyor uzun bol şeyler giyiyorum (kot-crop takılan ben). Yani benzer duygulardayım ama planlarım var kendimi motive ediyorum. Mesela ilk hedefim bebek emmeyi bırakınca sıkı bir diyete başlamak gibi. Yüzüm desen şişkoluktan şu an ay parçası gibiyim ne kırışık kaldı ne sarkık (kilonun iyi yanı bu oldu bana galiba). Şimdi zayıflayınca akla kara belli olucak diye korkuyorum. Ama ona da bir dolgu falan patlatırım artık diye düşünüyorum. Galiba bebekler biraz büyüyüp kendini kurtarıcak kadar olana kadar kendime zaman ayırma işi biraz yalan gibi geliyor ama en azından bir gezme tozma olabilir aşılar da olundu pandemiden kurtulduğumuza göre.. Yani umutluyum aslında :halay::halay: Sizin yazıyı okuyunca biraz moralim bozuldu ama yine de umutluyum :eğlence::eğlence:
 
o yaşam koçu nedir kardeşim
psikoloji eğitimleri var mı bu insanların
güya nice depresyonda, bunalımda insanlara akıl veriyorlar
neyin koçuymuş bu
yaşam bizimdir ve hepimiz kendi yaşamımızın koçuyuz
bakın bir laf etmiş nasıl etkilenmişsiniz
hayır bunu bir diyetisyen söylese her neyse de
yaşam koçu ile kilo ne alaka, beslenme ve diyet eğitimi var mı mesela onların?
şu anda ben 59 kiloyum 28 yaşındayım
40 yaşıma gelince de bu kiloda hatta birkaç kilo eksik olmak isterim
yani sporla mümkün olan bir şey için yaşam koçu neyin muhabbetini yapıyor anlamıyorum
spor hocası mıdır bu neye dayanarak bunu der?

siz bırakın bu yaşam koçunu falan, sokağa atacak paranız çok sanırım
güzel bir diyetisyen ve spor hocası ile çalışın
güzel güzel sporunuzu yapın
görün o zaman nasıl fit oluyorsunuz

zaten bence işin güzelliği 40 yaşında olup genç göstermekte, onun olmaz dediği kiloda olmakta
 
O yaşam koçu değil bence.
Gündüzleri araba tamir( mesleki küçümseme değil işler arasindaki alakasızlogi vurgulamak için) edip geceleri de ek iş olarak yaşam koçluğu yapıyor olabilir :)
40 yaşlı bir kategoriye tekabül etmiyor bence.
Sadece bunalmissiniz.Cok sosyal olan siz hem bebek hem de kapanma bir araya gelince kaybolmussunuz.
Durum geçici,yaşınız için de dert etmeyin.
 
Vücut olarak sarkmak umrumda değil inanın. Eski kıyafetlerimin içine gireyim, aynaya bakınca mutlu olayım yeterli.
 
Ben de 40 yaşındayım ve 8 aylık bebeğim var. Uzun zamandır hastane ve işyeri dışında biyere gitmedim (pandemi). Bazen sizin gibi hislere kapılıyorum. uzun boyluyum hamile kaldığımda 60 kg 36 beden bi insandım. Geçen kendime mayo aldım tatil için 42 beden tam oldu :işsiz: :işsiz: 75 kg civarındayım artık tartılmayı da bıraktım moralim bozulmasın diye. Saçlarımı taramayı bırak haftada 2 den fazla banyo bile yapamıyorum. Bebeğim zor bir çocuk uykuları düzensiz. Benden başkasında kolay kolay durmuyor arıza yapıyor. Kendime zaman hiç ayıramıyorum. giyinmek desen aynı sizin gibiyim. Zaten giydiğim de yakışmıyor uzun bol şeyler giyiyorum (kot-crop takılan ben). Yani benzer duygulardayım ama planlarım var kendimi motive ediyorum. Mesela ilk hedefim bebek emmeyi bırakınca sıkı bir diyete başlamak gibi. Yüzüm desen şişkoluktan şu an ay parçası gibiyim ne kırışık kaldı ne sarkık (kilonun iyi yanı bu oldu bana galiba). Şimdi zayıflayınca akla kara belli olucak diye korkuyorum. Ama ona da bir dolgu falan patlatırım artık diye düşünüyorum. Galiba bebekler biraz büyüyüp kendini kurtarıcak kadar olana kadar kendime zaman ayırma işi biraz yalan gibi geliyor ama en azından bir gezme tozma olabilir aşılar da olundu pandemiden kurtulduğumuza göre.. Yani umutluyum aslında :halay::halay: Sizin yazıyı okuyunca biraz moralim bozuldu ama yine de umutluyum :eğlence::eğlence:
Aynı bizde de. Bebeğim oldukça yabani. Birisi karşıdan laf atsa ağlama krizine giriyor. 15 aydır kimsenin evine gitmedik, kimse bize gelmedi. Ancak yolda görüyor başka insanları. Bu eğitim öğretim yılı da uzaktan eğitim vs ile bitti sayılır. Eylül ayı için okulla ilgili hayal kuramıyorum çünkü bebeğime kim bakacak bilmiyorum. En kötü ihtimalle kredi çekip ücretsiz izin alırım diyorum. Belirsizlikler beni daha da aşağı çekiyor
 
Ne olacakmış yani. Ben 36 yaşındayım. 4.5 yaşında bir kızım var. 55 bile hamile aldım. 75 ile doğum yaptım. Sonra yine 60lara kadar düştüm. Baktım ki yetmiyor her gün leslie yaparak ve sağlıklı beslenerek 48 kiloya düştüm. Siz ne düşünüyorsanız doğrunuz odur. Bana da çok zayıfsın diyorlar. Ama pantolon giydiğimdeki o zayıflık hazzını hiçbir şey vermiyor. Kilo verin bırakmayın. Hayat enerjiniz de yerine gelecek.
 
Yasam kocu saçmalamış, ne varmis yasinizda? Daha gencecik kadinsiniz. 40 is the new 30, baby:) Doğuma ve pandemiye bağlı bir depresif haldesiniz gibi geldi bana. Bir piskologa gitmeyi düşünmez misiniz? Ben yaz kis güneş kremi kullanmaya basladim, düzenli olarakta yüz maskesi, peeling, gua sha, yüz yogasi tarzi şeyler yapıyorum, kendime öyle bakmaya çalışıyorum, cokta mutlu ediyor. Insanin kendine bakmasi kendisini çok mutlu ediyor bence. Eminim sizde en kisa zamanda fazla kilolarinizdan kurtulur, en şık kiyafetlerinizi giyer ve meleginizle bol bol gezmelere çıkarsınız. Kendinizle ve ailenizle mutluluklar dilerim :)
 
40 yaşına girdim. 15 aylık bebeğim var. Ama çok mutsuzum. 15 ayda 10 yıl yaşlanmışım gibi hissediyorum. İçimden hiç bir şey yapmak gelmiyor. Doğum kilolarımı vermek de dahil. Bebeğim doğdu, 1 hafta sonra salgın patlak verdi. Bebeğim doğmadan hayal ettiğim şeyler salgın dolayısıyla gerçeklelmedi. Makyaj yapmayı, giyinmeyi seven ben 15 aydır aynı şeyleri giyiyorum, saçımı taramak bile istemiyorum. Öğretmenim. Bebeğim 3-4 aylık olunca okula kahve içmeye gidecek, bebeğimi alıp sahilde uzun yüryüşler yapacak, kendi memleketime gidip arkadaşlarımla buluşacaktım. 15 ay geçti hala salgın dolayısıyla doğru düzgün bir şey yapamıyoruz. Aynaya bakıyorum. Gözlerim uykusuzluktan çökmüş. Brezilyalı fönsüz saçlarım kadayıf gibi olmuş. Kiloları hiç saymıyorum. Eskiye dönmek için 40 yaş sanki çokmuş gibi geliyor. Geçen aylarda online bir yaşam koşu ile çalıştım. Herşey güzel gidiyordu. Diyet yapıyordum. Hamile kalmadan önce 58 kiloydum. Bütün kıyafetlerim o kilo ile uyumlu. Yaşam koşu olacak şahıs bana şu cümleyi kullandı. Artık 58 kilo olmak için ileri bir yaştasınuz. Hedefinizi biraz düşürelim. 65 lerde yaşınıza uygun olabilir. O an bütün motivasyonum bitti. Zaten yaş konusunda buluttan nem kapıyordum, kapak oldu. Nasıl geçer bu ruh hali, 40 yaş yaşlı mıdır. Sürekli yüz gerdirme ameliyatı vs araştırıyorum. Kremler, kırışıklık gideiciler vs. Hayatımda olmadığım kadar mutsuzum ve bu ruh hali bena, evliliğe çocuğu zarar veriyor.
Yaşam koçunuz halt etmiş.
49 yaşındayım kilom 58-59 arasında gidip geliyor.
Yediklerime dikkat ediyorum tabii.
Kendimi hiç de yaşlanmış, çökmüş hissetmiyorum.
 
Va
40 yaşına girdim. 15 aylık bebeğim var. Ama çok mutsuzum. 15 ayda 10 yıl yaşlanmışım gibi hissediyorum. İçimden hiç bir şey yapmak gelmiyor. Doğum kilolarımı vermek de dahil. Bebeğim doğdu, 1 hafta sonra salgın patlak verdi. Bebeğim doğmadan hayal ettiğim şeyler salgın dolayısıyla gerçeklelmedi. Makyaj yapmayı, giyinmeyi seven ben 15 aydır aynı şeyleri giyiyorum, saçımı taramak bile istemiyorum. Öğretmenim. Bebeğim 3-4 aylık olunca okula kahve içmeye gidecek, bebeğimi alıp sahilde uzun yüryüşler yapacak, kendi memleketime gidip arkadaşlarımla buluşacaktım. 15 ay geçti hala salgın dolayısıyla doğru düzgün bir şey yapamıyoruz. Aynaya bakıyorum. Gözlerim uykusuzluktan çökmüş. Brezilyalı fönsüz saçlarım kadayıf gibi olmuş. Kiloları hiç saymıyorum. Eskiye dönmek için 40 yaş sanki çokmuş gibi geliyor. Geçen aylarda online bir yaşam koşu ile çalıştım. Herşey güzel gidiyordu. Diyet yapıyordum. Hamile kalmadan önce 58 kiloydum. Bütün kıyafetlerim o kilo ile uyumlu. Yaşam koşu olacak şahıs bana şu cümleyi kullandı. Artık 58 kilo olmak için ileri bir yaştasınuz. Hedefinizi biraz düşürelim. 65 lerde yaşınıza uygun olabilir. O an bütün motivasyonum bitti. Zaten yaş konusunda buluttan nem kapıyordum, kapak oldu. Nasıl geçer bu ruh hali, 40 yaş yaşlı mıdır. Sürekli yüz gerdirme ameliyatı vs araştırıyorum. Kremler, kırışıklık gideiciler vs. Hayatımda olmadığım kadar mutsuzum ve bu ruh hali bena, evliliğe çocuğu zarar veriyor.
Valla 31 yasindayim sizden bir farkim yok resmen beni yazmissiniz kilo ile ilgili problemim yok ancak bende vucutum toparlanamadi takiliyorum bu konuya yasla bi ilgisi yok dusuncelerinizin annelik lohusalik yeni duzen derken birde yeni normal kapanmalar maskeler biz yeni anneleri cok yipratti. Az kaldi inaniyorum ozgurlugumuz yakin
 
Yoğunluktan yana şikayetim yok aslında. Sürekli saçmasapan hesaplar yapıyorum. İnternetten bakıyorum. Kim kaç yaşında. Kaç yaşında doğum yapmış. Nasıl kırışmış. Aynanın karşısına geçip gözlerimi kısıyorum. Kaz ayaklarının durumu nedir diye. Eşim duysa görse kafayı yemişsin dee
40 yaş yaşlı değil, bunu 49 yaşında olduğum için sizi ve kendimi kandırıp teselli etmek için demiyorum gerçekten yaşlı statüsünde sayılmıyor bu yaşlar.
Bence birine yaşlı diyebilmek için yaşına değil yaşam enerjisine bakmak lazım, kimi insan 70 yaşında bile dinamik, hayat dolu olur, kimi 20 yaşında gözünün feri sönmüş halde gezer.
Siz hamilelik, doğum derken dünyayı saran bir salgın da üstüne eklenince bunalmışsınız hepsi o kadar.

Yaşam koçu dediğiniz kişi, ki kusura bakılmasın artık elinizi sallasanız bir koça çarpıyor sizi yanlış bilgilendirmiş, bu yaşta istediğiniz kiloya ulaşılmaz diye bir şey yok.
Kayınvalidem, ki normalde de fazla kilosu olan biri değildi 50-55 yaşından sonra diyabet teşhisi kondu, şekerini dengede tutmak için beslenme şeklini değiştirdi ve acayip kilo vermişti, keza başka bir tanıdığım çok kilolu bir kadındı, diyabet olduğunu öğrenince dikkat etti ve en az 20 kilo verdi ve o da kilo vermeye başladığında 50 yaşın üzerindeydi.

İnsan istesin yeter ki kilo da verir, hayatını da düzene sokar.

Elbette cildimiz vücudumuz 20-30'lu yaşlardaki gibi kalmıyor, kırışıklıklar sarkmalar oluyor, birkaç estetik operasyonla bunun da çaresi var ya da kendinizi kırışıklıklarınızla kabul edip hayata devam edebilirsiniz, ki sağlıklı yaşlanmak da bir nimet bence.

Bence kendinizi sevin, kendinize değer verin, isterseniz kilo verebileceğinize inanın, her gün ayna karşısına kırışıklıklarınızı incelemek için değil ne kadar şanslı olduğunuzu ne kadar güzel olduğunuzu söylemek için geçin.

Kendinizi eve de kapatmayın, evet pandemi var ama bebeği pusetine koyup açık alanda yürüyüş yapmanıza engel değil, varsa balkonunuza çıkıp mis gibi havayı içinize çekip güneşin, güzel havanın tadını çıkarmak için de engel değil.

Haftasonları çocuğunuzu eşinize bırakıp kendinize şöyle 1 saat vakit ayırın, saç bakımımı yapmak istiyorsunuz veya amaçsızca dolaşmak mı ne istiyorsanız onu yapın.

Ayrıca kilo vermek için motivasyon mu istiyorsunuz ? Forumda Diyet Grupları bölümü var, size uygun bir takım vardır katılın, inanın bu takımlar sayesinde istediği kiloya ulaşan çok üye var, sporu da hayatınıza katarsanız ki her gün düzenli 1 saat yürümenin bile yararı var, hem kilo verir hem sağlıklı kalır hem de moralinizi düzeltirsiniz.
 
Aynı bizde de. Bebeğim oldukça yabani. Birisi karşıdan laf atsa ağlama krizine giriyor. 15 aydır kimsenin evine gitmedik, kimse bize gelmedi. Ancak yolda görüyor başka insanları. Bu eğitim öğretim yılı da uzaktan eğitim vs ile bitti sayılır. Eylül ayı için okulla ilgili hayal kuramıyorum çünkü bebeğime kim bakacak bilmiyorum. En kötü ihtimalle kredi çekip ücretsiz izin alırım diyorum. Belirsizlikler beni daha da aşağı çekiyor
Eylüle kadar 1,5 yaşına gelmiş olur bence kreş-bakımevi tarzı bişey düşünün hem size hem bebeğe iyi gelir biraz sosyalleşir. Ben çalışıyorum yarım gün sayılır 16-16,30 gibi işten çıkıyorum. Evim de yakın 12-13,30 arası da evde oluyorum, o aralarda da annem bakıyor biz de bir onun yüzünü görüyoruz işte. İşe gelince biraz kafam dağılıyor en azından size de iyi gelir bence.. Diyet konusunda da buradaki gruplara katılabilirsiniz bi ara ben de o gruplarla kilo vermiştim çok motive edici oluyor.
 
Aşırı aşırı taktım. Depresyonun dibindeyim sanırım. Zayıflamak kolay aslında. Neticede harcadıpından az kalori alırım, bol su içerim, spor da yaparım. Ama iç sesim bu yaştan sonra ne zayıflaması, ne makyajı, ne fönü, ne topuklu ayakkabısı diyip duruyor. Makyaj yapsan ne olur göz kapakların sarkıyor, ağız kenarlarında seni sürekli mutsuz gösteren çizgilerin var artık. Bu düşüncemi değiştirmem lazım
40indan sonra yeni basliyoruz de. Böyle bakin hayata
 
41 yaş - 2 yaşında hic durmayan bir bebeyle selam.. Öncesinde 62 kg iken hamileliği zehirlenme-hellp ve protein kacağı ile balina gibi erken doğumla bitirdim. Üstüne hastane süreci serumlar tedaviler derken beni tanımakta bile zorluk ceken oluyordu. 42 no terliğe ayağım sığmıyordu diyeyim siz düşünün.. Ve tek başıma hiç kimsesiz bakmaktan bebeğe, yemek spor vs oldukca lükstü benim için. Ama sadece 5 dakika tibet yogasına başladım. Cok kısa bir zamanda hem ruhen hem fiziki cok değiştim.. Tekrar 62 yim..
 
Şu an yazdığınız çok ilgimi çekti. Tamamen bit arınmaya ihtiyacım var kesinlikle. Ben bir araştırayım tibet yogasını
 
31 yaşındayım aynen sizin gibi hissediyorum bir süredir. çocuktan sonra ruhen ve fiziken yaşlandığımı hissediyorum. aynaya bakınca bir kaç yıl önceki halimden eser yokmuş gibi geliyor. yalnız bir süredir yürüyüş yapmaya başladım o bile ruh halimi değiştirmeye yetti. çok ama çok iyi geliyor tertemiz havayı içime çekmek. önceden dünya kadar vaktim varken yayılıp yattığım günlere şaşıyorum. şimdi 45 dk yürüyüşe zaman yaratmak için kırk takla atıyorum. kilo problemim ise her zaman vardı, haliyle doğumdan sonra iyice katlandı. ancak online diyetisyenle kilo verdim bayağı, bu ara takıldı kilom ama kafaya takmıyorum. bundan sonra yavaş yavaş gitsin bakalım. boşvermişliğe bir kez kendini kaptırdın mı öyle gidiyor ama bir yerde ayağa kalkmak lazım. kendiniz için bir şeyler yapmaya başladınız mı devamı gelecek.
 
Back