Yaş 35 yolun yarısı. Ne olur tavsiye verir misiniz?

Maalesef akademisyenler arasında çok yaygın asosyallik. Eşim akademisyen oradan biliyorum. Ben ona yurumeseydim hayatta kafasını kaldırıp çevresine bakmazdi😁 Sizin acilen sosyal çevreye ihtiyacınız var. Spora, dansa yazilabilirsiniz mesela. Yurt içi ve yurt dışı turları mesela. Ama kafanızı kaldırıp çevrenize bakıp biraz gulumsemelisiniz, zira tanıdığım birçok akademisyenler burnu kafdaginda geziyor.
Çok akademisyen tanıyorum, çok güzel geziyorlar, az önce bir arkadaşın Norveç fotolarına baktım. Maşallah her yıl bir kaç ülkrir geziyor. Bekarlar değil evliler evde kalıyor 🤣

Eğlenceli bir sürü kursa gidiyorlar. dans... müzik... Bizimkiler çok iyi. Kafe kafe bar bar gezen arkadaşlar da var 😁

Ben evde oğlanla film izliyorum şuan 🤣
 
Üniversitede bir sürü insanla sosyalleştikten ve evde bir gün bile durmadıktan sonra çalışma hayatına başlayalı sosyal hayatım yok denecek kadar azalmıştı.

Bu beni hafif depresyona sokmuştu haliyle hem ekonomik durum olsun ülkedeki dışarısı da zorlaşmıştı.

Spora yazıldım oradan sevgili yaptım yüzmeyi öğrendim yıllardır erteliyordum sırada araç kullanmak var.

Çok fazla arkadaşım yok görüştüğüm ancak çıkınca güzel vakit geçiriyoruz sevgilimle vakit geçiriyorum arada kitap okumaya puzzle yapmaya çalışıyorum farklılık olur diye yemek yapmayı seviyorum ama hep dışarıda sosyalleşme zorunluluğu hissedince ben de depresif hissediyorum

Bence aileden ayrı yaşamak bir yandan güzel bir yandan kötü . İyi tarafı bağımsızlık hissi kötü tarafı yalnızlık.

Mesela ben bekarken daha sosyal oluyorum çünkü sıkılıyorum insanlara karışmak istiyorum bir tane arkadaşım tek başına doğu Anadolu’daki yürüyüş turlarının yapıldığı gezilere katılmıştı sonra İstanbul’a gelip eğitmen kampında bir hafta kalmıştı sevgili yapmadı oradan ama sosyalleşti

El işleri var edebiyat film kulüpleri var pilates bile bir aktivite arkadaş edinmek biraz şans meselesi

Ama kısmetsizlik diye bir şey olduğundan emin değilim.

Bir yerden başlamak zorunda olsanız sizi en çok zorlayacak olan değil daha basit bir şeyden başlayın mesela bir kafeye gidip tek başınıza oturun bu şekilde bile daha iyi hissedebilirsiniz sosyalleşebilirsiniz bir sahil kenarında yürüyerek böyle söylüyorum bazen benim de çıkasım gelmiyor evim sahile 5 dakika

Biraz da şans meselesi
İyi şanslar
 
Hayattak bazı noktaların bizim için dönüm noktası olduğunu düşünüyorum. Ve bu dönüm noktalarında bizim çabalarımızın önemi büyük. Yani döngüyü bir yerde kırmak lazım. Eğer biz bir adım atarsak, çok büyük şeyler değişiyor.
Ben de bir kaç yıl önce sizin gibiydim. Aile evi, iş yeri, her gün aynı döngü. Araç kullanmaktan korkmak.. Daha sonra dedim ki bu hayatı bir yerden değiştireceğim. Eğer bir adım atarsam değişikliklerin olacağını düşünüyordum. Ve araba kullanamamama rağmen araba aldım. Benim için büyük bir adımdı. Çünkü hayata bir adım atmak gibi hissetririyordu. Araba alırsam evleneceğimi düşünüyordum ayrıca. Gerçekten de 1 yıl sonra evlendim.
Siz de hayatınızı değiştirecek bir adım atın. Ayrı eve çıkmak olur, araç almak olur, bir tura katılıp gezmek, yurtdışına çıkmak olur.. İnanın her şey sizin elinizde
Araba alınca evlenirim düşüncesi bir his miydi yoksa hayatınızda biri var mıydı önceden?

Bu arada fikirlerinize katılıyorum sadece merak ettiğim için sormak istedim.
 
Araba alınca evlenirim düşüncesi bir his miydi yoksa hayatınızda biri var mıydı önceden?

Bu arada fikirlerinize katılıyorum sadece merak ettiğim için sormak istedim.
Yok kimse yoktu hayatımda, evlilikten ümidi kesmiştim. Ama eğer hayata karşı bir adım atıp, içinde yaşadığım döngüyü kırarsam, evlenirim hayatım değişir diye düşünüyordum.
Bu arada hala araç kullanamıyorum, aşırı korkuyorum 😃
 
Bekarlar evlileri, evli ve çocuklu olanlar bekarları kıskanıyor bence 😅

Şaka bir yana en başta kendimizi sevmeliyiz. Konu sahibi aynaya bakınca ne hissediyorsunuz? İnsanlar ne düşünüyor değil, siz ne hissediyorsunuz? Hayatınızı biraz mercek altına alın. Ne kadar gülümsüyorsunuz? Hep ciddi ve iş odaklıysanız ilişki biraz zor.

Mevcut durumda biraz konfor alanınızdan çıkmalısınız. Araba kulanmak güzel bir başlangıç olabilir. Travma dediniz, bunu atlatabilirsiniz. Daha önce terapi almadıysanız, kendinizi tanımak adına tavsiye ederim. Bir gezilecekler listesi yapabilirsiniz. Önümüzdeki yıldan itibaren benim planım her sene bir şehir ve bir ülke gezmek. Siz de benzer hedefler düşünebilirsiniz. Hedef koymadan bazen harekete geçmek mümkün olmuyor.
 
35’e son 6 ay kaldı. Ve yıllar geçtikçe etrafımdaki insan sayısı oldukça azaldı. Arkadaşlarım eksildi teker teker. Önceden mesai bitse de birileri görüşsem diye can atarken şimdi 2 haftada bir dışarı çıkan birisi oldum. Herkes çoluk çocuğa karıştı. Bende tık yok. En son karşı cinsten biriyle kahve içmeye çıkalı bile 2 3 sene oldu. Etrafımdaki insanlar yardımcı olmaya çalıştıysa bile hep abuk sabuk insanları getirdiler karşıma. Kimse benim beklentimin ne olduğunu düşünmedi bile. Yani bende karşı cinsi çeken bişi yok sanırım. Çünkü ne bileyim millet işte anlatıyor eşim bana şöyle aşık oldu böyle aşık oldu. Benden öyle çok hoşlanan bir insan olmadı bugüne kadar. Zaten hep kazık yedim. Onun dışında akademisyenim, doktoram bitti ama insanlar arasında hiçbir zaman yönetici pozisyonunda olamadım. Hep yönetilen insan oldum. Onlar daha iyi biliyorlardır sen işini yap son göz onlar olsun oldu hep. Sanırım görüntü itibari ile de biraz çocuk gibiyim ondan ötürü kimsenin beni ciddiye alası gelmiyor. Son olarak da araç kullanmayı hala öğrenemedim. Benim için büyük bir korku ve travma sebebi. Millet vın vın gezerken ben hala toplu taşıma kullanı kullanıyorum. Ama rahatsız değilim bu sayede bol bol kitap okuyabiliyorum. Sadece heves ediyorum arada işte. Ve ayrıca hala aile evindeyim. Aile olarak çok mutluyuz maşallah ama işte ne bileyim yan komşu benimle yaşıt kendi ailesi ve 5 yaşında çocuğu var. Yolun yarısına giderken kendimi çok yalnız ve eksik hissediyorum. Dışarıda bunları paylaşabileceğim birileri yok o yüzden sizin önerilerinizi bekliyorum. Sevgiyle kalın.

Herkes aşık olacak diye bir şart yok
Herkes araba kullanacak diye de bir şart yok
Herkesin yönetici olması da gerekmiyor, farklı farklı mesleki seçimler var, yönetici olmadan çalışan milyonlarca insan var
Ama 35 yaşına gelip halen aileyle yaşamak normal değil
Kendi hayatınız, düzeniniz olmalı, sosyalleşmeli, dünyayı görmelisiniz, kendi mücadeleniz olmalı ki hayatınıza birileri ulaşabilsin. Siz kendinize ördüğünüz bir kozanın içinde yaşıyorsunuz bunu değiştirmeniz lazım
 
Yok kimse yoktu hayatımda, evlilikten ümidi kesmiştim. Ama eğer hayata karşı bir adım atıp, içinde yaşadığım döngüyü kırarsam, evlenirim hayatım değişir diye düşünüyordum.
Bu arada hala araç kullanamıyorum, aşırı korkuyorum 😃
Kendinizi çok güzel motive etmişsiniz. Çok sevindim sizin adınıza 😊
Araba da kullanabilirsiniz gayet. Ehliyet varsa özel ders ile halledilir. Ben de ehliyet alma sürecindeyim, biraz panik yapıyorum korkularım var ama bir şekilde aşmak lazım. Üzerine gitmezsek hiçbir şey değişmeyecek
 
Bana sorun hayat enerjinizin bitmesi gibi geldi. Biraz daha aktif olun, akademisyenlikte bekar olmak kadinlar icin avantajlı. Mesleginize cok rahat konsantre olursunuz. Hayatinizdaki olumlu yanlara odaklanin. Kimse dort dortluk bir hayat yasamiyor, ayrica akademide evlenme yasi yuksek, umutsuzluga kapilacak durum yok. Siz hayata bakisinizi degistirin bence :)
 
Gunumuzde boşanmaların sayısı evlenmelerin sayisini gecmis sanırım, gecen bir istatistik haberine denk gelmiştim.
bir de yasim geldi geciyor diye düşünmekten vazgeçin, yurt disinda bizim yasimizdakiler o yasta evliliğin e'sini düşünmeyip gununu gün ediyor.
bizde ise toplum ve aile baskisi neticesinde sadece yasim geldi diye onune ilk çıkan , gonlunun sinmedigi kisilerle evlenip mutsuz olan bir çok insan var maalesef.
o yüzden mutsuz ama evli olacaginiza yalnızlık yegdir diyorum.
umarim hakkinizda en hayirlisi ne dogru zamanda olur.
 
35’e son 6 ay kaldı. Ve yıllar geçtikçe etrafımdaki insan sayısı oldukça azaldı. Arkadaşlarım eksildi teker teker. Önceden mesai bitse de birileri görüşsem diye can atarken şimdi 2 haftada bir dışarı çıkan birisi oldum. Herkes çoluk çocuğa karıştı. Bende tık yok. En son karşı cinsten biriyle kahve içmeye çıkalı bile 2 3 sene oldu. Etrafımdaki insanlar yardımcı olmaya çalıştıysa bile hep abuk sabuk insanları getirdiler karşıma. Kimse benim beklentimin ne olduğunu düşünmedi bile. Yani bende karşı cinsi çeken bişi yok sanırım. Çünkü ne bileyim millet işte anlatıyor eşim bana şöyle aşık oldu böyle aşık oldu. Benden öyle çok hoşlanan bir insan olmadı bugüne kadar. Zaten hep kazık yedim. Onun dışında akademisyenim, doktoram bitti ama insanlar arasında hiçbir zaman yönetici pozisyonunda olamadım. Hep yönetilen insan oldum. Onlar daha iyi biliyorlardır sen işini yap son göz onlar olsun oldu hep. Sanırım görüntü itibari ile de biraz çocuk gibiyim ondan ötürü kimsenin beni ciddiye alası gelmiyor. Son olarak da araç kullanmayı hala öğrenemedim. Benim için büyük bir korku ve travma sebebi. Millet vın vın gezerken ben hala toplu taşıma kullanı kullanıyorum. Ama rahatsız değilim bu sayede bol bol kitap okuyabiliyorum. Sadece heves ediyorum arada işte. Ve ayrıca hala aile evindeyim. Aile olarak çok mutluyuz maşallah ama işte ne bileyim yan komşu benimle yaşıt kendi ailesi ve 5 yaşında çocuğu var. Yolun yarısına giderken kendimi çok yalnız ve eksik hissediyorum. Dışarıda bunları paylaşabileceğim birileri yok o yüzden sizin önerilerinizi bekliyorum. Sevgiyle kalın.
Eminim yan komşun da sana imreniyordur. Ailenle huzurlu mutlu olmak ve en azından iş sahibi olmak herkesin yaşadığı bir şey değil. Maşallah huzurunuz daim olsun. Herkes evlenmek zorunda değil. evlilik mutluluk demek değildir
 
Hayat zor bazılarımız için hem de çookkk zor.ne yapacaksın intihar mı edeceksin.s..ke s..ke ölene kadar dolduracaksın günlerini.hep derim bir insan kısmetsiz doğacağına hiç doğmasın daha iyi.bomboş teselliler veremeyeceğim valla.kısmetsiz bir insansınız demek ki.ağlasan da zırlasan da bu iş böyle.kabullenmeye bak derim.
Bu örneği sen söyleyince de mecaz değil de direk gerçek anlamda oluyor ayşemini😂😂😂😂
 
35’e son 6 ay kaldı. Ve yıllar geçtikçe etrafımdaki insan sayısı oldukça azaldı. Arkadaşlarım eksildi teker teker. Önceden mesai bitse de birileri görüşsem diye can atarken şimdi 2 haftada bir dışarı çıkan birisi oldum. Herkes çoluk çocuğa karıştı. Bende tık yok. En son karşı cinsten biriyle kahve içmeye çıkalı bile 2 3 sene oldu. Etrafımdaki insanlar yardımcı olmaya çalıştıysa bile hep abuk sabuk insanları getirdiler karşıma. Kimse benim beklentimin ne olduğunu düşünmedi bile. Yani bende karşı cinsi çeken bişi yok sanırım. Çünkü ne bileyim millet işte anlatıyor eşim bana şöyle aşık oldu böyle aşık oldu. Benden öyle çok hoşlanan bir insan olmadı bugüne kadar. Zaten hep kazık yedim. Onun dışında akademisyenim, doktoram bitti ama insanlar arasında hiçbir zaman yönetici pozisyonunda olamadım. Hep yönetilen insan oldum. Onlar daha iyi biliyorlardır sen işini yap son göz onlar olsun oldu hep. Sanırım görüntü itibari ile de biraz çocuk gibiyim ondan ötürü kimsenin beni ciddiye alası gelmiyor. Son olarak da araç kullanmayı hala öğrenemedim. Benim için büyük bir korku ve travma sebebi. Millet vın vın gezerken ben hala toplu taşıma kullanı kullanıyorum. Ama rahatsız değilim bu sayede bol bol kitap okuyabiliyorum. Sadece heves ediyorum arada işte. Ve ayrıca hala aile evindeyim. Aile olarak çok mutluyuz maşallah ama işte ne bileyim yan komşu benimle yaşıt kendi ailesi ve 5 yaşında çocuğu var. Yolun yarısına giderken kendimi çok yalnız ve eksik hissediyorum. Dışarıda bunları paylaşabileceğim birileri yok o yüzden sizin önerilerinizi bekliyorum. Sevgiyle kalın.
Kız ben senden 2 yaş küçüğüm 11 yaşında kızım var ona kalırsa. Var da ne oldu madalya mı taktılar bana 😃😂😂 valla hiç bişi takmadılar 😃
35 yaş yeni hayat düzeninde çok çok normal bir yaş ki. Sakın strese girip yanlış kararlar verme. Yeni hobiler yeni alanlar oluşturmaya çalış kendine
 
Kız ben senden 2 yaş küçüğüm 11 yaşında kızım var ona kalırsa. Var da ne oldu madalya mı taktılar bana 😃😂😂 valla hiç bişi takmadılar 😃
35 yaş yeni hayat düzeninde çok çok normal bir yaş ki. Sakın strese girip yanlış kararlar verme. Yeni hobiler yeni alanlar oluşturmaya çalış kendine
Vasfoş ben seni 50 60 sanıyodum 🤣
 
Evlenmek istiyorsanız biraz sosyalleşin spor veya kurslara yazılın illaki bi kısmetiniz çıkar oda olmazsa internet sitelerinde de bulabilirsiniz ama kendinize haksızlık ediyorsunuz evlenmemişsiniz ama harika bir kariyer yapmışsınız.Doğurganlığın 45e kadar yolu var o zamana kadar geç değil,hatta 50 yaşında doğum yapan kadın gördüm hastanede.Geç değil
 
Anlattiklariniza benziyorum. Doktora yapacagim diye sosyalligin s si kalmadi, ev is tez uclusundeyim. Haftada bir cikip sosyallessem oh tamam haftalik gorevimi hallettim moduna giriyorum. Ancak aile ile yasamiyorum. Inanin kendi evinize cikmak size iyi gelecek. Kocanizin olmamasinin bir eksiklik degil farkli bir hayat yolu oldugunu goreceksiniz. Belki ileride olur, olacaksa hayirlisi olsun.
 
Aslında bir bilseniz ne kadar çok kişi sizin yerinizde olmak istiyor..

Gencecik yaşınızda başarılarla dolu bir hayatınız var. Her babayiğidin harcı değildir Akademisyen olmak , Doktora yapmak..

He sıkıntı hala evlemememiş olmaksa o da inanın ki matah bir şey değil.. Sevin , sevilin bir sevgiliniz olsun, gezin tozun, onunla Ülke ülke gezin.. Üzmeyin kendinizi.
Şaka gibisiniz.
 
X