Yaş 35 yolun yarısı. Ne olur tavsiye verir misiniz?

Bakteriyofaj

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
25 Aralık 2020
149
103
35’e son 6 ay kaldı. Ve yıllar geçtikçe etrafımdaki insan sayısı oldukça azaldı. Arkadaşlarım eksildi teker teker. Önceden mesai bitse de birileri görüşsem diye can atarken şimdi 2 haftada bir dışarı çıkan birisi oldum. Herkes çoluk çocuğa karıştı. Bende tık yok. En son karşı cinsten biriyle kahve içmeye çıkalı bile 2 3 sene oldu. Etrafımdaki insanlar yardımcı olmaya çalıştıysa bile hep abuk sabuk insanları getirdiler karşıma. Kimse benim beklentimin ne olduğunu düşünmedi bile. Yani bende karşı cinsi çeken bişi yok sanırım. Çünkü ne bileyim millet işte anlatıyor eşim bana şöyle aşık oldu böyle aşık oldu. Benden öyle çok hoşlanan bir insan olmadı bugüne kadar. Zaten hep kazık yedim. Onun dışında akademisyenim, doktoram bitti ama insanlar arasında hiçbir zaman yönetici pozisyonunda olamadım. Hep yönetilen insan oldum. Onlar daha iyi biliyorlardır sen işini yap son göz onlar olsun oldu hep. Sanırım görüntü itibari ile de biraz çocuk gibiyim ondan ötürü kimsenin beni ciddiye alası gelmiyor. Son olarak da araç kullanmayı hala öğrenemedim. Benim için büyük bir korku ve travma sebebi. Millet vın vın gezerken ben hala toplu taşıma kullanı kullanıyorum. Ama rahatsız değilim bu sayede bol bol kitap okuyabiliyorum. Sadece heves ediyorum arada işte. Ve ayrıca hala aile evindeyim. Aile olarak çok mutluyuz maşallah ama işte ne bileyim yan komşu benimle yaşıt kendi ailesi ve 5 yaşında çocuğu var. Yolun yarısına giderken kendimi çok yalnız ve eksik hissediyorum. Dışarıda bunları paylaşabileceğim birileri yok o yüzden sizin önerilerinizi bekliyorum. Sevgiyle kalın.
 
35’e son 6 ay kaldı. Ve yıllar geçtikçe etrafımdaki insan sayısı oldukça azaldı. Arkadaşlarım eksildi teker teker. Önceden mesai bitse de birileri görüşsem diye can atarken şimdi 2 haftada bir dışarı çıkan birisi oldum. Herkes çoluk çocuğa karıştı. Bende tık yok. En son karşı cinsten biriyle kahve içmeye çıkalı bile 2 3 sene oldu. Etrafımdaki insanlar yardımcı olmaya çalıştıysa bile hep abuk sabuk insanları getirdiler karşıma. Kimse benim beklentimin ne olduğunu düşünmedi bile. Yani bende karşı cinsi çeken bişi yok sanırım. Çünkü ne bileyim millet işte anlatıyor eşim bana şöyle aşık oldu böyle aşık oldu. Benden öyle çok hoşlanan bir insan olmadı bugüne kadar. Zaten hep kazık yedim. Onun dışında akademisyenim, doktoram bitti ama insanlar arasında hiçbir zaman yönetici pozisyonunda olamadım. Hep yönetilen insan oldum. Onlar daha iyi biliyorlardır sen işini yap son göz onlar olsun oldu hep. Sanırım görüntü itibari ile de biraz çocuk gibiyim ondan ötürü kimsenin beni ciddiye alası gelmiyor. Son olarak da araç kullanmayı hala öğrenemedim. Benim için büyük bir korku ve travma sebebi. Millet vın vın gezerken ben hala toplu taşıma kullanı kullanıyorum. Ama rahatsız değilim bu sayede bol bol kitap okuyabiliyorum. Sadece heves ediyorum arada işte. Ve ayrıca hala aile evindeyim. Aile olarak çok mutluyuz maşallah ama işte ne bileyim yan komşu benimle yaşıt kendi ailesi ve 5 yaşında çocuğu var. Yolun yarısına giderken kendimi çok yalnız ve eksik hissediyorum. Dışarıda bunları paylaşabileceğim birileri yok o yüzden sizin önerilerinizi bekliyorum. Sevgiyle kalın.
Siz yoksunuz ki bu hayatın içinde. Siz nerdesiniz ? Karşı cinsle karsilasmak için bir ortam lazım, sizin beklentinizin ne olduğunu bilmeyen insanlar size neden birini ayarlıyor mesela ? Hayatınızı hep baskalarinin eline vermişsiniz enerjiniz de okurken bile bana yorgunluk hissettirdi. Romatizması tutan teyzeler gibi icim daraldi. Yanlış anlamayın duygulariniz canlılığını yitirmiş anlamında söylüyorum. Yaş sayıdan ibaret ruhunu neselendirmek senin elinde.
 
Bırakın yan komsuyu sizinle yasıt olmasını,evliligini,belki o da burada baska dertlerinden yazıyordur kim bilir? 35 yasta kendinizden beklentiniz ne ne istiyorsunuz?dısarı neden cıkmıyorsunuz? Ortamınız yok ise faaliyetler yapılabilir hafta sonlarını hareketli gecirilebilecek hobiler edinilebilir ve böylelikle ortamınız da değişmiş olur yeni tanışmalar da olabilir gibi gibi.Ciddiye alınma durumunun cocuksu görünmekle alakası oldugunu düsünmüyorum baskın degilsinizdir belki.
 
35’e son 6 ay kaldı. Ve yıllar geçtikçe etrafımdaki insan sayısı oldukça azaldı. Arkadaşlarım eksildi teker teker. Önceden mesai bitse de birileri görüşsem diye can atarken şimdi 2 haftada bir dışarı çıkan birisi oldum. Herkes çoluk çocuğa karıştı. Bende tık yok. En son karşı cinsten biriyle kahve içmeye çıkalı bile 2 3 sene oldu. Etrafımdaki insanlar yardımcı olmaya çalıştıysa bile hep abuk sabuk insanları getirdiler karşıma. Kimse benim beklentimin ne olduğunu düşünmedi bile. Yani bende karşı cinsi çeken bişi yok sanırım. Çünkü ne bileyim millet işte anlatıyor eşim bana şöyle aşık oldu böyle aşık oldu. Benden öyle çok hoşlanan bir insan olmadı bugüne kadar. Zaten hep kazık yedim. Onun dışında akademisyenim, doktoram bitti ama insanlar arasında hiçbir zaman yönetici pozisyonunda olamadım. Hep yönetilen insan oldum. Onlar daha iyi biliyorlardır sen işini yap son göz onlar olsun oldu hep. Sanırım görüntü itibari ile de biraz çocuk gibiyim ondan ötürü kimsenin beni ciddiye alası gelmiyor. Son olarak da araç kullanmayı hala öğrenemedim. Benim için büyük bir korku ve travma sebebi. Millet vın vın gezerken ben hala toplu taşıma kullanı kullanıyorum. Ama rahatsız değilim bu sayede bol bol kitap okuyabiliyorum. Sadece heves ediyorum arada işte. Ve ayrıca hala aile evindeyim. Aile olarak çok mutluyuz maşallah ama işte ne bileyim yan komşu benimle yaşıt kendi ailesi ve 5 yaşında çocuğu var. Yolun yarısına giderken kendimi çok yalnız ve eksik hissediyorum. Dışarıda bunları paylaşabileceğim birileri yok o yüzden sizin önerilerinizi bekliyorum. Sevgiyle kalın.
34-35 yaşında bir insana göre bile olgun bir düşünce yapınız var gibi geldi. Sevdiğiniz yada yapmak istediğiniz etkinleri bulmanız gerekiyor. Hatta sizi daha aktif bir yaşama sürükleyecek bir etkinlik belki de.
Biraz günlük yaşam aktivitelerinizi değiştirmeyi deneseniz mesela? Yani önyargılı olduğunuz bir şeyi deneyebilirsiniz. Sanki hayatınızda bir ilişkiden ziyade hayata dair bir tutku eksik gibi geldi.
 
Amaaan evli ve çocuklu olanlar çok mu mutlu sanıyorsun ? Hayat böyle bir şey işte. Kimisi sorumluluklarından bunalmıştır bekarlık günlerini özler, kimisi aile kuramadığından dert yanar. Halam 38 yaşında evlendi her sene bir tane doğurdu üç senede üç çocuk iyi ki bu zamana kadar gezip tozmuşum demişti 😂 hayatın şartları ne olursa olsun tadını çıkarmayı bilmek lazım
 
Bir yaştan sonra insan bunları sorgulamaya, sonra da yalnızlığın psikolojik yükünü sırtlamaya çalışıyor. Herkes bir aile olurken, herkesin sorumlulukları artarken, herkesin konuşacak ortak bir konusu varken bir kenarda dinlemek artık yoruyor ve sıkıyor.
Benim de karşıma “işte bu adam, buldum” diyebileceğim biri çıkmadı. Eksikliğini hissediyorum çünkü küçük bir yerde yaşıyorum ve yalnızlık boğuyor beni.

Bu arada küçük görünmek muhteşem bir şey ya. Zamana karşı koymak gibi. Millet para bayılıyor genç görünmek için siz ne diyorsunuz aaaaa
 
35’e son 6 ay kaldı. Ve yıllar geçtikçe etrafımdaki insan sayısı oldukça azaldı. Arkadaşlarım eksildi teker teker. Önceden mesai bitse de birileri görüşsem diye can atarken şimdi 2 haftada bir dışarı çıkan birisi oldum. Herkes çoluk çocuğa karıştı. Bende tık yok. En son karşı cinsten biriyle kahve içmeye çıkalı bile 2 3 sene oldu. Etrafımdaki insanlar yardımcı olmaya çalıştıysa bile hep abuk sabuk insanları getirdiler karşıma. Kimse benim beklentimin ne olduğunu düşünmedi bile. Yani bende karşı cinsi çeken bişi yok sanırım. Çünkü ne bileyim millet işte anlatıyor eşim bana şöyle aşık oldu böyle aşık oldu. Benden öyle çok hoşlanan bir insan olmadı bugüne kadar. Zaten hep kazık yedim. Onun dışında akademisyenim, doktoram bitti ama insanlar arasında hiçbir zaman yönetici pozisyonunda olamadım. Hep yönetilen insan oldum. Onlar daha iyi biliyorlardır sen işini yap son göz onlar olsun oldu hep. Sanırım görüntü itibari ile de biraz çocuk gibiyim ondan ötürü kimsenin beni ciddiye alası gelmiyor. Son olarak da araç kullanmayı hala öğrenemedim. Benim için büyük bir korku ve travma sebebi. Millet vın vın gezerken ben hala toplu taşıma kullanı kullanıyorum. Ama rahatsız değilim bu sayede bol bol kitap okuyabiliyorum. Sadece heves ediyorum arada işte. Ve ayrıca hala aile evindeyim. Aile olarak çok mutluyuz maşallah ama işte ne bileyim yan komşu benimle yaşıt kendi ailesi ve 5 yaşında çocuğu var. Yolun yarısına giderken kendimi çok yalnız ve eksik hissediyorum. Dışarıda bunları paylaşabileceğim birileri yok o yüzden sizin önerilerinizi bekliyorum. Sevgiyle kalın.
Hayat zor bazılarımız için hem de çookkk zor.ne yapacaksın intihar mı edeceksin.s..ke s..ke ölene kadar dolduracaksın günlerini.hep derim bir insan kısmetsiz doğacağına hiç doğmasın daha iyi.bomboş teselliler veremeyeceğim valla.kısmetsiz bir insansınız demek ki.ağlasan da zırlasan da bu iş böyle.kabullenmeye bak derim.
 
Hayat zor bazılarımız için hem de çookkk zor.ne yapacaksın intihar mı edeceksin.s..ke s..ke ölene kadar dolduracaksın günlerini.hep derim bir insan kısmetsiz doğacağına hiç doğmasın daha iyi.bomboş teselliler veremeyeceğim valla.kısmetsiz bir insansınız demek ki.ağlasan da zırlasan da bu iş böyle.kabullenmeye bak derim.
Sen kısmetli misin?
 
35’e son 6 ay kaldı. Ve yıllar geçtikçe etrafımdaki insan sayısı oldukça azaldı. Arkadaşlarım eksildi teker teker. Önceden mesai bitse de birileri görüşsem diye can atarken şimdi 2 haftada bir dışarı çıkan birisi oldum. Herkes çoluk çocuğa karıştı. Bende tık yok. En son karşı cinsten biriyle kahve içmeye çıkalı bile 2 3 sene oldu. Etrafımdaki insanlar yardımcı olmaya çalıştıysa bile hep abuk sabuk insanları getirdiler karşıma. Kimse benim beklentimin ne olduğunu düşünmedi bile. Yani bende karşı cinsi çeken bişi yok sanırım. Çünkü ne bileyim millet işte anlatıyor eşim bana şöyle aşık oldu böyle aşık oldu. Benden öyle çok hoşlanan bir insan olmadı bugüne kadar. Zaten hep kazık yedim. Onun dışında akademisyenim, doktoram bitti ama insanlar arasında hiçbir zaman yönetici pozisyonunda olamadım. Hep yönetilen insan oldum. Onlar daha iyi biliyorlardır sen işini yap son göz onlar olsun oldu hep. Sanırım görüntü itibari ile de biraz çocuk gibiyim ondan ötürü kimsenin beni ciddiye alası gelmiyor. Son olarak da araç kullanmayı hala öğrenemedim. Benim için büyük bir korku ve travma sebebi. Millet vın vın gezerken ben hala toplu taşıma kullanı kullanıyorum. Ama rahatsız değilim bu sayede bol bol kitap okuyabiliyorum. Sadece heves ediyorum arada işte. Ve ayrıca hala aile evindeyim. Aile olarak çok mutluyuz maşallah ama işte ne bileyim yan komşu benimle yaşıt kendi ailesi ve 5 yaşında çocuğu var. Yolun yarısına giderken kendimi çok yalnız ve eksik hissediyorum. Dışarıda bunları paylaşabileceğim birileri yok o yüzden sizin önerilerinizi bekliyorum. Sevgiyle kalın.
Maalesef akademisyenler arasında çok yaygın asosyallik. Eşim akademisyen oradan biliyorum. Ben ona yurumeseydim hayatta kafasını kaldırıp çevresine bakmazdi😁 Sizin acilen sosyal çevreye ihtiyacınız var. Spora, dansa yazilabilirsiniz mesela. Yurt içi ve yurt dışı turları mesela. Ama kafanızı kaldırıp çevrenize bakıp biraz gulumsemelisiniz, zira tanıdığım birçok akademisyenler burnu kafdaginda geziyor.
 
Hayat zor bazılarımız için hem de çookkk zor.ne yapacaksın intihar mı edeceksin.s..ke s..ke ölene kadar dolduracaksın günlerini.hep derim bir insan kısmetsiz doğacağına hiç doğmasın daha iyi.bomboş teselliler veremeyeceğim valla.kısmetsiz bir insansınız demek ki.ağlasan da zırlasan da bu iş böyle.kabullenmeye bak derim.
Tavsiyelerine hayranım
 
Aş zaten kendinizi kapatmışsınız ki dış dünyaya, nasıl biri gelip sizi bulsun? Evet evlilik ve çocuklar nedeni ile arkadaşlarınızla çok görüşmeniz normal ama 2 haftada bir çıkmak da biraz sizin eseriniz. Spor ya da gezi grubuna yazılın. Aile evinde yaşıyorsanız paranız vardır zaten, benim de bekar arkadaşlarım var fıldır fıldır geziyorlar maşallah. Arıyorum arkadaşımı ben İspanya’ ya gidiyorum, birazdan hava alanına yola çıkcam diyor. Evliler evde dizi izlerken.
Sizin sorununuz bekarlık değil , çabasızlık ve enerji düşüklüğü. Siz hayatınıza bir erkek girince evlenince , sizin yerinize çabalayacak , enerji harcayacak biri olacak , beni battığım bu bataktan çıkaracak zannediyorsunuz. Zaten erkekler bu durumdaki kadınların olumsuz ve aşırı muhtaç hallerini sezer ve ona göre davranırlar.
Siz kendinizi yenileyin, öncelikle şu araba işini hallledin , ailenizin varsa onu kulllanın yoksa 2. El alın şöyle güzel bi araba kadınların rahat kullanacağı , otomatik . Ne kadar gerekiyorsa ders alın , bir yersen başlamanız lazım hayata. Siz istiyorsunuz ki , ben araba korkumu yenmekle uğraşamayayım, adam gelsin beni aldın bıraksın. Yok öyle bişey, akademik kariyer yapan bir insansınız, siz çabalayın , yapın . Atın arkadaşlarınızı arabaya gezin tozun.
 
Aslında bir bilseniz ne kadar çok kişi sizin yerinizde olmak istiyor..

Gencecik yaşınızda başarılarla dolu bir hayatınız var. Her babayiğidin harcı değildir Akademisyen olmak , Doktora yapmak..

He sıkıntı hala evlemememiş olmaksa o da inanın ki matah bir şey değil.. Sevin , sevilin bir sevgiliniz olsun, gezin tozun, onunla Ülke ülke gezin.. Üzmeyin kendinizi.
 
Hayattak bazı noktaların bizim için dönüm noktası olduğunu düşünüyorum. Ve bu dönüm noktalarında bizim çabalarımızın önemi büyük. Yani döngüyü bir yerde kırmak lazım. Eğer biz bir adım atarsak, çok büyük şeyler değişiyor.
Ben de bir kaç yıl önce sizin gibiydim. Aile evi, iş yeri, her gün aynı döngü. Araç kullanmaktan korkmak.. Daha sonra dedim ki bu hayatı bir yerden değiştireceğim. Eğer bir adım atarsam değişikliklerin olacağını düşünüyordum. Ve araba kullanamamama rağmen araba aldım. Benim için büyük bir adımdı. Çünkü hayata bir adım atmak gibi hissetririyordu. Araba alırsam evleneceğimi düşünüyordum ayrıca. Gerçekten de 1 yıl sonra evlendim.
Siz de hayatınızı değiştirecek bir adım atın. Ayrı eve çıkmak olur, araç almak olur, bir tura katılıp gezmek, yurtdışına çıkmak olur.. İnanın her şey sizin elinizde
 
X