Yaş 34,bekarlık…

Hiç geç degil ozellikle cocuk istiyorsaniz zaten 35-40 bence en guzel yaşlar. Cocuk icin evleniyor olsam +30da evlenirdim.

Dunyaya anne olmak icin gelmis kadinlari ayirarak soyluyorum genc annelik insani cok yipratan bir sey benim gordugum kadariyla. Genc yasta cocugu olup yipranmayan sadece evinde bakicisi temizlikcisi eksik olmayan calismak zorunda olmayan kadinlar yipranmiyor. Onun disinda benimle ayni yaşta göz altlari uykusuzluktan kararmis kirişmis
Yani en azindan hayatinizi gencliginizi yasamis olup cocuk yapmak cok farkeder.
(anneler alinip saldirmasin lutfen ugrasamicam siz cok guzelsinizdir ben kendi cevremdeki gozlemimden bahsediyorum.)
 
Sızın yaslarınızda insan bır kere hormonel olarak çocuk istiyor.
O yüzden aman boşver diyemiyorum.
Çoğu kadın o yaşlarda evlilik ıcın bır adımlar atıyor en büyük neden çocuk olduğunu düşünüyorum.
Zaten yolu yarılayıp kendı özgür hayatını bırakıp bır insanla evlenmek demek rıske gırmek demek.
Kendı ıyı olsa ailesi sorun.
Aılesı ıyı olsa kendı sorun.
Ya da hepsı birlikte sorun😂
Ben de 32 yaşımda en çok çocuk isteği ile evlendim yoksa evlilik çok doğru kişiyi aılesı ile birlikte bulacaksın da öyle guzel.
Ama dediğim gıbı çocuk ıstegınızden dolayı böyle hissetmenızı anlıyorum.
 
Eskiden evliliği çok farklı zannederdim, evlenince sonsuza kadar mutlu olacağımı, evlendiğim kişiyle yaşlanacağımı falan düşündüm. Çok sevdiğim biriyle evlendim. bir yıl bile dolmadı boşanıyoruz ki ben de 35 yaşında evlendim, öyle genç falan değilim. İyi de seçtiğimi düşündüm ama yanıldım. Siz kendinizi hep sevin, şu hayatta herkes gelip geçici. Biri yalnızca hayatınıza eşlik etsin, siz aynı hayatı yaşamaya devam edin. Ve bu sitede yazılanların aksine en iyisini bekleyin. Bazı şeyleri görmezden gelerek yapılan evlilikler cehenneme dönüyor. Ablamın öğretmeni 50 yaşında evlendi, eşinin yanına yurtdışına taşındı, iyi ki bekledim diyor. Eşi hem anlayışlı hem de ona her açıdan yeten biri. Maddi ve manevi kadını rahat ettirmek için elinden geleni yapıyor. Zamanı gelince doğru kişi de geliyor.
 
Merhabalar,34 yaşındayım,35’e doğru gidiyorum.
Ben kendimi çok geç farkettim.Kişilik olarak geç olgunlaştım.Yaşam tarzı,ailevi meseleler filan derken kendimin farkına varmam zaman oldu.

Kendimi fiziksel olarak beğeniyorum,işim de var…Bir türlü evliliğe cesaret edemiyorum.
Şimdi de yaşım geçmiş gibi hissediyorum.
Yani kendimi yaşlı hissetmeye başladım son zamanlar.Benim yaşımdakiler bana bakmazmış gibi geliyor.20li yaşlardakinin yanında hiç şansım yokmuş gibi geliyor.
Hatta çirkin bile bulmaya başladım kendimi.Kendime ne kadar bakarsam bakayım bebeksi yüzüm,gülen yüzüm eskisi gibi yok gibi.
Oysa çocuk sahibi olmayı o kadar çok isterdim ki.
Sınıf öğretmeniyim.Öğrencilerimi çok seviyorum.Onlarla olmak beni o kadar mutlu ediyor ki…25 yaşında nişandan döndüm,onunla evlenseydim belki benim de çocuğum öğrencilerimle aynı yaşta olacaktı diye düşünüyorum.
Ay,çok hüzünlüyüm.Ağlamak istiyorum…
sadece yazmak,içimi dökmek istedim.
Ben de o yaşlarda nişan atmıştım. Çok zor bir süreçti. Annem 30 dan sonra başladı o bu demeye. Çevrede öyle çok kızdım ben evlenmeyeceğim sakın bir daha böyle konuşmayın bir daha yanınıza gelmem dedim. Elalem ne karışıyor evlenip evlenmeyeceğime kimseyi istemiyorum dedim. Çok büyük konuşmuşum Allah sınadı 1 hafta sonra eşim karşıma çıktı.Arkadaşlık teklifine hayır desemde dene dene ben inanıyorum dene diye diye 1 ay zorladı. Dedim bu gitmeyecek 1 ay dedim konuşurum olmuyor der yollarım. Tamam dedim o bir ayın sonunda biz çok güzeldik devamı geldi 1 sene bekledim emin olunca ailemle tanıştırdım ve 1 bucuk yıl sonra evliydik . 34yaşımda evlendim şimdi 36 yaşındayım ikizlerime hamileyim çok şükür Allah’a . Yazınız okurken sizi kendime benzettim o yüzden asla öyle düşüneyin . Hayat geçiyor evet ama hiç bir şey için geç değil.Kaderinizle evlilik varsa 40 yaşınada gelseniz o olur. Üzmeyin kendinize vakit ayırın. Sosyalleşmeye çalışın içinize asla kapanmayın. Bu arada her ihtimale karşın yumurtalarınızı dondurun. Maalesef yaş aldıkça yumurta sayımız ve kalitesi düşüyor. Ben tedavi gördüm o yüzden.
 
Son düzenleme:
26 yaşında mesleğe yeni başladığımda evlendim, 1 yıl evli kaldım ayrıldım bence bekarlık çok ama çok güzelmiş, kıymetini bilin. Kendinize zaman ayırmaya çalışın ben artık kendime odaklanmaya çalışıyorum. Bayramda çiftleri görünce üzülmüştüm biraz, içimde bir burukluk olmuştu ama geçti Ayrıldıktan sonra çok güzel gezdim. Ayrıldıktan sonra arabamı aldım, sürüyorum Gap turuna gittim hayallerimi yaşıyorum. Kıyafet ya da bir şey alırken özgür hissediyorum o insanla evli kalsaydım şuan evde psikolojim bozulmuş bir şekilde onun köleliğini yapıyordum. Evlilik güzel ama dengine gelırsen gelmezsen de sıkıntı.
 
Eskiden evliliği çok farklı zannederdim, evlenince sonsuza kadar mutlu olacağımı, evlendiğim kişiyle yaşlanacağımı falan düşündüm. Çok sevdiğim biriyle evlendim. bir yıl bile dolmadı boşanıyoruz ki ben de 35 yaşında evlendim, öyle genç falan değilim. İyi de seçtiğimi düşündüm ama yanıldım. Siz kendinizi hep sevin, şu hayatta herkes gelip geçici. Biri yalnızca hayatınıza eşlik etsin, siz aynı hayatı yaşamaya devam edin. Ve bu sitede yazılanların aksine en iyisini bekleyin. Bazı şeyleri görmezden gelerek yapılan evlilikler cehenneme dönüyor. Ablamın öğretmeni 50 yaşında evlendi, eşinin yanına yurtdışına taşındı, iyi ki bekledim diyor. Eşi hem anlayışlı hem de ona her açıdan yeten biri. Maddi ve manevi kadını rahat ettirmek için elinden geleni yapıyor. Zamanı gelince doğru kişi de geliyor.
Kesinlikle katılıyorum bu arada kimse dışardıdan göründüğü gibi mutlu değil evlenınce sadece evde ortak biriyle yaşamaya başlıyorsun ve hayatı birlikte şekillendiriyor şunu. Yani sana mutlulukl perileri aa sen evlendin, mutlu mesut yaşayacaksın demiyor.
 
Sızın yaslarınızda insan bır kere hormonel olarak çocuk istiyor.
O yüzden aman boşver diyemiyorum.
Çoğu kadın o yaşlarda evlilik ıcın bır adımlar atıyor en büyük neden çocuk olduğunu düşünüyorum.
Zaten yolu yarılayıp kendı özgür hayatını bırakıp bır insanla evlenmek demek rıske gırmek demek.
Kendı ıyı olsa ailesi sorun.
Aılesı ıyı olsa kendı sorun.
Ya da hepsı birlikte sorun😂
Ben de 32 yaşımda en çok çocuk isteği ile evlendim yoksa evlilik çok doğru kişiyi aılesı ile birlikte bulacaksın da öyle guzel.
Ama dediğim gıbı çocuk ıstegınızden dolayı böyle hissetmenızı anlıyorum.
Hormonal çocuk isteme konusuna çok aşırı katılıyorum (34 yaşındayım) Normalde arkadaşların falan bebeklerini görünce ay ne tatlısın, elliyim, seviyim krizlerim hiç olmazdı. En yakın arkadaşım doğurdu çocuğuyla tek yapmayı sevdiğim şey hamur ve evcilik oynamak :D Ama son 1 yıldır falan bir anda bana çocuk isteği geldi. AMH değerim çok çok düşük olduğundan doktor önerisiyle embriyo dondurmuştuk. Ve doktor bu kilomda (90kg) hamilelik asla önermedi zaten düşünmedim de, pek çabam da olmadı zayıflamak için. Ama son zamanlarda diyet/spora hafif hafif başladım ki benim için HAYATTAKİ EN ZOR şey cips, çikolatadan vazgeçmek.

M Mutlu2890 size önerim kesinlikle yumurta dondurmanız. 40 yaşında bile rahatça o yumurtalarla çocuk sahibi olabilirsiniz.
 
Merhabalar,34 yaşındayım,35’e doğru gidiyorum.
Ben kendimi çok geç farkettim.Kişilik olarak geç olgunlaştım.Yaşam tarzı,ailevi meseleler filan derken kendimin farkına varmam zaman oldu.

Kendimi fiziksel olarak beğeniyorum,işim de var…Bir türlü evliliğe cesaret edemiyorum.
Şimdi de yaşım geçmiş gibi hissediyorum.
Yani kendimi yaşlı hissetmeye başladım son zamanlar.Benim yaşımdakiler bana bakmazmış gibi geliyor.20li yaşlardakinin yanında hiç şansım yokmuş gibi geliyor.
Hatta çirkin bile bulmaya başladım kendimi.Kendime ne kadar bakarsam bakayım bebeksi yüzüm,gülen yüzüm eskisi gibi yok gibi.
Oysa çocuk sahibi olmayı o kadar çok isterdim ki.
Sınıf öğretmeniyim.Öğrencilerimi çok seviyorum.Onlarla olmak beni o kadar mutlu ediyor ki…25 yaşında nişandan döndüm,onunla evlenseydim belki benim de çocuğum öğrencilerimle aynı yaşta olacaktı diye düşünüyorum.
Ay,çok hüzünlüyüm.Ağlamak istiyorum…
sadece yazmak,içimi dökmek istedim.
Ben de evlendim ayrıldım. Aslında her şeyim çok yolunda. Şu toplum baskısı olmasa hayatta evlenmem😅. Zaten ilerde evlilik vs kalmayacak. Tamamen kadının çabası üzerine süren bir durum. Gerçekten her şey geçiyor. Aslında çok şanslısınız
 
Merhabalar,34 yaşındayım,35’e doğru gidiyorum.
Ben kendimi çok geç farkettim.Kişilik olarak geç olgunlaştım.Yaşam tarzı,ailevi meseleler filan derken kendimin farkına varmam zaman oldu.

Kendimi fiziksel olarak beğeniyorum,işim de var…Bir türlü evliliğe cesaret edemiyorum.
Şimdi de yaşım geçmiş gibi hissediyorum.
Yani kendimi yaşlı hissetmeye başladım son zamanlar.Benim yaşımdakiler bana bakmazmış gibi geliyor.20li yaşlardakinin yanında hiç şansım yokmuş gibi geliyor.
Hatta çirkin bile bulmaya başladım kendimi.Kendime ne kadar bakarsam bakayım bebeksi yüzüm,gülen yüzüm eskisi gibi yok gibi.
Oysa çocuk sahibi olmayı o kadar çok isterdim ki.
Sınıf öğretmeniyim.Öğrencilerimi çok seviyorum.Onlarla olmak beni o kadar mutlu ediyor ki…25 yaşında nişandan döndüm,onunla evlenseydim belki benim de çocuğum öğrencilerimle aynı yaşta olacaktı diye düşünüyorum.
Ay,çok hüzünlüyüm.Ağlamak istiyorum…
sadece yazmak,içimi dökmek istedim.
Ya biz ülke olarak bu konuyu aşamıyoruz,evlilik yaşı diye birşey yoktur şu yaşta evlen bu yaşta çocuk olsun gibi bir yaşam biçimi zorunlukukla gelince insan hem eşini hem hayatını kabullenemiyor,sonra başlıyorlar kocam beni aldattı,kocam başkasına baktı,karım beni aldattı,karım beni beğenmiyor vs vs ortalık bunlarla kaynıyor sebebi ise yaşım geldi armudun sapı üzümün çöpü demeden hemen evlenmeleri,her insanın bir kriteri aradığı ideal ilişki insanı vardır onu bulana kadar beklemeli bulmuyorsanda evlenme zaten bence ama yok öyle değil 30 oldum evleneyim,dur şu kız çalışıyormuş onunla evleneyim,ay bu adam zenginmiş bununla evleneyim derken ortaya yılda bin bilmem kaç kişi boşanıyormuş,birde zaten üni. okuyup sınava hazırlanıp atanıp yaşı küçük olan çok nadirdir,bu yaşlarda başlıyor hayat artık mecburen o yüzden çokta kasmayın,ben sizden 3 yaş büyüğüm 12 yaşına girecek oğlum kendimi çok yaşlı hissediyorum ama etrafıma bakıyorum yaşıtlarım,arkadaşlarım hep bekar dünya umurlarında değil,erken sorumlukukta iyi değil.
 
yirmili yaslarimda iki kez nisan attim. 30umda aile evinden ayrildim ve bekarligimin tadini cikardim, aklimda evlenmek yokken esimle tanistim, 32 de evlendim, 33te dogurdum. Ailem bile diyor ki senin anne oldugunu görmeyi beklemiyorduk diye. Diyecegim o ki karsina o insan cikinca gerisi corap sökügü gibi geliyor Allahin da izniyle.
 
Ya biz ülke olarak bu konuyu aşamıyoruz,evlilik yaşı diye birşey yoktur şu yaşta evlen bu yaşta çocuk olsun gibi bir yaşam biçimi zorunlukukla gelince insan hem eşini hem hayatını kabullenemiyor,sonra başlıyorlar kocam beni aldattı,kocam başkasına baktı,karım beni aldattı,karım beni beğenmiyor vs vs ortalık bunlarla kaynıyor sebebi ise yaşım geldi armudun sapı üzümün çöpü demeden hemen evlenmeleri,her insanın bir kriteri aradığı ideal ilişki insanı vardır onu bulana kadar beklemeli bulmuyorsanda evlenme zaten bence ama yok öyle değil 30 oldum evleneyim,dur şu kız çalışıyormuş onunla evleneyim,ay bu adam zenginmiş bununla evleneyim derken ortaya yılda bin bilmem kaç kişi boşanıyormuş,birde zaten üni. okuyup sınava hazırlanıp atanıp yaşı küçük olan çok nadirdir,bu yaşlarda başlıyor hayat artık mecburen o yüzden çokta kasmayın,ben sizden 3 yaş büyüğüm 12 yaşına girecek oğlum kendimi çok yaşlı hissediyorum ama etrafıma bakıyorum yaşıtlarım,arkadaşlarım hep bekar dünya umurlarında değil,erken sorumlukukta iyi değil.
Ben de aynı yaşta arkadaşlarımın çocuğunu okutuyorum.😓
 
Eskiden evliliği çok farklı zannederdim, evlenince sonsuza kadar mutlu olacağımı, evlendiğim kişiyle yaşlanacağımı falan düşündüm. Çok sevdiğim biriyle evlendim. bir yıl bile dolmadı boşanıyoruz ki ben de 35 yaşında evlendim, öyle genç falan değilim. İyi de seçtiğimi düşündüm ama yanıldım. Siz kendinizi hep sevin, şu hayatta herkes gelip geçici. Biri yalnızca hayatınıza eşlik etsin, siz aynı hayatı yaşamaya devam edin. Ve bu sitede yazılanların aksine en iyisini bekleyin. Bazı şeyleri görmezden gelerek yapılan evlilikler cehenneme dönüyor. Ablamın öğretmeni 50 yaşında evlendi, eşinin yanına yurtdışına taşındı, iyi ki bekledim diyor. Eşi hem anlayışlı hem de ona her açıdan yeten biri. Maddi ve manevi kadını rahat ettirmek için elinden geleni yapıyor. Zamanı gelince doğru kişi de geliyor.
50 yıl yalnız kalıp en güzel Çağlar geride bıraktıktan sonra mı oluyor yani peki herkes en verimli çağında dolu dolu güzel sevilirken biz izlerken bize yazık değil mi
 
Merhabalar,34 yaşındayım,35’e doğru gidiyorum.
Ben kendimi çok geç farkettim.Kişilik olarak geç olgunlaştım.Yaşam tarzı,ailevi meseleler filan derken kendimin farkına varmam zaman oldu.

Kendimi fiziksel olarak beğeniyorum,işim de var…Bir türlü evliliğe cesaret edemiyorum.
Şimdi de yaşım geçmiş gibi hissediyorum.
Yani kendimi yaşlı hissetmeye başladım son zamanlar.Benim yaşımdakiler bana bakmazmış gibi geliyor.20li yaşlardakinin yanında hiç şansım yokmuş gibi geliyor.
Hatta çirkin bile bulmaya başladım kendimi.Kendime ne kadar bakarsam bakayım bebeksi yüzüm,gülen yüzüm eskisi gibi yok gibi.
Oysa çocuk sahibi olmayı o kadar çok isterdim ki.
Sınıf öğretmeniyim.Öğrencilerimi çok seviyorum.Onlarla olmak beni o kadar mutlu ediyor ki…25 yaşında nişandan döndüm,onunla evlenseydim belki benim de çocuğum öğrencilerimle aynı yaşta olacaktı diye düşünüyorum.
Ay,çok hüzünlüyüm.Ağlamak istiyorum…
sadece yazmak,içimi dökmek istedim.
aynı şeyleri yaşıyoruz ben de 34 yaşımdayım bana da yeni yeni geliyor bu düşünceler ailenizle mi yaşıyorsunuz tek mi, sanırım yalnızlık da yoruyor, özellikle işyerinde ya da cevrede tek bekar kalmak zorluyor
 
aynı şeyleri yaşıyoruz ben de 34 yaşımdayım bana da yeni yeni geliyor bu düşünceler ailenizle mi yaşıyorsunuz tek mi, sanırım yalnızlık da yoruyor, özellikle işyerinde ya da cevrede tek bekar kalmak zorluyor
Ben 27 olucam aile kuzen kardeşlerim iş ortamım master grubum bi tane bekar yok içlerinde
 
aynı şeyleri yaşıyoruz ben de 34 yaşımdayım bana da yeni yeni geliyor bu düşünceler ailenizle mi yaşıyorsunuz tek mi, sanırım yalnızlık da yoruyor, özellikle işyerinde ya da cevrede tek bekar kalmak zorluyor
şu an ailemleyim,evet bütün arkadaşlarım evli.
Evlenmeden önce samimiyet kurduğum arkadaşlarımı tanıyamıyorum hatta,herkesin ailesi var ve öncelikleri onlar.Bu duygu beni yaralıyor.
 
Merhabalar,34 yaşındayım,35’e doğru gidiyorum.
Ben kendimi çok geç farkettim.Kişilik olarak geç olgunlaştım.Yaşam tarzı,ailevi meseleler filan derken kendimin farkına varmam zaman oldu.

Kendimi fiziksel olarak beğeniyorum,işim de var…Bir türlü evliliğe cesaret edemiyorum.
Şimdi de yaşım geçmiş gibi hissediyorum.
Yani kendimi yaşlı hissetmeye başladım son zamanlar.Benim yaşımdakiler bana bakmazmış gibi geliyor.20li yaşlardakinin yanında hiç şansım yokmuş gibi geliyor.
Hatta çirkin bile bulmaya başladım kendimi.Kendime ne kadar bakarsam bakayım bebeksi yüzüm,gülen yüzüm eskisi gibi yok gibi.
Oysa çocuk sahibi olmayı o kadar çok isterdim ki.
Sınıf öğretmeniyim.Öğrencilerimi çok seviyorum.Onlarla olmak beni o kadar mutlu ediyor ki…25 yaşında nişandan döndüm,onunla evlenseydim belki benim de çocuğum öğrencilerimle aynı yaşta olacaktı diye düşünüyorum.
Ay,çok hüzünlüyüm.Ağlamak istiyorum…
sadece yazmak,içimi dökmek istedim.
Çok güzel bir mesleğiniz var. Ve sağlığınız da yerinde gerisini kafanıza takıpta üzülmeyin. Bende 32 yaşında bekar atanmamış bir matematik öğretmeniyim sizden daha kötü durumum. Sadece kendinize sağlığınıza ve ruhunuza iyi bakın gerisini düşünüpte yıpratmayın kendinizi. Evlilikte olur inşaallah bir gün.
 
50 yıl yalnız kalıp en güzel Çağlar geride bıraktıktan sonra mı oluyor yani peki herkes en verimli çağında dolu dolu güzel sevilirken biz izlerken bize yazık değil mi
Neye göre, kime göre en güzel çağ? 25'te evlenip dayak, aldatma yüzünden boşanan da var. Neyin garantisi var bu hayatta? Daha 27 yaşında bu düşüncedeyseniz yanlış evlilik yapar, bugünlerinizi mumla ararsınız. Bir de master yapıyormuşsunuz, çok şaşırdım.
 
Back
X