- 20 Haziran 2019
- 6
- 1
- 34
- Konu Sahibi coksevenkizdamo28
- #1
kızlar merhaba, 28 yaşında bir bayanım. bir oğlan sevdim. 11 ay çıktık. ama bu 11 ay düzenli değil. yani 6. ayımızda ben terk edildim. sevdiğim kişi haklıydı bunda. 6 aylık ilişkide sürekli kıskandırmalara giriştim bana yazan erkeklerden sürekli bahsettim en son tatile gittim ve orda da dozu iyice arttırınca sinirlenip beni terk etti.
neden böyle bişey yaptım? çünkü yakın bir kız arkadaşıma fazla samimiyet gösterdi. bu durumu yanlış anladım tepki gösterince beni terk etmeye kalktı. ben de böyle bişey yaparak beni sevip sevmediğini ölçmeye çalıştım (malım yüzüme vurmayın biliyorum) benim bu çocuktan önce 7 yıllık bi ilişkim oldu ve onunla bi yakınlaşmam olmuştu bu çocuğa da bunu dürüstçe söylemiştim. kendi kimseyle bişey yaşamamış olmasına rağmen beni kabul etmişti. neyse ben 8 ay sonunda şansımı bi daha denedim ve beni yine kabul etti. barıştık ve bu sefer sağlam başladık derdimiz neyse açık açık konuştuk. bana eski ilişkimden ve bana yazan erkeklerden bahsetmemi istemediğini söyledi. fakat ben yine
kendimi anlatırken eski ilişkimden örnekler verdim. ama amacım inanın eskiyi açmak değildi. sadece kendimi anlatmaktı. yani anlayacağınız uyardığı konuları tekrar yapıyomuş gibi oldum. 1 hafta önce yine terk edildim. bana giderken ilişkinin sonunu göremediğini söyledi. beni hep seveceğini ama bu ilişkinin kendisine zarar verdiğini söyledi. eğer benimle barışırsa bi daha aynı hataları yapıcakmışım. bana güvenmiyomuş ve korkuyomuş. bi gün karşıma başkası çıkarsa onunla olmamdan korkuyomuş fakat inanın ben bu çocuğu çok seviyorum. o kadar kibar o kadar naif biri ki. beni olduğum gibi de kabul etmiş biri. hatalar da inanın tek taraflı değil. onun da çok
hatası oldu. ben hiç ayrılmak için sebep olarak görmedim ama bu onun 2. kaçışı. ben bu kadar çok sevmesem onu ailemle tanıştırmazdım.
annem babam da çok seviyo. ama o beni ailesiyle tanıştırmadı bile. sebebi de şuymuş benden emin olamadığı içinmiş. kendisi askerdeyken 21 gün boyunca aklı bende kalmasın diye evden dışarı çıkmadım. hayatımdaki tüm erkek arkadaşlarımı çıkardım. ağzının içine bakıp oturuyorum yine de elimden geleni yaptığımı göremiyomuş. ona göre ben çabalamıyomuşum. dün bi msj attım ve takıntı oluşturduğu her şeyi gidereceğimi ve ona güveni vericeğimi söyledim. yanlışlarımı düzeltmeye hazır olduğumu söyledim ama okuyup cevap bile vermedi.
kendisini çirkin görüyo beni de güzel buluyo. sırf bu yüzden bi gün onu yarıyolda bırakıcağımı düşünüyo ama öyle bişey olmayacak.
bu arada kendisi muhafazakar bi aileden geliyo ben ise rahat ve özgür bi aileden. ama ben ona uymaya hazırım ne yapmalıyım kızlar?
neden kimse uğraşmam gerektiğini söylemiyo?
neden böyle bişey yaptım? çünkü yakın bir kız arkadaşıma fazla samimiyet gösterdi. bu durumu yanlış anladım tepki gösterince beni terk etmeye kalktı. ben de böyle bişey yaparak beni sevip sevmediğini ölçmeye çalıştım (malım yüzüme vurmayın biliyorum) benim bu çocuktan önce 7 yıllık bi ilişkim oldu ve onunla bi yakınlaşmam olmuştu bu çocuğa da bunu dürüstçe söylemiştim. kendi kimseyle bişey yaşamamış olmasına rağmen beni kabul etmişti. neyse ben 8 ay sonunda şansımı bi daha denedim ve beni yine kabul etti. barıştık ve bu sefer sağlam başladık derdimiz neyse açık açık konuştuk. bana eski ilişkimden ve bana yazan erkeklerden bahsetmemi istemediğini söyledi. fakat ben yine
kendimi anlatırken eski ilişkimden örnekler verdim. ama amacım inanın eskiyi açmak değildi. sadece kendimi anlatmaktı. yani anlayacağınız uyardığı konuları tekrar yapıyomuş gibi oldum. 1 hafta önce yine terk edildim. bana giderken ilişkinin sonunu göremediğini söyledi. beni hep seveceğini ama bu ilişkinin kendisine zarar verdiğini söyledi. eğer benimle barışırsa bi daha aynı hataları yapıcakmışım. bana güvenmiyomuş ve korkuyomuş. bi gün karşıma başkası çıkarsa onunla olmamdan korkuyomuş fakat inanın ben bu çocuğu çok seviyorum. o kadar kibar o kadar naif biri ki. beni olduğum gibi de kabul etmiş biri. hatalar da inanın tek taraflı değil. onun da çok
hatası oldu. ben hiç ayrılmak için sebep olarak görmedim ama bu onun 2. kaçışı. ben bu kadar çok sevmesem onu ailemle tanıştırmazdım.
annem babam da çok seviyo. ama o beni ailesiyle tanıştırmadı bile. sebebi de şuymuş benden emin olamadığı içinmiş. kendisi askerdeyken 21 gün boyunca aklı bende kalmasın diye evden dışarı çıkmadım. hayatımdaki tüm erkek arkadaşlarımı çıkardım. ağzının içine bakıp oturuyorum yine de elimden geleni yaptığımı göremiyomuş. ona göre ben çabalamıyomuşum. dün bi msj attım ve takıntı oluşturduğu her şeyi gidereceğimi ve ona güveni vericeğimi söyledim. yanlışlarımı düzeltmeye hazır olduğumu söyledim ama okuyup cevap bile vermedi.
kendisini çirkin görüyo beni de güzel buluyo. sırf bu yüzden bi gün onu yarıyolda bırakıcağımı düşünüyo ama öyle bişey olmayacak.
bu arada kendisi muhafazakar bi aileden geliyo ben ise rahat ve özgür bi aileden. ama ben ona uymaya hazırım ne yapmalıyım kızlar?
neden kimse uğraşmam gerektiğini söylemiyo?
Son düzenleme: