Yardıma ihtiyacım var !

Esimle evlenirken ayağını yada boyunu kesinlikle sorun yapmadım. Sırf ALLAH rızası üzerine kurulmuş bir evlilikti benimki . Tek dua kutsal topraklara gidebilmek ve bütün Günahlarımdan temizlenmekti. Eşim de bu işi yapıyordu. Bunun için kabul ettim. Hamdolsun umremizi de yaptık ama orda bile çok sorunlar yaşadık.

Ayrıca esim her sorunumuzu gerek benim aileme gerekse bayan Ablalarina! Anlatıyor. Ve beni herkese karaliyorsun. Bundan rahatsız olduğumu söylememe rağmen birsey değişmedi. Bayanlarla samimi olmasi ve birkaç defa yalanina şahit olmam uzaklaştırdı kendini benden.

Ev içerisinde de fazlasıyla uzagiz birbirimize. Benim onunla ilgilenmemi öpüp koklamami istemiyor aksine kendisi de yapmıyor birsey.
Bir bayan olarak cok ağır geliyor bunlar bana
Tekrar alıntıladım bunu ...Bu cümleyi sen kurdun "eşimi seviyorum aşığım diye evlendim" yazıyomu orda bnm gözlerim gerçekten bozuk sanırım ayrıca forumun kuralları var din dil ırk mezhep konularına hiç girme bence
 
Severek evlenmedim ama tanidikca çok sevdim .
Irk ayrımı yapmıyorum . Benim yazdıklarım farklı anlaşılıyor. Kendimi pek ifade edemiyorum sanırım.
 
Eşinizin 1 tane iyi yanından bahsetmemişsinz burda.. bu kdr kötüyse boşanmak için neyi bekliyosunuz ki
 
Bana karşı iyi bir tarafı yok çünkü . Dışarıya çok koşturan yardımsever iyilik peşinde koşan kimseyi kırmayan biri. Ama bana karşı öyle değil.
Telefon hiç düşmüyor elinden. Hiç sohbetimiz muhabbetimiz yok.
Ben konuşmak isteyince "ne konusacaksin , derdin mi var eksigin mi var " diyor.
Boşanmak için sebep çok aslında fakat eşimin annesi rahatsız. O taraftan arayip bizim için sabret . Sen akıllı kızsın , onu yola getirirsin diyorlar. Ama ben sabredemiyorum daha fazla.
Kimseye de eşimi karaliyamiyorum . Karaliyamam da. o benden önce beni herkese karaliyor ve suçlu haksız ben oluyorum
 
Bana karşı iyi bir tarafı yok çünkü . Dışarıya çok koşturan yardımsever iyilik peşinde koşan kimseyi kırmayan biri. Ama bana karşı öyle değil.
Telefon hiç düşmüyor elinden. Hiç sohbetimiz muhabbetimiz yok.
Ben konuşmak isteyince "ne konusacaksin , derdin mi var eksigin mi var " diyor.
Boşanmak için sebep çok aslında fakat eşimin annesi rahatsız. O taraftan arayip bizim için sabret . Sen akıllı kızsın , onu yola getirirsin diyorlar. Ama ben sabredemiyorum daha fazla.
Kimseye de eşimi karaliyamiyorum . Karaliyamam da. o benden önce beni herkese karaliyor ve suçlu haksız ben oluyorum

Hatalar silsilesi ile yapılmış bir evlilik
Boşanmanız en doğrusu
Boşuna yıpranırsınız
 
Selamun aleykum arkadaşlar ben yeni üye oldum. Aslında kolay kolay dertlerimi paylaşan biri değilim ama son noktaya geldim sanırım.

Ben 7 ay önce aracı vesilesiyle evlendim. Evlenirken de çok tereddüt yasamistim. Ben uzun boylu güzel biriydim, eşim ise kısa boylu ve ayağı hafif aksiyan biri. Bir şekilde kabul ettik ve evlendik. İkimiz de geçmişte bir evlilik yaptık. Ama ne benim ailem eşimin ilk evliliğini biliyor ne de onun ailesi benim ilk evliligimi. Nisanliyken söylememe karari almistik. Bu konu şimdiye kadar sorun olmadı zaten hiç

Evlendigimizden beri Eşimle sürekli tartisiyoruz. Her tartışmada ayrılma noktasına geliyoruz. Birbirimize karşı ne sevgimiz ne de saygimiz kalmış artık. Çok uzaklaştık birbirimizden.

Eşim yaklaşık 1 hafta önce şehir dışına çıktı. Ve gitmeden önce bana söylemesi gereken birsey olduğunu ve kimseye soylememem gerektiğini söyledi. Ben de buyur dedim.

Benim bir çocuğum var dedi....

Dondum öyle birşey diyemedim. Şaka yapıyor galiba diye düşündüm malesef çok ciddiydi .
Ben saatlerce ağladım. Ne yapacağımı bilemedim. O şekilde bırakıp gitti beni işleri var diye. Şimdi telefonda dahi konuşmuyoruz. Konuşmak istemiyor benimle. Ayrilalim diyor.
Ben de ayrılmak için sebep olarak görüyorum çocuk meselesini ama kimseye anlatma diyor.

Çok karışık anlattim kusura bakmayın lütfen. Ne yapmam gerekiyor cevaplarınızı bekliyorum
olay ne şimdi anlamadım :KK34:
 
Ben eşimi hakir görmüyorum onu yazmamin sebebi kendimin guzel olduğunu ispatlamak için değildi . Yani hani benim bir eksigim bir kusurum olur da onun için eşim beni istemese neyse derim.

İlk evlendigimizde Afedersiniz eşim bana soruyordu sürekli sana yetiyor muyum tatmin edebiliyor muyum diye . Sırf o kırılmasın üzülmesin diye hep evet dedim.

Tabi ki tek sebep çocuk değil dediğim gibi saygı ve sevgi de yok. Ayrıca benim yapmadığım şeyleri başkalarına farklı anlatması da yeterince uzuyor beni.

Ben evlendikten sonra eşime ayak uydurabilmek için çok fedakarlık yaptım.
Tartışmak yada ayrım yapmak için yazmıyorum bunları. Eşim ve ailesi Kürtler. Ailesine sonsuz saygım var. Fakat köye her gidisimizde onlara alışmakta zorlanıyorum. Hiç türkçe konuşmuyorlar . Gorumcelerim türkçe bilmesine rağmen esimle bir araya gelince benim yanımda bile kürtçe konuşuyorlar. Ana dilleri o elbette konuşabilir ler fakat benim yanımda konuşunca acaba benim hakkımda mi konuşuyorlar diye düşünüyorum.
Bunu defalarca eşime ve gorumcelerime söyledim naif bir şekilde . Ama fayda etmiyor.

Hatta en son gidisimizde ben dedim ki kendi kendime çok şükür bu defa alıştım biraz daha . Bir sorun olmadı diye düşündüm.
Döndüğümüzde eniştem bana diyor ki baldiz ne yapmışsın yine. Adam şikayetçiymis senden. Ben şok oldum . Her ne kadar ona ayak uydurmaya calissam da yaranamiyorum.



hiç tanımadan evlenmişsiniz.ne ailesini ne adamın kendisini. Keşke acele etmeseymişsiniz
 
Eşimi kullanmak için evlenmedim tabiki aşık oldum ona. Ona her baktığımda kalbim yerinden cikacakmis gibi oldu. Çok değer verdim ona ama o hep uzaklaştı. Beni sıkıyorsun. Daraltiyorsun, üzerime gelme dedi hep.

Zaten Evlendigimizden beri toplam 1 ay evde kalmamisizdir. Ya onun ailesinde ya benim ailemde (ki benim aileme bile sırf burda eşimin işleri var diye geliyorduk) artık dışarı çıkmaktan bıkar oldum. Eşimle evde vakit geçirmek istiyordum. Ama o tam tersi. Sadece eşim olsun. Millet evli olduğumu bilsin yeter dusuncesindeydi.

Son dönemlerde de ben buyum ben Doğuluyum beni böyle kabul et demeye başladı.
Severek evlenmedim ama tanidikca çok sevdim .
Irk ayrımı yapmıyorum . Benim yazdıklarım farklı anlaşılıyor. Kendimi pek ifade edemiyorum sanırım.
Anlayamadığım bir evlilik içindesiniz bunu sürdürmek sdc zaman kaybı
 
Bu nasıl bir evlilik çözemedim ,herkes birine yalan atıyo sevmeden evlenmek için evleniliyo falan konu sahibi çok tutarsız şeyler yazıyosunuz, olayın aslını net yazın bari eşinizin bunca kötülüğünden bahsedip gene eşim boşanmak istiyo diyosunuz.
ikinci evliliğiniz oldugu halde hiç tanımadan gözü kapalı evlenmişsiniz siz ,kimsede hata aramayın en büyük hata sizin iki aileyede yalan söyleyerek sırf umreye gidebilmek için evlenmişsiniz
 
ozetlemek gerekırse sız bu neyı sevmıyorsunuz cocuk mevzusu bu işin tuzu biberi olmuş bu sene olmassa seneye bitecek bir evlılık temelinde yalanla kurulmuş bı evlikik ne kadar sağlam durabılır kı sızın adınıza cok uzuldum mantıklı dusununun egrısıyle doğrusuyla karar verın:KK17:
 
Kadın esimle ayrıldıktan hemen sonra evlenmiş başkasıyla. O sırada da hamileymis demekki . Eşimin ailesinden de kimse bilmiyormus o yüzden kimseye söyleme diyor.

Size sorum şu. Evet biz esimle anlasamiyoruz. O da ben de istemiyoruz artık . Ama aileleri ikna edemiyoruz ayrılmak için. Basit geliyor onlar için . Atlatirsiniz alışırsiniz diyorlar.
Sizce çocuğu one sürüp ayrılmak istemem dogru olur mu
 
Bana karşı iyi bir tarafı yok çünkü . Dışarıya çok koşturan yardımsever iyilik peşinde koşan kimseyi kırmayan biri. Ama bana karşı öyle değil.
Telefon hiç düşmüyor elinden. Hiç sohbetimiz muhabbetimiz yok.
Ben konuşmak isteyince "ne konusacaksin , derdin mi var eksigin mi var " diyor.
Boşanmak için sebep çok aslında fakat eşimin annesi rahatsız. O taraftan arayip bizim için sabret . Sen akıllı kızsın , onu yola getirirsin diyorlar. Ama ben sabredemiyorum daha fazla.
Kimseye de eşimi karaliyamiyorum . Karaliyamam da. o benden önce beni herkese karaliyor ve suçlu haksız ben oluyorum

tekrar söylüyorum eşiniz ile ilgili gerçekleri ailenizle görüşün en yakın sakin bir zamanda
 
Tabii ki söyleyin ,
Eşiniz zaten anlattıklarınıza göre sizi istemiyor
Ama ailenizde atlatacağınıza inanıp boşanmanızı istemiyor ,
Düzelmeyeceğinize inanıyorsanız ,
Çocuğu söyleyin
Kocanız da hayatına baksın , sizde hayatınıza bakın .
 
Bana karşı iyi bir tarafı yok çünkü . Dışarıya çok koşturan yardımsever iyilik peşinde koşan kimseyi kırmayan biri. Ama bana karşı öyle değil.
Telefon hiç düşmüyor elinden. Hiç sohbetimiz muhabbetimiz yok.
Ben konuşmak isteyince "ne konusacaksin , derdin mi var eksigin mi var " diyor.
Boşanmak için sebep çok aslında fakat eşimin annesi rahatsız. O taraftan arayip bizim için sabret . Sen akıllı kızsın , onu yola getirirsin diyorlar. Ama ben sabredemiyorum daha fazla.
Kimseye de eşimi karaliyamiyorum . Karaliyamam da. o benden önce beni herkese karaliyor ve suçlu haksız ben oluyorum
Güzel arkadaşım kaç yaşındasın sen? Bir evlilik geçirmiş biri olarak, nasıl ikincisini böyle içine sinmeyen bir şekilde yapma cesareti gösterdin? Maddi ihtiyaç sahibi misin? Hayır adam da kendine bir kadın istemiyormuş, o niye evlenmiş...
Ne kadar tez kendi yoluna baksan o kadar daha iyi sanki. Çalışmıyorsan , bunu bir düşün. Hem özgüvenin hem sosyal bir çevre edinmen için iyi olur.
 
Size sorum şu. Evet biz esimle anlasamiyoruz. O da ben de istemiyoruz artık . Ama aileleri ikna edemiyoruz ayrılmak için. Basit geliyor onlar için . Atlatirsiniz alışırsiniz diyorlar.
Sizce çocuğu one sürüp ayrılmak istemem dogru olur mu

Derdiniz ikna etmek olsun. Siz ailenize esinizin ikinci evliligi ve bir cocugu oldugunu, esinizde ailesine ikinci evliliginiz oldugunu soylesin bak nasil bisan diyorlar.

Bence sizin bosanasiniz yok.
 
24 yaşındayım. Ailevi sorunlarımız çoktu. Bir nevi evlenirsem rahat ederim diye düşünüyordum. Yanilmisim
 
Selamun aleykum arkadaşlar ben yeni üye oldum. Aslında kolay kolay dertlerimi paylaşan biri değilim ama son noktaya geldim sanırım.

Ben 7 ay önce aracı vesilesiyle evlendim. Evlenirken de çok tereddüt yasamistim. Ben uzun boylu güzel biriydim, eşim ise kısa boylu ve ayağı hafif aksiyan biri. Bir şekilde kabul ettik ve evlendik. İkimiz de geçmişte bir evlilik yaptık. Ama ne benim ailem eşimin ilk evliliğini biliyor ne de onun ailesi benim ilk evliligimi. Nisanliyken söylememe karari almistik. Bu konu şimdiye kadar sorun olmadı zaten hiç

Evlendigimizden beri Eşimle sürekli tartisiyoruz. Her tartışmada ayrılma noktasına geliyoruz. Birbirimize karşı ne sevgimiz ne de saygimiz kalmış artık. Çok uzaklaştık birbirimizden.

Eşim yaklaşık 1 hafta önce şehir dışına çıktı. Ve gitmeden önce bana söylemesi gereken birsey olduğunu ve kimseye soylememem gerektiğini söyledi. Ben de buyur dedim.

Benim bir çocuğum var dedi....

Dondum öyle birşey diyemedim. Şaka yapıyor galiba diye düşündüm malesef çok ciddiydi .
Ben saatlerce ağladım. Ne yapacağımı bilemedim. O şekilde bırakıp gitti beni işleri var diye. Şimdi telefonda dahi konuşmuyoruz. Konuşmak istemiyor benimle. Ayrilalim diyor.
Ben de ayrılmak için sebep olarak görüyorum çocuk meselesini ama kimseye anlatma diyor.

Çok karışık anlattim kusura bakmayın lütfen. Ne yapmam gerekiyor cevaplarınızı bekliyorum



yani kusurları var evlendim hala beni begenmiyor mu diyorsun??? belki de haklısın ama evlenirken de tereddüt etmişsin..keşke biraz daha düşünseydin..
 
X