- 2 Temmuz 2013
- 15.807
- 18.335
- 248
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Yardım
- Konu Sahibi SouvveniR
- Başlangıç Tarihi
Öncelikle eşinizi tebrik ediyorum 2 sene annenizle yaşamış özü iyiymiş demek ki.. Tabi ki anne o kutsal değerli bazen bu tür sıkıntıar oluyor Allah annenize size ailenize uzun ömürler versin destek olun annenize sakın boşluğa yalnızlığa düşmesine izin vermeyin.. Diğerleri bir sekilde hal olur nasılsaa mutluluklar sizin gibi hayırlı evlatlar iyi ki varMerhaba Herkese,
Uzun zaman olmuş bir konu yazmayalı, o yüzden nereden başlasam nasıl derdime derman bulsam bilemedim. Çok doldum siteye gelmeyeli. :)
Beni tanımayanlarınız açısından küçük bir intro geçeyim:
Tek çocuğum 3 senelik evliyim bir tane dünya tatlısı oğlum var (2 yaşına geldi). Annem benimle birlikte babam yurtdışında yaşıyor.
Yakın zamanda hayatımda çok çalkantılar oldu maalesef.
En büyük problemim bu aralar annemin benimle yaşaması. Ne yazıkki annem yaklaşık oğluma 7-8 aylık hamile olduğum dönemden beri benimle kalıyor. İlk evlendiğimiz dönemlerde bunun böyle olabilme riskini eşim ile paylaşmış, anneme yakın bir bölgede ev kiralamayı teklif etmiştim, fakat maalesef eşim kendi ailesine yakın olmayı tercih ettiği için bu isteğimde başarı sağlayamadım.
Yani annem 2 senedir benimle yaşıyor, bunun sıkıntılarını çok yaşıyoruz malesef. Eşim takıntılı bir başak burcu olduğundan dolayı, her minik şeye bahane bulmaya hazır bir vaziyette zaten. Ben annemin varlığından şikayetçi değilim, iyiki var o olmasa yanmışım (çocuk konusunda), fakat her kadın kendi evinde kendi düzenini ister. Ben de haliyle kendi düzenimi istiyorum. Mutfak, evin genel düzeni vs. kendi kontrolümden haliyle çıkmış vaziyette. Her gelen bir parmak atıyor zaten, yeri geliyor bazen kayınvalidem annemin olamadığı durumlarda çocukla ilgileniyor. Bu benim en büyük sıkıntım. Zaten benim kendi annemden veya kayınvalidemden bir beklentim yok, her işimi kendim yapıyorum (çamaşır - ütü - bulaşık - temizlik - kısaca evin her ihtiyacı bende). Annem sağolsun sadece çocuğa bakar, eğer çorbası veya yemeği yoksa çocuğun yemeğini hazırlar yedirir vs. Herşeyi ben yapıyor olmama rağmen kendi düzenim yok malesef. Kayınvalidem de aynı şekilde, gelir sadece çocuğa bakar gider. Ama nedense mutfak düzenimi ve ev düzenimi alt-üst ederler. :)
Eşime gelince, sözlü olarak bunu hiç bir zaman dile getirmedi ama onun da kendi çapında şikayetleri annemin bizde kalması açısından var malesef. Eve gelince tabiri caizse "don - gömlek" oturamadı hiç. Her daim annemin varlığı onu bu anlamda rahatsız ediyor ister istemez. Laf söylemese de insan anlıyor bakışından, hareketinden, tavrından. Annemi haftasonları da evine gönderemiyorum (nedeni şahsi biraz, annemin yaşamış olduğu tatsız bir konu ile alakalı)
Kısa zaman önce annanemi kaybettik malesef. Annanemi kaybetmeden önce diğer teyzelerim annanemi malesef ki bakım evine kapattılar, ben çok uğraştım bunu yapmamaları için. Çok yer araştırdım bakım evi haricinde bir hastaneye yatırıp tedavi edilmesi için, ama malesef büyük teyzemin yaptıklarına engel olamadım. Annem bu durumdan çok etkilendi ve 25 gün kadar Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesinde kalmak zorunda kaldı. Çok detaylı bir mevzu olduğu için buna değinmek istemiyorum fazla. Nihayetinde annem şu an iyi. Ama gelin görünki benim taşıdığım yükler, üzüntüler, kederler beni aşmaya başladı artık.
Benim asıl değinmek istediğim mevzu şu:
- Annemin hastalığı boyunca kayınvalidem baktı oğluma. Fakat abartmıyorum donuma kadar herşeyimi karıştırdı sağolsun. Gardrobumun kapakları raylı benim, onlar bile yerinden çıkmış ve sözüm ona oğlum oynarken kırılmış. 5 yaşında çocuğa söylesen inanmaz, 20 aylık çocuk nasıl çıkartacak o dolap kapaklarını hala aklım almıyor. Zaten yatak odasını oyun alanına çevirdiği için, çocuğu geceleri uyutmakta bile problem yaşar oldum artık. Ben bu durumdan çok rahatsızım. Şimdide ne zaman gelse illa çocukla yatak odasında oynar ki bunun yanlış olduğunu ben ve eşimin söylemesine rağmen
- Artık kendi düzenimin olmasını istiyorum. Oturduğumuz semti sevmeme rağmen anneme yakın bir mevkide oturmak istiyorum. Bunu kendi içimde o kadar büyük bir mevzu haline getirmiş vaziyetteyim ki size kelimelerle anlatmam mümkün değil. En azından annem sabah gelir akşamları da evine geçer. Rahat rahat istediği kanalını izler, pijaması ile oturur, istediği saatte yatar. Bu şartlar bizim içinde geçerli, eşim rahat oturur evinde, kendimize de daha rahat vakit ayırabiliriz.
- Eşim anlayışlı ve aslında bana tam anlamıyla "katlanan" bir insan, fakat yine de bazen ondan boşanmayı düşünüyorum. Ne düzenli şekilde birbirimize karşı vakit ayırabiliyoruz (annemin varlığı buna ciddi anlamda etken, çünkü ben rahat bir insan değilim çekiniyorum bir çok şeyden) ne de tabiri caizse "ailece" bir akşam geçirebiliyoruz.
Zaten çalıştığım için eve yorgun argın geliyorum ve genelde evi toparlamam temizlemem gerekiyor. Bunu yapmadığım zamanlar ev tam anlamıyla pis oluyor (benim nazarımda) kendimi daha da kötü hissediyorum. Zaten bütün gün işte olduğum için eve gelince çocuğuma vakit ayırmak istiyorum, en çok onunla vakit geçirmeye kanalize oluyorum, derken çocuğun uyku saati geliyor onu uyut, kendin uyu derken bir gün daha bitiyor. Hep bir mutsuzluk, huzursuzluk hakim üzerimde. Bir tek mutlu olduğum şey çocuğumun varlığı. Ne yapacağımı şaşırmış vaziyetteyim... Sizlerden bir yardım rica ediyorum. Lütfen bana akıl verin.
Bu soğuk havalarda bile taşınmayı düşünüyorum fakat herşey maddiyata bakıyor. Bir de el kadar çocukla taşınmakta mesele o yüzden baharı beklemek zorundayım. Ama bütün bu listelediklerime ek olarak çok şey var anlatmak istediğim biraz darma dağınık anlatmış oldum, yine de kafam çok karışık ne yapacağım
- 17 Eylül 2013
- 739
- 1.319
- 43
Burda yapman gereken eşini ikna edip annenle aynı semte taşınmak. Eğer evde annenin varlığından şikayetçiyse ve özel yaşamının ihlalinden rahatsızsa (ki haklı) onun da bazı fedakarlıklar yapması gerek.
Annen için de üzüldüm, kendini çocukla avutuyor sanırım. Annen için de yine bir adım atmalısın ve hobi edinmesini sağlamalısın. Kendini oraya vermeli, hani habersizce seveceği bir kursa yazdır. Orda çevre edinip kendini vereceği bir şeyi olur, hakkaten etkili bir çözümdür.
Ayrıca aynı semtte olduğunuz için evine gidip gelirsin, hatta eve alışması için bazen onda kalın bazen.
Eşin de hem ailesine yakın olup hem de anneni gözüne batırmasın, ne yapmanı bekliyor " anne artık sana ihtiyacımzı yok git evine mi" diyeceksiniz?
Psikolojisi altüst olur... yazık...
Taşının kesinlikle...
Annen için de üzüldüm, kendini çocukla avutuyor sanırım. Annen için de yine bir adım atmalısın ve hobi edinmesini sağlamalısın. Kendini oraya vermeli, hani habersizce seveceği bir kursa yazdır. Orda çevre edinip kendini vereceği bir şeyi olur, hakkaten etkili bir çözümdür.
Ayrıca aynı semtte olduğunuz için evine gidip gelirsin, hatta eve alışması için bazen onda kalın bazen.
Eşin de hem ailesine yakın olup hem de anneni gözüne batırmasın, ne yapmanı bekliyor " anne artık sana ihtiyacımzı yok git evine mi" diyeceksiniz?
Psikolojisi altüst olur... yazık...
Taşının kesinlikle...
- 30 Aralık 2015
- 96
- 170
- 8
YANİ NEDEN DAMATLAR BİZİM ANNEMİZİN EVİNİN YAKININA TAŞINSIN Kİ? BENCE ÖNCELİKLE ŞUNU KABUL EDELİM: HERKESİN ANNESİ KENDİNE KIYMETLİ. ANNENİZ NE KADAR ILIMLI BİR İNSAN OLURSA OLSUN, BELLİ Kİ EŞİNİZ ANNENİZİN VARLIĞINDAN RAHATSIZ. (Kİ ZATEN BU DURUM SİZİ DE RAHATSIZ EDİYOR AMA ÇOCUĞUNUZ İÇİN İHTİYACINIZ VAR) TAŞINACAĞINIZ EVİN DE ANNENİZE YAKIN OLMASINI İSTEMEYEBİLİR. BUNA HAZIRLIKLI OLUN. BELKİ O DA "BENİM ANNEME YAKIN TAŞINALIM O ZAMAN" DİYEBİLİR.
KEŞKE ÇOCUĞUNUZU KREŞ-ANAOKULU GİBİ BİR EĞİTİM KURUMUNA GÖNDEREBİLSENİZ. YANİ BİLEMEDİM ŞİMDİ BELKİ Bİ BAKICI OLABİLİR. VE EVİNİZİ HER İKİ ANNEYE DE BİRAZ KAPATIN. YANİ KAPATIN DERKEN ARA SIRA MİSAFİR OLSUNLAR O KADAR. :))
KEŞKE ÇOCUĞUNUZU KREŞ-ANAOKULU GİBİ BİR EĞİTİM KURUMUNA GÖNDEREBİLSENİZ. YANİ BİLEMEDİM ŞİMDİ BELKİ Bİ BAKICI OLABİLİR. VE EVİNİZİ HER İKİ ANNEYE DE BİRAZ KAPATIN. YANİ KAPATIN DERKEN ARA SIRA MİSAFİR OLSUNLAR O KADAR. :))
- 3 Eylül 2012
- 21.843
- 57.462
- 798
Ben adam neden .... olmazsa boşanırız tehditi ile yüz yüze kalıyor anlamadım.
Esas fedakarlığı yapan o, anneniz ile 2 yıl yaşayarak.
Sonra da anneniz bu yaşta torun bakmak gibi bir sorumluluk altında kaldığı için sırayı alıyor :)
Ama o da sizinle yaşama yolunu seçtiğine göre kendisi için olumlu bir yanı olsa gerek.
Tam olarak boşanma sebebini anlayamadım.
Kendi annesine karşı duruşunda bir pasiflik var belki sizi rahatsız eden.
O zaman haklısınız.
Yine de kendiniz taşınamıyorsanız da annenizi size yakın bir yere taşıyın.
Gidip gelmesi rahat olur en azından.
Ama yok sanırım siz taşınmışken ben taşınayım kvden de uzaklaşmış olayım diyorsunuz sanırım.
O zaman biraz daha sabretmekten başka çare yok.
Konuda suçlu bulamadım
Esas fedakarlığı yapan o, anneniz ile 2 yıl yaşayarak.
Sonra da anneniz bu yaşta torun bakmak gibi bir sorumluluk altında kaldığı için sırayı alıyor :)
Ama o da sizinle yaşama yolunu seçtiğine göre kendisi için olumlu bir yanı olsa gerek.
Tam olarak boşanma sebebini anlayamadım.
Kendi annesine karşı duruşunda bir pasiflik var belki sizi rahatsız eden.
O zaman haklısınız.
Yine de kendiniz taşınamıyorsanız da annenizi size yakın bir yere taşıyın.
Gidip gelmesi rahat olur en azından.
Ama yok sanırım siz taşınmışken ben taşınayım kvden de uzaklaşmış olayım diyorsunuz sanırım.
O zaman biraz daha sabretmekten başka çare yok.
Konuda suçlu bulamadım
Siz sanırım eşinizle hiç başbaşa kalamamışsınız, hem onun ailesi, hem bebek ve akabinde özel durumlar. Nasıl bunaldığınızı inanın tahmin ediyorum ama eşinizi de anlıyorum, ona da zor. Her ne kadar varlığı yokluğu belli olmuyor deseniz de, siz onun babası ile aynı evde yaşadığınızı düşünebiliyor musunuz? Bozulduğunuzu belirtin, ama böyle küçük şeyleri içinizde biriktirip, boşanma lafını dillendirmeyin.
Bir de bu ilk çocukla buldumcuk oluyor ebeveynlerBen de görüyorum mesela, 5 kuruş talep etmeden güller gibi baktığı halde babanne/annanelere yapılan muameleyi..onu yedi mi, öksürdümü, kolunu nerede çizmiş, böcek mi ıssırmış. İtham eder gibi.
İnşallah kendi düzeninizi bir oluşturun, herşey daha güzel olacaktır. Bence ev alıcaz diye yıllarca beklemeyin, taşınmak 1 hafta yorar sizi en fazla, öyle gözde büyütülecek bir olay değil.
Nihayet beni anlayabilen bir yorum....
Çok teşekkür ederim Samsonn işte aynen bunu demek istiyorum...
Kendimize özel vaktimiz kalmıyor ve ben giderek istem dışı eşimden uzaklaşmaya başlıyorum.
Özellikle bu "buldumcuk" hallerinden dolayı...Aynı tabir ettiğin gibi "niye öksürdü, ben geleli 3 kere hapşurdu hasta mı olacak" vs. gibi uzar gider bunlar.
Anneme direk birşey demiyor, fakat itham eder gibi oluyor ve annem içten içe üzülüyor ve hassas bir kadındır benim annem... Üzülsede kırılsa da söylemez ama içinde biriktirip sonra kendisini üzer yok yere.
Dediğiniz gibi, benim kendi kayınvalideme tahammülüm yok zaten, onunla 1 saat evde fazla vakit geçirsem rahatsız oluyorum. Kaldı ki eşimi de anlıyorum ve diyorum kendisine "böyle gitmez, ben senin yerinde olsam bu kadar rahat olamam" diye fakat gel gelelim ben ne dediysem 2 senedir taşınamadık...
Aynı şeyleri düşünmüyor değilim.
Fakat sanırım eşim biraz vurdum duymaz kalıyor bu durumda.
Ben ona gereken şekilde konuşuyorum, bizim kendimize vakit ayırmaya ihtiyacımız var diyorum ama pek işlemiyor kendisine... Beni de en çok üzen nokta bu sanırım, bu kadar vurdum duymaz davranması...
Öncelikle annemden rahatsız olma durumlarını göz önünde bulundurarak taşınmak istiyorum zaten.
Anneme yakın oturmazsak annem bizde kalmaya devam etmek zorunda, çünkü çocuğum 2 yaşında, ne ben ne de eşim onu bu kadar ufak iken kreşe verme gibi bir düşüncemiz olamaz.
İşi bırakmam gerekebilir aksi halde, eşim buna da yanaşmayacaktır. Kaldı ki ben de işimden memnunum. Eşim ayrılmamı istese ben ayrılmamak için diretirim.
Zaten eşimin annesine yakın oturuyoruz ve sağolsun bir faydasını görmüyoruz 3 senedir.
Birazda benim anneme yakın oturalım, zarar gelmez fayda gelir...
Destek veren yorumunuz için teşekkür ederim.
Bende tam bunu diyorum işte, derdim hem eşim ile kendime özel vaktim olsun - eşimin de rahatı olsun, ama annem de üzülmesin onun da rahatı olsun.
Boşanma konusuna nereden geldiğimi anlayamayanlara ithafen de şunu belirteyim:
2 senedir annem bende hatta daha fazla bir zamandır. Ben ilk zamanlardan bu güne kadar eşime yaşanabilecek olumsuzluk ve sorunları kendisi ile paylaştım. İleri görüşlü ve herşeyi en ince ayrıntısına kadar düşünen bir insan olduğum için, rahatsız olabileceğimiz durumları zaten önceden öngörüyordum. Fakat eşim hep bana kulağını tıkadı umursamadı. Ve bu günlere geldik.
Hala böyle davranıyor olması beni çileden çıkartıyor.
Sadece kendi ailesine yakın bir konumda oturuyoruz diye bu böyle oluyor malesef ki.
Tersi durum söz konusu olsaydı, adım gibi biliyorum ki o düşünmeden apar topar taşınırdık, fakat ihtiyacı olan ben olduğum için ve söz konusu olan benim sessiz annem olduğu için umursanmıyor.
Benim derdim nereye kadar böyle "kulak ardı" edileceğim.
Karısı olarak bir söz hakkım olmadıktan sonra - bir karara birlikte varamadıktan sonra ne anlamı var evliliğin.
Zaten önemli olan ortada var olan bir sorunu birlikte çözmek değil mi? Artısı veya eksisi ile oturup konuyu konuşup olur yol bulmak değil mi?
Bu da yok malesef. Taşınalım diyorum hep bir sallantıda kalıyor mevzu, ev alalım onu bekle bunu bekle, tamam o zaman kiraya çıkalım fuzuli masraf, e iyi de zamanında ben zaten dedim sana bunları şimdi mi kabahatli oluyorum??
Canım evet malesef ki bu ara en büyük problemimiz bu.Konunu yeni gördümSouvveniR
Bende böyle şeyleri sevmem
En güzeli yakın oturmak ya da uzaksa bile çocuğu siz bırakıp alın annenden
Ben öyle yapıyorum
Çocuğu bırakıp alma gibi lüksümüz yok malesef sabah ben çok erken çıkıyorum evden.
8'de iş başı yapıyorum, çocuğu o saatte sıcak yatağından çıkartmak çok mantıklı gelmiyor bana, annemin yakında olması daha avantajlı. O yüzden en doğrusu benim evi taşımam da, bakalım nasip kısmet artık...
- 20 Mayıs 2013
- 30.143
- 19.955
- 248
Eşin kaçta gidiyor ? O bıraksa
İnşallah taşınırsın tabi de eşin kendi ailesine yakın diye bulunduğunuz yerden taşınmak istemez gibi geldi bana
- 19 Aralık 2013
- 1.478
- 880
- 123
Bakın eşinizi kendi yerinize koyun kayın validenizin sizinle yaşadığını.
Öncelikle hakkını yemeyelim. Ama anneniz ne sorun yaşadı bilmiyorum orayı yazmamışsınız.
Kendi düzenini hiç aramıyor mu? Yada siz ona bunu dile getirmiyor musunuz?
Anneniz sizi bir şekilde hep affeder ama yuvanızın tekrarı olmaz.
Eşinize anlayış gösterin. Annenizi kendi evine alışması konusunda uyarın.
Anne biraz yalnız kalmaya ihtiyacım var deyin. Hiç yiğeni falan yok mu arada annenize gitse evini şenlendirse..
Yani çözüm arayın temizliği bir kenara bırakın,,
Öncelikle hakkını yemeyelim. Ama anneniz ne sorun yaşadı bilmiyorum orayı yazmamışsınız.
Kendi düzenini hiç aramıyor mu? Yada siz ona bunu dile getirmiyor musunuz?
Anneniz sizi bir şekilde hep affeder ama yuvanızın tekrarı olmaz.
Eşinize anlayış gösterin. Annenizi kendi evine alışması konusunda uyarın.
Anne biraz yalnız kalmaya ihtiyacım var deyin. Hiç yiğeni falan yok mu arada annenize gitse evini şenlendirse..
Yani çözüm arayın temizliği bir kenara bırakın,,
- 9 Mart 2012
- 602
- 391
- 103
Bence boşanma kararı bu durumda biraz ağır olur. Eşiniz zaten 2 senedir annenizle yaşıyor bir bayan için başka ama bir erkek için böyle bir durum daha zor bence. Belki eşiniz de artık bu durumdan bunalmıştır ve bunu belli etmeye çalışıyordur. Sonuçta onun da sizinle evlendiğinde 'siz evladınız ve eşiniz' bir yuva kurmayı hayal etmiştir, sizin annenizi dahil etmeyi değil...
Taşınma olayı gerçekleşirse durumun daha rahatlayacağını düşünüyorum ben de.
Taşınma olayı gerçekleşirse durumun daha rahatlayacağını düşünüyorum ben de.
- 20 Mayıs 2013
- 30.143
- 19.955
- 248
Amin inşallahSonunda güzellik ile anlaştık ve taşınmaya karar verdik.
Allah hayır etsin inşallah, umarım kendimize uygun ve huzur bulacağımız bir ev buluruz.
Yine kira olacak malesef ama napalım, herşeyde bir hayır vardır.
Yorumlarınız için teşekkürler herkese.
Bugün bi de kar var Allah herkese yardım etsin ama çalışan annelere daha çok yardım etsin
