Ne biçim bir vicdan ya,hem de evlatlarınızın yanında ima etmesi... Çocuklarınızı karşınıza alıp ciddi anlamda bir kere daha konuşun bence,babalarından kopmayacaklarını da bilsinler. Keşke yıllar önce ilk öğrendiğinizde bitirseydiniz.
Ne biçim bir vicdan ya,hem de evlatlarınızın yanında ima etmesi... Çocuklarınızı karşınıza alıp ciddi anlamda bir kere daha konuşun bence,babalarından kopmayacaklarını da bilsinler. Keşke yıllar önce ilk öğrendiğinizde bitirseydiniz.Evet malesef öğrendiler, babaları bağıra bağıra söyledi çünkü, beni yıllar önce aldattığını benim affedip mutluluk oyunları oynadığımı, suçlayarak karalayarak, şehir dışına bi çıktım geri döndüm böyle olduğumu, hatta daha öteye giderek manidar biçimde nasıl böyle olduğumu.. anlatabildimmi ?
Hımm anladığım kadarıyla sizin CESARETİNİZ yok. Kendine güven var da iş boşanmaya gelince cesaret yok. Ağlamalara karnınız tok madem, bu evliliğin bundan sonra kesinlikle yürümeyeceğini, mutsuz olduğunuzu, ve belkide bundan sonra daha da kötü bir hal alacağınızı kesin bir dille anlatın eşinize çocuklarınıza. Çocuklar küçük değil. Anlayabilirler. yıllar önceki aldatılmaya da göz yumduğunuzu fakaaat bunu hazmedemediğinizi de söyleyin. Çocuklar bu çirkinliği kabul etmeyeceklerdir.Yorumunuz için teşekkür ederim. En son olayda yırttığıım nikah resmimizi yapıştırmaya çalışıp ağlarken yakaladım. Her seferinde çok sevdiğini söylüyor. Zaafı olduğunu benimle asla ayrılamaycağını, çocuklarımızı çok güzel yetiştirdiğimizi, senelerin hatrını... son dört senedir hiç bir şey yapmadığını düzgün bir adam olduğunu değiştiğini anlatıp duruyor. Her gece süklüm püklüm oturuyor. Acındırası gözlerle bakıyor. Bazen vicdanım sızlıyor. Cocuklarım hiç kavga ortamı görmediler, neşeli bi aileyiz biz. Bunları onlara yaşatmak sanki vebal alıyormuşum gibi geliyor. Ama kendim için istiyorum. Artık her söze her surata her lafına karnım tok. Psikolojim gerçekten yerle bir.
Bence geçte olsa farkındalık yaşamışsınız ..Her şerde mutlaka bir hayır oluyor,tüm bunlara göğüs gererken iki tane çocuğa sahip olmuşssunuz ..Ama kendiniz için yaşamanızın zamanı gelmiş bana göre..Bırakın ,ağlasın ,zırlasın,tepinsin,evi başına yıksın..Şimdiye kadar aklı nerdeymiş ..Nefret ederim aciz erkekten ..
Bu arada özür dileyerek bir soru sormak istiyorum..Ara ara aldattığını hissettim,anladım ama yakalayamadım demişsiniz nasıl anlaşılıyor bu? ..Bir de sonuncusunu nasıl ispatladınız ?
Ayy asalak gibi ,hem karnım doysun ,hem pastam yanımda dursun ..Mikrop herif ..O değilde dediklerini yapacak bir insan mı yoksa havlayan köpek ısırmaz mı ?Sürekli dışarda arkadaşlarıyla vakit geçirmek istiyordu, işi dolayısıyla erkek çok çevresinde, eşiyle iyi anlaşan naif erkek olmak yerine maço tavırları maske ederdi kendine. İş yerinde oturan kızlara denk geldim birgün.. Ama oturduğu yerde onun haricinde 4 kişi daha vardı. Onlara geldiklerini söyledi. Gözünüzle görseniz bile sizi ikna etmesini istiyosunuz. Yuvam diyosunuz, çocuklarım diyosunuz. En sonuncusunu telefon hattı benim üzerime ayrıntılı döküm aldım 3 ay takip ettim. Şüphelenme kısmına gelince, telefonunu yanından ayırmıyor, çaldığında diğer odaya geçiyor ve acilen çıkması gerektiğini söylüyordu. Sonra numarayı aradığımda kızla herşeyi konuştum. Bitmişti benim için, Tehditler savurdu mahkeme kapısında vururum öldürürüm, sonra acındırmalar.. Hoş şimdide yapıyor aynı şeyleri..
Ayy asalak gibi ,hem karnım doysun ,hem pastam yanımda dursun ..Mikrop herif ..O değilde dediklerini yapacak bir insan mı yoksa havlayan köpek ısırmaz mı ?
Boşanmak istiyorsanız tabiki bosanacaksınız. Sizi aldatmış daha ne olsun. Çocuklarınızı da alın yanınıza, kurtulun şu adamdan. Ağlamak bağırmak çağirmak da nedir? Aldatırken iyidi ama. Bırakin ağlasın( bence timsah gözyaşları). Kararinizdan dönmeyin, sizin hayatınız sonuçta. Insan dunyaya bir kere geliyor, kimseyi cekmek zorunda değilsinizMerhaba sevgili forum sakinleri,
Anlatacaklarım uzun biraz ama akıla ihtiyacım var. Lütfen yardımcı olun..Eşimle 20 senedir tanışıyoruz, 17 yıldır evliyiz, 2 çocuğumuz var biri 16 biri 14 yaşlarında.. Evliliğimiz hatta nişanlıyken bile ara ara problemlerimiz oluyordu. Ben lise mezunuyum o ise ilkokul. Derdimiz bu değildi, başka kızlara ilgisi oluyordu, yakaladığımda da özür diliyor bir daha yapmayacağını belirtiyordu. Düzelir dedim evlendim. Evlendiğimiz günden son beş seneye kadar da ailesiyle aynı bina da oturduğumuz için sorunlar oluştu. son beş sene diyorum çünkü bu zaman zarfında bana cok iyi davranmaya başladılar. Ailesi görgüsüz ve saygısız insanlar. Aile ortamına ve bizim bir aile olduğumuza saygı duymadılar . Kendimi o evde hep besleme gibi hissettim kendi evim gibi hissedemedim. Çocuklarımız büyüyünceye kadar herşeye göğüs gerdim. Sustum. Susarsam sorun olmuyordu çünkü. Aileme bu konularla ilgili zerre bişey anlatmadım. Hiç bir fikirleri yok. Mutlu mesut yaşayıp gittiğimi sanıyorlar. Dört sene öncesine kadar eşim beni aldatıyordu ara ara biliyordum ama ispatlayamıyordum. Ve sonuncusunda ispatladım. Boşanmak istediğimi söyledim. Ama ailesi de kendisine bana baskı yaptılar. Özürler dilendi ağladı zırladı.Çocuklarımın hiç bir konudan haberleri yoktu. Çalışıyorum son sekiz senedir. Kredi borcum vardı. Bende gözümü karartıp boşanamadım acıdım o haline eşimin. Neyse ben gene mutluluk oyunları oynamaya devam ettim. Ama içimden atamıyorum hiç birisini. Son 2 ay önce şehir dışına çıktım bi arkadaşımla. Ve ondan izin isterken süklüm püklüm istedim. Verdi vermesine ama surat beş karış. Aramalarında bi sitem bi kapris. Döndüğümde düşündüm.. napıyorum ben dedim..Kim ki o.. Karar verdim boşanacağım. Bi kaç gün surat asıp soğuk davranınca tabi sorgulamalar başladı. Bana zaman vermesini ona çok kızgın olduğumu, soğudumu söylediğimde çıldırdı. Eşine dostuna ailesine arkadaşlarına anlattı, hergün başka kişinin aklıyla geldi bana taktik uyguladı. Ben daha çok sinirlendim. Ben kadın olduğum halde onun hiç bir haltını kimseye anlatmadım çünkü. Roller yaptı ayıldı bayıldı, delirdi köpürdü, tehditler etti. Ve en sonunda çocuklarımın yanında "anneniz beni boşıcakmış" diye bağırarak ağladı. Cocuklarımı düşürdüğü duruma üzüldüm.. kavga etti. Şimdi de 1 aydır cinsel birliktelik yapmadığım, yanında soyunmadığım, sohbet etmediğim, gülmediğim, mutlu etmediğim için taktikler değiştiriyor. Ajitasyon yapıyor, depresyona girmiş gibi davranıyor. Hem vicdanım sızlıyor hemde öfke duyuyorum. Boşanmayı gerçekten istiyorum. Çocuklarımı düşünüyorum. Ayrı ev ayrı geçim yapabilirim. Ben güçlü bi kadınım. Onun bu tavırları karşısında nasıl davranacağımı bilemiyorum. Haziran da karneler alındığında bitsin bu iş demiştim. Babamın evine de gidemiyorum okul var. Çocuklar gelmez.
Çok uzun oldu ama ruh halimi anlamanız açısından ayrıntılı bi şekilde yazdım.. Şimdiden teşekkür ediyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?