- 19 Temmuz 2012
- 18
- 22
- 88
Merhaba sevgili forum sakinleri,
Anlatacaklarım uzun biraz ama akıla ihtiyacım var. Lütfen yardımcı olun..Eşimle 20 senedir tanışıyoruz, 17 yıldır evliyiz, 2 çocuğumuz var biri 16 biri 14 yaşlarında.. Evliliğimiz hatta nişanlıyken bile ara ara problemlerimiz oluyordu. Ben lise mezunuyum o ise ilkokul. Derdimiz bu değildi, başka kızlara ilgisi oluyordu, yakaladığımda da özür diliyor bir daha yapmayacağını belirtiyordu. Düzelir dedim evlendim. Evlendiğimiz günden son beş seneye kadar da ailesiyle aynı bina da oturduğumuz için sorunlar oluştu. son beş sene diyorum çünkü bu zaman zarfında bana cok iyi davranmaya başladılar. Ailesi görgüsüz ve saygısız insanlar. Aile ortamına ve bizim bir aile olduğumuza saygı duymadılar . Kendimi o evde hep besleme gibi hissettim kendi evim gibi hissedemedim. Çocuklarımız büyüyünceye kadar herşeye göğüs gerdim. Sustum. Susarsam sorun olmuyordu çünkü. Aileme bu konularla ilgili zerre bişey anlatmadım. Hiç bir fikirleri yok. Mutlu mesut yaşayıp gittiğimi sanıyorlar. Dört sene öncesine kadar eşim beni aldatıyordu ara ara biliyordum ama ispatlayamıyordum. Ve sonuncusunda ispatladım. Boşanmak istediğimi söyledim. Ama ailesi de kendisine bana baskı yaptılar. Özürler dilendi ağladı zırladı.Çocuklarımın hiç bir konudan haberleri yoktu. Çalışıyorum son sekiz senedir. Kredi borcum vardı. Bende gözümü karartıp boşanamadım acıdım o haline eşimin. Neyse ben gene mutluluk oyunları oynamaya devam ettim. Ama içimden atamıyorum hiç birisini. Son 2 ay önce şehir dışına çıktım bi arkadaşımla. Ve ondan izin isterken süklüm püklüm istedim. Verdi vermesine ama surat beş karış. Aramalarında bi sitem bi kapris. Döndüğümde düşündüm.. napıyorum ben dedim..Kim ki o.. Karar verdim boşanacağım. Bi kaç gün surat asıp soğuk davranınca tabi sorgulamalar başladı. Bana zaman vermesini ona çok kızgın olduğumu, soğudumu söylediğimde çıldırdı. Eşine dostuna ailesine arkadaşlarına anlattı, hergün başka kişinin aklıyla geldi bana taktik uyguladı. Ben daha çok sinirlendim. Ben kadın olduğum halde onun hiç bir haltını kimseye anlatmadım çünkü. Roller yaptı ayıldı bayıldı, delirdi köpürdü, tehditler etti. Ve en sonunda çocuklarımın yanında "anneniz beni boşıcakmış" diye bağırarak ağladı. Cocuklarımı düşürdüğü duruma üzüldüm.. kavga etti. Şimdi de 1 aydır cinsel birliktelik yapmadığım, yanında soyunmadığım, sohbet etmediğim, gülmediğim, mutlu etmediğim için taktikler değiştiriyor. Ajitasyon yapıyor, depresyona girmiş gibi davranıyor. Hem vicdanım sızlıyor hemde öfke duyuyorum. Boşanmayı gerçekten istiyorum. Çocuklarımı düşünüyorum. Ayrı ev ayrı geçim yapabilirim. Ben güçlü bi kadınım. Onun bu tavırları karşısında nasıl davranacağımı bilemiyorum. Haziran da karneler alındığında bitsin bu iş demiştim. Babamın evine de gidemiyorum okul var. Çocuklar gelmez.
Çok uzun oldu ama ruh halimi anlamanız açısından ayrıntılı bi şekilde yazdım.. Şimdiden teşekkür ediyorum.
Anlatacaklarım uzun biraz ama akıla ihtiyacım var. Lütfen yardımcı olun..Eşimle 20 senedir tanışıyoruz, 17 yıldır evliyiz, 2 çocuğumuz var biri 16 biri 14 yaşlarında.. Evliliğimiz hatta nişanlıyken bile ara ara problemlerimiz oluyordu. Ben lise mezunuyum o ise ilkokul. Derdimiz bu değildi, başka kızlara ilgisi oluyordu, yakaladığımda da özür diliyor bir daha yapmayacağını belirtiyordu. Düzelir dedim evlendim. Evlendiğimiz günden son beş seneye kadar da ailesiyle aynı bina da oturduğumuz için sorunlar oluştu. son beş sene diyorum çünkü bu zaman zarfında bana cok iyi davranmaya başladılar. Ailesi görgüsüz ve saygısız insanlar. Aile ortamına ve bizim bir aile olduğumuza saygı duymadılar . Kendimi o evde hep besleme gibi hissettim kendi evim gibi hissedemedim. Çocuklarımız büyüyünceye kadar herşeye göğüs gerdim. Sustum. Susarsam sorun olmuyordu çünkü. Aileme bu konularla ilgili zerre bişey anlatmadım. Hiç bir fikirleri yok. Mutlu mesut yaşayıp gittiğimi sanıyorlar. Dört sene öncesine kadar eşim beni aldatıyordu ara ara biliyordum ama ispatlayamıyordum. Ve sonuncusunda ispatladım. Boşanmak istediğimi söyledim. Ama ailesi de kendisine bana baskı yaptılar. Özürler dilendi ağladı zırladı.Çocuklarımın hiç bir konudan haberleri yoktu. Çalışıyorum son sekiz senedir. Kredi borcum vardı. Bende gözümü karartıp boşanamadım acıdım o haline eşimin. Neyse ben gene mutluluk oyunları oynamaya devam ettim. Ama içimden atamıyorum hiç birisini. Son 2 ay önce şehir dışına çıktım bi arkadaşımla. Ve ondan izin isterken süklüm püklüm istedim. Verdi vermesine ama surat beş karış. Aramalarında bi sitem bi kapris. Döndüğümde düşündüm.. napıyorum ben dedim..Kim ki o.. Karar verdim boşanacağım. Bi kaç gün surat asıp soğuk davranınca tabi sorgulamalar başladı. Bana zaman vermesini ona çok kızgın olduğumu, soğudumu söylediğimde çıldırdı. Eşine dostuna ailesine arkadaşlarına anlattı, hergün başka kişinin aklıyla geldi bana taktik uyguladı. Ben daha çok sinirlendim. Ben kadın olduğum halde onun hiç bir haltını kimseye anlatmadım çünkü. Roller yaptı ayıldı bayıldı, delirdi köpürdü, tehditler etti. Ve en sonunda çocuklarımın yanında "anneniz beni boşıcakmış" diye bağırarak ağladı. Cocuklarımı düşürdüğü duruma üzüldüm.. kavga etti. Şimdi de 1 aydır cinsel birliktelik yapmadığım, yanında soyunmadığım, sohbet etmediğim, gülmediğim, mutlu etmediğim için taktikler değiştiriyor. Ajitasyon yapıyor, depresyona girmiş gibi davranıyor. Hem vicdanım sızlıyor hemde öfke duyuyorum. Boşanmayı gerçekten istiyorum. Çocuklarımı düşünüyorum. Ayrı ev ayrı geçim yapabilirim. Ben güçlü bi kadınım. Onun bu tavırları karşısında nasıl davranacağımı bilemiyorum. Haziran da karneler alındığında bitsin bu iş demiştim. Babamın evine de gidemiyorum okul var. Çocuklar gelmez.
Çok uzun oldu ama ruh halimi anlamanız açısından ayrıntılı bi şekilde yazdım.. Şimdiden teşekkür ediyorum.