YAPAMADIM (negatif dogum hikayesi icerir)

AdAm_OLaCaK_KIZ .!.:

Benim oğlum planlanan günden de önce sezeryan olarak dünyaya geldi 20 ay emzirdim belki de ondan bilmem ama hasta olmaz nazar değmesin de simdi

Genişletmek için tıkla...

WOLFROG .!.:

Biraz uzun oldu. Oyle cok onemli seyler yok. Ozet icin son paragrafa bakmaniz kafi...

Yanlis anlasilmasin, bu yaziyi yazma amacim kimseyi dogumdan korkutmak degil. Cunku her dogum hikayesi kendine ozeldir. Amacim her aklima geldiginde gozyaslarina boguldugum durumu anlatmak, icimi dokmek sadece.

Bazilariniz biliyor, 31 mayista dogum yaptim. Ama bu deneyimin bana bu kadar zor gelecegini tahmin bile etmemistim.

Basindan beri normal dogum yanlisiydim ki zaten vucudumla, psikolojik durumumla buna tam hazirdim. Hatta doktorum "lutfen normal dogum dusun, hersey o kadar yolunda ki" demisti. Normal dogum yapacagimdan emindim, son dakikaya kadar da bunun icin ugrastim. Yuruyusler, vitaminler, dengeli beslenmek, dualar, sifali bitkiler, neler yapmadim ki. Hatta son dakikaya kadar bir dolu insan dua etti benim icin. Allah razi olsun onlardan. Doguma girene kadar da cok dinctim. En ufak bir agirlasma, odem vs. yoktu. Muayene sedyesine kendi kendime ziplayarak inip cikiyordum. Ama bazen olacak olduktan sonra oluyor ya...

30 mayista rutin kontrolum icin sabahtan doktordaydim. Nst ye baglandim ve aciklik kontrolum yapildi. Acikligim 2 cm olmus ve doktorum sanci hissediyormusun dedi. Ben de hissetmedigimi soyledim. "Agrin baslamis wolfrog. Ama agri esigin yuksek demek ki bu da iyi bir sey. Cok guzel bir dogum olacak" Zaten biliyordum bunu. En fazla ne olabilirdi ki?

Ilk dogumum olacagi icin acilmam hemen olmazmis, eve gitmemi ve sancilarin duzenli olarak 5 dk da bire dusunce gelmemi soyledi. Eve geldikten 1 saat sonra sancilar basladi. 2 saat sonra da duzene girmisti ve doktorumu aradim. Sicak bir dus yapmami onerdi, hala sancim devam ederse o zaman gel dedi ve kendimi hastanede buldum. Aciklik 4 cm olmus. Dogum odasina alindim, saat 14.00 olmustu. Esimi de yanima aldilar, girgir yaptik surekli. Acilmam cok yavas ilerliyordu ama gece yarisindan once dogumum bekleniyordu.

Saat gece yarisini gecti, acilmam hala cok yavas ilerliyordu. Sabaha dogru sancilarim iyice artmaya basladi. Aradan saatler gecmesine ragmen hala asil dogum sancilarim baslamamisti.

31 mayis ogleye dogru artik gercek dogum sancilarim basladi. Acilma 9 cm olmusti. Doktor ve ebe artik ikinmam gerektigini soylediler. Baslarda yanlis ikiniyordum ama sonralari dogru yapmaya basladim. Saatlerce surekli ikindim. Arada dinlenmemi soyluyorlardi ama kasilmalarim cok guclu oldugu icin vucudum bebegi disari kendi atmaya calisiyordu. Hic suni sanci almamama ragmen asiri derecede kasilmam vardi ama buna ragmen bebek bir turlu cikmadi. Bir kac kez daha guclu bir sekilde ikinmami istediler. Ebe bebegimin basini gormustu, saclarinin rengini bile soyledi. Biraz daha ugrasirsam cikacakti. Gucumu son kez topladim ve tekrar bakti ama bebek artik orada degildi. Meger son kasilmamda geri kacmis. Doktorum apar topar geldi. Bebegim defalarca dogum kanalina girdi ama tam cikmak uzereyken geri kaciyordu. Icimden surekli "neden nasil" diyordum. Yani kasilmam sancim var, aciklik tam, bebek dogum kanalinda... Hic duydugum bir sey de degil neden bende oldu bu?

Onun disinda bir sorun olmadigi icin doguma devam ettim ama cok yoruldum coook... Sonlara dogru artik agridan "olmek istiyorum" diye bagirmaya basladim. Esimi daha once yollamistim odadan. Bana destek olmasi icin yeniden cagirdilar. Ona sarilarak basarmaya calistim. En son doktorum eger istersem oturur vaziyette veya ayakta da dogum yapabilecegimi soylediginde artik sancidan yatagimin korkuluguna yapismis, son gucumle bagiriyordum. Yerimden kipirdamam soz konusu bile degildi. Allah'im aklima geldikce agliyorum hala. Esim artik yeter bu kadar nereye kadar dayanmayi dusunuyorsun deyip doktoru alip disari cikti. Artik sezaryen icin son karari vermislerdi.

Hani benim olmamak icin direndigim, sirf bu yuzden 1 gunden fazla sanci cektigim...

Apar topar ameliyathaneye aldilar, en son "yeter artik uyutun beni" dedigimi hatirliyorum. Bir de doktorum wolfrog boyle ikinmaya devam edersen bebek yeniden dogum kanalina girecek bu sekilde ameliyat edemeyiz dedi. "Ama ben ikinmiyorum ki" diyebildim sadece. Bebegim normal dogmak icin son bir kez direnmisti ama benim gucum kalmamisti. (En buyuk pismanligim bu. Az daha sikamadim disimi) Sonrasinda uykudan uyanir gibi uyandim, en korktugum seylerden biriydi sanciyla uyanmak cunku.

15 dk sonra bebegimi getirdiler ve o andan itibaren neden sezaryen olmamak icin bu kadar direndigimi bir daha anladim. Bebegimi kucagima alamadim bile. Dusunsenize 40 hafta boyunca hasret kaldiginiz bebeginizi baskasinin kollarinda seviyorsunuz. Emzirmeye calisirken dikislerden oturu bir turlu dogru pozisyon bulamiyorsunuz.

Bebegim agladiginda annem kayinvalidem esim basina uc kisi kostu hep bir tek annesi kosamadi. Bebegimle ilgilenemedigim ve sazaryen oldugum icin sutum hic yok saniyordum. Meger dogum sancisi cektigim icin sutten yana sikintim olmazmis. Ilgilenemedigim icin bilemedim ki...

Kendimi bebegime karsi o kadar suclu hissediyorum ki. Beni anlasa, konusmayi bilse, anne seni affetim dese, keske bir dese. 2 sene hamile kalmak icin ugrasipta dogurunca ilgilenememek ne demek... Sirf disimi biraz daha sikamadigim icin.

Simdi ameliyat yerim daha az acimaya basladi, yavas yavas bebegimle ilgileniyorum ama icimde hep bir beceremiyormusum, yanlis yapiyormusum, yetemiyormusum hissi var. O kadar hasretini cektigim bebegime adapte olamadim bile. Rabbim dualarimi kabul etti, bana saglikli bir evlat verdi ama ben anne olamadim bir turlu. Nankorluk yapiyormusum gibi geliyor. Oysa hakeden, ve mukemmel birer anne olacak bir cok kadin var. Bu yuzden cok utaniyorum. Ayrica annelik duygularim da yok sanki. Oyle hic bekledigim gibi duygular yasamiyorum. Bence ben anneligi haketmedim.

Cok sukur bana ragmen guclu ve saglikli bir bebegim var, tek tesellim bu. 1 gunden fazla suren sancilarim sayesinde cigerleri gelismis, kanala girdigi icin cigerlerindeki ve midesindeki siviyi atmis, yani bildiginiz normal dogmus gibi. Benim yuzumden resmen iki defa dogdu yavrum.

Normalde beni uzen sey sezaryen olmak degil. Hersey bu kadar yolundayken yapamamak. Herseyi elime yuzume bulastirdim. Basindan beri sorun olsaydi takmazdim bile.

Tum bunlarin haricinde dogum odasinda cektigim sanci aklima geldikce kotu oluyorum. O bagirmalarim kulaklarimda tekrar tekrar cinliyor. Unutamiyorum.

Hic bir sorunum olmadigi halde beceriksizligim yuzunden bebegimin ameliyatla alinmasi hikayesidir. Hepsi bu...

Genişletmek için tıkla...

sonundaoldu .!.:

bu tür yazılardan hiç hoşlanmıyorum.
çünkü şükürsüz yazılar gibi geliyor bana. milyonlarca hasta bebek varken hergün evladına bakıp çok şükür demek yerine doğum şeklini kafada kurup kurup sitem, ,isyan etmek yersiz geliyor hep bana.

ha ben her daim normal doğum yanlısıyım. normal olmayacaksa bile kuzu kuzu gidip sezaryen olması da bana yanlış geliyor. çocuk hazır değil, vücut hazır değil. neden çocuğu kalmak istediği yerden zorla koparıyorlar ki?? diye düşünüyorum.
ama sizde o da yok. elden geleni yapmışsınız. ama kısmeti bu şekildeymiş.

ben doğumun her türlüsünden korkuyordum. çünkü ciddi anlamda tecrübesiz ve bilinçsizdim. kendime dedim ki öyle ya da böyle bebeğim karnımdan çıkacak. ben normal doğumu deneyeyim velev ki olmadı o zaman sezaryen hep var olan ihtimal. ewt benim doğumumda kolay değildi. beni sezaryene alın dediğim anlar çok oldu. ama normal doğum gerçekleşti. gerçekleşmeseydi de bu kadar büyütmezdim. çünkü ben çok sayıda sağlık sorunuyla uğraşan bebeğe denk geldim. bu yüzden sağlıktan başka gerisi hiç önemli değil. elimizdekilerin kıymetini bilelim bence.

Genişletmek için tıkla...

umuts76 .!.:

bu ne demek ki.
normal olmayacak sezeryana da gitmeyecek .ee nolcak:))
şükğrsğz demeyelim ağır olmuş bu .
lohusa depresyonunun etkisi var.
tabi anne adayının doğum öncesi zihnini bulandıranlar da oluyor.
mesela eskiden sezeryan ameliyat teşvik edilirken şimdi sezeryan olanlara nerdeyse anne gözüyle bakılmıyor.
hayatımda duyduğum en gaddarca yargılardan biri bu.
ben diğer mesajda da yazdım annelik sadece nasıl doğrurduğunla alakalı değil.
normal doğurdun anne oldun,sezeryan oldun sen bi hiçsin " gibi kabaca ifade edebileceğim bir yargı tecrübesiz anne adaylarını da etkisi altına alıyor ne yazık ki.
hep mantık hatası yapıyoruz herşeyde.
normal doğum en güzeli en sağlıklısı.aynen katılırım.herkese de öncelikle normal doğumu beklemesini öneririm.
amazzorunlu hallerde sezeryan olunuyorsa bunun hayati bir zorunluluk olduğunu anne adayı bilmeli.
tıbben öyle gereklidir, o durumda anne ve bebeğin sağlığından daha önemlisi yoktur kesinlikle.
ah doğurmakla bitse annelik.
yıllar süren ağır bir sorumluluk.
doğum kimin aklında şimdi.
emzirmeydi uykusuydu gazıydı nazıydı ohooo dert edecek milyon tane mesele var

Genişletmek için tıkla...