- 20 Nisan 2015
- 25
- 10
- 35
- Konu Sahibi unutkalbim
- #1
Slm arkadaşlar.
Etrafimda bin tane insa olabilir ama ben cok yanlizim. Ne arkadasim var konusabilecek nede aileme acilabilirim. Evliyim, 4 yasinda oglum var ve tek alabildigim sevgi oglumdandir. Esim ve ben gün boyu calisiyoruz. Sabah "kolay gelsin" ve aksam "eline saglik" dan haric hic birsey konusmuyoruz. Ben evlenmeden önce delidolu hareketli neseli ve eglenceli bir kadindim. Simdi kendimi ölü his ediyorum. Bir film bile bakamiyorum kocamla. Oysaki sarilip filmlere gülmek yada aglamak isterdim. Büroda bir olay geciyo basimdan onu bile konusamiyom kocamla. Bi kac kere yemekde konusmayi denedim. Ama herseferinde bizi ilgilendirmez, uzak dur, yada bos ver diyip gecistiriyor. Oysaki o an benim gözlerime bakip beni dinleyen birine ihtiyacim var. Ama o beni umursamiyo sanki... disardaki kisa sortlu gezen kizlara bakdigini cok gördüm. Bende evde öyle giyinip ilgisini cekmek istedim. Ama beni sortla görünce sadece oha yapdi.. ve güzel bir oha degildi. 5 gün önce cok fena patladim. Bankada randevumuz vardi, ve bankaci kadin (cok iyi biridir) 10 metre ilerde biseyöer uhrasiyordu arkasi dönük. Ben taniyodum kadini, kocam ilk sefer tanisacakdi. "Bu bizim bankaci" dedim. "Oha. Bunu nasil ise aldilar" dedi. Siz ne anlarsiniz bu kelimeden? Ben cok kirildim. "Ciddimisin dedim" o an bankaci cagirdi. Randevu süresi güya sakalasmaya calisdi ki onunki gerizekali sakalar. Cikdikdan sonra konuyu acmak istemedim. Cok tükenmisdim zaten ve bunalmisdim konuyu acsam devamindan korkdum. O ama sürekli üzerime gitfi ve herseyi yanlis anliyorum herzamanki gibi dedi. Eve kadar sakin konusmays cslisdim ama her zamanki gibi asalayici ve saygisiz sözleri bunaltdi beni. Evde susmak istedim. O geldi bana "tamam yeter artik unut" diyip arkamdan sarildi. "Lütfen birak beni, daha demin oldu nasil unuturum, ve bir degil iki degil üc degil on defa oldu." Dedim. "Iyi böyle devam et suratini siktigim karisi, dedi, gidiyorum ben" diyip döndü. Herzamanki gibi gidip gece gelecekdi ve ben her kücük sesde gene kapiyi dinlicekdim o mu diye... "hep böyle yapiyorsun, bir kalpden özür dilesen hic bir derdimiz olmazdi" diye bagirdim arkasindan. O andan sonra kendimi kayip etdim. O kapi gene kapanacak gene yanliz kalacakdim, gene yanliz film bakacakdim... bisey dedi herzqmanki gibi kötü seyler. Üstüne yürüdüm. Gömlegini yirtdim ellerimle, dövdüm onu, yerlere atdim duvarlara vurdum elimi. Kendimk kayip etdim. O kadsr birikdirdigim bütün hislerim patladi birden. Cok kötü bagirarak agladim. "Delisin sen, kapst ceneni komsular polis cagircak" kafami yere bastirip agzimi tutdu. Simdiye kadar demedigim seyleri saydim. "Nefret ediyorum senden. Keske tanismasaydim hic" gibi sözler. Oda bana "oruspu, sürtük, parami harciyosun, nalet pislik" gibi sözler söyledi. (Ben kendimi vr cocugumun giderlerini karsilicak kadar para kazaniyorum. Senelerdir üst almadim kendime. O ama bir gün 100 euro cekip, ertesi gün pars bitdi diye gene 200 euro ceken adam.) Bi süre sonra ben onun üzerine gidip durdugumda elini kaldirip tokat atdi bana. Ynagim hala aciyo. Gözlügüm paramparca oldu. Sakinlesdim. Cok kötü depresiona girdim. Allah korkum ve evladima sevgim olmasaydi belkide o balkondan atlicakdim. Aklimdan bile gecdi....
Simdi soruyorum: bu konu cok mu kücük? Buraya gelmemeliymiydi?
Ben sevgi icin evlendim. Ama sadece hakaret, ilgisizlik ve saygisizlik gördüm. Özgürlügüm bile yok...
Küfür, yalan, hic yere tokatlar ve kavga olmadigi halde hakaretlere maruz kaldim.
Yatakda yaklasimlarimi geriye cevirdi, iki üc haftada cani istediginde bana geldi. Ve kac kere porno izledigini gördüm (google gecmisde, bazende yanlislikla) halbuki ben yanlizdim yatagimda ve istiyordum beni alsin bana sarilsin öpsün.
Kendimi cok cirkin ve yanliz hisediyorun. Aynaya bakdigim anlar agliyorum. Kiyafetimi giydigimde kendime bakamiyorum. Disardaki güzel kizlari görünce yerin dibine girmek istiyorum....
Cok bosanmak istedim. Ama ogluma bunu yapamiyorum. Babasini cok seviyor. Babasida onu. Kocamin aileside benim ailem gibi. Bosanirsam onlari cok üzerim helede kayinanami. Öz annem gibidir.
Aslinda bir arkadasim olsa. En azindan konusup günde bir kere olsun gülsem yeterli olur o bana... iki kelime... bir gülücük... belkide beraber aglama... belki bunlarla herseye daha kolay katlanirim. Belki bu kadar cok aglamam her gün....
Etrafimda bin tane insa olabilir ama ben cok yanlizim. Ne arkadasim var konusabilecek nede aileme acilabilirim. Evliyim, 4 yasinda oglum var ve tek alabildigim sevgi oglumdandir. Esim ve ben gün boyu calisiyoruz. Sabah "kolay gelsin" ve aksam "eline saglik" dan haric hic birsey konusmuyoruz. Ben evlenmeden önce delidolu hareketli neseli ve eglenceli bir kadindim. Simdi kendimi ölü his ediyorum. Bir film bile bakamiyorum kocamla. Oysaki sarilip filmlere gülmek yada aglamak isterdim. Büroda bir olay geciyo basimdan onu bile konusamiyom kocamla. Bi kac kere yemekde konusmayi denedim. Ama herseferinde bizi ilgilendirmez, uzak dur, yada bos ver diyip gecistiriyor. Oysaki o an benim gözlerime bakip beni dinleyen birine ihtiyacim var. Ama o beni umursamiyo sanki... disardaki kisa sortlu gezen kizlara bakdigini cok gördüm. Bende evde öyle giyinip ilgisini cekmek istedim. Ama beni sortla görünce sadece oha yapdi.. ve güzel bir oha degildi. 5 gün önce cok fena patladim. Bankada randevumuz vardi, ve bankaci kadin (cok iyi biridir) 10 metre ilerde biseyöer uhrasiyordu arkasi dönük. Ben taniyodum kadini, kocam ilk sefer tanisacakdi. "Bu bizim bankaci" dedim. "Oha. Bunu nasil ise aldilar" dedi. Siz ne anlarsiniz bu kelimeden? Ben cok kirildim. "Ciddimisin dedim" o an bankaci cagirdi. Randevu süresi güya sakalasmaya calisdi ki onunki gerizekali sakalar. Cikdikdan sonra konuyu acmak istemedim. Cok tükenmisdim zaten ve bunalmisdim konuyu acsam devamindan korkdum. O ama sürekli üzerime gitfi ve herseyi yanlis anliyorum herzamanki gibi dedi. Eve kadar sakin konusmays cslisdim ama her zamanki gibi asalayici ve saygisiz sözleri bunaltdi beni. Evde susmak istedim. O geldi bana "tamam yeter artik unut" diyip arkamdan sarildi. "Lütfen birak beni, daha demin oldu nasil unuturum, ve bir degil iki degil üc degil on defa oldu." Dedim. "Iyi böyle devam et suratini siktigim karisi, dedi, gidiyorum ben" diyip döndü. Herzamanki gibi gidip gece gelecekdi ve ben her kücük sesde gene kapiyi dinlicekdim o mu diye... "hep böyle yapiyorsun, bir kalpden özür dilesen hic bir derdimiz olmazdi" diye bagirdim arkasindan. O andan sonra kendimi kayip etdim. O kapi gene kapanacak gene yanliz kalacakdim, gene yanliz film bakacakdim... bisey dedi herzqmanki gibi kötü seyler. Üstüne yürüdüm. Gömlegini yirtdim ellerimle, dövdüm onu, yerlere atdim duvarlara vurdum elimi. Kendimk kayip etdim. O kadsr birikdirdigim bütün hislerim patladi birden. Cok kötü bagirarak agladim. "Delisin sen, kapst ceneni komsular polis cagircak" kafami yere bastirip agzimi tutdu. Simdiye kadar demedigim seyleri saydim. "Nefret ediyorum senden. Keske tanismasaydim hic" gibi sözler. Oda bana "oruspu, sürtük, parami harciyosun, nalet pislik" gibi sözler söyledi. (Ben kendimi vr cocugumun giderlerini karsilicak kadar para kazaniyorum. Senelerdir üst almadim kendime. O ama bir gün 100 euro cekip, ertesi gün pars bitdi diye gene 200 euro ceken adam.) Bi süre sonra ben onun üzerine gidip durdugumda elini kaldirip tokat atdi bana. Ynagim hala aciyo. Gözlügüm paramparca oldu. Sakinlesdim. Cok kötü depresiona girdim. Allah korkum ve evladima sevgim olmasaydi belkide o balkondan atlicakdim. Aklimdan bile gecdi....
Simdi soruyorum: bu konu cok mu kücük? Buraya gelmemeliymiydi?
Ben sevgi icin evlendim. Ama sadece hakaret, ilgisizlik ve saygisizlik gördüm. Özgürlügüm bile yok...
Küfür, yalan, hic yere tokatlar ve kavga olmadigi halde hakaretlere maruz kaldim.
Yatakda yaklasimlarimi geriye cevirdi, iki üc haftada cani istediginde bana geldi. Ve kac kere porno izledigini gördüm (google gecmisde, bazende yanlislikla) halbuki ben yanlizdim yatagimda ve istiyordum beni alsin bana sarilsin öpsün.
Kendimi cok cirkin ve yanliz hisediyorun. Aynaya bakdigim anlar agliyorum. Kiyafetimi giydigimde kendime bakamiyorum. Disardaki güzel kizlari görünce yerin dibine girmek istiyorum....
Cok bosanmak istedim. Ama ogluma bunu yapamiyorum. Babasini cok seviyor. Babasida onu. Kocamin aileside benim ailem gibi. Bosanirsam onlari cok üzerim helede kayinanami. Öz annem gibidir.
Aslinda bir arkadasim olsa. En azindan konusup günde bir kere olsun gülsem yeterli olur o bana... iki kelime... bir gülücük... belkide beraber aglama... belki bunlarla herseye daha kolay katlanirim. Belki bu kadar cok aglamam her gün....
cift terapistine gidin hal olur insallah. Cok esinize odaklisiniz. Etrafinizda gün yapan hanimlar yokmu? Katilsaniz ... bir kac arkadas edinseniz :)
