- 4 Haziran 2011
- 1.349
- 1.685
Bu sene sanırım en kötü senelerimden biri daha doğrusu son 3-4 senedir her senem diğeriyle yarışıyor. Gerçi açıkçası 2 sene önce bu seneden kat kat beterdi. Ama yakın zamandaki şeyler duygularımı yoğunlaştırdı.
5-6 gün önce doğum günümdü. En yakın arkadaşım bile unuttu. Halbuki kendisi kendisininkini önemserdi ve değil kutlamayı, istediği gibi kutlanmadıysa bile triplenirdi. Sevgili yaptıktan sonra çok değişti zaten. Ailem dışında doğru düzgün kimse kutlamadı. Tek tük bazı eski arkadaşlarım hatırladı. Geçen sene halbuki ilkokul arkadaşım bile hatırlayıp kutlamıştı. Gerçi bunda benim de payım var biliyorum. Depresif dönemler geçirdiğim için insanlarla iletişimimi kıstım ve kendimi sosyal medyaya verdim, arkadaşlarıma vakit ayırmadım.Şimdiyse korona gerçeğiyle birlikte her şey yüzüme çarpıyor. Sanırım psikiyatriye gitme vaktim geldi yine. Gerçi psikiyatra mı gitsem psikologa mı bilmiyorum. Belki psikoterapi yapan bir psikiyatr.
Aslında son birkaç senedir yalnız olmadığımı düşünüyordum yalnızsam da alışmıştım. Ruh halim bu son aylarda iyice düzelmişti. Bunun bi sebebi de hayatıma giren biriydi bana çok iyi geliyordu onla da bitti. Ve şimdi düşününce belki şu anki ruh halimden dolayı bilmiyorum onla olan ilişkimizde de hep kendimde suç bulmaya başladım. Sanki ona haksızlık yapmışım gibi geliyor. Kendimi suçluyorum.
Üstüne dün ablamın hasta olduğunu öğrendim covid olabilir gibi.Kronik hastalığı da var.
Doğum günüm ve dün o kişiyle bitmiş olması, ablam derken çok yalnız hissediyorum. Geçmişteki hırslı, pozitif kız nerde bilmiyorum. Bu da böyle bir iç döküş.
5-6 gün önce doğum günümdü. En yakın arkadaşım bile unuttu. Halbuki kendisi kendisininkini önemserdi ve değil kutlamayı, istediği gibi kutlanmadıysa bile triplenirdi. Sevgili yaptıktan sonra çok değişti zaten. Ailem dışında doğru düzgün kimse kutlamadı. Tek tük bazı eski arkadaşlarım hatırladı. Geçen sene halbuki ilkokul arkadaşım bile hatırlayıp kutlamıştı. Gerçi bunda benim de payım var biliyorum. Depresif dönemler geçirdiğim için insanlarla iletişimimi kıstım ve kendimi sosyal medyaya verdim, arkadaşlarıma vakit ayırmadım.Şimdiyse korona gerçeğiyle birlikte her şey yüzüme çarpıyor. Sanırım psikiyatriye gitme vaktim geldi yine. Gerçi psikiyatra mı gitsem psikologa mı bilmiyorum. Belki psikoterapi yapan bir psikiyatr.
Aslında son birkaç senedir yalnız olmadığımı düşünüyordum yalnızsam da alışmıştım. Ruh halim bu son aylarda iyice düzelmişti. Bunun bi sebebi de hayatıma giren biriydi bana çok iyi geliyordu onla da bitti. Ve şimdi düşününce belki şu anki ruh halimden dolayı bilmiyorum onla olan ilişkimizde de hep kendimde suç bulmaya başladım. Sanki ona haksızlık yapmışım gibi geliyor. Kendimi suçluyorum.
Üstüne dün ablamın hasta olduğunu öğrendim covid olabilir gibi.Kronik hastalığı da var.
Doğum günüm ve dün o kişiyle bitmiş olması, ablam derken çok yalnız hissediyorum. Geçmişteki hırslı, pozitif kız nerde bilmiyorum. Bu da böyle bir iç döküş.
Bosverin kimse kutlamasin bu kadar uzuldugunuze degmez inanin. Nice guzel dogumgunleriniz olsun saglikla, mutlulukla yas alin.
Belki de öyledir en azından daha sonraki ilişkilerim için aynı hatalara düşmem.
Evet o da var tabi
