Çok üzüldüm sizin için açıkcası aldatılmak nasıl bir duygu biliyorum malesef ...bir şans vermişsiniz 12 sene geçmiş ve yeniden aynı duyguları yaşamak...bir şey diyemiyorum...çünkü bende şans verdim ..bazı sorunlarımız vardı uzman yardımıyla çözmek için uğraşıyoruz...sadece şunu diyebiliyorum..çocuklarınız anladığım kadarıyla belirli bir yaşın üzerinde ....yaşadıklarımdan ve terapilerimizden şunu söyleyebilirim...çocuklarınız için affetmeniz..çocuğunuza kötü bir model olmanızı sağlar kızınız böyle bir durum yaşarsa ne kadar zor olursa bırakıp gidemeyecek...oğlunuz yarın bir gün eşiyle böyle bir sorun yaşarsa ..bunun her erkek için normal ve affedilmesi gereken bir durum olduğunu düşünecek...öğrendimki bu istemesekte bilinç altında aldığımız öğretilermiş...kendi duygularınız veya bırakamıyorum demeniz durumunda hiç bir şey diyemem...ama mutsuz ve ezilmiş bir anne olarak bu evliliği yaşamanız ilerine çocuklarınızın psikolojisini daha kötü etkileyebilir...Bence kendinizi düşünün..Hayt çok kısa ve siz elinizden geleni 12 sene önce yapmışsınız...bundan sonra yaşayacağınız günleri huzurlu ve mutlu yaşamak sizinde hakkınız...Hiç bir zaman geç değil yeni bir hayat kurmak için...Size sabırlar ve huzurlu,mutlu bir hayat diliyorum....
Allah kolaylık versin.
Ama böyle hergün mutsuz olmaktansa boşanıp huzuru bulmak daha iyi olur..
Kendin için yapmalısın bunu ...
Çocukların artık herşeyin farkına varıcak yaştalar...
Çocuklarınızı değil kendinizi düşünün artık..
İnsan huzur istiyor hayatında..
Çok üzüldüm sizin için açıkcası aldatılmak nasıl bir duygu biliyorum malesef ...bir şans vermişsiniz 12 sene geçmiş ve yeniden aynı duyguları yaşamak...bir şey diyemiyorum...çünkü bende şans verdim ..bazı sorunlarımız vardı uzman yardımıyla çözmek için uğraşıyoruz...sadece şunu diyebiliyorum..çocuklarınız anladığım kadarıyla belirli bir yaşın üzerinde ....yaşadıklarımdan ve terapilerimizden şunu söyleyebilirim...çocuklarınız için affetmeniz..çocuğunuza kötü bir model olmanızı sağlar kızınız böyle bir durum yaşarsa ne kadar zor olursa bırakıp gidemeyecek...oğlunuz yarın bir gün eşiyle böyle bir sorun yaşarsa ..bunun her erkek için normal ve affedilmesi gereken bir durum olduğunu düşünecek...öğrendimki bu istemesekte bilinç altında aldığımız öğretilermiş...kendi duygularınız veya bırakamıyorum demeniz durumunda hiç bir şey diyemem...ama mutsuz ve ezilmiş bir anne olarak bu evliliği yaşamanız ilerine çocuklarınızın psikolojisini daha kötü etkileyebilir...Bence kendinizi düşünün..Hayt çok kısa ve siz elinizden geleni 12 sene önce yapmışsınız...bundan sonra yaşayacağınız günleri huzurlu ve mutlu yaşamak sizinde hakkınız...Hiç bir zaman geç değil yeni bir hayat kurmak için...Size sabırlar ve huzurlu,mutlu bir hayat diliyorum....
Sagol canim
Evet bende fazla birsey istemedim..Hatalarim benimde var elbette.Ama bu konuyu neden uzatti bukadar neden aciklik getirmek geregi duymadi diye hep icimi kemirerek düsünüp durdum..Bu durumda güvenmemek normal degilmi?
Güzel dileklerin icin tkr tesekkürler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?