Sürekli aynı konu üzerinden ilerliyorum ama hayatımda şu an başka akış yok
uzun zamandır aklıma takılıyordu. 7 senelik bi arkadaşlığım var yakın arkadaşız beraber tatille gitmişliğimşz filan da var. Eşimle kavga ettiğim gün onu aramıştım o da iş çıkışıydı yanıma geldi filan ama ev berbat kan revan içinde benim burnum kırık. O gün hastaneydi karakoldu gece 12 ye kadar yanımdaydı. Arabası olduğu için o gün baya yardımcı oldu. O olmasa ne yapardım bilmiyorum hatta. Neyse gel gelelim beni eve bıraktı o halde ama ev Kısıklı dökük kan içinde ben ne kadar işe gidecekte olsam arkadaşımı o halde o evde bırakmazdım mesela en azından ortalığı bi düzenlerdim ben o psikolojiyle bide evi silip süpürüp temizledim. Neyse elimle boşanma aşamasındayken beni hiç arayıp sormadı nerdeyse bahanesi de çok yoğun çalışıyormuş şöyle böyle benden mi bekliyor anlamadım normal şartlar da sürekli gezip tozdugum birisi akşam gezmelerine çıktığım birisi. Yani iki ay olacak neredeyse adam akıllı arayıp sormuyor mesaj atmıyor hiç mi vakti zamanı yok aradığında ise sürekli iş yerinden gem veriyor yok işte basımı kaldıracak vaktim yok şöyle böyle bi şeye ihtiyacn olduğunda çekinme yaz diyor. Ama ben asla söyleyemem ki ya da kafa dağıtmaya altında arabası var hiç demedi gel bi akşam çay kahve içelim kafan dağılsın. Bide eve taşınma aşamasında mesajlasırken çok konusu geçti maddi manevi bişeyin ihtiyacın var mı dedi bende şakasına 20 bin borç istedim Allah razı olsun maaşı yatınca direkt verdi bunu da düşünüyorum. Ama bu sürekte manevi olarak gerçekten hiç bir desteğini yanımda olduğunu hissetmedim. Çok üzülüyorum insanlara çok mu değer veriyorum ya da ben mi gazla abartılı düşünüyorum