Arkadaşlar eşimle aramda problemler var daha evvelde yazmıştım aslında zerrece ortak noktamız yok siyahla beyaz,ateşle su,şekerle tuz kadar zıt karakterleriz...boşanmak istesem kimsem yok iki çocuğum var geçinmek çok zor onları mağdur etmek istemiyorum ama kafayı yemek üzereyim
esas konuya geleyim eşim kimseyle oturup kalkmak istemiyor bir tane eşi dostu yoktur gurbetteyim kendim bulduğum arkadaşlarımla oturup kalkıyorum ailem akrabalarim eşim dostum bana gelmek istediklerinde hemen kavga çıkarır kimseyi istemez.yakin zamanda kardeşim gibi sevdiğim çocukluk arkadaşım eşiyle bana gelmek istediğini söyledi başka bir şehirde yaşıyor sırf benim için eşime söyledim gündüz gelsin oturun akşam beni bulaştırma diyor uzun yoldan gelecekler ben nasıl olurda akşama kalın diye teklif etmeyeyim bunun yüzünden çok kötü kavga ettik ailemi akrabalarimida istemiyor kimse evime gelmiyor onun yüzünden çok bunaldım konuştum kavga ettim herşeyi denedim anlamadı çok büyük bir çıkmaz icindeyim.ben ona uydugumda bana karşı iyi ne zaman karşı fikir sunsam kavga çıkartır hep uymak zorundayim onun kararlarına ve artık delirmek üzereyim
En azından bir işe girmeye yine de çabalamaya devam edin bence eşinize karşı daha dik dururdunuz
