Yıllardır içinde bulunduğum bu durumu nasıl açıklarsınız?

ombreistiyorum .!.:

Evet biz kızları olarak onu koruyup erkeklere karşı uyarı yapmaktan anneye dönüştük. Babam asla bilmiyor bilse namus meselesi yapar hatta kendine bir şey olur diye çok korkuyorum. Şuan babam iyi eski agresifliği yok özellikle biz büyüdükten sonra daha dikkatli davranıyor, bağırmamaya çalışıyor. Annem de çok cadı bir kadın dersem haksızlık etmiş olurum fakat bazen bilerek canını sıkması hoşuna gidiyor ve gülüyor. Şuan ara sıra küçük sebeplerden tartışma olsa da sınav hatrına susan taraf babam oluyor. Annem sadece babamın sabrını bitirip kaba kuvvet gelirse diye susar hatrımız için sustuğunu hiç görmedim.



Benim annem dışarıda duacı kesilir fakat bize yok :) Allaha bırakıyorum tabi ki istemem mutsuz olmasını. Saygıyı bozmama çalışıyorum, ağzımdan kötü hiçbir şey çıkmadı, sadece bazen ağır konuşuyorum birikmişlik sonucu o da ya yan bakıp gidiyor ya da beddua ediyor :)



Neden?Hayatlarımız aynı mı acaba ?

Genişletmek için tıkla...

ombreistiyorum .!.:

Evet biz kızları olarak onu koruyup erkeklere karşı uyarı yapmaktan anneye dönüştük. Babam asla bilmiyor bilse namus meselesi yapar hatta kendine bir şey olur diye çok korkuyorum. Şuan babam iyi eski agresifliği yok özellikle biz büyüdükten sonra daha dikkatli davranıyor, bağırmamaya çalışıyor. Annem de çok cadı bir kadın dersem haksızlık etmiş olurum fakat bazen bilerek canını sıkması hoşuna gidiyor ve gülüyor. Şuan ara sıra küçük sebeplerden tartışma olsa da sınav hatrına susan taraf babam oluyor. Annem sadece babamın sabrını bitirip kaba kuvvet gelirse diye susar hatrımız için sustuğunu hiç görmedim.



Benim annem dışarıda duacı kesilir fakat bize yok :) Allaha bırakıyorum tabi ki istemem mutsuz olmasını. Saygıyı bozmama çalışıyorum, ağzımdan kötü hiçbir şey çıkmadı, sadece bazen ağır konuşuyorum birikmişlik sonucu o da ya yan bakıp gidiyor ya da beddua ediyor :)



Neden?Hayatlarımız aynı mı acaba ?

Genişletmek için tıkla...

ombreistiyorum .!.:

Evet biz kızları olarak onu koruyup erkeklere karşı uyarı yapmaktan anneye dönüştük. Babam asla bilmiyor bilse namus meselesi yapar hatta kendine bir şey olur diye çok korkuyorum. Şuan babam iyi eski agresifliği yok özellikle biz büyüdükten sonra daha dikkatli davranıyor, bağırmamaya çalışıyor. Annem de çok cadı bir kadın dersem haksızlık etmiş olurum fakat bazen bilerek canını sıkması hoşuna gidiyor ve gülüyor. Şuan ara sıra küçük sebeplerden tartışma olsa da sınav hatrına susan taraf babam oluyor. Annem sadece babamın sabrını bitirip kaba kuvvet gelirse diye susar hatrımız için sustuğunu hiç görmedim.



Benim annem dışarıda duacı kesilir fakat bize yok :) Allaha bırakıyorum tabi ki istemem mutsuz olmasını. Saygıyı bozmama çalışıyorum, ağzımdan kötü hiçbir şey çıkmadı, sadece bazen ağır konuşuyorum birikmişlik sonucu o da ya yan bakıp gidiyor ya da beddua ediyor :)



Neden?Hayatlarımız aynı mı acaba ?

Genişletmek için tıkla...

hayalalemiveben .!.:

Bende zamanında artık dayanamayıp ağır konuştuklarım ağır cevap vermisliklerim oldu. Sonra ne mi oldu. Pisman oldum. Keske soykemeseydim diyirum bazen bazen de diyorum o kadar bize yasattiklari karşısında bizde insandık dayanamadik diye. Yani evini yuvani ayırınca gecmisi unutuyorsun. Vicdan azabi yasamamak icin kendin icin hic ses etme boşver ve bir an once kpss yi kazanip başka sehire tercih yap mutlaka. Insan böyle durumda psikolojik olarak yıpranıyor ilk once kendine gelmek ve mutluluga adim atmak icin uzaklasmakka bu ise basla. Kendine iyi davran olumsuz dusunceler olumsuz hayat olumsuz insankar hayati kotuye götürür. Bir an önce uzaklaş saba tavsiyem ve yalnız değilsin bu konuda hayatta bunu da bil ve üzülme

Genişletmek için tıkla...

ombreistiyorum .!.:

Teşekkür ederim. Dediğine katılıyorum. Ben de zaten kendi yaşamımda çevremde asla kırıcı yıkıcı bir insan olmadım. Çözüm getiren sevilen sevgi gösteren biri oldum hep. Bazı söylediğim sözler için üzülüyorum. canını sıkmak istemiyorum annemin ne olursa olsun bize baktı diyorum(travmalarla dolu bir yaşam sunsa da ) günahtır diyorum, kendi kişiliğimi bozmayayım, günaha girmeyim diye diye çoğu defa kendi kendime vicdan yapıp kalıyorum. Sonra tekrar bir davranış sergiliyor siliyorum her şeyi ne olursa olsun değmez. Kendisiz bir yaşam kuracağım diyorum. Kısacası git geller yaşıyorum. en güzeli kötü olmaktansa uzak kalmak. Umarım düzene girebilirim. Her şey için yine de şükrediyorum çünkü hiç kimse dertsiz değil biliyorum.

Genişletmek için tıkla...

hayalalemiveben .!.:

Son olarak söylüyorum Kpss yi ne yap et kszan ve farkli uzak bir sehir e tercih yap ve git uzaklaş. Ben oyle yaptim ve iyke huzura erdim. Inan seninkinden tek fark ahlâkî zaafiyet olmamasi. Gerisi hersey cok benzer. Git uzaklaş. Hayatini güzelleştirmek icin de olumlu dusunceler ucin de komedi tarzina yönel kitaplar al kendin e filmler al baska baska hayatlari okudukca da benim ki yine iyiymiş dersin bir sure sonra. Ama ilk onceligin kpss ve uzaklasmakla basla bu ise. Allah yardimcin olsun

Genişletmek için tıkla...

bensanademistim .!.:

Sen var ya zehir gibi hatunsun he..
Başkası olsa kenarda köşede pısar, ah vah eder, yok psikolojim bozuldu yok ben zor hayat yaşıyom diyip ne çalışırdı ne okurdu anca koca beklerdi, ite kopuğa tutulur dayak yer ömrünü çürütürdü.
Ama sen o kadar zekisin ki.
Mis gibi okumuşsun.
Herkesin yüzüne çarpmışsın.
Anneni sevmene gerek yok.
Hayatını yaşa.
Mutlaka yaşa.
Mutluluklar diliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Binmuhtesemgunes .!.:

Allah kimseyi ailesi sevdikleri ile imtihan etmesin
Geçmişte kalmış olda bile babanıza anlatın
Bu kadar saf enayi yerine Koyulmayı hak etmiyor
Üzüldüm
Maalesef annenizde haya duygusu kalmamış

Genişletmek için tıkla...

ombreistiyorum .!.:

Merhaba,
Sabırla okumanızı rica ediyorum. Zaman ayıran herkese şimdiden teşekkür ederim.

Aklım erdiğinden beri anne baba tartışması görüyorum. Annem ve babam geçim sıkıntısı ile evlenmişler fakat babam çok sorumlu, çalışkan birisi. Biraz asabiliği var işi çok yorucu zaten yıllardır yorgunluğu yüzünden bağırdığını anladığımdan beri ben babamı çok iyi anlıyorum ama annemde bu anlayışı hiç göremedim. Şu an asabiliği yok eskisi gibi adam emekli oldu rahatladı ama annem daha beter asabi oldu.
Annemle evliliklerinin ilk zamanlarını görümce, kayınbabasıgil ile beraber geçirdikleri için evlilikleri ikili ilişki olmaktan çıkmış.
Ayrı evimiz olduktan sonra sorunlar aynen devam etti. Annemin de zamanla içinde biriktirdiği kin bize de yansıdı ve hala devam ediyor.
Sürekli "Siz olmasaydınız boşanırdım", "Çocuğun olunca hayat bitiyor, ben hep sizin için katlandım" gibi birçok cümleyi hemen her gün duydum.

Annemin babamı boşamamasını her ne kadar bize bağlasa da zamanla anladım ki tek şey maddi durumu ve ailesinin cahil oluşu. Anaannemin bize bakmak istememesi. Sen gel ama çocukları getirme demesi....
Bir kere boşanma eşiğine geldiğinde ailesinin evine dönmüş ama durumlar daha da kötü olduğu için eni sonu babama geri dönmüş annem.
Ailesini de sevmiyor babama da sinirleniyordu ama mecbur dönmüş.

Keşke sadece bizimle mutlu olabilseydi başka adamlara karşı boynumuzu eğdirmeseydi...
Zamanla anladım ki annem yalnızca kendini düşünmüş, çocuklarının nasıl büyüdüğünü bile fark etmemiş. Şu an 27 yaşındayım ama daha yaşlı hissediyorum kendimi.

Annemin yasak ilişkileri oldu çok küçükken öğrendim bu durumları ve bana yaptığı açıklama;
Baban yüzünden ben başkalarına muhtaç oldum (Babam yeterli para verirdi, babamın geliri zaten çok azdı ) ama annem bunu sevgiye bağlayıp "beni sevmediği için çok para vermiyor, her şeye bağırıyor, beni beğenmiyor " gibi sebepler sıralardı. Eni sonu boşanacağını söylerdi. Kendi ailesi ona destek çıkmadığı için ve maddi imkanı olmadığı için evli kaldığını anlatırdı.
Annemin babama sinirlenmesini, başka erkeklerle buluşmasını hep normalleştirmeye çalıştı. Sesimi çıkarsam babam cinnet noktasına gelebilirdi diye hep korktum sustum.
Annem, babam onu sevse bu aldatmalara gerek kalmayacağını, bunun babama müstehak olduğundan bahsetti durdu yıllarca. Beni seven birisi var (kendisinden yaşça küçük bekar biriydi) eni sonu onla evleneceğim sizi evlendirip öyle giderim o zaman millet laf etmez babanla ayrılıp onla evlenmem normal olur dedi. (bu sevgilisiyle 15 yıl sonra ayrıldılar bu durumu bile bile geçti çocukluğum) Her gün telefonda sevgilisiyle konuşurdu bizden çekinmeden. Buluşmalara giderdi. Babamıza yalan söylettirirdi.
Nasıl bir yanlış yaptığını zaten lise bittikten sonra anladım ve sürekli onu haksız bulduğum için babamı aldattığı için utandığımı belirttiğimden bu yana gittikçe anne-kız olmaktan çıkıp sanki normal bir arkadaşmışız gibi davranmaya başladı.
Sürekli kendisi konuşur ben dinlerim, ben konuşunca lafımı kesip yemek yapacağım, bulaşık var, çamaşır sereceğim gibi bahanelerle resmen kaçar gider ben annemle tam anlamıyla bir konuşma yaptığımı hatırlayamıyorum.
Çocuklarının okumasında en çok kendinin payı olduğunu, babama kalsa bizi okutmayacağını dile getirip
"Benim sayemde okudunuz, babanızı boşasam üvey anne elinde namussuz diye adınız çıkardı, değersiz bir insan olurdunuz vs. " gibi bir çok heves kırıcı kendini ön plana çıkarma peşinde olan cümleler kurdu yıllardır.
Hep başarılı bir kişi oldum okullarım derecelerle bitti. Ama o kadar ağır şeyler gördüm ki şuan anlatırken toparlamakta çok sıkıntı çekiyorum. Üniversite yıllarımda babam kendince çabaladı kredi çekmek zorunda kaldı ama hiçbir zaman parasız bırakmadı. Her zaman düşündü aradı sordu.
Annem hiç bir zaman şehir dışındayken bana bir ihtiyacım olup olmadığını sormadı.
"Nasıl olsa babanızı arıyorsunuz oradan ne yaptığınızı duyuyorum" derdi geçiştirirdi. Babamın fazla sorumlu olması onu daha da sorumsuzlaştırdı her zaman.

Şuan KPSS sınavım var ve sürekli odama geçip derslerimi bölüyor, can sıkıcı şeyler söylüyor, basit bir şeyi büyütüyor.
Mesela bu sıralar en çok sorun ettiği şeylerden biri: YEMEK.
Bir dert o kalmış gibi her gün bunu sorun edip benim derslerimi bile bölüyor. Babam biraz seçici zaten midesi rahatsız ve babama uyum sağlamak yerine sürekli söylenip duruyor "Çoğu erkek bu yemeği beğenir baban beğenmez işte, ne yemek yapacağımı şaşıyorum biraz da sen düşün( ki arada bir fikir veririm devamlı çözüm odaklıyım) her yemeği kendi yiyebiliyorsa herkes yemek zorunda gibi davranıyor
Bunun gibi anlatılmaya değmeyecek, kafamı doldurarak sınava yoğun bir şekilde çalıştığım halde okuduğumu anlayamadığımı belirttiğim halde devamlı psikolojik baskı kuruyor. (Sebep babamı sevmem bazı konularda ona hak vermem) Artık annem inada bindirmiş gibi babama kıyamıyorum ona iyi davranıyorum diye babamın davranışlarını söyleyerek beni soğutma peşinde, sürekli kendisine hak vermemi babamı haksız bulmamı bekliyor. Annemin bana beddua ettiği bile oldu sırf babamı desteklediğim için oysa ben bir şeyleri düzeltme peşindeyim.

Yazacaklarımı zor toparladım aslında çok şey var yazacak ama çok uzatacağım biliyorum.
Anneme karşı sevgimi gösteremiyorum. Çünkü bir anaçlık sezemiyorum artık o da aynı şekilde sevgisini göstermiyor ve sürekli geçmiş aklıma geldikçe ona sinirleniyorum bana yaşattığı psikolojik tramvalar yüzünden bazen annemin kalbini kırıyorum (geçmişin pişmanlığını yaşamasını, hatasını kabul etmesini, özür dilemesini bekliyorum ama hep annem haklı, yaptıklarından hiç pişman değil. Bunu üzüleceğimi bile bile PİŞMAN DEĞİLİM İYİKİ ALDATMIŞIM vs şeklinde nispet yapar gibi bana söylemesi beni çok yaralıyor.
Anneler normalde evlatlarına kıyamazlar ya ben o durumun annemde kalmadığını anladım ve sınav hazırlığımda bile sanki çalışmama engel oluyor gibi sürekli bana sorun yansıtma peşinde. Nasıl olsa ben çalışkanım eni sonu bir işe girerim maaşım olur diye susması dışında derslerime hep engel oluyor. Nasıl olsa geçmişte başarılar elde ettim yine ederim. Ona güveniyor sanırım. Bu durum canımı çok sıkmaya başladı.
Bu durumda nasıl bir tutumda olmalıyım?
Aklım bugünlerde çok dolu ve derslerimi bile etkiliyor bu durum yazmak istedim bir nebze de olsa burası beni rahatlatır umarım.

Genişletmek için tıkla...

Pink_Butterfly92 .!.:

5 sene gecti evlendim. Ama hala annemin yaptiklarini sindiremedim hazmedemedim ve unutamadim.. hemen hemen ayni seyleri yasadik.
Herkes annesiyle ask yasarken ben soguk kalmak zorunda ! hissediyorum. Mesafe koyuyorum beni optugunde igreniyor geri cekiliyorum. Haksizlik yaptigimi da zaman zaman dusunuyorum ama o gunleri hatirladikca cok kotu oluyorum. O zamanlar ben onun umrunda degildim simdide o benim umrumda degil. Bu durumdan cok sikayet eder mesela gelmiyosun gitmiyosun diye. Niye geleyim.!

Bunlari unutmuyorsunuz. Kpss ye calisirken kapinizi kilitleyin ve kapiyada rahatsiz etmeyin calisiyorm yazin kapiyi calip calp gidecektir. Insaah annenizin sizde olusturdugu travmayi atlatmaniz dilegiyle..

Genişletmek için tıkla...

ulasimiz .!.:

Bu işin kadını erkeği yok kim kimi aldatırsa onun ruh sağlığından ve karakterinden şüphe ederim.
Hele bunu bir anne çocuklarının ruh sağlığını bozma pahasına,onlara duyura duyura yapıyorsa olmasın öyle bir anne..

Genişletmek için tıkla...

ombreistiyorum .!.:

Sizin adınıza da üzüldüm. Haklısınız insan bazı şeyler silemiyor ve maruz kaldığı travma hayatının bir noktasında karşısına çıkıyor, bunu da yaşatan kişiye öfke duyarak geçiriyorsunuz. Ben de annemin beni aylarca görmeyip geldiğimde zorunluluktan öptüğünü her hissedişimde artık tatil.donuslerimde anneme kavuşacak olmak.aklima.dahi gelmiyordu, sadece babam aklıma gelirdi. Şu an için tek korkum evlendiğim zaman evliliğimi yürütememek. O yüzden hayat düzenim önce iş sahibi olmak üzerine kurulu. Teşekkürler ilginiz için.

Genişletmek için tıkla...

Raptiyeraprap .!.:

Bu sorunları çözeceğine inanıyorum çünkü bu forumda gördüğüm tartışmasız en zeki insansın. Olayları ele alma ve kendini ifade etme tarzına hayran kaldım. Birde merak ettim ne okudun? Mesleğin nedir?

Genişletmek için tıkla...

ombreistiyorum .!.:

Çok teşekkür ederim güzel sözlerin için. Bilgisayar mühendisiyim. Kamuda mühendis olmaya çabalamaktayim. Özel sektör bana göre değil :)

Genişletmek için tıkla...

Raptiyeraprap .!.:

Güzel güzel. Kamu candir. Inşallah işine ve mutlu bir hayata kavuşursun

Genişletmek için tıkla...