10 yıl önce sorsalar hiçbir yerimi derdim ya da çok az beğenecek şey bulurdum kendimle. tabii o zamanlar 18 yaşında, sürekli kendinde kusur arayan, olmasa da varmış gibi düşünen, ya da olan kusurları da 10 katı gören bir tipmişim. sonradan anladım. o zamanlara göre ortalama 6-7 kg daha kiloluyum artık. sağlık sorunları nedeniyle. ama şıkları işaretlemekte zorlandım... gruplamalar bana tam uymamış.
kadın olsun erkek olsun tanıdığım insanlardan en çok; gözlerim, ellerim, tırnaklarım, saçlarım ve diş yapım için iltifat almışımdır. bu şekilde kendimi sevmeye başladım sanırım.
gözlerimi (şekil ve renk)
boyumu
ellerimi ve tırnak yapımı
saçlarımı
dişlerimi (diş yapımı, dizilişini, bir de daha beyaz olsaydı çok iyi olurdu, aileden geliyor bembeyaz değil diş minelerimiz
((
geniş kalçamı bile sevmeye başladım artık, gerçekten yakışıyor ince belin altına (işin iyi yanı, kilo alsam da denge bozulmuyor:)))