• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Popüler Konu Verimli Rutin

Merhaba Arkadaşlar;

Sonunda çalışan bir anne olarak 1 ayı tamamladım. Kızım da 7 aylık oldu :)

Bu süreç içinde ablam kızıma bakmak üzere bizimle yaşamaya başladı. Evin genel anlamda düzenlenmesi ve yemek yapımı işleriyle mümkün olduğunca ilgilenmeye çalışıyor.

İşe başladıktan sonra kendimi yabancı hissettim çalıştığım yere. Belki psikolojik bir duygudur bu. Daha sonra da şirket bünyesindeki bir şantiyede görevlendirildim.Şimdi nispeten daha sakin ve az yoğunlukta ama her şeyimi paylaştığım arkadaşlarımdan uzakta çalışıyorum. İyi mi yoksa kötü mü oldu bilemedim. Sizin işe başlama süreciniz nasıl gelişti? Bana tekrar işi sevdirecek olumlu cümleler duymaya ihtiyacım var galiba :(

Eşimin işleri de bu aralar ekonomik durgunluktan payını aldı. Umarım he maddi hem manevi açıdan en kısa zamanda toparlanacağımız günler gelecek.
 
Benim günlük rutinim;
saat 6.00-6.30 arası kızım uyanıyor. Beslenme ve oyun
saat 8.00 duş,hazırlanma, kahvaltı ve yola çıkış
saat 8.45 işe varış.
saat 12.30 öğle yemeği(şantiyede) yarım saat süt sağma
saat 13.30 öğleden sonra işe başlama
saat 16.30 işten çıkış(süt izni sürecindeyim)
saat 17.15 eve varış.
saat 17.45 kızımla ilgilenme, beslenme oyun
saat 18.45 yürüyüşe çıkma
saat 19.00 eve geliş ve yemek yeme
saat 20.00-21.00 kızımla zaman geçirmece ve biraz ev işi
saat 21.00-21.30 kızımın uyku zamanı
saat 21.30-22.00 spor(esneme ve karın egzersizleri)
saat 22.00-23.30 kişisel zaman
saat 23.30 uyku zamanı
gece 1.5 saatte bir uyanıp emzirmek zorundayım. Sabah kalkmak çoğu zaman işkence haline geliyor böyle olunca.

Kitap okuma faaliyetini sabah ve akşam toplu taşıma kullandığım zamanlarda yapıyorum. Bazen kızımı uyuturken kucağıma alıp yarım squat yapmaya çalışıyorum. Gece emzirirken de tabletin internetini kapatıp oyun oynuyorum(uykumun açılması için)

Bazı şeyleri birbiri içine yedirmezsem zaman hiçbir şeye yetişmiyor.
Bazen de hiçbir şey yapacak gücü kendimde bulamıyorum. Biraz motivasyona ihtiyacım var galiba. :)
 
Selamlar,
Park sezonu açıldı. Bizim günlük rutinler değişti. Bu ara günlük akışımız şu şekilde:

07:00-07:30 Ela’yı kaldırma çabası:)
07:30-08:00 Ela hazırlanma ve kahvaltı
08:00-08:30 İpek ile takılma
08:30-09:00 Kahvaltı
09:00-10:00 Evi toparlama
10:00-12:00 Bilgisayar ile Çalışma
12:00-15:00 Kitap, İpek ile Oyun
15:00-15:15 Günlük egzersiz
15:15-16:00 Okula yürüyüş
16:00-17:00 Eve geri dönüş, evde hazırlanma
17:00-17:30 Akşam yemeği
17:30-19:00 Park
19:00-19:30 Ela Banyo
19:30-20:00 Ela Tv
20:00-21:00 Çocukları yatırma:)
21:00-23:00 Kişisel Zaman

Rutinin ne güzel canım , Dijital Dünyada Çocuk Büyütmek kitabını okudum , mantıklı geldi bana uykudan en az 90 dk önce ekrandan uzak kalmak gerek uyku kalitesini , çocukların yetişkinlerin uykuya geçiş sürecini etkilediğinden bahsetmiş. Ela nın uykuya geçişten önceki yarım saatini istersen öne çekebilirsin
 
Benim günlük rutinim;
saat 6.00-6.30 arası kızım uyanıyor. Beslenme ve oyun
saat 8.00 duş,hazırlanma, kahvaltı ve yola çıkış
saat 8.45 işe varış.
saat 12.30 öğle yemeği(şantiyede) yarım saat süt sağma
saat 13.30 öğleden sonra işe başlama
saat 16.30 işten çıkış(süt izni sürecindeyim)
saat 17.15 eve varış.
saat 17.45 kızımla ilgilenme, beslenme oyun
saat 18.45 yürüyüşe çıkma
saat 19.00 eve geliş ve yemek yeme
saat 20.00-21.00 kızımla zaman geçirmece ve biraz ev işi
saat 21.00-21.30 kızımın uyku zamanı
saat 21.30-22.00 spor(esneme ve karın egzersizleri)
saat 22.00-23.30 kişisel zaman
saat 23.30 uyku zamanı
gece 1.5 saatte bir uyanıp emzirmek zorundayım. Sabah kalkmak çoğu zaman işkence haline geliyor böyle olunca.

Kitap okuma faaliyetini sabah ve akşam toplu taşıma kullandığım zamanlarda yapıyorum. Bazen kızımı uyuturken kucağıma alıp yarım squat yapmaya çalışıyorum. Gece emzirirken de tabletin internetini kapatıp oyun oynuyorum(uykumun açılması için)

Bazı şeyleri birbiri içine yedirmezsem zaman hiçbir şeye yetişmiyor.
Bazen de hiçbir şey yapacak gücü kendimde bulamıyorum. Biraz motivasyona ihtiyacım var galiba. :)

Bebekli çalışan anne olunca herşeyi yapabilmek çok zor oluyor hep fedakarlıklar gerektiriyor. Kızım doğduktan sonra işe gidiş-dönüşlerde kitap okuyorum evde maalesef elime alma fırsatım olmuyor. Spor yapacaksam 06:30 da uyanıp yapıyorum. Yoksa hem çocukla dolu dolu geçireyim hem eve bakıp hemde kendim için vakit ayıramıyorum.
 
Buna ben de üzüldüm zira daha dün gece kızımın saçlarını uzun uzun kurutmuştum. Biraz araştırdım bu konuyu. Fön makinesi havayı elektrik tellerinin içinden geçirerek üflediği için bu hava elektromanyetik radyasyon yükleniyor ve vucudumuza çok yakın olduğu için vücut tarafından emiliyormuş. Bebeklerin fön makinesi çalıştırılarak uyutulması da bebeğe çok zararlıymış.
Havalimanında içinden geçtiğimiz x-ray makinesinde bulunan x ışını etrafa yayılmasın diye makinenin etrafını çelik barlarla kaplıyorlarmış. Sonuç olarak x-ray makinesi saç kurutma makinesinden daha az zararlı:silah:
Merhaba,
Oncelikle konu cok basarili ve etkileyici, bilgilendirmeler icin teşekkür ederim.
Konuyu en basindan okuyarak geldigim icin eski birkac mesajiniza iliskin soru sormak istiyorum.
İlk olarak tavuk yemeyin dediginiz iletinize katiliyorum, ancak organik diye satilanlardan da mi diye sormak istiyorum.
İkinci olarak, ben hamile iken kurumuma her girisimde bu x-ray cihazlarindan gunde iki kez gectim. Bir zararı yok dendi. Yalnizca metal dedektörü var icinde deniyordu. Gercekten de internette yaptigim arastirmada yabanci kaynaklarda bu bilgi dogrulandi. Siz havalimaninda calisiyorum dediniz, egitimleriniz var bu yönde. Gercekten x-ray kapilarinda radyasyon var mi, cevabiniz evet ise cok uzulecegim
 
Rutinin ne güzel canım , Dijital Dünyada Çocuk Büyütmek kitabını okudum , mantıklı geldi bana uykudan en az 90 dk önce ekrandan uzak kalmak gerek uyku kalitesini , çocukların yetişkinlerin uykuya geçiş sürecini etkilediğinden bahsetmiş. Ela nın uykuya geçişten önceki yarım saatini istersen öne çekebilirsin
Bu konu üzerine kafa yoruyorum ancak çıkış noktası bulamadım henüz. Ela’nın yatma işleri uzun sürüyor. Okuldan aldıktan sonra eve gelip yemek yiyip parka iniyoruz. Öyle olunca eve gelişimiz ile yatma saati arasında 1 saat kadar zaman kalıyor. O arada tv ve oyun şeklinde geçiyor.

Yaz için bir tv izleme planı oluşturup kendisi ile mutabık kalmam lazım:) Yaz dönemi sürekli tv izlemesini istemiyorum.
 
Merhaba,
Oncelikle konu cok basarili ve etkileyici, bilgilendirmeler icin teşekkür ederim.
Konuyu en basindan okuyarak geldigim icin eski birkac mesajiniza iliskin soru sormak istiyorum.
İlk olarak tavuk yemeyin dediginiz iletinize katiliyorum, ancak organik diye satilanlardan da mi diye sormak istiyorum.
İkinci olarak, ben hamile iken kurumuma her girisimde bu x-ray cihazlarindan gunde iki kez gectim. Bir zararı yok dendi. Yalnizca metal dedektörü var icinde deniyordu. Gercekten de internette yaptigim arastirmada yabanci kaynaklarda bu bilgi dogrulandi. Siz havalimaninda calisiyorum dediniz, egitimleriniz var bu yönde. Gercekten x-ray kapilarinda radyasyon var mi, cevabiniz evet ise cok uzulecegim
Tavuk konusunda, köyde tanıdığınız insanın kümesinden alacağınız tavuk haricinde organik diye satılanlar da dahil yememenizi tavsiye ediyorum.
Bize anlatılan x-ray kapılarında metal dedektör olduğu, asıl radyasyonlu alanın çantaları koyduğumuz bant olduğu yönünde.
 
Merhaba Arkadaşlar;

Sonunda çalışan bir anne olarak 1 ayı tamamladım. Kızım da 7 aylık oldu :)

Bu süreç içinde ablam kızıma bakmak üzere bizimle yaşamaya başladı. Evin genel anlamda düzenlenmesi ve yemek yapımı işleriyle mümkün olduğunca ilgilenmeye çalışıyor.

İşe başladıktan sonra kendimi yabancı hissettim çalıştığım yere. Belki psikolojik bir duygudur bu. Daha sonra da şirket bünyesindeki bir şantiyede görevlendirildim.Şimdi nispeten daha sakin ve az yoğunlukta ama her şeyimi paylaştığım arkadaşlarımdan uzakta çalışıyorum. İyi mi yoksa kötü mü oldu bilemedim. Sizin işe başlama süreciniz nasıl gelişti? Bana tekrar işi sevdirecek olumlu cümleler duymaya ihtiyacım var galiba :KK43:

Eşimin işleri de bu aralar ekonomik durgunluktan payını aldı. Umarım he maddi hem manevi açıdan en kısa zamanda toparlanacağımız günler gelecek.
Bebeği evde bırakıp işe gitmek kolay değil. Keşke şartlar izin verse de bebeklerimizi kreş yaşına kadar büyütebilsek.
Ablanın gelmesi çok büyük avantaj. Yabancı birine bırakmaktansa böylesi çok daha iyi. Ben ilk kızımı 3 aylıkken bıraktım. Bu kızımda da 3 aylıkken başladım ancak yarı zamanlı gibi çalışıyorum şu an.
Yeni bir hayat düzeni her zaman zorlayıcıdır. Zamanla taşlar yerine oturur. Sadece işten geldikten sonra ev işlerine değil de çocuğa odaklı hareket etmeni tavsiye ederim. Ev işlerini halledeyim, çocukla oynarım değil de, çocukla oynayayım, kalan vakitte evle ilgilenirim bakış açısında olmak da aranızdaki bağın kopmaması için son derece önemli.
 
Günaydın Hanımlar,

İpek Pazartesi gününden beri rahatsız. Ateşi var, sürekli ağlıyor. Sanırım dişten kaynaklı. Gece 23:00-03:00 arası bende. Hiç uyumadan sadece emiyor ve ağlıyor. 03:00’de eşim sahura kalkıyor ve İpek’i alıyor. Sabaha kadar da o bakıyor. Ailecek perişanız:bicak:

Bugün işe geldim, çok uykusuzum ve bir dünya işim var:işsiz:
 
Bebeği evde bırakıp işe gitmek kolay değil. Keşke şartlar izin verse de bebeklerimizi kreş yaşına kadar büyütebilsek.
Ablanın gelmesi çok büyük avantaj. Yabancı birine bırakmaktansa böylesi çok daha iyi. Ben ilk kızımı 3 aylıkken bıraktım. Bu kızımda da 3 aylıkken başladım ancak yarı zamanlı gibi çalışıyorum şu an.
Yeni bir hayat düzeni her zaman zorlayıcıdır. Zamanla taşlar yerine oturur. Sadece işten geldikten sonra ev işlerine değil de çocuğa odaklı hareket etmeni tavsiye ederim. Ev işlerini halledeyim, çocukla oynarım değil de, çocukla oynayayım, kalan vakitte evle ilgilenirim bakış açısında olmak da aranızdaki bağın kopmaması için son derece önemli.
İnsanın hayatında bazı şeylerin sabit olarak kalması, geri kalanının değişmesi veya zorlaşması kabul edilebilir bir durum. Ancak eşimle tanışmam, evlenmem, hamilelik ve kızımı bırakıp işe dönmem yaklaşık 2.5 senelik bir süreç. Sürekli dengeleri sağlamaya çalışmaktan, biraz maddi problemlerden ve biraz da hayatı kaçırma ve yetersiz bir anne olma hissinden kaynaklanan, işyerindeki problemlerle tavan yapmış bir bunalım söz konusu. Nispeten hafif geçiyor bu süreç ancak içimde bazı şeylerin biriktiğini hissediyorum. Umarım bebeğimin bana gülüşünün değerini unutmadan atlatabilirim.
 
İnsanın hayatında bazı şeylerin sabit olarak kalması, geri kalanının değişmesi veya zorlaşması kabul edilebilir bir durum. Ancak eşimle tanışmam, evlenmem, hamilelik ve kızımı bırakıp işe dönmem yaklaşık 2.5 senelik bir süreç. Sürekli dengeleri sağlamaya çalışmaktan, biraz maddi problemlerden ve biraz da hayatı kaçırma ve yetersiz bir anne olma hissinden kaynaklanan, işyerindeki problemlerle tavan yapmış bir bunalım söz konusu. Nispeten hafif geçiyor bu süreç ancak içimde bazı şeylerin biriktiğini hissediyorum. Umarım bebeğimin bana gülüşünün değerini unutmadan atlatabilirim.
Ne hissettiğini anlıyorum. Ama hayatta zorluklar nedense peşpeşe geliyor.

Ela doğduğunda annem hastalandı. Kızım 6 aylıkken vefat etti. Ondan 1 sene sonra babam düştü kalçasını kırdı. Hastane-yoğun bakım sürecinden sonra da onu kaybettik. Yani 3 yıl içinde doğum yaptım, annemi ve babamı kaybettim. Bu sırada da tam zamanlı çalışıyordum. Annem ve babam ile uğraşırken bir de üstüne çalışırken yetersiz anne olma hissini çok yaşadım ben de. Durumu olduğu gibi kabul edip, elimden gelenin en iyisini yapmaya gayret etmekte buldum ben çözümü.
 
Ne hissettiğini anlıyorum. Ama hayatta zorluklar nedense peşpeşe geliyor.

Ela doğduğunda annem hastalandı. Kızım 6 aylıkken vefat etti. Ondan 1 sene sonra babam düştü kalçasını kırdı. Hastane-yoğun bakım sürecinden sonra da onu kaybettik. Yani 3 yıl içinde doğum yaptım, annemi ve babamı kaybettim. Bu sırada da tam zamanlı çalışıyordum. Annem ve babam ile uğraşırken bir de üstüne çalışırken yetersiz anne olma hissini çok yaşadım ben de. Durumu olduğu gibi kabul edip, elimden gelenin en iyisini yapmaya gayret etmekte buldum ben çözümü.
başınız sağolsun:(
peki kardeşiniz varmi? görüşüyormusunuz?
 
Ne hissettiğini anlıyorum. Ama hayatta zorluklar nedense peşpeşe geliyor.

Ela doğduğunda annem hastalandı. Kızım 6 aylıkken vefat etti. Ondan 1 sene sonra babam düştü kalçasını kırdı. Hastane-yoğun bakım sürecinden sonra da onu kaybettik. Yani 3 yıl içinde doğum yaptım, annemi ve babamı kaybettim. Bu sırada da tam zamanlı çalışıyordum. Annem ve babam ile uğraşırken bir de üstüne çalışırken yetersiz anne olma hissini çok yaşadım ben de. Durumu olduğu gibi kabul edip, elimden gelenin en iyisini yapmaya gayret etmekte buldum ben çözümü.
Ben de babamı 1.5 yaşındayken, annemi de 5 sene evvel kaybettim. Babamı tanımayınca durum daha kabul edilebilir oluyor ama annem ile beraber baba ve annenin doldurması gereken tüm dayanak noktam aynı anda kırıldı gibi hissettim. Seni çok çok iyi anladığımı söyleyebilirim.
Hayatın getirdiği iyi şeyleri görmek, yapabildiğim kadarını yapmak ve kendimi unutmamak gerek. Umarım bu konuda başarılı olabilirim.
 
Ben de babamı 1.5 yaşındayken, annemi de 5 sene evvel kaybettim. Babamı tanımayınca durum daha kabul edilebilir oluyor ama annem ile beraber baba ve annenin doldurması gereken tüm dayanak noktam aynı anda kırıldı gibi hissettim. Seni çok çok iyi anladığımı söyleyebilirim.
Hayatın getirdiği iyi şeyleri görmek, yapabildiğim kadarını yapmak ve kendimi unutmamak gerek. Umarım bu konuda başarılı olabilirim.
Başın sağ olsun. Annesiz, anne olmanın zorluğunu ben de yaşıyorum. Ama bence hallederiz biz bu işi :KK19:
 
Ne hissettiğini anlıyorum. Ama hayatta zorluklar nedense peşpeşe geliyor.

Ela doğduğunda annem hastalandı. Kızım 6 aylıkken vefat etti. Ondan 1 sene sonra babam düştü kalçasını kırdı. Hastane-yoğun bakım sürecinden sonra da onu kaybettik. Yani 3 yıl içinde doğum yaptım, annemi ve babamı kaybettim. Bu sırada da tam zamanlı çalışıyordum. Annem ve babam ile uğraşırken bir de üstüne çalışırken yetersiz anne olma hissini çok yaşadım ben de. Durumu olduğu gibi kabul edip, elimden gelenin en iyisini yapmaya gayret etmekte buldum ben çözümü.

şu zorlukları bile öyle güzel ifade etmişsiniz ki.. Allah rahmet eylesin anne ve babanıza.
Henüz annem ve babamı kaybetmemiş biri olarak, (yaşıtlarıma kıyasla) her doğan güne şükrediyorum.
Daha sık arayıp, güzel iletişimde olmaya gayret gösteriyorum.

hayatta en önemli şey ''Aile''
 
şu zorlukları bile öyle güzel ifade etmişsiniz ki.. Allah rahmet eylesin anne ve babanıza.
Henüz annem ve babamı kaybetmemiş biri olarak, (yaşıtlarıma kıyasla) her doğan güne şükrediyorum.
Daha sık arayıp, güzel iletişimde olmaya gayret gösteriyorum.

hayatta en önemli şey ''Aile''
Çok teşekkür ederim :KK200:
Çok haklısınız, hayatta aileden daha değerli hiç bir şey yok.
 
Merhaba canım. Çocuklu hayat bambaşka birşeymiş. Yorucu, akıcı vee çok güzel geçiyor. Teşekkür ederim sorduğun için. Senin prensesler nasıll
Öyle gerçekten, son derece yorucu fakat çok keyifli.
Benim ikinci kızım uyumadığı için eşimle vardiya usulü sabaha kadar kızıma bakıyoruz. Hafta sonu ekstra zor oluyor.
 
Back