- 11 Ocak 2009
- 2.698
- 137
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
İlk öyküyü ben yazayım o zaman.
slm kızlar,7 temmuz benım gunum .normal doğum dusunuyorum çokta istiyorum ama...bıraz da belirsizliğin verdiği bi korku var...sizler nasıl düşünüyosunuz doğumu????
selam kızlar ben ilk öykümüzü yazayım o zaman kısa yazıcam
21 hazirandan başlayan kalp atışlarının düşmesiyle doktorum beni sıkı bir takipe aldı ve bana bebeğimin fazla beklemeyeceğini kavuşacağımı söledi bir yandan sevindim ama bir yandanda korku sardı içimi günde 2 defa nst ye bağlanıordum 80 lere kadar düşmeler meydana geldi ve doktorum yarın beklemiyoruz kavuşuyorsun dedi ben peki dedim 24 haziran gn sabahı kalktım heyecandan uyuyamadık tabiki son duşumu aldım oğlumu temiz karşılayalım dimi 9.30 hastane yolunu tuttuk çok uzak değildi zaten bende hiç heyecan ve korku yok çok rahatım hatta hastane yatış işlemlerimle kendm uğraşıom eşime izin vermiyorum yatış işlemlerim bittikten sonra beni odaya aldılar ve serum taktılar en çok canımı acıtanda o zaten neyse sonra çok korkulan sonda takıldı hiçte korkulacak bişey yok gayet normal bişey ve rahatlıkmış neyse beni sedyeye aldılar ve ameliyahaneye indirrdiler eşimde benimle geldi ama onu içeri almadılar sonra içerde son işlemlerimi yaptılar ve damarımdan anestezi verilişini hatırlıorum o kadar anesteziden çıkarken ilk babacığım demiişim annem buna çok alınmış tabi şaka bi yana odaya geldiğimde anesteziden çıkarken ki o ağrı müthş iğne yaptılar o zaman rahatladım ondan sonra meleğim sordum tabiki 2.200 gra ağırlığında 44 cm boyunda bir berkim dünyaya geldi bütün ağrılar geçti ve unutuldu ama meleğim küvezde ne zaman çıkacağıda belli değil sağlığı yerinde ama kilo alma derdi olduğu için doktorum bırakmıyo 3 gün sütüm gelmedi daha yeni yeni gelio ve sağıyoruz meleğimize her gün götürüyoruz inanılmaz bir mutluluk meleğime tam olarak kavuşamadım ama muhteşem bir duygu darısı sizin başınıza kızlar benden şimdilik bu kadar görüşürüz
20 haziran sabah 5 30 da suyumun geldiğini farkettim ayağa kalkmamla birden aktı hemen hastanemize gittik ama hala su az az geliyordu
bu arada dr o gün izine ayrılacaktı saat 4 e uçağı varmış
hemen yatışımız yapıldı damar yolu açıldı sonda yapıldı (en köyüsü buydu:çok üzgünüm:)tabik ameliyat önlüğü giydrildi nst bağlandık bebişimin kalp atışını dinlemeye başladık
ve dr bekledik dr 8 gibi geldi herşey normaldi ama 8 den sonra bebeğimin kalp atışı çok yükselmeye başladı
dr muz heran sezeryana alabiliriz dedi bebek küçük takip edelim dedi
bir yandanda sancı veriliyor ama sancılar umrumda değil sadece çocuğumun kalp atışını dinliyorum
eşime devamlı soruyorum nasıl diye inanın çok zor bir süreçti..
bu arada açılma 0 sancılar hep 100 ve arası sadece 30 saniye filan sonra saat 9 da açılma 2 cm oldu
sancı için bol bol seruma ilaç njekte ettiler artık sancılara dayanamaz oldum ama hiiç bağırmadım gücüm bebişime ıkınırken kalsın diye
sancı girdiğinde derin nefes aldım az da olsa işe yarıyor
bu arada bebişimin kalp atışları çok yüksek saat 10 gibi açılma 4 cm
sancılar sancılar.....saat 12 de açılma 8 cm gibi
veee ıknma hissi........
hemen doğumhane(beni erken aldı drum orada bekledik) 10 cmi
ıkınma geldikçe ıkınıyorsunuz zaten dr yardımcı oluyor ıkınma zamanı sancı olmuyor kızlar korkmayın
40 dk sonra oğluşum doğdu ama boynuna kordon dolanmıştı dr kordonu kesti sonra hemen kucağıma verdiler elimi tuttu çoooook tatlıydı
sonra dikişler .......vee odama geldim kuzum babasının kollrında dünyayı tanımaya çalışıyor fıldır fıldır gözleriyle etrafa bakıyor......
bizim hikayemiz de bukadar herkese bol bol dua ettim sancılar sırasında allah hepinize kolay doğum nasip etsin
oğluşum 53 cm 2810 gr olrak 20 06 2009 da saat 01 03 de dünyaya gözlerini açtı