Ve 2009 Temmuz Annelerinin Doğum öyküleri...

neslivicdan .!.:

20 haziran sabah 5 30 da suyumun geldiğini farkettim ayağa kalkmamla birden aktı hemen hastanemize gittik ama hala su az az geliyordu
bu arada dr o gün izine ayrılacaktı saat 4 e uçağı varmış
hemen yatışımız yapıldı damar yolu açıldı sonda yapıldı (en köyüsü buydu:çok üzgünüm:)tabik ameliyat önlüğü giydrildi nst bağlandık bebişimin kalp atışını dinlemeye başladık
ve dr bekledik dr 8 gibi geldi herşey normaldi ama 8 den sonra bebeğimin kalp atışı çok yükselmeye başladı
dr muz heran sezeryana alabiliriz dedi bebek küçük takip edelim dedi
bir yandanda sancı veriliyor ama sancılar umrumda değil sadece çocuğumun kalp atışını dinliyorum
eşime devamlı soruyorum nasıl diye inanın çok zor bir süreçti..
bu arada açılma 0 sancılar hep 100 ve arası sadece 30 saniye filan sonra saat 9 da açılma 2 cm oldu
sancı için bol bol seruma ilaç njekte ettiler artık sancılara dayanamaz oldum ama hiiç bağırmadım gücüm bebişime ıkınırken kalsın diye
sancı girdiğinde derin nefes aldım az da olsa işe yarıyor
bu arada bebişimin kalp atışları çok yüksek saat 10 gibi açılma 4 cm
sancılar sancılar.....saat 12 de açılma 8 cm gibi
veee ıknma hissi........
hemen doğumhane(beni erken aldı drum orada bekledik) 10 cmi
ıkınma geldikçe ıkınıyorsunuz zaten dr yardımcı oluyor ıkınma zamanı sancı olmuyor kızlar korkmayın
40 dk sonra oğluşum doğdu ama boynuna kordon dolanmıştı dr kordonu kesti sonra hemen kucağıma verdiler elimi tuttu çoooook tatlıydı
sonra dikişler .......vee odama geldim kuzum babasının kollrında dünyayı tanımaya çalışıyor fıldır fıldır gözleriyle etrafa bakıyor......
bizim hikayemiz de bukadar herkese bol bol dua ettim sancılar sırasında allah hepinize kolay doğum nasip etsin

oğluşum 53 cm 2810 gr olrak 20 06 2009 da saat 01 03 de dünyaya gözlerini açtı

Genişletmek için tıkla...

ipeğimu .!.:

Son dr kontrolüne kayınvalidem ve eşimle gitmiştik. Bebeğim 38+5 haftalıktı artık başı kanala yerleşmiş hatta rahim 1,5 cm açılmıştı. Bu haber gerçekten çok heyecanlıydı. Kızım artık kollarıma gelecekti, bir bedendeki yolculuğumuz bitmek üzereydi. İnsanın ilk doğumu olunca neyle karşılaşacağını bilmemekten korku, endişe, heyecan hepsi bir oluyor. Sabah NST’ye girerken doğum için orada olan hamile arkadaşların yüzünde bu ifadeler vardı. Ben yanlarından tuzu kuru olarak geçmiştim. Oysa....
Dr kontrolünden sonra şehir dışındaki anneme, babama, ablama haberi verdim. Hepsi yola koyuldular. Biz de eve döndük. Eşim kısa bir süreliğine beni evde bıraktı. Kayınvalidem de kızkardeşinin evine geçti. Yalnız kalmış olmanın verdiği fırsatla kk’ne girdim. Bu arada dr kontrolünden itibaren karnımda bir sancı, kasılma vardı ama çok da dikkate almadım. En son 3 dk’da bir periyodunun olduğunu anlayınca doğumun başlamış olabileceğini düşünerek eşimi aradım. Fazla uzaklara gitmemesini, eve dönmek için de acele etmemesini, sancılarımın düzenli olduğunu söyledim. Sonra evde yalnız olmaktansa kayınvalidemin yanına gitmemin daha doğru olacağını düşündüm. Oraya gittiğimde çay yapılmış, yanına birşeyler hazırlanmıştı. Hepberaber yedik içtik ama benim sancı hiç azalmıyor, rahatsız ediyordu. Dr’umu arayarak durumu anlattım. Doğum yapacağım hastaneye gitmemi ve NST’ye tekrar bağlanıp tekrar muayene olmamı istediğini söyledi. 1-2 saat sonra eşime beni hastaneye götürmesini söyledim. Cümbür cemaat kalkıp gittik. NST’de sancılarım %100 görünüyor olmasına rağmen hiç de dayanılmaz değildi. Rahim açıklığı hala 1,5-2 cm civarındaydı. Kendi dr’um suni sancıyı 4 cm olana kadar bağlatmayacağını bebeğin kalp atışlarının hastanede takip edilerek ilerleyeceğimiz söyledi. Yani geceyi hastanede geçirecektik. Odamıza yerleştik. Bana doğum hazırlıkları yapıldı. Herkes yanımda hazır nazır bekliyordu ama benim rahimin açılmaya niyeti yoktu. Zaten bana da hiç doğurabilecekmişim gibi gelmiyordu. Hastaneye yatışımın 5 saat sonrasında açıklık 2 cm olmuştu. Yani doğum sabaha kalmıştı. Herkes evlerine döndü, eşim benimle kaldı. İkimiz de yataklarımıza kurulduk. Sanki doğuma değil de tv seyretmeye gitmiştik. Gece 2 gibi sancımın süresi uzamaya, şiddeti artmaya başladı ve suyum geldi. Hemşireye suyumun geldiğini söyleyince muayene etmek istedi. Bir hevesle yattım. Maalesef açıklık hala 2 cm’di. Yani 2 rakamı bir insana bu kadar mı yapışırdı?
Bu arada muayene pek hoş değil. İnsanın biraz canı yanıyor. Tabi muayene edene göre değişiyor. Herneyse. Ben muayene olurken eşim de kanepede uyuyordu en azından ben öyle sanıyordum. Hemşire gittikten sonra ışığı kapamak için kalktım ve eşimin bayılma seslerini duydum. Daha önce de 3 kez aynı senaryoyu yaşamıştım. Onu kan tutar ya da yorgunsa aşırı strese girerse bayılabilir. Eşimin çok değişik bayılma tarzı vardır. Hani bir insan sadece yığılır kalır. O, garip bir ses çıkarır ve titrer. Kendimi bir an için unutup onu ayıltmaya çalıştım. Suratı vücudu bembeyaz olmuştu. Hemşirelere seslendim. Geldiklerinde ben ayıtmıştım. Tansiyonunu ölçtüler ve sadece çok düşük dediler. Nabız 46’ya düşmüş. Onlar da korktular ve acile götürelim dediler. O bizim muayene esnasında konuştuklarımızı duymuştur o yüzden bayılmıştır dedim. Nitekim eşim gerçekten konuşmalarımızı duymuş ve benim acı çektiğimi, açılma olmayacağını düşünerek endişelenmiş. Daha sonra bana, eğer vazgeçme imkanım olsaydı çocuk sahibi olmaktan vazgeçerdim dedi. Kıyamam ben ona....
Eşim bu imtihandan sınıfta kalınca babasını arayıp onu eve götürmesini söyledim. Yerine kayınvalidem geldi. Eşimin gidişi ile birlikte saat 2.30 civarında sancılarım da tavana vurdu. Biri bitmeden yenisi başlıyordu. Ve ben bağırmak istiyordum. İnsanların doğum sırasında neden bağırdıklarını o zaman çok daha iyi anladım. Yatağın yanındaki korkulukları parçalamak geldi içimden. Tavandaki avizenin her ayrıntısı beynime kazındı. Çaresizce her defasında gelen sancının dinmesini bekliyordum. Belim kopacak gibi ağrıyordu. Kayınvalidem sancı sırasında belime masaj yaparken bir taraftan çocuğu olmayan arkadaşlar için dua ediyordum. Ve sonra diğer dualarımı sıralıyordum. Bu şekilde 5 saat daha geçti. Sabah olmuştu, dr’um geldi. Muayene etti. Açılma 3 cm olmuştu. Ben artık beni sezeryana alın veya epidural yapın diye bağırıyordum. Dr normal doğumu denemek istedi. Epidural takıldı. İşte o an sanki doğum yapmış kadar rahat ve mutlu hissettim. Artık acı yok, sadece baskı vardı. Kasılmaları hala hissediyordum ama umrumda bile değillerdi. Epidural sonrasında açıklık 7 cm oldu. Ve 9.30 gibi beni doğumhaneye aldılar. 12 dk içinde birkaç defa ıkındım. Her ıkınmada hemşireler karnıma bastırıyordu. Hatta ilkinde o kadar çok bastırdılar ki durun ne yapıyorsunuz kaburgalarım kırılacak dedim.Hepsi güldü. Meğer bu iş bu şekilde yapılırmış. 12 dk’lık son çabadan sonra bebeğimin ağlaması duyuldu. İşte o an herşey bitti. Dr çok güzel olduğunu söyledi. Eşime benzetti. Hemşireler bebeğimi aldılar temizlemeye başladılar. Eşim bebeğin ağlama sesini duyup içeri girdi. İlk kez bebeğimizi birlikte gördük. Akça pakçaydı. 9 ay boyunca içimde olduğu her saniyesinden çok mutluluk duyduğum 50 cm 3640 gr’lık sevgilim artık kollarımdaydı.
Kızım şimdi yanımda uyuyor ve onunla bu güne kadar geçirdiğim her dakikanın keyfini çıkardım. Bundan sonrasında da aynı keyfi almayı ümid ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

ipeğimu .!.:

Son dr kontrolüne kayınvalidem ve eşimle gitmiştik. Bebeğim 38+5 haftalıktı artık başı kanala yerleşmiş hatta rahim 1,5 cm açılmıştı. Bu haber gerçekten çok heyecanlıydı. Kızım artık kollarıma gelecekti, bir bedendeki yolculuğumuz bitmek üzereydi. İnsanın ilk doğumu olunca neyle karşılaşacağını bilmemekten korku, endişe, heyecan hepsi bir oluyor. Sabah NST’ye girerken doğum için orada olan hamile arkadaşların yüzünde bu ifadeler vardı. Ben yanlarından tuzu kuru olarak geçmiştim. Oysa....
Dr kontrolünden sonra şehir dışındaki anneme, babama, ablama haberi verdim. Hepsi yola koyuldular. Biz de eve döndük. Eşim kısa bir süreliğine beni evde bıraktı. Kayınvalidem de kızkardeşinin evine geçti. Yalnız kalmış olmanın verdiği fırsatla kk’ne girdim. Bu arada dr kontrolünden itibaren karnımda bir sancı, kasılma vardı ama çok da dikkate almadım. En son 3 dk’da bir periyodunun olduğunu anlayınca doğumun başlamış olabileceğini düşünerek eşimi aradım. Fazla uzaklara gitmemesini, eve dönmek için de acele etmemesini, sancılarımın düzenli olduğunu söyledim. Sonra evde yalnız olmaktansa kayınvalidemin yanına gitmemin daha doğru olacağını düşündüm. Oraya gittiğimde çay yapılmış, yanına birşeyler hazırlanmıştı. Hepberaber yedik içtik ama benim sancı hiç azalmıyor, rahatsız ediyordu. Dr’umu arayarak durumu anlattım. Doğum yapacağım hastaneye gitmemi ve NST’ye tekrar bağlanıp tekrar muayene olmamı istediğini söyledi. 1-2 saat sonra eşime beni hastaneye götürmesini söyledim. Cümbür cemaat kalkıp gittik. NST’de sancılarım %100 görünüyor olmasına rağmen hiç de dayanılmaz değildi. Rahim açıklığı hala 1,5-2 cm civarındaydı. Kendi dr’um suni sancıyı 4 cm olana kadar bağlatmayacağını bebeğin kalp atışlarının hastanede takip edilerek ilerleyeceğimiz söyledi. Yani geceyi hastanede geçirecektik. Odamıza yerleştik. Bana doğum hazırlıkları yapıldı. Herkes yanımda hazır nazır bekliyordu ama benim rahimin açılmaya niyeti yoktu. Zaten bana da hiç doğurabilecekmişim gibi gelmiyordu. Hastaneye yatışımın 5 saat sonrasında açıklık 2 cm olmuştu. Yani doğum sabaha kalmıştı. Herkes evlerine döndü, eşim benimle kaldı. İkimiz de yataklarımıza kurulduk. Sanki doğuma değil de tv seyretmeye gitmiştik. Gece 2 gibi sancımın süresi uzamaya, şiddeti artmaya başladı ve suyum geldi. Hemşireye suyumun geldiğini söyleyince muayene etmek istedi. Bir hevesle yattım. Maalesef açıklık hala 2 cm’di. Yani 2 rakamı bir insana bu kadar mı yapışırdı?
Bu arada muayene pek hoş değil. İnsanın biraz canı yanıyor. Tabi muayene edene göre değişiyor. Herneyse. Ben muayene olurken eşim de kanepede uyuyordu en azından ben öyle sanıyordum. Hemşire gittikten sonra ışığı kapamak için kalktım ve eşimin bayılma seslerini duydum. Daha önce de 3 kez aynı senaryoyu yaşamıştım. Onu kan tutar ya da yorgunsa aşırı strese girerse bayılabilir. Eşimin çok değişik bayılma tarzı vardır. Hani bir insan sadece yığılır kalır. O, garip bir ses çıkarır ve titrer. Kendimi bir an için unutup onu ayıltmaya çalıştım. Suratı vücudu bembeyaz olmuştu. Hemşirelere seslendim. Geldiklerinde ben ayıtmıştım. Tansiyonunu ölçtüler ve sadece çok düşük dediler. Nabız 46’ya düşmüş. Onlar da korktular ve acile götürelim dediler. O bizim muayene esnasında konuştuklarımızı duymuştur o yüzden bayılmıştır dedim. Nitekim eşim gerçekten konuşmalarımızı duymuş ve benim acı çektiğimi, açılma olmayacağını düşünerek endişelenmiş. Daha sonra bana, eğer vazgeçme imkanım olsaydı çocuk sahibi olmaktan vazgeçerdim dedi. Kıyamam ben ona....
Eşim bu imtihandan sınıfta kalınca babasını arayıp onu eve götürmesini söyledim. Yerine kayınvalidem geldi. Eşimin gidişi ile birlikte saat 2.30 civarında sancılarım da tavana vurdu. Biri bitmeden yenisi başlıyordu. Ve ben bağırmak istiyordum. İnsanların doğum sırasında neden bağırdıklarını o zaman çok daha iyi anladım. Yatağın yanındaki korkulukları parçalamak geldi içimden. Tavandaki avizenin her ayrıntısı beynime kazındı. Çaresizce her defasında gelen sancının dinmesini bekliyordum. Belim kopacak gibi ağrıyordu. Kayınvalidem sancı sırasında belime masaj yaparken bir taraftan çocuğu olmayan arkadaşlar için dua ediyordum. Ve sonra diğer dualarımı sıralıyordum. Bu şekilde 5 saat daha geçti. Sabah olmuştu, dr’um geldi. Muayene etti. Açılma 3 cm olmuştu. Ben artık beni sezeryana alın veya epidural yapın diye bağırıyordum. Dr normal doğumu denemek istedi. Epidural takıldı. İşte o an sanki doğum yapmış kadar rahat ve mutlu hissettim. Artık acı yok, sadece baskı vardı. Kasılmaları hala hissediyordum ama umrumda bile değillerdi. Epidural sonrasında açıklık 7 cm oldu. Ve 9.30 gibi beni doğumhaneye aldılar. 12 dk içinde birkaç defa ıkındım. Her ıkınmada hemşireler karnıma bastırıyordu. Hatta ilkinde o kadar çok bastırdılar ki durun ne yapıyorsunuz kaburgalarım kırılacak dedim.Hepsi güldü. Meğer bu iş bu şekilde yapılırmış. 12 dk’lık son çabadan sonra bebeğimin ağlaması duyuldu. İşte o an herşey bitti. Dr çok güzel olduğunu söyledi. Eşime benzetti. Hemşireler bebeğimi aldılar temizlemeye başladılar. Eşim bebeğin ağlama sesini duyup içeri girdi. İlk kez bebeğimizi birlikte gördük. Akça pakçaydı. 9 ay boyunca içimde olduğu her saniyesinden çok mutluluk duyduğum 50 cm 3640 gr’lık sevgilim artık kollarımdaydı.
Kızım şimdi yanımda uyuyor ve onunla bu güne kadar geçirdiğim her dakikanın keyfini çıkardım. Bundan sonrasında da aynı keyfi almayı ümid ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

GAMZE:) .!.:

slm güzel temmuz anneleri:CüvCüv:
eeeee artık bende doğum hikayemi yazabilirim
23 haziran çarşamba doktor konturolüm vardı
3 santimlik açılmam varmış ben hiç anlamamıştım ağrım falanda yoktu sadece akşamları biraz kasılmalar oluyodu okadar
doktor her an olabilir dedi
ben tabi o anki heyecanımı anlatamam
hem çok sevindim oğluşum erken geliyo diye hemde doğum korkusu sardı
cuma günü sabah hafif kanamam oldu doğum için ilk işaretmiş bu
hemen hastaneye gittik açılmam 5 santimdi
doğumhaneye aldılar epidural takıldı ağrılarımın düzene girmesi için serum takıldı
akşam 8e kadar bekledik açılmalarım 8 i bulunca doktor suyumu getirdi ve çok güçlü ıkınmam gerektiğinisöyledi 3cü ıkınmamda oğluşumu bulutumu gördüm hemen yanıma getirdiler öpüp kokladım ve tabi ağlamaya başladım bukadar kolay ve rahat olacağını hiç tahmin etmezdim doğumum sadece 15 dk sürdü
darısı tüm güzel anneadaylarının başına bulutuma bakmaya doyamıyorum mükemmel bi duygu anlatamam inşallah doğumlarınız benim gibi rahat ve sorunsuz geçer bir an önce kavuşursunuz kuzularınıza:CüvCüv:

Genişletmek için tıkla...

Gamzecimmm gözün aydın cnm, güzel oglusunu almıssın kucagına delikafadulden Oglusun seni hic üzmemis annesi dogum esnasındaaa yirim onu benn cokacimcoook Allahım nazarlardan saklasınn, nice nice uzun ve saglıklı ömürler versin kuzunaaa Resmini de bi an once ekle olarmıııı Şeniz

GAMZE:) .!.:

slm güzel temmuz anneleri:CüvCüv:
eeeee artık bende doğum hikayemi yazabilirim
23 haziran çarşamba doktor konturolüm vardı
3 santimlik açılmam varmış ben hiç anlamamıştım ağrım falanda yoktu sadece akşamları biraz kasılmalar oluyodu okadar
doktor her an olabilir dedi
ben tabi o anki heyecanımı anlatamam
hem çok sevindim oğluşum erken geliyo diye hemde doğum korkusu sardı
cuma günü sabah hafif kanamam oldu doğum için ilk işaretmiş bu
hemen hastaneye gittik açılmam 5 santimdi
doğumhaneye aldılar epidural takıldı ağrılarımın düzene girmesi için serum takıldı
akşam 8e kadar bekledik açılmalarım 8 i bulunca doktor suyumu getirdi ve çok güçlü ıkınmam gerektiğinisöyledi 3cü ıkınmamda oğluşumu bulutumu gördüm hemen yanıma getirdiler öpüp kokladım ve tabi ağlamaya başladım bukadar kolay ve rahat olacağını hiç tahmin etmezdim doğumum sadece 15 dk sürdü
darısı tüm güzel anneadaylarının başına bulutuma bakmaya doyamıyorum mükemmel bi duygu anlatamam inşallah doğumlarınız benim gibi rahat ve sorunsuz geçer bir an önce kavuşursunuz kuzularınıza:CüvCüv:

Genişletmek için tıkla...

ayy çok güzel yaaaaaopuyorumnanaktan

inşallah herkese nasib olur böyle kolay doğummm:Saruboceq:

maşallah canımmmm sanadaaa yakışıklı bulutumuza daaaŞeniz
boll sütlü ve uykulu günler canımmmmm:lepi:

selsin .!.:

evet sıra geldi benim doğum hikayeme.aslında 29 haziran pazartesi sezeryan'a girecektim.doktorumla öyle kararlaştırmıştık.yapacağım bir sürü iş vardı.22 haziran da ağdaya gidip temizlenecektim.kaşlarımı aldırıcaktım.ve doktora son kontrole gidip bütün detayları konuşucaktık.gel görki benim oğlum sabırsız çıktı.cumartesi gecesi saat 5 gibi yani pazar günü 21 haziranda tuvalete gittim.tuvaletimi yaptım bir türlü bitmedi.ay dedim ne kadar çok sıkışmışım.anlamadım suyum geldiğini.neyse durdu gittim yattım.yatar yatmaz tekrar sıcak sıcak birşeyler aktı.ay dedim ya bak altıma kaçırdım gördünmü dedim.2 dk sonra gene aynısı oldu.eşimi kaldırdım.kalk dedim benden birşeyler geliyor.o da panik oldu.tekrar tuvalete gittim.pempe pembe birşeyler gelmiş.o anda anladım doğuracağımı.ay diyorum eşime kıllarım ne olucak şimdi.hemen banyoya girdim.jilet olayına giriştik.dedim kardeşimi çağır.neyse kardeşim geldi.jilet ile biraz aldık.tabi tam temizlenmedi.ama daha fazla uğraşamıcaktım.hafif de sancım vardı ve 05.15 de evden çıktık ve hastaneye gittik.hemen nst ye bağladılar.hala suyum geliyordu.4 cmlik açılmam olmuştu.dedim ben sezeryan olucam.benim myomum var.ebe normal doğum yapabilirsin dedi.yok dedim.doktorunuz burda değil izinde dediler.bende biliyorum dedim.başka doktor çağırdılar.doktorumun girememesine üzüldüm.sonra beni başka bir odaya aldılar.hazırladılar.doktoru ve anestesi uzmannını bekledik.sonra saat 7'ye doğru ameliyathane aldılar.aklımda hala kıllarım vardı.neyse bir aletler taktılar.narkozcu geldi.ağzıma birşey tuttu ve gerisi yok.saat 07.12 gibi oğlumu almışlar.07.30 gibide beni odama çıkardılar.çok rahattı herşey hiç ağrım olmadı.yatağıma yatırdılar.hemşire oğlumu getirdi.göğsüme yatırdı o anda dünya durdu sanki küçücük.upuzun simsiyah saçları olan güzeller güzeli oğluma kavuşmuştum.babasına babalar günü hediyesi olarak geldi benim oğlum.

Genişletmek için tıkla...

ayy canım yaaaaa görüyomusun şu yakışıklıyı tüm planları nasıl değiştirmişşşdelikafadulden

selsincimm sanki ben yaşadım senin yerine ve aynı tedirginlikler bende devar diyorum kızım nolur gününde gel her hazırlığım tamam olsunn:lepi:
ne olursa olsun sağlıkla kavuştun ya kuzuna önemli olanda bu zatennopuyorumnanaktan
sağlıkla annesiyle babasıyla büyüsün Çağın Beramızzzzza.s.