Küçücük bir hastane banyosunda ayakta iki büklüm anneme sarılırken can parçamı kaybetmiştim ben de bundan tam 3 yıl önce... Okurken öyle çok ağladım ki...Seni çok iyi anlıyorum canım kardeşim ve Rabbim mizan terazine koysun diyorum inşallah bu sıkıntıların mükafatını... Onlar cennetin kapısında seni bekleyecekler Allahın izniyle ve annemiz olmadan girmeyiz diyecekler... Allah yardımcın olsun her an... Senin ve hepimizin...
Kızım test kitabından etkinlik yapıyor. Aileniz kaç kişi diyor, bzmki 5 yazıyor. ..... isimlerini, yaşlarını hep doldurmuş.
Kardeşin sevdiği şey soruluyor; '' anne kardeşlerim neyi seviyordur'' diye bana soruyor.
cevabı buldum tmm kaygetme diyor ardından '' cennet ''.
.....zor geliyor çok zor. burnumun direği sızlıyor, yüreğim zorlanıyor yarabbim.....
NKOBum, Allahin izniyle seneye saglikli bir kardes kizina hediye edersin insallah, bunu bütün kalbimle diliyorum.... o bunu coktan haketmis.... bu yasta yasadiklarina bak ya, mükafati cokkk büyük olur insallah...
Özlemcim sen çalışıyor musun şu an? nelerle uğraşıyorsun orada?
cok üzgün, hayal kirikligina ugramis, bu haddinden agir durumu tam kavrayamiyor.. biz beceremiyoruz ki, o nasil yapsin.... kardes acisi yasiyor farkinda olmadan.. e haliyle de cabucak olgunlasiyor...
sen zaten egitimcisin, ona en dogru sekilde yaklasiyorsundur... bir kardesi olursa ama cok cabuk motive olur, yasi geregi de bu yasadiklarinin büyük bir kismini unutur.... Sonra büyüdügü zaman da yeniden anne kiz bu yasadiklarinizi konusur, dert ortagi olursunuz...
calismiyorum... hamilelikten önce bir ara calistim... sonra ayrildim. hamilelikte de calismak istemedim, malum... simdi bi yandan calisayim diyorum, öbür yandan da ya hamile kalirsam,
vücudum kaldirir mi gibisinden kaygilarim var... is kosullari bayagi agir, sürekli ayakta kostur kostur... ben de bunu düsünüyordum bu günlerde, sen de sanki hissetmis gibi, Subhanallah!
eşim inşallah diyor:) [bugünkü yazışmalarımızı hep okudum da kendisine]
cidden özlem yaa, sanki -nakış işliyormuşum da, bir yanlışta kumaş heba olacak iş işten geçmiş gibi olacak veya çok detaylı bir resmi boyuyormuşum da yanlış bir renkte resmin anlamı bozulacakmış- gibi oluyorum kızımda. dolayısıyla bin düşünüyor, bir davranıyorum ona bu konuda. sorularında ise, çoğu kez bn düşünürken o cevabı buluyortamam tamam rahat ol, üzülme diyor:)
tek amacım az üzülmesi ve özelllikle Allaha antipatik hisler beslememesi.(kardeşlerini aldığı için)
:) hamdolsun.
sen bugününü kurtarmaya bak, ne gerekiyorsa onu yap. sonuçta o senin işin, ve onu yaparken yorgun ama mutlu bir insan olacaksın Allahın izniyle.
yarına Allah kerim. hamilelik gibi bir durumda şartlar neyi gerektiriyorsa onu yaparsın. Anladığım kadarıyla uzun izin vermeyecekleri için, doğum iznine kadar kafam rahat etmez diye düşünüyorsun.... Ama sorun olmaz da umarım, senin de izinlere ihtiyacın , hamilelik yorgunlukların olmaz.
hani bi söz vardı; hayat 3 günden ibarettir; dün, bugün, yarın. dün, geçti. yarının ne getireceği belli değil. sen bugünün değerini bil.
esin ve senin icin cok zor bir sürec, bir yanda kendi aciniz, bir yanda biricik kiziniz...
Belki bu sürecte bu konuyu biraz daha basit anlatmalisin, yani daha bilimsel, pek fazla Allah'la ilistirmeden... ama "Allah insallah yeni saglikli bir kardes gönderecek" gibisinden.. motive
edebilirsin... Cünkü manevi konular, hele de bu sartlarda biraz agir gelebilir ve zorlanabilir... simdi hemen aklima gelenler bunlar, belki de yanlis düsünüyorum
birincide, kardeşin çok hastaydı, gelseydi çok ağlayacaktı, hep canı acıyacaktı dedik. iyileşince gelecek dedik. ikna oldu.
ikincide hiç beklemediğimiz için biz de pek hazırlamadık tabi çocuğu, kendimiz hazırmıydık ki... tam gaz hazırlandı bebeğe. aklına gelen ne varsa.. odasını bile topluyordu o gelecek diye. mektuplar yazıyordu ona daha okula başlamadığı halde, karmançorman yazısıyla. yediği her şekerlemeden bir tane de ona ayırıyordu.
ankaraya gitti hasta olduğundan, gelecek dedik, gelmedi. uzun süre söylemedik, ama o anladı tabi. hastaymış bizimle olamayacak dedik. ama uzun süre soru sormadı, sanki bizi zorlamamak için.
sonra ara ara bombalar patlatmaya başladı, bn de var gücümle olayın kötü bir olay olmadığına dair tutarlı açıklamalar yaptım. sorusuna göre değişti bu cevaplar... ama özellikle geçen hafta çok daha açık konuştuk. kardeşlerinin şu an çok mutlu olduğundan, cennetten bahsettik. iyi insanlar olursak hepimizin bir orada olacağımızdan, oranın buradan çok daha uzun süreceğinden, ve hala burada da bir kardeşi olabileceğinden(fazla da umutlandırmadan) bahsettik.
canim, ben burda en cok herhalde senin kizina agladim...
simdi sunu hatirladim... ben de kardesim dogdugunda 7 yasindaydim, anneme nasil yalvardigimi hatirliyorum, nolur kardesim olsun diye.. sonra da cok kiskanmistim ama, o baska...
güzel olmus bu konusma... ama tek ilaci yeni bir kardes..
NKOB artik en kisa zamanda tüm önlemlerini alaraktan calismalara baslayin derim...
NKOB ya, nehirinannesi bayagidir yazmiyor
bir de eskilerden hanedanemir vardi.. onu da cok merak ediyorum... Insallah iyilerdir..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?