Benimse eşim kendini işine o kadar kaptırmış ki benim değişimimin o kadar da farkında değil. Pek konuşmuyoruz artık bu konuları. Ben kendi içimde ve sizlerle yaşıyorum bu duyguyu o gelince de askıya alıyorum... O da üzüldü geçmişte elbet ama işi gücü bu acının önüne geçti sanki artık doktora bile kendim gidiyorum geçen hamileliğimde her sefer beraber giderdik son hamileliğimde gelişimi geri diye telefon ettim geldi kendi özel doktoruma beraber gittik bir de kürtaj günü yanımda oldu. Hakkını yiyemem geçen senekinde altıma sürgü tuttu, normal doğumuma girdi, bebeğimizi hocayla yıkayıp kendi defnetti, şimdi ise böyle...
bilemedim şimdi ne diyeceğimi.
insan içindekileri konuşamazsa çok yalnız hissediyor kendni, yanında 100 kişi de olsa.
ki kendi evinde içindekileri konuşamazsa heralde küs gibi bişey olunur, çnk bn motive olamıyorum başka konuşmalara eğer içimde başka konuşmalar düşünceler geçiyorsa..
onu da anlamalıyız sanırım, işine kendini vererek belki hayata dönmüş oluyor...