Olacağın önüne geçmek mümkün değilse korkmak niye? Sen bugün hayatı kendine zindan ediyorsun diye bir şey değişmez ki.
Allah aşkına elinden geldiğince huzurlu rahat,stresten (elinden ne kadar geliyorsa) uzak olmaya çalış.
Her evladının kaderi ayrı ayrı,lütfen bağlantı kurma,kötü kötü beklentiler içine girme ablacım ya.
Yaşadıklarından uzaklaşman gerektiği bi dönemi tamda içlerine düşerek geçiyorsun.
Karnındaki bebeğede haksızlık etme,oda gülen,sevinen,tatlı tatlı heyecanlanan,umutla bekleyen bir anne haketmiyor mu? Gelişini ağlayarak,üzülerek bekleme olmaz mı.
Tamam anlıyorum seni,aslında anlamıyorum...kendi gördüklerimi milyonlarla çarpıp anlamaya çalışıyorum..zor...
Teyzem kuzenimin cenazesinde kalp krizi geçirdi,evlat acısı...
Sana çoook şey söylemek istiyorumda bulamıyorum,uygun cümleyi kuramıyorum.
Dua ederken bile öyle mi demeli böyle mi demeli diyorum.
Keşke bi işine yarayabilsek...
Kendine nazik davran oldu mu,mümkün olduğunca az hırpala.
Dua konusunda ciddiyim,istersen sadece ikimizde okuruz,rahatsızlık tarafını okumadım sayıyorum:)
Coşku ve şımarıklıklarla gebelik geçirmiyor, kuran ve dualarla geçiriyoruz bizleer innnşaallah. Bu da epey büyük bir ahiret kazancıdır değil mi:)
