Nerden başlıyım ne diyeyim bilmiyorum. Ruh halim normal değil. Dün ve bugün sinir krizi geçirdim.
Şu an bunları ağlayarak yazıyorum. Çok uzun olacak, okumak istemeyenler baştan ayrılabilir.
Yabancı bir sevgilim var. Şu an var mı yok mu bilmiyorum. Son zamanlarda ben onu göremediğim için bunalıma girmiştim. Kendisi de işten izin alma vs derken birkaç ayı bulacak gelmesi. Kendisi de çok üzüldü bu dönemde ve hep birbirimize destek olmaya çalıştık. İkimiz de ilk defa bu şekilde aşık olduk. Ve ikimiz de çok fedakarlıklar yaptık. Ben son zamanlarda çok agresif olduğum için ona çok bağırdım, çok kırdım. O da sinirli olmasına rağmen beni çok alttan aldı her seferinde. Ben artık yanına gitmeye karar verdim. Üç günlüğüne geleceğim dedim. Geçen gün de biletimi aldım. Ona da söyledim. Heyecanlandı ama benim beklediğim türde bir tepki vermedi, ve ben bozuldum. İstemiyor musun dedim sürekli hayır tabi ki seni bekliyorum dedi çok iyi davrandı. Biletimi aldığım gece otel rezervasyonu yapıp ertesi gün de konsolosluğa bu belgeleri vermem gerekiyordu. O bu süreçlerden pek anlamıyor, vize için otel ayarlamam gerektiğini bilmiyormuş. Ben de ona akşam acil konuşmamız lazım dedim. Neden dedi, ne demek neden acil konuşalım dedim. Arkadaşıyla birlikteydi ve birkaç saat sonra konuşabildik. Ben gerildim. Otel bakmamız gerekiyor dedim sinirle. Ben otel bilmiyorum ki dedi. E ben de bilmiyorum ama sen oralısın sana yakın bulalım işte dedim. Tekrar ben bilmiyorum dedi. Ben bağırmaya başladım bu sefer ve kızma lütfen deyip bana booking.com'dan şehrindeki tüm otellerin listesini gönderdi. Ben bunu ne yapayım, zaten biliyorum bunları bana seçmemiz gerek dedim. Lütfen sakin ol tamam dedi kalbimi almaya çalıştı ama ben onu çok çekimser gördüm ve bu beni çok sinirlendirdi. Biletim de esnek bilet değil, vizem çıkmazsa ya yanacak, ya da erteletmek için bi dünya para dökücem yine. Ben sinirle davranmaya devam edince o da en sonunda "artık yeter umrumda değil, karışmıyorum buna" dedi. "Ve ben de sen ne diyosun bunu bileti alınca mı diyosun, ben napıcam orada tek başıma, sen nasıl bir insansın?!" dedim ve bu noktada her şey koptu..
Gözü ne bileti gördü, ne benim zar zor ailemden aldığım izini, ne onun için ölüp bitmemi.. Bana kaç kere bağırdın, bu sözü bana nasıl söylersin, nasıl mahvettin her şeyi dedi ve beni dinlemedi bile...
Vizem gitti.. Artık çıkmaz bile.. Biletim yandı.. Onu arıyorum ağlıyorum, dediğim şey için özür dilediğimi çok gergin olduğumu söylüyorum.. tek dediği şey, "bu hayatta artık hiçbir şey umrumda değil.. bu lafı senden duymayı hiç beklemezdim.. beni defalarca kırdın defalarca bağırmayacağım diye söz verdin artık verdiğin söze inanmıyorum.."
Ben uyuyamıyorum.. Kabus görüyorum.. Hayatım şu noktada bitti.. Aileme rezil olmama mı yanayım, bana acılamalarına mı, onun böyle davranmasına mı, lanet olası ağzımdan çıkan o söze mi.. Ne yapacağım Allah aşkına yardım edin.. Dayanamıyorum.. Her dakika kalbime cam kırıkları saplanıyor...
