- 23 Ağustos 2022
- 9
- -1
- 36
Bende kendi kendime parmak ve dilatörle yendim ama eşimle veya başkasiyla yapamadim cünkü coktan gitmişti.
Bende kendi kendime parmak ve dilatörle yendim ama eşimle veya başkasiyla yapamadim cünkü coktan gitmişti.Konu sahibinin eşi ona destek olmuş ama kendisi kabul etmemiş korktuğu için..
ama sanırım yenmiş
Bu arada bende vajinismustum, evlenir evlenmez ilk ayna burdaki gruplarda yenen arkadaşlardan bilgi ve yardım aldım . Apartlar var ve kegel egzersizleri var onlarla kendi kendime evde 1 ay içinde yendim.
İsteyince ve korkmayınca yeniyorsunuz .. yeterki inanın. Yendiiiğimdeki o mutluluk çok başka birşeydi ..
Son durumunuz nedir? 2 seansta nasil yendin?Merhaba sevgili hanımlar. Görüşlerinize çok ihtiyacım var. Eşimle 3 yıllık güzel bir flörtün ardından birbirimizi çok severek evlendik. Bu evliliğe ailemi ikna etmek zor oldu. Eşim alevi diye babam karşı çıktı, çok mücadele verdim çoğunu o bile bilmiyor. En son babam gözyaşlarıma kıyamadığı için razı oldu o günler elbette ki çok zordu. Eşimde şeytan tüyü vardır çok dışadönük ve dilbazdır kısa sürede aileme, akrabalarıma, arkadaşlarıma kendini çok sevdirdi. Herkesin sevgilisi oldu diyebilirim. Görenlerin gıpta ile baktığı, imrendiği bir ilişkimiz vardı. Ortak bir hayat görüşüne sahibiz. İyi anlaşırız, birbirimizi darlamayız, sosyal insanlarız. Ailesi beni çok sever ben de onları. Peki sorun ne? 4 yıldır evliyiz ve evlendiğimiz günden beri Vajinusmus problemi yaşıyorum. Bu kadar uzun süre bu dert çekilir mi demeyin, lütfen önyargıyla yaklaşmayın. Bu sorunu sadece çeken bilir. Eşim çok anlayışlı bir insandır beni sabırla bekledi yıllardır fakat cinsellik olmazsa evliliğin olmayacağını onun için önemli olduğunu da vurgulayarak. Sorunun geçici olduğunu, yakın zamanda aşacağımı düşünerek erteledim hep. İlk yıldan itibaren Vajinusmus meselesini başka şeyler gölgelemeye başladı. Geçim derdi…Eşim ve ben öğretmeniz o kamuda ben özelde. Eşim daha fazla kazanç sağlamak adına sürekli özel ders almaya başladı. Gecesi gündüzü olmadan çalışıyordu. Hatta bazen haftada 7 gün. (Şu anda böyle) Bu durum beni çok rahatsız ediyordu. Çünkü ilgisiz, yalnız ve ötelenmiş hissediyordum, tek yaptığı yorgun argın eve geldikten sonra yemek yiyip tv izlerken koltukta uyuyakalmaktı. Rahatsızlığımı dile getirince gelir gider dengesini önüme koyup beni hep susturdu. “Çalışmak zorundayım, ödemelerimiz var vs.” O zaman da vicdan azabı hissederdim susardım. Bazen üzülürdü haklısın dikkat edeceğim derdi ama değişen bir şey olmazdı. Yazlarımız çok güzel geçer, yazlığa gideriz tatile çıkarız birbirimize vakit ayırırız okul bittiği için ama yazdan sonra hep o büyü bozulur. Geçen yıl harika geçen yurtdışı tatilimizden sonra ben evimize çok yakın iyi bir okula geçiş yaptım, en sonki neşemiz buydu sanırım sonra yine eski rutinimize geri döndük. Günlük yaşamın stresi, yoğun çalışma temposu, ülke gündemleri derken iyice koptuk birbirimizden arkadaşlarımızın yanında çok iyi şen şakraktık ama evdeki iletişimimiz çok azdı. Eşim çift terapisti ve cinsel terapiste gitmemiz gerektiğinden bahsetti bir kaç kez fakat bunu söylerken ben elimden geleni yaptım yeterince sabrettim diyerek söyleniyordu. Paniğe kapıldım, basiretim bağlandı ve ben bu duruma kayıtsız kaldım. Sorunumuz yokmuş ya da düzelecekmiş gibi davranmaya devam ettim. Halbuki ben bir eğitmenim ne cehalet… İnanın neden bu duruma kayıtsız kaldım hala anlam veremem, düşünmekten başım çatlar. En ihtiyacımız olan şeydi çünkü. Nitekim eşim bir ay önce gizlice psikoloğa gitmeye başladığını benden boşanmak istediğini bana karşı artık hiçbir duygu, sevgi hissetmediğini söyledi. Onu sevdiğimi, her şeyi düzeltmek için elimden geleni yapacağımı söyledim. Ama o artık bir çabasının olmayacağını, elinden geleni yaptığını, kendisinin ve ruh sağlığının her şeyden önemli olduğunu söyleyerek kararının çok net olduğunu bildirdi. Onu çok seviyorum, boşanmak istemiyorum. Yıkıldım, 1 ayda 7 kilo verdim. Bizim evliliğimizde yüz kızartıcı bir sebep yok. Ne aldatma, ne yalan, ne şiddet. Hala düzelebileceğini düşünüyorum benim vajinusmus sorunum ve stres bizi bu hale getiren ama çözülebileceğine inanıyorum her şeyi yapmaya hazırım. Ben çocukken bir akrabamız tarafından cinsel tacize uğradım kendime bile söyleyemediğim bir olay en büyük travmam bundan kaynaklanıyor, kimse bilmiyor. Dehşet bir olaydı, hatırladıkça ölecek gibi hissediyorum. Kimseye bir uzmana dahi anlatmak istemediğim için erteledim sürekli, asıl sorunun bundan kaynaklandığını biliyorum.Eşime anlatmalı mıyım? Boşanmamak için yalan söylediğimi düşünür diye korkuyorum. Sizce anlatsam vazgeçer mi? Yardım edin bana nolur.
Bu arada dilatörün sonuncusunada geldiyseniz eşle daha kolay oluyor. Keşke gitmeden olsaydı. Erkekler biraz anlaşıylı olmalı cidden, allahdan eşim anlayışlıydıda bekledi ve beni rahatlattı hep.. Her işte bi hayır vardırBende kendi kendime parmak ve dilatörle yendim ama eşimle veya başkasiyla yapamadim cünkü coktan gitmişti.
Bu konudaki adam daha ne kadar anlayışlı olabilirdi peki?Bu arada dilatörün sonuncusunada geldiyseniz eşle daha kolay oluyor. Keşke gitmeden olsaydı. Erkekler biraz anlaşıylı olmalı cidden, allahdan eşim anlayışlıydıda bekledi ve beni rahatlattı hep.. Her işte bi hayır vardır
Yok bu adam cidden baya anlayışlıymış , konu sahibinin hatası hastalığının üstüne gitmemesi , ben anlayış için seher adlı kullanıcı için yazdım.Bu konudaki adam daha ne kadar anlayışlı olabilirdi peki?
Merhaba sevgili hanımlar. Görüşlerinize çok ihtiyacım var. Eşimle 3 yıllık güzel bir flörtün ardından birbirimizi çok severek evlendik. Bu evliliğe ailemi ikna etmek zor oldu. Eşim alevi diye babam karşı çıktı, çok mücadele verdim çoğunu o bile bilmiyor. En son babam gözyaşlarıma kıyamadığı için razı oldu o günler elbette ki çok zordu. Eşimde şeytan tüyü vardır çok dışadönük ve dilbazdır kısa sürede aileme, akrabalarıma, arkadaşlarıma kendini çok sevdirdi. Herkesin sevgilisi oldu diyebilirim. Görenlerin gıpta ile baktığı, imrendiği bir ilişkimiz vardı. Ortak bir hayat görüşüne sahibiz. İyi anlaşırız, birbirimizi darlamayız, sosyal insanlarız. Ailesi beni çok sever ben de onları. Peki sorun ne? 4 yıldır evliyiz ve evlendiğimiz günden beri Vajinusmus problemi yaşıyorum. Bu kadar uzun süre bu dert çekilir mi demeyin, lütfen önyargıyla yaklaşmayın. Bu sorunu sadece çeken bilir. Eşim çok anlayışlı bir insandır beni sabırla bekledi yıllardır fakat cinsellik olmazsa evliliğin olmayacağını onun için önemli olduğunu da vurgulayarak. Sorunun geçici olduğunu, yakın zamanda aşacağımı düşünerek erteledim hep. İlk yıldan itibaren Vajinusmus meselesini başka şeyler gölgelemeye başladı. Geçim derdi…Eşim ve ben öğretmeniz o kamuda ben özelde. Eşim daha fazla kazanç sağlamak adına sürekli özel ders almaya başladı. Gecesi gündüzü olmadan çalışıyordu. Hatta bazen haftada 7 gün. (Şu anda böyle) Bu durum beni çok rahatsız ediyordu. Çünkü ilgisiz, yalnız ve ötelenmiş hissediyordum, tek yaptığı yorgun argın eve geldikten sonra yemek yiyip tv izlerken koltukta uyuyakalmaktı. Rahatsızlığımı dile getirince gelir gider dengesini önüme koyup beni hep susturdu. “Çalışmak zorundayım, ödemelerimiz var vs.” O zaman da vicdan azabı hissederdim susardım. Bazen üzülürdü haklısın dikkat edeceğim derdi ama değişen bir şey olmazdı. Yazlarımız çok güzel geçer, yazlığa gideriz tatile çıkarız birbirimize vakit ayırırız okul bittiği için ama yazdan sonra hep o büyü bozulur. Geçen yıl harika geçen yurtdışı tatilimizden sonra ben evimize çok yakın iyi bir okula geçiş yaptım, en sonki neşemiz buydu sanırım sonra yine eski rutinimize geri döndük. Günlük yaşamın stresi, yoğun çalışma temposu, ülke gündemleri derken iyice koptuk birbirimizden arkadaşlarımızın yanında çok iyi şen şakraktık ama evdeki iletişimimiz çok azdı. Eşim çift terapisti ve cinsel terapiste gitmemiz gerektiğinden bahsetti bir kaç kez fakat bunu söylerken ben elimden geleni yaptım yeterince sabrettim diyerek söyleniyordu. Paniğe kapıldım, basiretim bağlandı ve ben bu duruma kayıtsız kaldım. Sorunumuz yokmuş ya da düzelecekmiş gibi davranmaya devam ettim. Halbuki ben bir eğitmenim ne cehalet… İnanın neden bu duruma kayıtsız kaldım hala anlam veremem, düşünmekten başım çatlar. En ihtiyacımız olan şeydi çünkü. Nitekim eşim bir ay önce gizlice psikoloğa gitmeye başladığını benden boşanmak istediğini bana karşı artık hiçbir duygu, sevgi hissetmediğini söyledi. Onu sevdiğimi, her şeyi düzeltmek için elimden geleni yapacağımı söyledim. Ama o artık bir çabasının olmayacağını, elinden geleni yaptığını, kendisinin ve ruh sağlığının her şeyden önemli olduğunu söyleyerek kararının çok net olduğunu bildirdi. Onu çok seviyorum, boşanmak istemiyorum. Yıkıldım, 1 ayda 7 kilo verdim. Bizim evliliğimizde yüz kızartıcı bir sebep yok. Ne aldatma, ne yalan, ne şiddet. Hala düzelebileceğini düşünüyorum benim vajinusmus sorunum ve stres bizi bu hale getiren ama çözülebileceğine inanıyorum her şeyi yapmaya hazırım. Ben çocukken bir akrabamız tarafından cinsel tacize uğradım kendime bile söyleyemediğim bir olay en büyük travmam bundan kaynaklanıyor, kimse bilmiyor. Dehşet bir olaydı, hatırladıkça ölecek gibi hissediyorum. Kimseye bir uzmana dahi anlatmak istemediğim için erteledim sürekli, asıl sorunun bundan kaynaklandığını biliyorum.Eşime anlatmalı mıyım? Boşanmamak için yalan söylediğimi düşünür diye korkuyorum. Sizce anlatsam vazgeçer mi? Yardım edin bana nolur.
Merhaba sevgili hanımlar. Görüşlerinize çok ihtiyacım var. Eşimle 3 yıllık güzel bir flörtün ardından birbirimizi çok severek evlendik. Bu evliliğe ailemi ikna etmek zor oldu. Eşim alevi diye babam karşı çıktı, çok mücadele verdim çoğunu o bile bilmiyor. En son babam gözyaşlarıma kıyamadığı için razı oldu o günler elbette ki çok zordu. Eşimde şeytan tüyü vardır çok dışadönük ve dilbazdır kısa sürede aileme, akrabalarıma, arkadaşlarıma kendini çok sevdirdi. Herkesin sevgilisi oldu diyebilirim. Görenlerin gıpta ile baktığı, imrendiği bir ilişkimiz vardı. Ortak bir hayat görüşüne sahibiz. İyi anlaşırız, birbirimizi darlamayız, sosyal insanlarız. Ailesi beni çok sever ben de onları. Peki sorun ne? 4 yıldır evliyiz ve evlendiğimiz günden beri Vajinusmus problemi yaşıyorum. Bu kadar uzun süre bu dert çekilir mi demeyin, lütfen önyargıyla yaklaşmayın. Bu sorunu sadece çeken bilir. Eşim çok anlayışlı bir insandır beni sabırla bekledi yıllardır fakat cinsellik olmazsa evliliğin olmayacağını onun için önemli olduğunu da vurgulayarak. Sorunun geçici olduğunu, yakın zamanda aşacağımı düşünerek erteledim hep. İlk yıldan itibaren Vajinusmus meselesini başka şeyler gölgelemeye başladı. Geçim derdi…Eşim ve ben öğretmeniz o kamuda ben özelde. Eşim daha fazla kazanç sağlamak adına sürekli özel ders almaya başladı. Gecesi gündüzü olmadan çalışıyordu. Hatta bazen haftada 7 gün. (Şu anda böyle) Bu durum beni çok rahatsız ediyordu. Çünkü ilgisiz, yalnız ve ötelenmiş hissediyordum, tek yaptığı yorgun argın eve geldikten sonra yemek yiyip tv izlerken koltukta uyuyakalmaktı. Rahatsızlığımı dile getirince gelir gider dengesini önüme koyup beni hep susturdu. “Çalışmak zorundayım, ödemelerimiz var vs.” O zaman da vicdan azabı hissederdim susardım. Bazen üzülürdü haklısın dikkat edeceğim derdi ama değişen bir şey olmazdı. Yazlarımız çok güzel geçer, yazlığa gideriz tatile çıkarız birbirimize vakit ayırırız okul bittiği için ama yazdan sonra hep o büyü bozulur. Geçen yıl harika geçen yurtdışı tatilimizden sonra ben evimize çok yakın iyi bir okula geçiş yaptım, en sonki neşemiz buydu sanırım sonra yine eski rutinimize geri döndük. Günlük yaşamın stresi, yoğun çalışma temposu, ülke gündemleri derken iyice koptuk birbirimizden arkadaşlarımızın yanında çok iyi şen şakraktık ama evdeki iletişimimiz çok azdı. Eşim çift terapisti ve cinsel terapiste gitmemiz gerektiğinden bahsetti bir kaç kez fakat bunu söylerken ben elimden geleni yaptım yeterince sabrettim diyerek söyleniyordu. Paniğe kapıldım, basiretim bağlandı ve ben bu duruma kayıtsız kaldım. Sorunumuz yokmuş ya da düzelecekmiş gibi davranmaya devam ettim. Halbuki ben bir eğitmenim ne cehalet… İnanın neden bu duruma kayıtsız kaldım hala anlam veremem, düşünmekten başım çatlar. En ihtiyacımız olan şeydi çünkü. Nitekim eşim bir ay önce gizlice psikoloğa gitmeye başladığını benden boşanmak istediğini bana karşı artık hiçbir duygu, sevgi hissetmediğini söyledi. Onu sevdiğimi, her şeyi düzeltmek için elimden geleni yapacağımı söyledim. Ama o artık bir çabasının olmayacağını, elinden geleni yaptığını, kendisinin ve ruh sağlığının her şeyden önemli olduğunu söyleyerek kararının çok net olduğunu bildirdi. Onu çok seviyorum, boşanmak istemiyorum. Yıkıldım, 1 ayda 7 kilo verdim. Bizim evliliğimizde yüz kızartıcı bir sebep yok. Ne aldatma, ne yalan, ne şiddet. Hala düzelebileceğini düşünüyorum benim vajinusmus sorunum ve stres bizi bu hale getiren ama çözülebileceğine inanıyorum her şeyi yapmaya hazırım. Ben çocukken bir akrabamız tarafından cinsel tacize uğradım kendime bile söyleyemediğim bir olay en büyük travmam bundan kaynaklanıyor, kimse bilmiyor. Dehşet bir olaydı, hatırladıkça ölecek gibi hissediyorum. Kimseye bir uzmana dahi anlatmak istemediğim için erteledim sürekli, asıl sorunun bundan kaynaklandığını biliyorum.Eşime anlatmalı mıyım? Boşanmamak için yalan söylediğimi düşünür diye korkuyorum. Sizce anlatsam vazgeçer mi? Yardım edin bana nol
Merhaba sevgili hanımlar. Görüşlerinize çok ihtiyacım var. Eşimle 3 yıllık güzel bir flörtün ardından birbirimizi çok severek evlendik. Bu evliliğe ailemi ikna etmek zor oldu. Eşim alevi diye babam karşı çıktı, çok mücadele verdim çoğunu o bile bilmiyor. En son babam gözyaşlarıma kıyamadığı için razı oldu o günler elbette ki çok zordu. Eşimde şeytan tüyü vardır çok dışadönük ve dilbazdır kısa sürede aileme, akrabalarıma, arkadaşlarıma kendini çok sevdirdi. Herkesin sevgilisi oldu diyebilirim. Görenlerin gıpta ile baktığı, imrendiği bir ilişkimiz vardı. Ortak bir hayat görüşüne sahibiz. İyi anlaşırız, birbirimizi darlamayız, sosyal insanlarız. Ailesi beni çok sever ben de onları. Peki sorun ne? 4 yıldır evliyiz ve evlendiğimiz günden beri Vajinusmus problemi yaşıyorum. Bu kadar uzun süre bu dert çekilir mi demeyin, lütfen önyargıyla yaklaşmayın. Bu sorunu sadece çeken bilir. Eşim çok anlayışlı bir insandır beni sabırla bekledi yıllardır fakat cinsellik olmazsa evliliğin olmayacağını onun için önemli olduğunu da vurgulayarak. Sorunun geçici olduğunu, yakın zamanda aşacağımı düşünerek erteledim hep. İlk yıldan itibaren Vajinusmus meselesini başka şeyler gölgelemeye başladı. Geçim derdi…Eşim ve ben öğretmeniz o kamuda ben özelde. Eşim daha fazla kazanç sağlamak adına sürekli özel ders almaya başladı. Gecesi gündüzü olmadan çalışıyordu. Hatta bazen haftada 7 gün. (Şu anda böyle) Bu durum beni çok rahatsız ediyordu. Çünkü ilgisiz, yalnız ve ötelenmiş hissediyordum, tek yaptığı yorgun argın eve geldikten sonra yemek yiyip tv izlerken koltukta uyuyakalmaktı. Rahatsızlığımı dile getirince gelir gider dengesini önüme koyup beni hep susturdu. “Çalışmak zorundayım, ödemelerimiz var vs.” O zaman da vicdan azabı hissederdim susardım. Bazen üzülürdü haklısın dikkat edeceğim derdi ama değişen bir şey olmazdı. Yazlarımız çok güzel geçer, yazlığa gideriz tatile çıkarız birbirimize vakit ayırırız okul bittiği için ama yazdan sonra hep o büyü bozulur. Geçen yıl harika geçen yurtdışı tatilimizden sonra ben evimize çok yakın iyi bir okula geçiş yaptım, en sonki neşemiz buydu sanırım sonra yine eski rutinimize geri döndük. Günlük yaşamın stresi, yoğun çalışma temposu, ülke gündemleri derken iyice koptuk birbirimizden arkadaşlarımızın yanında çok iyi şen şakraktık ama evdeki iletişimimiz çok azdı. Eşim çift terapisti ve cinsel terapiste gitmemiz gerektiğinden bahsetti bir kaç kez fakat bunu söylerken ben elimden geleni yaptım yeterince sabrettim diyerek söyleniyordu. Paniğe kapıldım, basiretim bağlandı ve ben bu duruma kayıtsız kaldım. Sorunumuz yokmuş ya da düzelecekmiş gibi davranmaya devam ettim. Halbuki ben bir eğitmenim ne cehalet… İnanın neden bu duruma kayıtsız kaldım hala anlam veremem, düşünmekten başım çatlar. En ihtiyacımız olan şeydi çünkü. Nitekim eşim bir ay önce gizlice psikoloğa gitmeye başladığını benden boşanmak istediğini bana karşı artık hiçbir duygu, sevgi hissetmediğini söyledi. Onu sevdiğimi, her şeyi düzeltmek için elimden geleni yapacağımı söyledim. Ama o artık bir çabasının olmayacağını, elinden geleni yaptığını, kendisinin ve ruh sağlığının her şeyden önemli olduğunu söyleyerek kararının çok net olduğunu bildirdi. Onu çok seviyorum, boşanmak istemiyorum. Yıkıldım, 1 ayda 7 kilo verdim. Bizim evliliğimizde yüz kızartıcı bir sebep yok. Ne aldatma, ne yalan, ne şiddet. Hala düzelebileceğini düşünüyorum benim vajinusmus sorunum ve stres bizi bu hale getiren ama çözülebileceğine inanıyorum her şeyi yapmaya hazırım. Ben çocukken bir akrabamız tarafından cinsel tacize uğradım kendime bile söyleyemediğim bir olay en büyük travmam bundan kaynaklanıyor, kimse bilmiyor. Dehşet bir olaydı, hatırladıkça ölecek gibi hissediyorum. Kimseye bir uzmana dahi anlatmak istemediğim için erteledim sürekli, asıl sorunun bundan kaynaklandığını biliyorum.Eşime anlatmalı mıyım? Boşanmamak için yalan söylediğimi düşünür diye korkuyorum. Sizce anlatsam vazgeçer mi? Yardım edin bana nolur.
Sana ne yazsam bilemedim aynı sorunu bende yaşadım 3 ay sürdü benimki ama çok sancılı bir süreç eşinle başbasa zaman geçir gerekirse rahatlamak için bı kadeh iç arkadasim öyle başardıMerhaba sevgili hanımlar. Görüşlerinize çok ihtiyacım var. Eşimle 3 yıllık güzel bir flörtün ardından birbirimizi çok severek evlendik. Bu evliliğe ailemi ikna etmek zor oldu. Eşim alevi diye babam karşı çıktı, çok mücadele verdim çoğunu o bile bilmiyor. En son babam gözyaşlarıma kıyamadığı için razı oldu o günler elbette ki çok zordu. Eşimde şeytan tüyü vardır çok dışadönük ve dilbazdır kısa sürede aileme, akrabalarıma, arkadaşlarıma kendini çok sevdirdi. Herkesin sevgilisi oldu diyebilirim. Görenlerin gıpta ile baktığı, imrendiği bir ilişkimiz vardı. Ortak bir hayat görüşüne sahibiz. İyi anlaşırız, birbirimizi darlamayız, sosyal insanlarız. Ailesi beni çok sever ben de onları. Peki sorun ne? 4 yıldır evliyiz ve evlendiğimiz günden beri Vajinusmus problemi yaşıyorum. Bu kadar uzun süre bu dert çekilir mi demeyin, lütfen önyargıyla yaklaşmayın. Bu sorunu sadece çeken bilir. Eşim çok anlayışlı bir insandır beni sabırla bekledi yıllardır fakat cinsellik olmazsa evliliğin olmayacağını onun için önemli olduğunu da vurgulayarak. Sorunun geçici olduğunu, yakın zamanda aşacağımı düşünerek erteledim hep. İlk yıldan itibaren Vajinusmus meselesini başka şeyler gölgelemeye başladı. Geçim derdi…Eşim ve ben öğretmeniz o kamuda ben özelde. Eşim daha fazla kazanç sağlamak adına sürekli özel ders almaya başladı. Gecesi gündüzü olmadan çalışıyordu. Hatta bazen haftada 7 gün. (Şu anda böyle) Bu durum beni çok rahatsız ediyordu. Çünkü ilgisiz, yalnız ve ötelenmiş hissediyordum, tek yaptığı yorgun argın eve geldikten sonra yemek yiyip tv izlerken koltukta uyuyakalmaktı. Rahatsızlığımı dile getirince gelir gider dengesini önüme koyup beni hep susturdu. “Çalışmak zorundayım, ödemelerimiz var vs.” O zaman da vicdan azabı hissederdim susardım. Bazen üzülürdü haklısın dikkat edeceğim derdi ama değişen bir şey olmazdı. Yazlarımız çok güzel geçer, yazlığa gideriz tatile çıkarız birbirimize vakit ayırırız okul bittiği için ama yazdan sonra hep o büyü bozulur. Geçen yıl harika geçen yurtdışı tatilimizden sonra ben evimize çok yakın iyi bir okula geçiş yaptım, en sonki neşemiz buydu sanırım sonra yine eski rutinimize geri döndük. Günlük yaşamın stresi, yoğun çalışma temposu, ülke gündemleri derken iyice koptuk birbirimizden arkadaşlarımızın yanında çok iyi şen şakraktık ama evdeki iletişimimiz çok azdı. Eşim çift terapisti ve cinsel terapiste gitmemiz gerektiğinden bahsetti bir kaç kez fakat bunu söylerken ben elimden geleni yaptım yeterince sabrettim diyerek söyleniyordu. Paniğe kapıldım, basiretim bağlandı ve ben bu duruma kayıtsız kaldım. Sorunumuz yokmuş ya da düzelecekmiş gibi davranmaya devam ettim. Halbuki ben bir eğitmenim ne cehalet… İnanın neden bu duruma kayıtsız kaldım hala anlam veremem, düşünmekten başım çatlar. En ihtiyacımız olan şeydi çünkü. Nitekim eşim bir ay önce gizlice psikoloğa gitmeye başladığını benden boşanmak istediğini bana karşı artık hiçbir duygu, sevgi hissetmediğini söyledi. Onu sevdiğimi, her şeyi düzeltmek için elimden geleni yapacağımı söyledim. Ama o artık bir çabasının olmayacağını, elinden geleni yaptığını, kendisinin ve ruh sağlığının her şeyden önemli olduğunu söyleyerek kararının çok net olduğunu bildirdi. Onu çok seviyorum, boşanmak istemiyorum. Yıkıldım, 1 ayda 7 kilo verdim. Bizim evliliğimizde yüz kızartıcı bir sebep yok. Ne aldatma, ne yalan, ne şiddet. Hala düzelebileceğini düşünüyorum benim vajinusmus sorunum ve stres bizi bu hale getiren ama çözülebileceğine inanıyorum her şeyi yapmaya hazırım. Ben çocukken bir akrabamız tarafından cinsel tacize uğradım kendime bile söyleyemediğim bir olay en büyük travmam bundan kaynaklanıyor, kimse bilmiyor. Dehşet bir olaydı, hatırladıkça ölecek gibi hissediyorum. Kimseye bir uzmana dahi anlatmak istemediğim için erteledim sürekli, asıl sorunun bundan kaynaklandığını biliyorum.Eşime anlatmalı mıyım? Boşanmamak için yalan söylediğimi düşünür diye korkuyorum. Sizce anlatsam vazgeçer mi? Yardım edin bana nolur.
Yok benimki bana kinlendi bir süre sonra. Tedaviye basliyincada destek vercem dedi ama bir destegini görmedim. Cok git gel yapti tedavi sürecimde cok zorlandim tek basima. Simdi bosanmak istiyor. Benimde yapacak daha fazla birseyim kalmadi. Gözü birsey glrmüyor simdi ne yaparsam yapim bosBu arada dilatörün sonuncusunada geldiyseniz eşle daha kolay oluyor. Keşke gitmeden olsaydı. Erkekler biraz anlaşıylı olmalı cidden, allahdan eşim anlayışlıydıda bekledi ve beni rahatlattı hep.. Her işte bi hayır vardır
Sebep bumu buyızden miYok benimki bana kinlendi bir süre sonra. Tedaviye basliyincada destek vercem dedi ama bir destegini görmedim. Cok git gel yapti tedavi sürecimde cok zorlandim tek basima. Simdi bosanmak istiyor. Benimde yapacak daha fazla birseyim kalmadi. Gözü birsey glrmüyor simdi ne yaparsam yapim bos
meraba önce kendin için yap ve yen bu işi çöz inan bana o değil sen önemlisin ...anlayışlı kocaların karısı vaji olurmuş dr öyle demişti ama bence onlarında işlerine geliyor eşim beni çok sever bu konuda olsun çok isterdi ama üzülüyorum diye çok zorlamazdı erteleye erteleye seneler geçti sonra çözdüm çözünce eşim çok şaşırdı onla olunca bile inanamadı hiç olmayacak sanıyordum dedi ama iyiki kendim çabalayıp sorunu çözmüşüm meğerse bu süreçde eşim hep başka kadınlar mesajlaşıyormuş bunları tespit ettim boşanmadan döndüm bunlar ayrı konular ama şunu dmek istiyorum ben başarmıştım ve güç benim elimdeydi bu durumu öğrendiğimde şimdi çok mutluyuz önce kendinizi düşününYazdıklarınızı empati kurarak okumaya çalıştım insanın kendini sizin yerinize koyması çok güç benim yaşadığımla bağdaştıramadım bile ( bende bir cumhuriyet savcısı tarafından ) sarkıntılığa maruz kaldım yaşım çok küçüktü(19)kendisinin yaşı 65 civarı vardı dünyam başıma yıkıldı mesleğimden soğudum o an o meslekten adliye koridorlarından ellerim titreyerek çıktığımı hatırlıyorum donmuştum sanki staj diye gittiğim yerde böyle bir olayla karşılaşmak beni yıkmıştı ve mezuniyetten sonra hukuk bürolarınada adliye binalarına karşı da bir fobim oluştu hâla tiksiniyorum ki yaşadığım fiziksel bir saldırı değildi ama ona rağmen beni çok etkiledi ...
Sizin konunuz aşılması zor ama kendinize şans vermelisiniz ve eşiniz için başarmalısınız . Eşinize aşıksınız. Gözlerinizi kapatın ve sadece eşinize odaklanın insan sevdiğiyle bir olmak ister sizde istiyorsunuz elbette. Siz sadece eşinize aitsiniz ve onun mahremisiniz. Geçmişi unutamazsınız elbette ama izlerini sildiniz. Bedeninizde o anı hatırlatacak bir iz yok. SİZ TERTEMİZSİNİZ. Lütfen kendinizi hırpalamayın geçmişin hesabını kendinize sormayın. Eşinizle duygusal bağınızı güçlendirmeye karar vermelisiniz .. Mesela eşinizin neyine aşık oldunuz size olan bakışlarına mı? Boyuna posuna mı ? Fikirlerine mi? Güzel gönlüne mi? Fiziksel özelliklerini biraz daha genişletirsek dudaklarına , gözlerine mi ? İşte birçok sebep var aşkınızı doruklara taşımalısınız. Dünya herzaman dönüyor ama siz aynı yerdesiniz kaldığınız yerden devam etmek zorundasınız. Eşinize sımsıkı sarılın düşünsenize birçok kadın eşi tarafından hırpalanıyor belkide yatak odasında dövülüyor ama siz şanslısınız eşiniz sizi sadece sizi bekliyor eşinizle birleşmekten utanmayın, siz sadece onun mahremisiniz bunu unutmayın. Ama geçmişin izlerini kafanızdan sildirin bunu bir uzman eşliğinde yapabileceğiniz gibi eşinizlede yapabilirsiniz. Eşiniz sizin aşkınız,çocukluğunuz,güzel anılarınız. Onu tüm bedeninizle ve aklınızla yatağınıza davet edin ve sadece onun olun..
Size en içten dualarımla birlikte içimden gelenleri yazmak istedim umarım yanlış birşey yazmamışımdır. Rabbim yar ve yardımcınız olsun güzel haberlerinizi merak içinde bekleyeceğim.
hangi doktora gittiniz acaba?İlk denememizde yapamadık. İlk denemede koştum doktor araştırdım hemen. Bir haftada yendim.
4 yıl boyunca hiçbir şey yapmamışsınız. Anlayış bekliyorsunuz eşinizden. Siz eşinize anlayış göstememişsiniz. Eşiniz haklı üzgünüm.
Bikaç seansta vajinusmusu yenenler filan var ara ara denk geliyorum forumda, başarı hikayeleri vs. keşke daha once tedavi olsaydım çok da zor değilmiş diyenler. Onlara bi bakın isterseniz, bazen eş anlayışlı diye kadınlar da salıveriyor yorgunluk argınlık derken herkesin işine geliyor. sonra erkek tarafı, bi noktada patlıyor zorla yapıyormuş gibi soğumuş oluyorlar artık, planlı cinsellik de insanı monotonlaştırır, cinsellik demek heyecan demek iki taraf da birbirini deli gibi arzulayacak ki heyecanı kalsın. . 4 yıl uzun bi süre, naptı bu adam 4 yıl cinsel hayatsız. O da sinir eder insanı.Merhaba sevgili hanımlar. Görüşlerinize çok ihtiyacım var. Eşimle 3 yıllık güzel bir flörtün ardından birbirimizi çok severek evlendik. Bu evliliğe ailemi ikna etmek zor oldu. Eşim alevi diye babam karşı çıktı, çok mücadele verdim çoğunu o bile bilmiyor. En son babam gözyaşlarıma kıyamadığı için razı oldu o günler elbette ki çok zordu. Eşimde şeytan tüyü vardır çok dışadönük ve dilbazdır kısa sürede aileme, akrabalarıma, arkadaşlarıma kendini çok sevdirdi. Herkesin sevgilisi oldu diyebilirim. Görenlerin gıpta ile baktığı, imrendiği bir ilişkimiz vardı. Ortak bir hayat görüşüne sahibiz. İyi anlaşırız, birbirimizi darlamayız, sosyal insanlarız. Ailesi beni çok sever ben de onları. Peki sorun ne? 4 yıldır evliyiz ve evlendiğimiz günden beri Vajinusmus problemi yaşıyorum. Bu kadar uzun süre bu dert çekilir mi demeyin, lütfen önyargıyla yaklaşmayın. Bu sorunu sadece çeken bilir. Eşim çok anlayışlı bir insandır beni sabırla bekledi yıllardır fakat cinsellik olmazsa evliliğin olmayacağını onun için önemli olduğunu da vurgulayarak. Sorunun geçici olduğunu, yakın zamanda aşacağımı düşünerek erteledim hep. İlk yıldan itibaren Vajinusmus meselesini başka şeyler gölgelemeye başladı. Geçim derdi…Eşim ve ben öğretmeniz o kamuda ben özelde. Eşim daha fazla kazanç sağlamak adına sürekli özel ders almaya başladı. Gecesi gündüzü olmadan çalışıyordu. Hatta bazen haftada 7 gün. (Şu anda böyle) Bu durum beni çok rahatsız ediyordu. Çünkü ilgisiz, yalnız ve ötelenmiş hissediyordum, tek yaptığı yorgun argın eve geldikten sonra yemek yiyip tv izlerken koltukta uyuyakalmaktı. Rahatsızlığımı dile getirince gelir gider dengesini önüme koyup beni hep susturdu. “Çalışmak zorundayım, ödemelerimiz var vs.” O zaman da vicdan azabı hissederdim susardım. Bazen üzülürdü haklısın dikkat edeceğim derdi ama değişen bir şey olmazdı. Yazlarımız çok güzel geçer, yazlığa gideriz tatile çıkarız birbirimize vakit ayırırız okul bittiği için ama yazdan sonra hep o büyü bozulur. Geçen yıl harika geçen yurtdışı tatilimizden sonra ben evimize çok yakın iyi bir okula geçiş yaptım, en sonki neşemiz buydu sanırım sonra yine eski rutinimize geri döndük. Günlük yaşamın stresi, yoğun çalışma temposu, ülke gündemleri derken iyice koptuk birbirimizden arkadaşlarımızın yanında çok iyi şen şakraktık ama evdeki iletişimimiz çok azdı. Eşim çift terapisti ve cinsel terapiste gitmemiz gerektiğinden bahsetti bir kaç kez fakat bunu söylerken ben elimden geleni yaptım yeterince sabrettim diyerek söyleniyordu. Paniğe kapıldım, basiretim bağlandı ve ben bu duruma kayıtsız kaldım. Sorunumuz yokmuş ya da düzelecekmiş gibi davranmaya devam ettim. Halbuki ben bir eğitmenim ne cehalet… İnanın neden bu duruma kayıtsız kaldım hala anlam veremem, düşünmekten başım çatlar. En ihtiyacımız olan şeydi çünkü. Nitekim eşim bir ay önce gizlice psikoloğa gitmeye başladığını benden boşanmak istediğini bana karşı artık hiçbir duygu, sevgi hissetmediğini söyledi. Onu sevdiğimi, her şeyi düzeltmek için elimden geleni yapacağımı söyledim. Ama o artık bir çabasının olmayacağını, elinden geleni yaptığını, kendisinin ve ruh sağlığının her şeyden önemli olduğunu söyleyerek kararının çok net olduğunu bildirdi. Onu çok seviyorum, boşanmak istemiyorum. Yıkıldım, 1 ayda 7 kilo verdim. Bizim evliliğimizde yüz kızartıcı bir sebep yok. Ne aldatma, ne yalan, ne şiddet. Hala düzelebileceğini düşünüyorum benim vajinusmus sorunum ve stres bizi bu hale getiren ama çözülebileceğine inanıyorum her şeyi yapmaya hazırım. Ben çocukken bir akrabamız tarafından cinsel tacize uğradım kendime bile söyleyemediğim bir olay en büyük travmam bundan kaynaklanıyor, kimse bilmiyor. Dehşet bir olaydı, hatırladıkça ölecek gibi hissediyorum. Kimseye bir uzmana dahi anlatmak istemediğim için erteledim sürekli, asıl sorunun bundan kaynaklandığını biliyorum.Eşime anlatmalı mıyım? Boşanmamak için yalan söylediğimi düşünür diye korkuyorum. Sizce anlatsam vazgeçer mi? Yardım edin bana nolur.
ben çok yanlış dr lara gitmişim psikolog,hipnoz hepsi yanlış. vajinismusla ilgilenen bir kadın doğumcuya gidin 1 gün gittim tek senas da bitti gitti sonra ilişki için biraz kendim egzersiz yaptım oda çok kolay olduhangi doktora gittiniz acaba?
Bnce istismari anlatmayın bunca zaman anlatmadin diye dahada kinlenir eşiniz sizeMerhaba sevgili hanımlar. Görüşlerinize çok ihtiyacım var. Eşimle 3 yıllık güzel bir flörtün ardından birbirimizi çok severek evlendik. Bu evliliğe ailemi ikna etmek zor oldu. Eşim alevi diye babam karşı çıktı, çok mücadele verdim çoğunu o bile bilmiyor. En son babam gözyaşlarıma kıyamadığı için razı oldu o günler elbette ki çok zordu. Eşimde şeytan tüyü vardır çok dışadönük ve dilbazdır kısa sürede aileme, akrabalarıma, arkadaşlarıma kendini çok sevdirdi. Herkesin sevgilisi oldu diyebilirim. Görenlerin gıpta ile baktığı, imrendiği bir ilişkimiz vardı. Ortak bir hayat görüşüne sahibiz. İyi anlaşırız, birbirimizi darlamayız, sosyal insanlarız. Ailesi beni çok sever ben de onları. Peki sorun ne? 4 yıldır evliyiz ve evlendiğimiz günden beri Vajinusmus problemi yaşıyorum. Bu kadar uzun süre bu dert çekilir mi demeyin, lütfen önyargıyla yaklaşmayın. Bu sorunu sadece çeken bilir. Eşim çok anlayışlı bir insandır beni sabırla bekledi yıllardır fakat cinsellik olmazsa evliliğin olmayacağını onun için önemli olduğunu da vurgulayarak. Sorunun geçici olduğunu, yakın zamanda aşacağımı düşünerek erteledim hep. İlk yıldan itibaren Vajinusmus meselesini başka şeyler gölgelemeye başladı. Geçim derdi…Eşim ve ben öğretmeniz o kamuda ben özelde. Eşim daha fazla kazanç sağlamak adına sürekli özel ders almaya başladı. Gecesi gündüzü olmadan çalışıyordu. Hatta bazen haftada 7 gün. (Şu anda böyle) Bu durum beni çok rahatsız ediyordu. Çünkü ilgisiz, yalnız ve ötelenmiş hissediyordum, tek yaptığı yorgun argın eve geldikten sonra yemek yiyip tv izlerken koltukta uyuyakalmaktı. Rahatsızlığımı dile getirince gelir gider dengesini önüme koyup beni hep susturdu. “Çalışmak zorundayım, ödemelerimiz var vs.” O zaman da vicdan azabı hissederdim susardım. Bazen üzülürdü haklısın dikkat edeceğim derdi ama değişen bir şey olmazdı. Yazlarımız çok güzel geçer, yazlığa gideriz tatile çıkarız birbirimize vakit ayırırız okul bittiği için ama yazdan sonra hep o büyü bozulur. Geçen yıl harika geçen yurtdışı tatilimizden sonra ben evimize çok yakın iyi bir okula geçiş yaptım, en sonki neşemiz buydu sanırım sonra yine eski rutinimize geri döndük. Günlük yaşamın stresi, yoğun çalışma temposu, ülke gündemleri derken iyice koptuk birbirimizden arkadaşlarımızın yanında çok iyi şen şakraktık ama evdeki iletişimimiz çok azdı. Eşim çift terapisti ve cinsel terapiste gitmemiz gerektiğinden bahsetti bir kaç kez fakat bunu söylerken ben elimden geleni yaptım yeterince sabrettim diyerek söyleniyordu. Paniğe kapıldım, basiretim bağlandı ve ben bu duruma kayıtsız kaldım. Sorunumuz yokmuş ya da düzelecekmiş gibi davranmaya devam ettim. Halbuki ben bir eğitmenim ne cehalet… İnanın neden bu duruma kayıtsız kaldım hala anlam veremem, düşünmekten başım çatlar. En ihtiyacımız olan şeydi çünkü. Nitekim eşim bir ay önce gizlice psikoloğa gitmeye başladığını benden boşanmak istediğini bana karşı artık hiçbir duygu, sevgi hissetmediğini söyledi. Onu sevdiğimi, her şeyi düzeltmek için elimden geleni yapacağımı söyledim. Ama o artık bir çabasının olmayacağını, elinden geleni yaptığını, kendisinin ve ruh sağlığının her şeyden önemli olduğunu söyleyerek kararının çok net olduğunu bildirdi. Onu çok seviyorum, boşanmak istemiyorum. Yıkıldım, 1 ayda 7 kilo verdim. Bizim evliliğimizde yüz kızartıcı bir sebep yok. Ne aldatma, ne yalan, ne şiddet. Hala düzelebileceğini düşünüyorum benim vajinusmus sorunum ve stres bizi bu hale getiren ama çözülebileceğine inanıyorum her şeyi yapmaya hazırım. Ben çocukken bir akrabamız tarafından cinsel tacize uğradım kendime bile söyleyemediğim bir olay en büyük travmam bundan kaynaklanıyor, kimse bilmiyor. Dehşet bir olaydı, hatırladıkça ölecek gibi hissediyorum. Kimseye bir uzmana dahi anlatmak istemediğim için erteledim sürekli, asıl sorunun bundan kaynaklandığını biliyorum.Eşime anlatmalı mıyım? Boşanmamak için yalan söylediğimi düşünür diye korkuyorum. Sizce anlatsam vazgeçer mi? Yardım edin bana nolur.
Yahu gerçekten yazılanları okudukça kanım dondu. İnsanları yargılamaktan kötülemekten dışlamaktan ne kadar haz alıyorsunuz. Kızcağız yaptığı şeyin normal olmadığını üzülerek anlatıyor zaten. Siz hayatınızda hiç hata yapmadınız mı? Sizler her şeyi dört dörtlük mü yapıyorsunuz? Düşene bir tekme atmayı nasılda haz alırcasına yapıyorsunuz. Birgün sizlerin de başına gelebileceğini düşünmüyor musunuz? Yarının ne getireceğini bilemezsiniz. Bi bakmışsınız eşinizi çok mutlu ederken her şey çok yolundayken aldatılmışsınız! Kimin neyi hakettiğini belirleyecek merci burada hiç kimse değil. Herkes dönsün bi kendisine baksın. Yarın birgün sizlerin evladının da başına gelebilir. Destek olacağınız yerde çaresiz olan bi insana yaptığınız hakaretlere saygısızlığa bakın! Konu sahibi arkadaşım lütfen benimle iletişime geç. Elimden ne gelirse sana destek olmaya hazırım.Bence adam sizden bosanacak bunu kabul edin. Bosanmasa bile sizi sevgilisi olarak gormedigi icin ilk firsatta aldatir yine bosanirsiniz. Iliskiniz bitmis artik. Bosanmamayi da cevre baskisindan korktugunuz icin istemiyorsunuz bence, esiniz kendine asik birini hak ediyor. Siz de gercekten sevdiginiz biriyle evlenirsiniz umarim. Bu adami tutkuyla sevmemissiniz lutfen onu da kendinizi de kandirmayi birakin.