Herkese merhabalar, az önce üye oldum çünkü dün gece itibariyle vajinismusu yendim ve mutluluğumu paylaşmak istiyorum; içim içime sığmıyor resmen.. Elimde olsa da keşke bu durumda olan herkese yardım edebilsem, mümkün olmadığı için ben de buraya yazıyorum. Çünkü ben de buradaki yorumlardan cesaret alarak adım atmıştım. Yardım sırası şimdi bende:)
Hikayeme gelecek olursak; evleneli 7 hafta oldu, fakat bana 7 sene gibi geldi. Yetersizlik, korku, anlayışlı bir eşe haksızlık yapıyormuşsunuz gibi bir his, kendini yarım ya da problemli görme, işte ne kadar olumsuz düşünce varsa...
İlk günler herkeste aynı his; titreme, kasılma, bacakları açamama, var gücünüzle eşinizi itme, ağlayarak yorgana sarılma ve son. İnternette okuduğum yorumlardan yola çıkarak kendi kendime parmak egzersizi yapmaya başladım. Sanırım ilk denemede kendi parmağımı içime almak iki buçuk saat sürdü. Bir cesaret hadi deneyelim diyorsunuz ama o an gelince soğuk terler döküp yine bırakıyorsunuz. Bunun üzerine eşim sen de ben de yıpranıyoruz, en iyisi sen tamamen hazır olana kadar beklemek dedi. O anda onun anlayış gösterdiğini bile farketmiyorsunuz. Benden vazgeçti heralde, yalnız bıraktı, ne zamana kadar böyle sürecek ki derken evlenene kadar heyecanla beklediğiniz insanı öpmekten bile korkar oluyorsunuz.
Erteledikçe günü kurtarıyorsunuz ama sonu gelmeyecek biliyorsunuz. Eşiniz "ee ne yapmayı düşünüyorsun istersen doktora gidelim, senin için ne yapabilirim bir yol göster" dediğinde evet evet aklımda gitcem zaten diyerek onu da geçiştiriyorsunuz.
Bir gün bir cesaret devlet hastanesinde çalışan bir kadın doğum uzmanına gittim. Çünkü olayın psikolojik olduğunun farkında değildim, kesinlikle ben de anatomik bir problem var diyorum. O kadar acı o kadar zorluk başka türlü açıklanamaz çünkü. Doktor hanım her şeyin normal olduğunu söyleyince üzüldüm bile diyebilirim, çünkü orada alınması gereken bir engel vardı bence. Arkasına sığındığım bahane yıkıldı resmen. Ardından doktor bana bu konuda yardımcı olabilecek bir uzmana yönlendirdiğini söyledi. "REYYAN ÖZCAN TEMİZKAN" İş yerine döner dönmez akşama kadar yaptığım tek iş internette Reyyan Hanımla ilgili yorumları okumak oldu. Hemen telefon ettim ve görüşmeye davet edildik. İlk görüşme sonrasında tamam biz bir düşünüp gelelim demek gibi bir ihtimal yok çünkü öyle bir insanki kendisine sarılıp "Hocam nolur beni bırakmayın, ben kendimi size bıraktım ne gerekiyorsa yapın" demek istiyorsunuz. İçimde derin bir endişe de olmadı değil. Yorumlara bakılırsa bu işte bir zirve ile birliktesiniz. Ya bende başarısız olursak, bundan sonra gidilecek başka bir kapı yok.. Ama öyle olmadı, kapı kapı dolaşmadan, daha fazla zaman kaybetmeden; 1.seans, 2.seans ve 3.seans. İşte bitti:) Yapbozun eksik parçalarını bulduk, tablomuzu tamamladık. Sıra sizde!