merhaba arkadaşlar, bu sayfayı okurken hep diyordum ki bir gün bu sıkıntıyı yendiğimde buraya üye olucam ve benimle aynı çaresizliği yaşayan arkadaşlara tecrübelerimi anlatıp moral vericem. ve sonunda oldu... ben 3,5 ay önce evlendim. ilk cinsel ilişki konusunda hep çekincelerim vardı, biraz korkuyordum ama bu raddeye varacağını tahmin edemezdim. bi şekilde hallederiz diyordum. ilk gece biraz stres yaptım ve denemedik. sonraki bikaç gün de aynı şekilde denedik ama korktuğum için yapamadık. sanki orası kapalıydı. yaklaşık bi hafta sonra cesaretimi topladım ve eşim birazcık girer gibi oldu. kendimi o kadar kastım ki acıdı ve biraz kan geldi. tamam zar yırtıldı bi dahakine olacak dedik. bikaç gün girişte yanma gibi bi acı duydum. bi hafta sonra tekrar denemeye karar verdik. tabi kayganlaştırıcıyla. o kadar korkuyordum ki ve kendimi kasıyordum ki eşim yine biraz girdiğinde aynı acıyı duydum. ancak bu kez daha çok kanadı. korkmaya başladım. türlü türlü felaket senaryoları yazmaya başladım. ve doktora gittim korka korka. doktor alttan ışık tutarak ve sadece dokunarak muayene etti. hiçbir aparat kullanmadı ve süreklisakin ol bişey yapmıycam acımıycak gibişeyler söyledi. zaten pek korkmuyordum. bana ilk söylediği muayenede rahat olduğum ve vajinismusa benzemediğim oldu. bu biraz rahatlattı beni ve daha sonra yapısal hiçbir sorunum olmadığını söylediğinde çok daha rahatladım. zarda yırtılma var ve biraz da tahrişten dolayı kanama da acısı da normal dedi. tahrişin daha hızlı toparlanması için madecassol isimli bi krem ve sonraki denemeler için gleitgelen diye bi jel verdi ve denemeye devam dedi. ancak ben rahatlamış olsam da denemeye korkuyordum.sonra nette araştırma yaparken bu sayfayı buldum ve saatlerce sayfalarca okumaya başladım. parmak ve aparat egzersizleriniduyunca kanım çekildi sanki. okudukça,herkeste aynı sorunu gördükçe ve herkesin egzersizleri normal bişeymiş gibi anlattığını gördükçe benim için de normalleşmeye başladı. tam bir ay kendimibu fikre alıştırmaya çalıştım, o kadar iticiydi yani. eşim de bu arada kendimi hazır hissetmemi bekliyordu ve benisıkıştırmıyordu. sonra bikaç kez serçe parmağımı sokmaya çalıştım. tabi öncesinde ayna egzersizi va aç-kapa egzersizleri yaptım. nafile parmağım girmiyordu, bi tuhaf oluyordum ve itemiyordum. moralim çok bozulmuştu. bi süre sonra kulak çubuğu denemeye karar verdim. geçtim aynanın karşısına ve streçleyip jellediğim kulak çubuğunu sokmaya çalıştım. yavaş yavaş ve korka korka ittim ve girdi. acımadı ve inanamadım. vajiyi yenmiş gibi sevindim. gerçekten de herşey o ilk adım sayesinde oldu. bikaç gün sonra 3çubuk denedim ve yine oldu. tabi bunlar şıp diye olmadı. ne terler dökerek oldu.amaoluyordu,ilerliyordum. sonra bi kurşun kalem aldım ve peçete sarıp streçleyip jelleyip yine dakikalarca denedim ve oldu. 2cm,3cm,4,5,6,7,8,9,10 derken oldu hepsi. sonra abartıp 11 yaptım. ona da alışınca 12yi denedim. ama sonra abarttığımı düşündüm, daha fazla zorlamamalıyım dedim ve 12nin yarısını bi kaç kez aldıktan sonra bıraktım. toplamda 1,5ay falan sürdü.çok zorlandım, çok üzüldüm, defalarca yılgınlığa düştüm pes edip 10 gün ara verdiğim bile oldu. ama sonra hep gücümü toplayıp yine denedim. bazen sıkıntıdan, neyle uğraşıyorum böyle, niye ben vs. düşüncelere kapılıp aparat ilerletmeye çalışırken ağlayasım gelirdi. ama bu sayfayı okumaya devam ettim. sağolsun buradaki arkadaşları okuyarak moralimi düzeltiyordum. daha önce çok kişiden okuduğum sıkıntıların hepsini ben de yaşadım. her çocuklu kadına ilahmış gibi bakıyordum, tapılası insanlardı sanki, her gördüğüme bu bile yapmış ben niye yapamıyorum diyordum. sanki dünyadaki en işe yaramaz insandım, sanki ömrümün sonuna kadar bunu çözemeyecektim. ya hiç çocuğum olmazsa, ya boşanmak zorunda kalırsam gibi düşüncelere kadar gittim. gece-gündüz aklımdan çıkmıyordu.mutsuzdum. ama inatla hep devam ettim egzersizlere. pahalı doktorları bile geçirdim aklımdan ama burdaki arkadaşlara inandım, onlar da aynı şeyleri yapıyorlardı. ve insanların çaresizliğini bu denli sömüren insanlara pabuç bırakmak istemedim. velhasıl 12cmden sonra eş denemesi yaptık. daha önc de arasıra yapıyorduk ama bi türlü uygun pozisyonu bulamıyorduk. bu kez oldu. yılmadan denemek gerekli. üstte beceremiyordum kayıyordu, bacaklarım yoruluyordu. altta kasıyordum vs. ama son denemede,12cmden sonra, oldu. ben alttaydım, belime yastık koydum. yatağın ucundaydım. eşim ayaktaydı ama sonra dizlerini yatağa koyup üzerime eğildi. penisi ben tutuyordum. kontrol bendeydi. ıkınarak sokmaya çalıştım, yavaş yavaş ilerle diyordum eşime, o engeli aştığını farkedince o kadar mutlu oldum ki daha da ilerle dedim ve yavaşça penisi bırakmaya çalıştım ve sarıldım ona. inanamadım. inanın bana aparatlarda bin kez daha fazla zorlanmıştım. herkesin dediği gib p. daha kolay. sızı ve baskı oldu ama aparat sızısının yanında hiçbişeydi. sonra o gece ve akabindeki 2 gece daha denedik. 7 kez denedik. hatta üstte bile denedim oldu. araya regl girdi. artık korkmuyorum. yani oluyor arkadaşlar. oluyor. sizin de olacak. omuzlarımdan öyle büyük bir yük kalktı ki anlatamam. geçen hafta yendim, 16 kasım da artık bizim kutlayacağımız günler arasına girdi. siz de başaracaksınız.biliyorum çok ama çok uzattım ama anlatmak istedim herşeyi. şu tecrübelerimden edindiğim en önemli püf noktalarını da yazıp bitiricem.
1) kaderim sayesinde zeytinyağını keşfettim. aparatların çoğunu zeytinyağıyla yaptım. jeller kayganlaştırıcılar bende yanma ve sızı yapıyordu ama zeytinyağı acısız kesinlikle. mantar olurmuyum diye çok korktum ama çalışmalarda boca etmeme rağmen bende hiçbi sorun olmadı.
2) nefes egzersizleri ve ıkınma çok çok önemli. ıkındıkça ilerleyin. kendi yönteminizi denedikçe bulacaksınız. bazen nefes alıp vererek bazen ıkınmayla bazen aparatı oynata oynata ilerliyordum.
3) yön çok büyük problemdi. popoya yani biraz aşağı eğimli itilecek aparat. her girişte zorlandım. 10cmdeyken mucize gibi bişey oldu. rahatça giriyordu, engele takılmadan. sanki açıldı ve bidaha hiç o girişteki engele takılmadım. aparat çalışırken aparatı içinde oynatıyordum hep, dairesel hareketler yapıyordum. mümkün olduğunca geniş daireler çiziyordum ki açılsın.
4) eşimle gerildiğimiz tartıştığımız küstüğümüz çok oldu. ikimiz de psikolojik olarak çok yıprandık ama bu geçici bir durum diye düşünmek ve alttan almak önemli. başarısız her deneme küslükle sonlanıyordu. normal hepsi.
5) eşimin yanında çalışmamaya çalıştım çünkü o bakınca heyecandan yapamıyordum ve moralim bozuluyodu.
6) bazen gerileme olabiliyo. moraliniz bozulmasın, çok normal. bi gün 5cm yaparken ertesi gün kulak çubuğunu sokamadığım oldu.
7) bu sorunu yaşayan o kadar çok kişi var ki.neden ben demeyin. kendinizi üzmeyin.ben rahat bir ailede büyüdüm. izmirliyim.10 yıldır istanbulda yaşıyorum. türkiyeniin en iyi ünisinden mezunum. herkes yaşayabiliyor bunu.
arkadaşlar bu da geçecek. emin olun geçecek. ve son olarak arkadaşlar inanın. lütfen inanın, pes etmeyin, olacak. çaresiz değilsiniz. olacak. buarada yukarda kanamalrımdan bahsettim. bunlar sizi korkutmasın. zaten hep bunları duyduğumuz için yaşıyoruz bu sıkıntıları. arkadaşlar ben hazır olmadığım ve kendimi inanılmaz sıktığım için oldu kanamam. rahat olun. öyle bişey olmayacak.egzersizlerinizi bitirin ve hazır olunca deneyin. yaptıkça güveniniz nasıl gelecek göreceksiniz. dilerim en yakın zamanda siz de kurtulursunuz bundan. inanın ve olsun. gözlerinizi çok yordum, affedin. biraz umut yeşerttiysem ne mutlu. son söz: önce doktora gidin ve rahatlayın. muayenede hiçbişey yok. :) güzel haberlerinizi almak ve halayınızı çekmek dileğiyle...