ARKADAŞLAR!!!
BEN VAJİNİSMUSU YENDİMM
Bundan bir hafta önce kadar sırf buraya derdimi yazmak için kayıt olmuştum... Açıkçası klinik adı vermeyi düşünmüyorum çünkü sanırım yasak ve reklam olarak görülmesini de istemiyorum... ama merak edenler olursa ve yasak değilse seve seve paylaşırım...
Serüvenimi ve detayları benim gibi zorluk yaşayan her arkadaş için yazmak istiyorum
Umarım sıkıcı olmaz sizin için..
Öncelikle ben klinik psikoloğum ama bunun kafada biten bir hastalık olduğunu bilmeme rağmen 2 yılı geçen evlilik sürecimde 1 kere bile tam ilişkiye giremedim. Açıkçası eşimle birleşme düşüncesi ve yakınlaşmalarımız beni çok korkutuyordu. Bildiğim geçmiş bir travmam yok, baskıcı bir ailede büyümedim. Ama cinselliğin tabu olduğu bir toplumda tabii ki benim de ailem bazı sınırlar çiziyordu. Ama ondan da kötüsü benim büyütüldüğüm ortamda cinsellik ile ilgili çok hoş olmayan şakalar da yapılıyordu. Bu şakalar ne yazık ki çok kötü şemalar oluşturmuş ki ben eşimle severek evlensem bile, ıslaklık problemi olmasa bile bana değdiği anda bacağımla onu itiyordum ve titriyordum. Resmen panik atak gibiydi. Bu tam 2 yıl böyle devam etti. Hatta 2 yıldan fazla...
Ve ne yazık ki eşim aşırı anlayışlı olduğu için de problem yaşıyorduk. Aşırı anlayışlı eşler de bence bu durumu uzatıyor. Eşime 1. yılın sonunda artık bi doktora gidelim desem de eşim ''gerek yok biz zor zamanlar yaşadık diye çok vakit ayıramadık 1-2 hafta hergün deneyelim olur'' diyip beni erteliyordu ama asla olmuyordu hatta olmadıkça da şiddetleniyordu.
İnternette yazılan ''kliniğe gitmeden geçmez, bu bir erteleme hastalığıdır'' gibi yazılar da iyice beni demoralize ediyordu. Yakın bir arkadaşım açıkçası kendi başına yenmişti, ben de yapabilirim diye düşündüm ama 1 yıl daha kaybettim.. En son ki denememizde yani 13 Eylül 2024'te, hüngür hüngür ağladım ve artık eşime ben denemek bile istemediğimi zaten yapamayacağımı söyledim. Sonra da açıkçası ablamla konuştum ve ablam klinikten randevu alalım ben seninle gelirim dedi. Eşim benimle gelmedi, hem işleri yoğundu hem de bence kliniğe gitsem de düzeleceğini zannetmiyordu...
14 Eylülde çoook uzak olmasına rağmen (evimle klinik arası tam 2.5 saat sürüyor), çok ünlü bir klinik olduğu için gittim. İlk gidişimde doktor beni muayene etti ve fiziksel problemim olmadığını söyledi. (ondan önce de kadın doğum doktoruna gitmiştim zaten o doktor bu kliniği önermişti aylar önce).
Neyse tedavide parmak egzersizi olmadığını duyduğum için çok mutluydum, tedavinin bilişsel davranışçı terapiyle ilerleyeceğini duyduğumda ben konuşma seanslarıyla geçeceğini düşündüm. Ama psikolog olmama rağmen unuttuğum bir şey vardı: Bilişsel Davranışçı Terapi'nin fobilerde kullandığı teknik: MARUZ BIRAKMA TEKNİĞİDİR
Seans için gün aldım ve 16 Eylülde birinci seansıma gittim. Ta ta tataaam parmak egzersizi yok diye sevinirken dilatör setiyle geldiler
Korkum tavan yaptı tabi... Önce genital bölgeyi uyuşturdular, sonra nefes egzersizini öğrettiler ve birlikte çalışarak birinci aparatı ilk gün aldım. İlk günkü ödevim zor değildi: evde sadece nefes egzersizi, kegel egzersizi yapacaktım. Aparatla çalışmayacaktım.
Ben kliniğe arka arkaya 4 gün gittim (ilk hafta için 4 gün)
Yani pazartesiden- perşembeye kadar
hatta bu arada buraya da umutsuzluğumla ilgili bir yazı yazmıştım (birkaç sayfa önce görebilirsiniz, ağlayarak yazmıştım. Sağolsun birkaç arkadaş destek olmuştu..
Ben Pazartesiden- Perşembeye kadar 2. aparata kadar yapabildim. Evde de eşle çalışmak önemliydi ama eşim işlerinden ötürü benimle çalışmadı, ben de açıkçası onunla çalışmak istemedim (çünkü tam o dönemde eşimle de başka sebeplerden aramız çok bozuktu)
Cuma-Cmt-Pazar kliniğe gitmedim. Ama 3 gün hiç dilatörlerle evde çalışamadım. O yüzden çok gerildim. Sanki tekrar 1.yi bile içime alamayacakmışım gibi hissettim. Pazar günü evde çalışacaktım ama eşimle çok büyük kavga çıktı ve yanlışlıkla bana verdikleri kremler kırıldı... (kavanozdaydı) sağolsun klinikte çalışan ve bu süreçte bana abla olan kişi hiç üzülme ben sana yine veririm zaten 3 günde unutmazsın merak etme kasların hatırlar diyip beni rahatlattı.
Ertesi gün (pazartesi) kliniğe ağlaya ağlaya gittim ve doktor benimle konuştu. Sıkıntılarımı dinledi. ''Hocam sanki olmayacak gibi. Sanki boşa uğraşıyorum gibi'' dedim... Bana dediki '' Sen benim için çerezsin... Burada muayeneye bile izin vermeyen hastalar oldu, anestezi altında yaptık. 3 gün bacağını bile açamayan hastalar oldu sen ilk günden 1. aparatı alabilmiştin. Her şey kafada biter. Sen psikologsun, iyi bilirsin. Pozitif düşünmek çok ama çok önemli'' dedi ve beni rahatlattı.
2. Haftanın pazartesi gününde ağlayarak gittiğim klinikte beni çalıştıran ablaya ''abla bugün 2.yi yapmayalım 1i yapalım mı?'' dedim. Tamam dedi ben sana yapayım dedi..
İçime yavaş yavaş iterken büyük bir baskı hissettim.. Acımadı, sadece baskıydı. Çok üzülüp ağlamaya başladım ''Baksana abla ben daha 1i alamıyorum 3ü nasıl alıcam ki?'' dedim. Abla gülerek ''sen öyle san şuan 3 içinde zaten'' dediğinde mutluluktan daha çok ağlamaya başladım...
Böylece Salı günü yine gittim ve 2. aparat ile pozisyon denemeleri yaptık. Asla yapamam dediğim her şeyi yaptım. Salı günü eve geldiğimde eşime birlikte çalışmak istediğimi söyledim. Açıkçası eşimin de yapabildiğimi görmesini istemiştim. VE ŞOK OLDU!!! Sadece lafta yapabildiğini duymak ile görmek çok farklıymış. Gerçekten çok cesursun diyip beni desteklemeye başladı ve hatta kendisi de aparatları içime takıp çıkarttı. (eşli çalışma çok önemlidir) Hatta bi ara oyuna çevirdik gülmeye falan başladık
Çarşamba günü eşim de benimle gelmek istedi ve birlikte kliniğe gittik.
Eşim bekleme salonundayken ben odada 3. aparatı ayakta bile takabildim. Hem de kendi başıma... Artık korkum çok azalmıştı ama 4. aparatı yapmak istemedim.
Ablaya söyledim, tamam hocaya söyleriz dedi. Yapmadım.
Çarşamba son kez hocayla konuştuktan sonra eve geldik ama çok yorgun olduğum için ertesi güne bıraktık.
VEE O BÜYÜK GÜNÜ ANLATAYIM:
Tabii ki bir şeyler mekanik ilerledi öncelikle onu söylemek istiyorum.
Ben önce hocanın bana verdiği sakinleştirici ilacı aldım , duş aldım, uyuşturucu kremi sürdüm ve önce birinci aparatı bir kere takıp çıkarttım, sonra ikinci aparat ile 5 dk çalıştım ve 3. aparatı alıp 5 dk içimde bırakıp kegel egzersizleri yaptım.
Hoca eşimle bize biraz yakınlaştıktan sonra deneyin demişti ama ikimiz de çok gergindik o yüzden yakınlaşma olmadan kremlerle halletmeye çalıştık. Hoca yerde deneyin demişti ama yerde denediğimiz hiçbir pozisyonda beceremedik. (Çünkü eşim de aşırııııı telaşlıydı
)
Sonra masa pozisyonunu denedik. Yani masanın ucuna doğru uzandım, eşim ayaktaydı. Üçüncü aparatı tekrar bir kere içime doğru ittim ve çıkartıp eşimi tutup kendim içime almaya çalıştım Kontrolün bende olmasını istemiştim. (umarım bu kadar açık yazmak sorun değildir, kuralları çok bilmiyorum lütfen kusura bakmayın)
Olup olmadığını tam anlayamadık açıkçası ama içime girmiş gibiydi. Hadi ben anlamadım, eşim de anlamadı deli oldum o gün
Sonra bi sn tekrar denicem dedim tekrar denedim ve içime girdiğini aslında hissettim ama sadece baskı gibiydi. Hiçbir ağrı, sızı olmadı sadece ilk giriş kısmında baskı oldu ve sonrasında yine içimde mi anlamadım bile arkadaşlar... Tek anladığım idrarımı yapmam gerekiyordu
ve bu his bana 3. aparatı ilk taktığımızda da olmuştu.
Eşime bi sn bi lavaboya gidip geleyim tekrar deneyelim dedim aamaaaaaa
Tuvalete oturduğumda çok az kan geldi ve anladım ki olmuş. Hemen eşimi çağırdım,peçeteyle silip gösterdim ve gözlerimizdeki mutluluğu size anlatamam. Benim kızlık zarım aparatlarla hiç zedelenmedi, tamamen eşimle ilişkiye girdiğimizde çizildi ona da çok şaşırdım. Demek ki öyle de olabiliyormuş. Pek önemli bir şey değil tabii bu ama yine de şaşırdım.
Kanadı ama çok çok az hiç korkmayın ve gerçekten ağrı 0 !! Zaten hiç acımadığı için olup olmadığını bile anlamamıştık
Ertesi gün tahriş olduğu için denemedik, fito krem sürdüm (klinikten önermişlerdi)
Hala tam ilişki oldu mu emin olamıyorduk diye bugün yine denedik ve bugün de mekanik ilerledik. Yani kremler ve benim aparatlarla ön çalışmamdan sonra eşimle ilişki denedik. Bugün hiç hiç hiç zorlanma olmadı yağ gibi kaydı
O kadar kolay olduğu için eşimle o kadar inanamıyoruz ki... Hala olmadı mı ya diyoruz. Ben ona soruyorum o bana hahaha
Eşim diyor ki ''Evet %100 eminim oldu ama nasıl olur''
Ben de aynı şekilde her açıdan kontrol ediyorum evet içimde aslında ama inanılmaz ... O kadar inanamadık ki mutluluktan ağladım ve eşimin de gözleri doldu.
Benim serüvenim de hala devam ediyor tabii ki.. Hala biraz daha mekanik ilerlememiz gerekiyor ama şunu anladım ki gerçekten anlatılanlar gibi ağrılı sızılı bir şey kesinlikle değil. Ben canı çok tatlı biri değilim, ama bu cinsel ilişki olayı beni çok çok çok korkutuyordu. Tamamen fobiydi ve başta da dediğim gibi maruz bırakma yoluyla aslında aşıldı.
Klinik aşırı iyi bir klinik. Evet biraz pahalı, yukarıda birkaç kişi de adını söylemiş. Ben İstanbul'dakine gittim. Ayy dayanamıcam adını da söyliyim: HERA KLİNİK... Dr. Şenay Eserdağ ve yardımcısı Hande Ablamla çalıştık. Aşırı iyiler zaten boşuna bu kadar başarı hikayesi yazmamışlar.
Umarım reklam sayılmaz ve umarım yasak değildir adını söylemek. Arkadaşlar gerçekten çok iyiler yani benim eşim ''nasıl çözecekler ki ellerinde sihirli değnek mi var?'' diye benimle dalga bile geçmişti ama o bile şok oldu.
Evet biraz pahalı ama benim problemim 6-7 günde çözüldü. Eşim şimdi diyor ki ''keşke daha önce gitseydik''
Çok uzattım ama çok mutluyum ve sizinle paylaşmak istedim. Umarım benim gibi korkan, kendini çaresiz hissedenlere biraz da olsa umut olabilmişimdir.
Sormak istediğiniz bir şeyler varsa sorun, ben her şeyi tüm şeffaflığıyla anlatırım yeter ki sizler de kurtulun bu illetten.