Merhabalar ben de yaşadıklarımı paylaşmak isterim sizinle, çünkü aylarca ben de sessizce yazılanları takip etmiş, umut aramıştım. Hatta şuan yapacağım gibi bu sıkıntıdan kurtulmuş insanların mesajlarını gördüğümde bile umutlanmakla birlikte bu benim başıma asla gelmezmiş gibi hissederdim. Sanki herkes atlatacak geriye ben kalacaktım... Yaklaşık 6 ay sonra doktora gittim ben. Öncesinde bir kere de kadın doğum uzmanına gitmiştim fakat o muayenem beni çok çok zorlamıştı, bence doktor çok bilinçsizdi. Fakat en azından çıkınca o kadar kötü olmuştum ki annemle görüşmüştüm ve ona anlatmıştım sonunda derdimi. Birlikte psikolojik destek almam için ilk kez araştırma yapmıştık ki bence bu bir milattı. Nacizane tavsiyem, vakit kaybetmeden destek almak. Evde kendimce çok şey denedim, kitaplar aparatlar aldım ama olmadı. Benim durumumda olanlar vardır, olmuyorsa olmuyordur vakit kaybetmeye bence hiç gerek yok çünkü çok yıpranıyorsunuz....Doktora sırf parmak egzersizleri yüzünden gitmek istemiyordum mesela. Ama gerçekten kimse sizi zorla asla yapamayacağınız bir şeyi yapmaya zorlamıyor bu süreçte. Adım adım, önce sadece bakmak, sadece dokunmak, parmakların dahi boğum boğum ilerlemesi şeklinde oluyor. Ve örneğin bunu bir disiplin içinde yapmak da çok önemli doktor bunu sıkı sıkıya takip ediyor. Bir gün iki gün ara vermek, o 10 dakikalık ödevi yapmamak bile aslında etkiliyor. İnsan evde kendi kendine bu disiplini kuramıyor bence. Ve yine dilatörler örneğin belki kullanışlı gelebilir, ama benim gibi asla yapamayan yabancılayan varsa bu da çok normal, parmak bundan çok daha doğal geliyor inanın. Benim tedavim öyle çok kısa da sürmedi. Dışarıda 2 seansta bitirecekmiş gibi pazarlamalar da çok fazla, bence bunlar çok istisnadır. Fakat ne kadar sürerse sürsün, başarı oranı neredeyse %100 olan bir tedavi bu. Sonuçta zaman her şekilde geçiyor, üzülerek de çabalayarak da. Evde kendi kendine yenebilenler için değil, benim gibi çabalayıp bir arpa boyu yol katedemeyenler için bu tavsiyelerim. Çok normal, kendi başınıza atlatmak zorunda değilsiniz. Ben şuan hamileyim, inşallah bu dertten muzdarip herkes bir an önce atlatır ve isteyen herkes kavuşur bu duyguya. Lütfen geçeceğine inanın