İlk başladığımda işaret parmağımı yapamayıp saatlerce ağlamıştım. O kadar umutsuz kendine güvensiz bir insan olup çıkmıştım bu hastalık yüzünden. O gün pes ettim hatta bıraktım tedaviyi bile bırakmayı düşündüm sadece bir gün sonra hayır kızım dedim sen bu değilsin buna yenilemezsin ve o gün işaret parmağımı 3 boğum yaptım
sonrası zaten alıştıkça kolaylaştı ve iki parmağa kadar oldu çok şükür artık eş parmagindayim normalde eşim dokunsa çığlık çığlığa kalan ben onu da yapıyorum çok şükür.. bunu anlatıyorum çünkü hepimiz umudumuzu kaybedebiliyoruz ama önemli olan pes etmeden mücadele etmek baskı olabilir yanma olabilir ama geçiyor hiçbiri kalmıyor. Biz çok güçlüyüz vajinismus ne ki
inanmak çok önemli.. burda varsa sadece okuyan sessiz sessiz umut arayan onlara da ulaşmak isterim ben ki muayeneden korkarken şimdi ilişki yasağı kalksın da penis deneyelim diye bekliyorum
Rabbim tez zamanda hepimizi kurtarsın ve birdaha yaşatmasın inşallah. tanımasam bile hepiniz duamdasiniz.