Ben 10 aylık evliyim. Buraya aylaar aylar öncesinde yazmıştım. Böyle bir sorunum olacağını az çok kestirebiliyordum, evlenince de korktuğum başıma gelmişti. Balayımı kendime zehir etmiş, döner dönmez de bir jinekoloğa görünmüştüm. Doktor anatomik yapımda bir sorun olmadığını söyleyip farklı egzersizler ve parmak egzersizi ödevi vermişti. Ben parmağımı vajinama sokamam dediğimde de "aa ama sen de o kadarını yap çaba olmazsa başarı da olmaz" gibi aşırı derecede itici, beni sorunlarımla yapayalnız bırakan bi yaklaşımda bulunmuştu. Bunu yapan kişi bir de seans başı 400 tl alan insanlıktan nasibini almamış bir kadındı. Evde parmak egzersizi yapmaya çalışırken tavana bakıp dakikalarca gözlerim yaşlar içinde "Allahım neden ben" diye hıçkırarak ağladığım anları hala unutamam. O doktora sonra bir daha da gitmedim. Bir arkadaşımın önerisi ile burayla tanıştım. Bana sırf bu sorunu çözsün diye seans başına azımsanmayacak bi ücret alan, işin eğitimini almış doktorun veremediği güven ve sıcaklığı veren
jnci .!. İle tanıştım. Allah ondan bin kere razı olsun, allah gönlüne göre versin. Sayesinde hemen bi dilatör set sipariş ettim. Bir günde 3 boyu birden becerdim ertesi deneyişimde hepsini içime alabilmeyi başarmıştım. Ama araya regl ya da günlük koşturmaşar gibi kesintiler girince kazandığım cesareti tekrar yitirip yine ertelemeye giriyordum. Bu süreçte diğer kadınların da deneme yanılma yoluyla edindiği tecrübeleri hep okudum. Emşa uyuşturucu krem, bebe yağı, kayganlaştırıcı gibi şeyler. Ama aslında bakarsanız bunlar değil asıl olay. Tamamen beyin. Onun için de sık sık egzersiz, sık sık eşli deneme yapmak gerek. Tabi insan vajinismus illeti ile mücadele ederken bu sık sık yapılması gereken şeyleri yapmaktan da mümkün olduğunca kaçıyor o da bir gerçek. Bu illeti cidden yaşamayan bilmez, annem dahi sağlıkçı olmasına rağmen bu konuda beni hiç anlamadı, acı çekmiyorsun sana öyle geliyor nasıl beceremiyorsun gibi sözler söylemişti en yakınım bir de düşünün. Ama eşim hiçbir zaman beni yargılamadı, terslemedi, kırmadı, Allah ondan da bin kere razı olsun. Tüm vajinismuslu kadınların önce kendilerine sonra da eşlerine sabır versin Rabbim. Neyse bir şekilde evliliğimin 3. Ayında ilk birleşmemizi ben acılar içinde kıvransam da, dizlerimin bağı çözülse de gerçekleştirmiştik. Bunu başarmak çok büyük bi mutluluk oluyor. Diğer kadınlarda nasıldır bilmem ama ben olayı şöyle özetlersem vajinaya ilk girerken 5 cm içeride bir kas olduğunu ve penisin asıl bu kastan geçerken bir acı duyduğumu, bu kası geçip ilerleyen penisin artık bana acı vermediğini fark ettim. Ve git gel yaparken de yine o kastan gelip geçmesi dolayısıyla acı çektiğimi anladım. Penis tamamen içimdeyken hareket etmiyorsak hiçbir acı çekmiyordum. Tabii bunu başarmanın verdiği rahatlıkla araya bazen 2 aylık aralar sokup ilişkiye girmediğim de oluyordu. Tamam başarmıştım ama çok zor şartlar altında acı çekerek olmuştu bu. Bu sebeple de travmam halen sürüyordu. Yine bir düzene sokmadan ertelemeye devam ediyordum.
Bir de en acısız pozisyonun kadının üstte olduğu pozisyon olduğunu çoğu kişi söylese de penisin üzerine oturursam daha çok acı çekermişim gibi hissettiğimden sürekli misyoner pozisyonu deniyordum.
Ama insanlar biliyor da söylüyormuş 1 ay öncesinde üste çıkarak denediğimde neredeyse hiç acı çekmediğimi gördüm ve dedim ki tamam artık kızım buraya kadarmış sen bu illetten kurtuldun. Üste geçerek ilk birleşmeyi yaşadığımızda vajina kanalını bir kez açmış olduğumdan devamında da hangi pozisyonu denersek deneyelim işim daha kolaylaşmış oluyor artık kayganlaştırıcı dahi kullanmadan kendi ıslaklığımla yaşıyorum birleşmelerimi.
İşin özü aslında incinin sıcak ve sevecen yaklaşımı, her şey düzelecek tavrı ve başarı hikayesi; sonrasında burada kadınların katettikleri yollar, ettiğim dualar, eşim ve benim de çabalarımla bugün bu illeti yendim diyebiliyorum. Ama yaşattığı travmalar çok ağırdı. Depresyona girdiğim günleri, parmak egzersizi yaparken canımın acısıyla umutsuzluğumşa hıçkırıklar içinde göz yaşlarımın boşanışı, sürekli aklımda bu düşünce ile kendime zehrettiğim balayım, geçip giden zamanla ruhumda oluşan derin izleri unutmam zaman alacak. Ama inanıyorum ki 1 sene öncesine kadar vajina girişine parmağıyşa bile dokunamayan kız bugün bunları yapıyorsa birkaç ay sonra da tüm bunları tebessümle anacak. Benim de imtihanım buymuş diyecek. Ben 3 ayda başardım 10 ayda da tamamen yendim, şimdi hedefim zevki kendim de hissebilmek. zaman her şeyin ilacı, dua edin, pes etmeyin, umudunuzu yitirmeyin ama sakın ertelemeyin. Ben 3 aylık evliyken ilk başardığımda devamını getireydim tamamen yendim demem 10 ayı bulmayacaktı eminim. Moral motivasyon veren herkese çok teşekkürler. Her şey gönlünüzce olsun...
korkma hiçbirşey olmuyo ben diyordum ki ufacık bebeler yapıyo yeni yetmeler evlenip ben neden yapamıyorum diyordum okadar kötüydüm yani dün uzun aradan sonra ilk defa aldım içime baskı hissederek az bişeyi girmemiş eşim öyle dedi hadi başardın diye bugün mesela tekrar deniycem inşallah 
