Vajinismus ahh vajinismus...Eşimle 4 buçuk yıl süren bir ilişkinin ardından evlenmiştik.Evimize girdiğimiz andaki mutluluğumuz her şeye bedeldi evet biz kazanmıştık kavuşmuştuk artık.Ta ki o ana kadar böyle olacağını hayal etmemiştik hiç,büyük bir hayal kırıklığının ardından eşimin tesellisiyle uyudum o teskin etmişti yorgunuz aşkım olur öyle şeyler şimdi olmadı yarın olur.Sabah olmuştu tekrar denemek istedik yine olmadı olmuyordu resmen bir duvar vardı ve eşim oraya çarpıyordu oracıkta ruhumu teslim edecek kadar canım acıyordu.Balayına çıktık ama ne balayı ağlaya ağlaya geçmişti yolculuğumuz.Eşim durup durup beni teselli etmeye çalışıyordu balayında da denedik olmadı olmadı derken eşimin anlayışlılığı karşısında eziliyordum her seferinde bana sarılıp teselli ediyordu.Derken balayı bitti iş güç o bu zaman geçiyordu gitgide eşimin anlayışlı hali de gidiyordu sinirlenmeye uzaklaşmaya başlamıştı bir anlık öfke patlamaları yaşıyor bağırıp çağırıyor sonra bana sarılıp özür diliyordu o psikolojiyle neler düşünüyordum neler.4 aylık evliyken doktora çıkmaya karar verdik aslında en büyük yanlıiı orada yapmışız doktor bana zorla parnak sokmaya çalıştı ben çığlıklar attıkça kendini kasma dedi durdu neyim var vajinismus mu dediğimde hayır vajinismus olsan bu masaya yatamazsın sadece kendini kasıyorsun(!) dedi vajinşsmus zaten kendini istemsiz kasma hastalığıydı o günden sonra bacaklarımı dahi açamaz olmuştum travma olmuştu.Bunun hastalık olmadığını doktordan duyan eşim onu sevmediğimi düşünmeye başlamıştı.6 aylık evli falandık çevreden artık çocuk soruları gelmeye başlıyordu düşünmüyoruz diyip geçiyorduk düşünmeyi bile düşünemiyorduk ki bizimle aynı zamanlarda evlenen yakınlarımızın eşleri hamileydi bak herkes o işi yapmış hamile kalmış sen o işi bile beceremiyorsun diyip kendime az mı yüklendim az mı ağladım.Hamile haberi duyduğumda kendime kızıp ağlıyordum ne biçim kadındım ben(!) Artık nasıl olsa olmuyor diye eşimle denemez olmuştuk arkadaşlarının yanından geç gelirdi çünkü yapacak şeylerimiz yoktu romantik ve güzel başlayan bir akşam bile kavgayla sonuçlanır işin sonu oraya gelirdi.Aynı evde yaşayan iki yabancı gibiydik bu iş nereye kadar böyle devam edecekti bilmiyorduk.Nasıl olsa bu evlilik bitecek yanındayken doya doya bakayım diye gece yarıları uyanır eşimi izlerdim. Evliliğimizin 10.ayındaydık ben anneme gitmiştim onun öncesinde yine başarısız denememiz olmuştu moralimiz bozuktu.Moral bozukluğunu farkeden kayınvalidem eşimi sıkıştırmış derdin ne neyin var falan patlama noktasında olan eşim ağlaya ağlaya her şeyi anlatmış annesine.Ertesi gün kayınvalidem her ne kadar yaptığından dolayı rencide olsam da ayıplı malmış gibi şikayete gelindiğini hissedip kızsam da annemle konuşmaya geldi.Konuştuk bana tedavi olmam gerektiğini yuvamızı kurtarmamız gerektiğini söylediler el birlik beni ikna ettiler.Taa Ankara da Reyyan Özcan Temizkan hocayı buldum
düğünden kalan bir bileziğim vardı sağolsun annem ve babam da bir miktar para verdiler.Bozdurduk ettik derken düştük yollara.Gitmeden bir gece önce birbirimize bir söz vermiştik eğer tedavi işe yaramazsa ayrılacaktık anlaşmalı olarak.Birbirimize sarıla sarıla saatlerce ağladık.Nihayet randevu saatimiz gelmişti.O güzel insan güzel ablamla tanıştık ne yazık ki ağır bir vaka imişim.Dedi ki "siz karanlık bir yoldasınız benim elimde bir harita ve bir fener var ben sizi o karanlıktan kurtaracağım yeter ki bana güvenin" Ah canım ablam tamam dedik güveniyoruz.Ertesi gün başladı tedavim bir çok krem sprey vs yazmıştı seans öncesi onları sürüp gidiyordum iğne olurken bile ay uy yapan ben tedavim sırasında en ufak acı hissetmedim.Reyyan hocam seanslar esnasında bir kez elimi bırakmadı Allah bin kere razı olsun.Büyük gün gelip çatmıştı 3.günün sonuydu Reyyan hocam dedi ki evet artık eşli deneme zamanı geldi burada nasıl yapıyorsan aynısını eşinle yapacaksın.Tedavi iyi güzel hoştu da ya eşimle yapamazsam diye çok korkmuştum ağlamaya başladığımda tuttu ellerimi sen artık vajinismus değilsin o hastalık gitti ve geri gelmeyecek yaparsın yapacaksın dedi cesaret verdi.Otele döndük öncesinde egzersiz sonrasınsa deneme çok şükür ki başarılı geçmişti inanamıyordum gerçekten olmuştu eşimle mutluluktan ağlamaya başladık ayrılmayacaktık yuvamız kurtulmuştu muhteşem bir duyguydu sanki üzerimden kocaman bir yük kalkmıştı yerlere göklere sığamıyordum.Ertesi gün oldu gözlerimiz ışıl ışıl idi Reyyan hocam beni son kez kontrol edip uğurladı hadi artık sırada bebek haberi var dedi öpüştük vedalaştık.Keşke dedim keşke ertelemeseydim ayları kendime zindan etmeseydim.Buradan okuyacak olanlara sesleniyorum ertelemeyin tedavinizi kendinize yazık etmeyin...Tedavimden 2 ay sonra hamile kaldım o bebeğimi 9 haftalık kaybettim şu an tekrar hamileyim anne olmanın hayali bile hayal iken onu gerçeğe çeviren Reyyan ablama her gün dua ediyorum