Kızlar,
Hepimizin bebişleri hayırlı uğurlu olsun, kucağımıza sağlıklı ve hayırlı bebişler almayı nasip etsin Allah (amin).
Hamilelikte hormonlarımız alt üst oluyor ve en ufak şeylere ağlayıp kırılabiliyoruz.. Eşlerimizden her zamankinden daha çok anlayış bekliyoruz - haklı olarak ama onları da düşünmek lazım. Onlar bizi anlayamaz, hissettiklerimizi hissedemezler, onlarda çalışıyor ve günleri stresli geçebiliyor. Belki onların da bebekle ilgili düşünceleri, sıkıntıları vardır (bizler nasıl iyi annne olabilecekmiyiz diye sorguluyorsak, onlarda iyi baba olabilme konusunda kendilerini sorgulayabilirler mesela) ama biz üzülmeyelim diye söylemiyorlar? Birde böyle düşünmek gerekir bence?
Ama erkekler gerçekten acımasız olabiliyorlar, Bu dönemde beklediğimiz ekstra ilgiliyi görmeyince bizde çıldırıyoruz - bende biraz asabiyim ve alınganım. Sağolsun eşim elinden geldiği kadar idare etmeye çalışıyor ama bazen olmuyor işte. Benim bütün ailem uzakta, ben gurbetten buraya gelin geldim. Yol iz hiç birşey bilmiyordum ama azmettim ve eskiden olduğu gibi kendi ayaklarımın üzerinde durmayı öğrendim. Tabii ki eş desteği çok önemli ama tamamen onlara bağlı olmakta biraz sağlıksız bence?
Zor ama tınmayacağız arkadaşlar, herkes sorumluluğunu bilecek ve sorunları konuşarak çözmeye çalışmak en iyisi - her erkek ince düşünceli olmadığı için bazı şeylerin farkında değiller ve bizi kırdıklarını anlayamıyorlar. Bebişlerimiz bizim için çok önemli, madem dünyaya getireceğiz, böyle üzmeye hakkımız yok..
Allah hepimize yardım edip, hiç birimizin evinden huzuru eksik etmesin (amin).