üzüldüm ya evet gerçektende bizim durumumuzda olan insanlar baya az. her bayramda akrabalar semiramis babanla görüşüyo musun diye soruyolar sanki bilmiyolar ama bu hiç değişmiyo kendimi bildim bileli aynı kişiler soruyo bu soruyu nedenini çözemedim
bazen unutuyorum fazla aklıma gelmiyo ama bazen çok koyuyo bu durum mesela babalar gününden nefret ediyorum babasıyla el ele gezen kız çocuklarını görmek istemiyorum
Kendime olan özgüvenim sıfır ve ben birazda bu duruma bağlıyorum kendimi ezik gibi hissediyorum. Daha küçükken anneannemler bişe alacakları zaman indirim istiyolardı yapmayınca ama bak babası yok diyolardı okadar üzülüp utanıyodum ki
Allahım bi kere olsun yüzüme güldüde aşkımı çıkardı karşıma o benim aşkım babam ailem arkadaşım sırdaşım herşeyim. bundan sonra ben asla aramam onu ben görevimi yaptım aradım yolda karşılaşınca bana gelip nasılsın kızım gel bi yerlerde oturalım dese ben kızacak mıydım asla kızmazdım ama o maddiyatı düşündü ondan para isterim beklerim diye düşündü.Parası da herşeyi onun olsun öbür tarafa kaldı hesaplaşmamız..Sıkmak ne demek çok mutlu oldum beni anlayan birisinin olmasına :13: