Merhaba kızlar eşim başka şehirde çalışıyor, ben işimden dolayı o şehre taşınamıyorum. O da henüz gelemiyor. Her hafta izinlerinde git gel yapıyor. Mesafe 4 saat falan. Biraz yoruldum bu durumdan, birazda kendimi suçluyorum, benim işim yüzünden o yollarda sürünüyo diye. İstifa etmekte istemiyorum, çünkü edersem böyle bi iş fırsatını tekrar yakalayamayacağımı biliyorum ve bu işe sahip olmak için çok emek verdim. Onun tayininin buraya çıkma ihtimali var bi umut bekliyoruz. Ama ben çok arada kaldım. Ne zamana kadar böyle sürecek kestiremiyorum. belirsizlik yoruyor. Hayata dair planlar yapamıyorum mesela çocuğumuz olmasını çok istiyoruz, ama o burda değil diye cesaret edemiyoruz. Beynimde onlarca soru dönüyor. İstifa etsem mi , ya da etmeyip bi kaç sene bu şekilde dişimizi sıksak mı? Çocuk yapmak için onun gelmesini beklersem yaş olarak buna geç kalır mıyım? Ya da tayinini beklemeden çocuk yapsak bunun üstesinden gelebilir miyim? (tamamen yalnız da olmayacağım çünkü, her hafta izinlerinde yanımda olacak.) Acaba çok yoruluyor mu? Bi süre sonra bu durumdan sıkılır mı? Gibi sorular. Bu süreç psikolojik olarak beni çok etkiledi. Kafamda felaket senaryoları kurmaya başladım. Allah korusun gelirken ya kaza yaparsa, ya çocuk için çok geç kalırsak, ya hiç gelemezse , ya şöyle olursa ya böyle olursa diye diye kendimi yiyip bitiriyorum. Bütün bunlar için kendimi suçluyorum. Bu durumu nasıl yönetebilirim sizce?