- 21 Temmuz 2013
- 919
- 211
- 33
kızlar benim 2 üvey kızkardeşim var biri 10 biri 4 yaşında.
küçük olan kızkardeşimle sorunum yok sessiz sakin yada küçük diye zararsız şimdilik
ama büyük olan tam bir cadı nefret ediyorum ondan
bebekliğinde ben baktım büyüttüm ama şimdi nankörlük diz boyu yaptıklarını anlatsam sayfalar sığmaz
sorunun kökeni onun yüzünden annesiylede çok kavga ettik bizi birbirimize düşürüyordu odamı karıştırmalar rujlarımı kırmalar ojelerımı dökmeler. genç kızdım bende biryerlere gitmek eğlenmek ıstıyordum oda peşimden ağlıyordu annesıde gotur onuda dıyordu bende goturmeyınce kavgalar cıkıyordu
çok buyuk kavgalar hemde o yuzden tahammulum yok ona cok mutsuzum sizinle paylaşmak istiyorum çok bunaldım bıktım artık bu evden herşeyden...
daha 5 yaşındayken bana demişti ki birgün sen benim öz ablam değilsin düşünebılıyormusununuz küçük bir çocuk bunlar aklına sokulmasa nasıl söyleyebilir? demekki konuşuluyor
geçenlerde annesiyle düğün alışverişi hakkında konuşuyoruz( nişanlıyım) lafa giriyor '' babamın paraları gidiyor ''diyor çok ağırıma gitti.
ben babamı 24 yıl boyunca masrafa sokmadım bir tek karnımı doyurdu liseye kadar olan masraflarımı çekti üstüme başımı giydirdi hepsi o babamdan para bıle istemem asla
ne üniversite için babama yük oldum nede başka birşey için hep çalıştım zaten sadece evlenirken masrafım olacak oda her anne babanın imkanları doğrultusunda görevi annesi o lafı söylerken susturmadı bile...
bu ara calışmıyorum işten yeni ayrıldım ev işleri hep bana bakıyor tam işleri yapıyorum okuldan yemeğe gelıyor yediklerini bıle kaldırmıyor
üstelik her yere döküyor bende çok titiz bir insanım kaç kere söyledim yediğini kaldır kaldırmıyor birde pislik insan ki yemek yerken midem bulanıyor ondan elle yemek yer hızlı yer nefesı tıkanacak gibi çok aç gözlü ,arkasındaki kimseyi düşünmez onlara da kalsın diye bir tabak yemekten 3 tabak yer ben yemesinde değilim ama artık gözüme batıyor zaten onunla uzun zamandır insan gibi konuşamıyorum hep bağırarak çunku tahammulum ve sevgım yok ona yaptıkları soğuttu...
bir gün moralım bozuktu odamdan cıkmıyordum odama geldı ''ne surat asıyorsun bu evde evlenemıyorsun dıye acısını bızden cıkarma'' dedi
laflara bakarmısınız?
birkeresinde de nişan alışverişinde m.ngodan bir ceket alınmıştı bana hiç giymedim çeyizlik duruyordu dolabımda bende nişandan bir hafta sonra falan işim gereği 4 gün fuara gitmiştim bir geldim dolapta ceket yok annesıne sordum dedım ceketım nerde cunku askı boştu öylelıkle anladım oda gülçin e sor dedi sordum baktım elınde ceket getiriyor çıldırdım delirdim sana yazıklar olsun dedım ben gıymeye kıyamadım senın yaptıgın çok ayıp dedım odama geldim agladım ne yapacagım ki başka annesine dedim hiçmi görmedin napayım dınlemıyor diyor...ne alsam istiyor kıyafetlerımde gözü eşyalarımda makyaj malzemelerımde yaşı kucuk ama aklı hep bunlarda benle yarışıyor komplekslı bir insan nişanlım bana mini bir elbise almıştı birgün biyere gitcek onu istiyor
boyu da var olgun bıraz veremem dedım senınde eşyaların cok kıymetlı dıyor akıl var mantık var o elbise abiye parıltılı sana olurmu
cocuk demeyın kızlar valla o kafada biri çocuk olamaz çocukluk masumluktur biz masumduk çocukken bunları yaşadıkça çocuklugumu cok özluyorum keşke bunları yaşamasaydım diyorum ama hayat işte... sizinle paylaşmak istedim çok teşekkur ederım hepinize okuyup derdime ortak olacağınız için allah kimsenin ailesini yuvasını dağıtmasın özellikle hiç bir evlattan annesini ,anneden de evladını ayırmasın amin...
küçük olan kızkardeşimle sorunum yok sessiz sakin yada küçük diye zararsız şimdilik
ama büyük olan tam bir cadı nefret ediyorum ondan
bebekliğinde ben baktım büyüttüm ama şimdi nankörlük diz boyu yaptıklarını anlatsam sayfalar sığmaz
sorunun kökeni onun yüzünden annesiylede çok kavga ettik bizi birbirimize düşürüyordu odamı karıştırmalar rujlarımı kırmalar ojelerımı dökmeler. genç kızdım bende biryerlere gitmek eğlenmek ıstıyordum oda peşimden ağlıyordu annesıde gotur onuda dıyordu bende goturmeyınce kavgalar cıkıyordu
çok buyuk kavgalar hemde o yuzden tahammulum yok ona cok mutsuzum sizinle paylaşmak istiyorum çok bunaldım bıktım artık bu evden herşeyden...
daha 5 yaşındayken bana demişti ki birgün sen benim öz ablam değilsin düşünebılıyormusununuz küçük bir çocuk bunlar aklına sokulmasa nasıl söyleyebilir? demekki konuşuluyor
geçenlerde annesiyle düğün alışverişi hakkında konuşuyoruz( nişanlıyım) lafa giriyor '' babamın paraları gidiyor ''diyor çok ağırıma gitti.
ben babamı 24 yıl boyunca masrafa sokmadım bir tek karnımı doyurdu liseye kadar olan masraflarımı çekti üstüme başımı giydirdi hepsi o babamdan para bıle istemem asla
ne üniversite için babama yük oldum nede başka birşey için hep çalıştım zaten sadece evlenirken masrafım olacak oda her anne babanın imkanları doğrultusunda görevi annesi o lafı söylerken susturmadı bile...
bu ara calışmıyorum işten yeni ayrıldım ev işleri hep bana bakıyor tam işleri yapıyorum okuldan yemeğe gelıyor yediklerini bıle kaldırmıyor
üstelik her yere döküyor bende çok titiz bir insanım kaç kere söyledim yediğini kaldır kaldırmıyor birde pislik insan ki yemek yerken midem bulanıyor ondan elle yemek yer hızlı yer nefesı tıkanacak gibi çok aç gözlü ,arkasındaki kimseyi düşünmez onlara da kalsın diye bir tabak yemekten 3 tabak yer ben yemesinde değilim ama artık gözüme batıyor zaten onunla uzun zamandır insan gibi konuşamıyorum hep bağırarak çunku tahammulum ve sevgım yok ona yaptıkları soğuttu...
bir gün moralım bozuktu odamdan cıkmıyordum odama geldı ''ne surat asıyorsun bu evde evlenemıyorsun dıye acısını bızden cıkarma'' dedi
laflara bakarmısınız?
birkeresinde de nişan alışverişinde m.ngodan bir ceket alınmıştı bana hiç giymedim çeyizlik duruyordu dolabımda bende nişandan bir hafta sonra falan işim gereği 4 gün fuara gitmiştim bir geldim dolapta ceket yok annesıne sordum dedım ceketım nerde cunku askı boştu öylelıkle anladım oda gülçin e sor dedi sordum baktım elınde ceket getiriyor çıldırdım delirdim sana yazıklar olsun dedım ben gıymeye kıyamadım senın yaptıgın çok ayıp dedım odama geldim agladım ne yapacagım ki başka annesine dedim hiçmi görmedin napayım dınlemıyor diyor...ne alsam istiyor kıyafetlerımde gözü eşyalarımda makyaj malzemelerımde yaşı kucuk ama aklı hep bunlarda benle yarışıyor komplekslı bir insan nişanlım bana mini bir elbise almıştı birgün biyere gitcek onu istiyor
boyu da var olgun bıraz veremem dedım senınde eşyaların cok kıymetlı dıyor akıl var mantık var o elbise abiye parıltılı sana olurmu
cocuk demeyın kızlar valla o kafada biri çocuk olamaz çocukluk masumluktur biz masumduk çocukken bunları yaşadıkça çocuklugumu cok özluyorum keşke bunları yaşamasaydım diyorum ama hayat işte... sizinle paylaşmak istedim çok teşekkur ederım hepinize okuyup derdime ortak olacağınız için allah kimsenin ailesini yuvasını dağıtmasın özellikle hiç bir evlattan annesini ,anneden de evladını ayırmasın amin...
