üşengeçlikten kurtulmak istiyorum!!!

bu soyledıklerın burda cozumlenıcek bısey deıl
ciddi bır uzmandan yardım alman gerekıyor

istikrarsızlık cok kotu bırsey ..
kendımden bılıyyorum ..

ama sunu da soylıyım . ben ıkı gun evde kalınca hemen huy degıstırıyorum ustte yazdıklrın hepsını aynı dk.ıcınde yasıyorum kucuk emraha donusuyorum resmen ..

ınsan kendını boş bırakmamlı .. butun mesele bu ..
hayata tutunmalı savasmalı caba harcalamalı
bısey yok kı etrafımda dıyceksın .. mesela sana tavsıyem bellı derneklere kuruluslara uye ol ınsanlara yardım etmeyı ogren .. hıcbır cıkarın olmadan ınsanlar ıcın kan ter ıcınde kalıp onlara yardım etmeyı gör..
yaşa yani kısacası ..

bırde ki bence en önemlısı bu : manevi açlığını doyur .. onu doyurdugun an karnında doyucak emın ol..
eger ılgılenırsen sana yardımcı olabılırım ..
 
bu soyledıklerın burda cozumlenıcek bısey deıl
ciddi bır uzmandan yardım alman gerekıyor

istikrarsızlık cok kotu bırsey ..
kendımden bılıyyorum ..

ama sunu da soylıyım . ben ıkı gun evde kalınca hemen huy degıstırıyorum ustte yazdıklrın hepsını aynı dk.ıcınde yasıyorum kucuk emraha donusuyorum resmen ..

ınsan kendını boş bırakmamlı .. butun mesele bu ..
hayata tutunmalı savasmalı caba harcalamalı
bısey yok kı etrafımda dıyceksın .. mesela sana tavsıyem bellı derneklere kuruluslara uye ol ınsanlara yardım etmeyı ogren .. hıcbır cıkarın olmadan ınsanlar ıcın kan ter ıcınde kalıp onlara yardım etmeyı gör..
yaşa yani kısacası ..

bırde ki bence en önemlısı bu : manevi açlığını doyur .. onu doyurdugun an karnında doyucak emın ol..
eger ılgılenırsen sana yardımcı olabılırım ..

tek kelimeyle harikasınız okurken takdir ettim sizi:128:
 
Bulaşıcımıdır nedir?
Başlığı gördüm girdim içeri,
ilk satırda bir bezginlikki sorma..üşendim okumaya..
bari iki satır yazayımda ayıp olmasın dedim
:90:
 
bence bukadar seyi yazmaya usenmedigine gore cokda usengec degilsin biraz gayret caba sarfet
hem kilolu olmak hayat boyu sisman kalacagin anlaminada gelmez istersen verebilirsin
 
Son düzenleme:
psikolojide birşey vardır olumsuz neyi beynine sokarsan o şekilde olur diye... mesela aslında olumlu gelen yapacağım kelimesinde bile olumsuzluk vardır aslında onun yerine yapıyorum beyindeki olumsuzluğu giderir münir arıkan adlı yazardan öğrenmiştim bunları...

ve nedense beynimize şu an üşengençliği koyduk bir anda ve yazmaya üşeniyorum :KK3:

bak arkadaşım ben de bi araa ooo 90 kilo olmuştum biliyormusnn ama sonra bir karar verdim herkes gibi güzel şeyler giymeyi ve aynada kendimi incelemeye vücudumu santim santim ölçmeye sonra herşey yavaş yavaş düzeldi ve inanırmısın bir senede 52 kilo oldum sonra arkadaşlarım zayıf çirkin oldun diyince şimdi 57 oldum :)))

sadece kendini hayal et ve inan

ve birşey daha var depresyon seninki aslında ama en azından kendini anlatabiliyormuşsun ben depresyona girdiğimde sadece ağlıyordum ne yemek ne gezmek ne gülmek sürekli iç sıkıntısı ve ilaçlar...

ama sonra yenicem dedim bunu
onca şeyler yaşadım bundamı yıkılıcam dedim ve sonra bi baktım düzelmişim :) ama seni mutlu eden kişilerle veya hobilerinle uğraş spor yap o bile mutlu eder

ve ben hayatıma giren pisimede borçluyum mutluluğu onun bana annesi gibi muhtaç olması 2 saatte bir biberonla yedirmem gece gündüz demeden uğraşmam buda beni herşeyden uzaklaştırıp sevgiyi değer vermeyi yeniden öğretti ve pisimin yaramazlıkları sayesinde mutlu olmaya çalıştım..

biliyorum bu anlattıklarım sana pek fayda etmez ama lütfen pes etme diye söylüyorumm verebilirsin kilolarınıda hatta düşünsene 40 lardayken 38 beden bile olabilirsn :) sen çok güzelsin bence lütfen ayağa kalk asıl savaşcı düştüğünde yıkılmadan ayağa kalkabilendir...bu arada fazla kötü gözüküyorum diye 57 den 53 e düşmeyi planlıyorumm ne kadar uyuz bişeyimm :KK1:
 
Beni mi anlatmışsın ne... Yoksa ben gecelri uyanıp bunları mı yazdım dedim bir ara..Psikolojik tedavide aldım ama olmuyor maalesef
 
aclya yaşın kaç bilmiyorum ama bence yıkılma sen veya başkası lütfen yıkılmayın çok şey yaşadımm anlatsam ağzınız açık kalır ama dayanıyorum hala içimde neler var neler :85:
 
Benim yaşadıklarımı özetlemişsin resmen canım.

Ben de okula gitmiyorum, nefret ediyorum o okuldan. Gece 3-4 gibi yatıyorum, sabah 10'da zor kalkıyorum. Son miskinlikten gündüz tekrar yatıyorum. Bütün gün boşa gidiyor.

Evde oturmaktan kilo aldım. 4-5 kilo fazlam var :KK43:

Hayata dair hiçbir umudum yok. Kimsenin yüzünü bile görmek istemiyorum. 10 gün boyunca evden dışarı adım atmadığım oluyor. Günde 3 öğün 1 hafta aynı şeyi yiyorum, bıkmıyorum. Canım başka hiçbir şey istemiyor. Eh aynı şeyi yiyip hiç dışarı çıkmayınca kilo alıyor insan.

Sevgilim yok ve istemiyorum. Benle ilgilenen bir çocuk var ama buluşmaya bile üşeniyorum, işim var diyerek erteliyorum. Uzun zamandır güzel giyinip saç düzelttiğimi hatırlamıyorum.

Ama ben mutsuzluğumun sebebini biliyorum. Çok iyi bir bölüm okuyorum ama bana göre çok boş. Nefret ediyorum okuduğum bölümden ve okulumdan. Okulum olduğundan ne çalışabiliyorum ne de başka bir işle ilgilenebiliyorum. Çok ödev verilen bir bölüm, ödevlere başlayamıyorum bir türlü. Ödev yapmayınca derse de gidemiyorum haliyle. Böyle bir kısır döngü içindeyim.

Biliyorum ki 1-2 sene okul bitene kadar böyle depresyon ve sinir krizleri ile hayatımı sürdüreceğim. Bırak deseniz 1 senelik az dersim kaldı, o kadar emek verip bırakmayı yediremiyorum kendime. Diplomamı alıp işimi garantilemek istiyorum. Bu aileme de vefa borcum.

Hayatta tek isteğim sevdiğim bir işte çalışmak, sonra kendi düzenimi kurmak. Mücadele vermek istiyorum hayatla. Ama şu lanet olası okulum elimi kolumu bağlıyor. Nefret ediyorum, 4 senedir aynı eziyeti çekiyorum. Yine aynı, yine aynı :KK43:
 
AYSIZGoKYuZu canım ben 20 yaşındayım.Haklısın kimsenin hayatı hiiç de kolay değil,neler neler oluyor.Ama yine de insan daralıyor,bunalıyor.Ben de sağlığımla ilgili sorunlardan ve okul yüzünden bu hale geldim 1 senem kaldı hatta 6 ay.Rabbim 6 ayda bitirmemi nasip etsin.Sonra o muhteşem yaşantıma geçmek istiyorum :94:
 
psikolojide birşey vardır olumsuz neyi beynine sokarsan o şekilde olur diye... mesela aslında olumlu gelen yapacağım kelimesinde bile olumsuzluk vardır aslında onun yerine yapıyorum beyindeki olumsuzluğu giderir münir arıkan adlı yazardan öğrenmiştim bunları...

ve nedense beynimize şu an üşengençliği koyduk bir anda ve yazmaya üşeniyorum :KK3:

bak arkadaşım ben de bi araa ooo 90 kilo olmuştum biliyormusnn ama sonra bir karar verdim herkes gibi güzel şeyler giymeyi ve aynada kendimi incelemeye vücudumu santim santim ölçmeye sonra herşey yavaş yavaş düzeldi ve inanırmısın bir senede 52 kilo oldum sonra arkadaşlarım zayıf çirkin oldun diyince şimdi 57 oldum :)))

sadece kendini hayal et ve inan

ve birşey daha var depresyon seninki aslında ama en azından kendini anlatabiliyormuşsun ben depresyona girdiğimde sadece ağlıyordum ne yemek ne gezmek ne gülmek sürekli iç sıkıntısı ve ilaçlar...

ama sonra yenicem dedim bunu
onca şeyler yaşadım bundamı yıkılıcam dedim ve sonra bi baktım düzelmişim :) ama seni mutlu eden kişilerle veya hobilerinle uğraş spor yap o bile mutlu eder

ve ben hayatıma giren pisimede borçluyum mutluluğu onun bana annesi gibi muhtaç olması 2 saatte bir biberonla yedirmem gece gündüz demeden uğraşmam buda beni herşeyden uzaklaştırıp sevgiyi değer vermeyi yeniden öğretti ve pisimin yaramazlıkları sayesinde mutlu olmaya çalıştım..

biliyorum bu anlattıklarım sana pek fayda etmez ama lütfen pes etme diye söylüyorumm verebilirsin kilolarınıda hatta düşünsene 40 lardayken 38 beden bile olabilirsn :) sen çok güzelsin bence lütfen ayağa kalk asıl savaşcı düştüğünde yıkılmadan ayağa kalkabilendir...bu arada fazla kötü gözüküyorum diye 57 den 53 e düşmeyi planlıyorumm ne kadar uyuz bişeyimm :KK1:
en çok sizin yazdıklarınız hayat dolu:))deniz kenarında yaşıyorum sayılır ..karadeniz sahili upuzun uçsuz bucaksız..bu güzelliklerin farkında olup yaşayamamak ne acı biliyo musun??

kendime öyle kızıyorum ki sahilde uzun bir yürüyüş yapmak için bile yanımda birinin olması gerektiğini düşündüğüm için..tek başıma kapanıorum odaya..biri beni tetiklemezse dışarı hiç çıkmayacağım neredeyse...

aslında bir gerçeği atlayarak anlattım..

herkes bana sen neden psikoloji okumadın derdi..
insanlar üzerinde oldukça iyi etkilerim var..

ikna kabiliyetim oldukça yüksek..
eğlenceli de biriyim..

herkesin sorunlarına derman olabilecek en azından inanılmaz iç ferahlatacak büyük bir kaostan çıkarabilecek kadar da pozitifim..

herşey bu noktada başlıyor..

fazla iyiyim...

kendimden başka herkesi çok fazla düşünürüm..

bir örnek vereyim..öğrenci olup cidden kredi kartı mağduruyum..3500 kadar

sonra avea faturam telefonun gprs ini açık unuttuğum için 1800 lira geldi

bunların hepsi üniversiteye hafif sorunsuz koskoca bir mutluluk içinde olduğum an oldu..

artık hiç derdim yok dediğiniz anda birden bir patlama oluyor..

para sıkıntısından saçlarım dökülmeye başladı..
sonra stressden 1 yılda 18 kilo aldım..

erkek arkadaşımda benim stresimden etkilendi..ve beni artık görmezden gelmeye başladı..

tüm arkadaşlarımın en büyük dertlerinde ben onlar için savaşmaya kalktım..

hep yanlarında hatta önlerinde oldum..

beni bir duvar sandılar...

ruhsuz , hiç üzülemez fazla mutlu hiç derdi yok !!!

oysa bir kere sormadılar senin hiç derdin yok mu diye..

sadece anlattılar..
birgün odama kapandım yalnız kalmak kimseyle konuşmamak, içten içe çığlık atıp öfkemi dertlerimi dindirmek istedim..

aradan bir kaç gün geçti ve kimse neyin var senin demedi..

onlar için duvardım sadcee...

o kadar çok ihanete uğradım haddi hesabı yok...
hep çok sevdiklerim terketti beni

hep onlar sırtını dönüp çekti gitti

hep onlar benim kendimin ne kadar değersiz olduğunu hissettirdiler..

öyle şeyler aşıladılar ki bana tek bildiğim şey kendine faydası olmayan değersiz bir insanım..

küçük yaştan beri hep kendi ayaklarım üzerinde durmaya çalıştım..

kafede mağazada dershane de okulda çalıştım..

çalışma hayatımda hep çok başarılıydım..

kendime fzla güvenirdim..

çünkü ince keskin bir zeka yapım vardı..
oysa şimdi öyle değilim..

gerçi hala şu an hem okuyup hem de yurtdışından ithalat yapıyorum..

kendi paramı ufakta olsa kazanıyorum..

ama bu işlerde durdu..

küçücük bir sermayem yok..

1000 liralık bir sermaye beni belki hayatımın kadını yapacak..
ama yok bulamıyorum..

borç ödemeye çalışmaktan , okula öğrenci evine para yetiştirmeye çalışmaktan iş yapacak sermayeyi bulamıyorum..

bide üstüne üstlük sürekli kendime olan güvenim azalıyor..

kazanabilme umudumu kaybediorum..

kilo problemim var..

stres bende kilo yaptı..
vermeye çalıştım ama benimle beraber bana destek biri olmayınca yapamıyorum..

olmuyor gerçekten çok denedim..

aslında 3 yıl önceki fotoğraflarıma bakınca inanamıyorum...

çok güzelmişim !!!

belki o yüzden psikolojim çöktü...

şimdi çok çirkinim ...

bide nasıl verdin o formülü bende istiorum:)) bide özelden msn verirsen konuşup dertleşmek isterim
 
Beni mi anlatmışsın ne... Yoksa ben gecelri uyanıp bunları mı yazdım dedim bir ara..Psikolojik tedavide aldım ama olmuyor maalesef
seninle de görüşmek istiorum...ancak bir araya gelirsek bu dertleri hep birlikte aşarız..msn adresini verebilirsen özelden görüşelimlütfen...herşey için hepinize teşekkür ediyorum
 
Benim yaşadıklarımı özetlemişsin resmen canım.

Ben de okula gitmiyorum, nefret ediyorum o okuldan. Gece 3-4 gibi yatıyorum, sabah 10'da zor kalkıyorum. Son miskinlikten gündüz tekrar yatıyorum. Bütün gün boşa gidiyor.

Evde oturmaktan kilo aldım. 4-5 kilo fazlam var :KK43:

Hayata dair hiçbir umudum yok. Kimsenin yüzünü bile görmek istemiyorum. 10 gün boyunca evden dışarı adım atmadığım oluyor. Günde 3 öğün 1 hafta aynı şeyi yiyorum, bıkmıyorum. Canım başka hiçbir şey istemiyor. Eh aynı şeyi yiyip hiç dışarı çıkmayınca kilo alıyor insan.

Sevgilim yok ve istemiyorum. Benle ilgilenen bir çocuk var ama buluşmaya bile üşeniyorum, işim var diyerek erteliyorum. Uzun zamandır güzel giyinip saç düzelttiğimi hatırlamıyorum.

Ama ben mutsuzluğumun sebebini biliyorum. Çok iyi bir bölüm okuyorum ama bana göre çok boş. Nefret ediyorum okuduğum bölümden ve okulumdan. Okulum olduğundan ne çalışabiliyorum ne de başka bir işle ilgilenebiliyorum. Çok ödev verilen bir bölüm, ödevlere başlayamıyorum bir türlü. Ödev yapmayınca derse de gidemiyorum haliyle. Böyle bir kısır döngü içindeyim.

Biliyorum ki 1-2 sene okul bitene kadar böyle depresyon ve sinir krizleri ile hayatımı sürdüreceğim. Bırak deseniz 1 senelik az dersim kaldı, o kadar emek verip bırakmayı yediremiyorum kendime. Diplomamı alıp işimi garantilemek istiyorum. Bu aileme de vefa borcum.

Hayatta tek isteğim sevdiğim bir işte çalışmak, sonra kendi düzenimi kurmak. Mücadele vermek istiyorum hayatla. Ama şu lanet olası okulum elimi kolumu bağlıyor. Nefret ediyorum, 4 senedir aynı eziyeti çekiyorum. Yine aynı, yine aynı :KK43:
senin 4-5 kilo fazlan war benim 38 kilo :KK43:(

gerçi vücudum kaslı olduğu için toplu görünüorum :KK70::KK70:

keşke aynı şehirde olabilsekde beraber birşeyler yapabilsek...yada ne bileyim bu sorundan müstarip kişiler msn de biraraya gelse konferans oluştursak hem eğleniriz hem hepimiz dertlerimizi bizi anlayacak kişlerle paylaşmış oluruz hemde ne bileyim güzel olur...sakıncası yoksa msn verir misin
özelden mesaj atabilirseniz..

ben özelden mesaj atamıorum 50 yorum yapmam gerekiomuş:KK70::KK70:

inşallah hepimiz bu hayattan payımıza düşeni alacağız..

kocaman öpüyorum..
 
X