unutulur mu...unuttunuz mu..

doğrusunu söylemem gerekirse kimseden birşey beklemedim,sadece gelmelerine ve eğer torun görmek bir murat sa bu muradı görmeye hakları var diye izin verdim,eğer o pişirmeseydi aç duracak değildik,elbet iki lokma bişy yerdik,o sürede en dikkat çekici olan da şu asla bezini değiştirmedi torunun bir kaç defa pazara çıktım geldiğimde o beline kadar kadar doldurdu,çocuklu kadın gezmez dedi,söylenecek söz açıktı ama sustum,38 yaşıma kadar kimsenin hayatımın kırmızı çizgilerini çiğnemesine izin vermedim,ve kimseye muhtaç olmadım,beklemedim..toleranslarımı ise son limitine kadar kullandım,bir adım dahi atamaz kimse hayatıma:))

Burada yazılanları okuyunca çoğuna inanamadım inanmak istemedim...Gerçekten kadın kadının kurdu imiş..Bu insanlar nasıl bu kadar vicdansız olmuşlar anlamak mümkün değil..

Bana gelince sezeryanle 1,5 ay önce doğum yaptım. Ama ikinci gün ayaktaydım ve kızıma bakıyordum. Açıkçası ben evimde kızımla ve eşimle kalmayı çok istedim, kimsenin karışmasına tahammül edemeyeceğimi biliyordum .
Yanımda sadece ablamı istiyordum o da hep destek oldu..
Kayınvalidem ile evlerimiz de yakın ama ben kızımla başbaşa çok mutlu olacağımızı çok belli ettim, elimde değil saygısızlık da değil ama "öyle yapma böyle yap" diye karışırlarsa benim bebek bakmaya alışmam daha da gecikecekti.
Evet ilk günler zor oldu, dikişler acıyodu, saat başı kalkmak acı veriyordu ama psikolojim iyiydi ki bu fiziki acıdan daha önemli bence..
Bence doğum yapacak olanlar tek başlarına kalmaya hazırlansınlar kimseden iş falan beklemesinler çok daha rahat ederler..
Biz eşimle hallettik herşeyi..Bne uyudum o kalktı, o yattı ben iş yaptım derken alıştık artık..
Elbetteki ablam annem hatta teyzem geldi ben bunaldıkça onlara bıraktım çıktım 1 saat hava aldım eve döndüm..Ama ilk gece ablam kaldı sonra kimse kalmadı bizimle şimdi yazılanarı okuyunca bir kez daha ne iyi etmişim de kimseyi istememişim dedim..
Bırakın arkadaşlar evniz dağınık kalsın, yemeğiniz olmasın, bi makarna haşlayın kahvaltılık edin ne olmuş yani..Önemli olan huzur..

Dinamiss .!.:

Burada yazılanları okuyunca çoğuna inanamadım inanmak istemedim...Gerçekten kadın kadının kurdu imiş..Bu insanlar nasıl bu kadar vicdansız olmuşlar anlamak mümkün değil..

Bana gelince sezeryanle 1,5 ay önce doğum yaptım. Ama ikinci gün ayaktaydım ve kızıma bakıyordum. Açıkçası ben evimde kızımla ve eşimle kalmayı çok istedim, kimsenin karışmasına tahammül edemeyeceğimi biliyordum .
Yanımda sadece ablamı istiyordum o da hep destek oldu..
Kayınvalidem ile evlerimiz de yakın ama ben kızımla başbaşa çok mutlu olacağımızı çok belli ettim, elimde değil saygısızlık da değil ama "öyle yapma böyle yap" diye karışırlarsa benim bebek bakmaya alışmam daha da gecikecekti.
Evet ilk günler zor oldu, dikişler acıyodu, saat başı kalkmak acı veriyordu ama psikolojim iyiydi ki bu fiziki acıdan daha önemli bence..
Bence doğum yapacak olanlar tek başlarına kalmaya hazırlansınlar kimseden iş falan beklemesinler çok daha rahat ederler..
Biz eşimle hallettik herşeyi..Bne uyudum o kalktı, o yattı ben iş yaptım derken alıştık artık..
Elbetteki ablam annem hatta teyzem geldi ben bunaldıkça onlara bıraktım çıktım 1 saat hava aldım eve döndüm..Ama ilk gece ablam kaldı sonra kimse kalmadı bizimle şimdi yazılanarı okuyunca bir kez daha ne iyi etmişim de kimseyi istememişim dedim..
Bırakın arkadaşlar evniz dağınık kalsın, yemeğiniz olmasın, bi makarna haşlayın kahvaltılık edin ne olmuş yani..Önemli olan huzur..

Genişletmek için tıkla...

seni çok takdir ettm arkadasım bende seninle aynı seyleri düşünyrm kayınvaldm gelmişti doğumuma memleketten ki kendisi dünya tatlısı bir insandır 3 gün kalabildi gitmesi gerekyrdu o iyi insana tahammül edemedm söyle yap böyle yap ne zaman ki gitti ben rahatladım sonucta bu bebiş bana kalcak ben ypcm bakımını evimin sürekli değişen düzeni (basak burcuyum bilmem anlatabildimmi:)herkesin arkasından ortalık topluyrdm herkes bişiler yapıyrdu ben onun yeri burası deeğil diye müdahale etmekten yorulmustum sezerynlydım ve 2.gün ayaktydım cok sükür iyi gecmişti esimin hakkını ödeyemem onunla yaptık herseyi sürekli paslastık hep yardı etti kızdıysak ta birbirimize kızdık bağırdıysak da birbirimize 2.bir kişi bunu görmedi

6 ay geçti, unutmadım unutamıyorum, hep aklıma geliyor uzak durmaya çalışıyorum ama mümkün değil sürekli görüşmek durumundayız..hatta 2.bebeği bile düşünmek istemiyorum ilerleyen zamanda ama unutulur..öyle umuyorum..

Bende biturlu unutamayanlardanim k.valideye olan sinirim zaman zaman esime bile katlanamayacak hale getirdi beni. Hamilelek surecm rahatsizliklarla gecti ck zor donemlerim oldu bu surede hic destek gormedm ne arandm ne soruldm ayni mahallede oturuyrz k.validemlerle ve annemle Allah annecmden razi olsun hamilelik donemindede aylarca anemde kaldk zaten lohusaligmdada 40 gun sabah namaziyla geldi aksam esim isten donunce gitti resmen mesai yapti kadincagz ki ck ciddi rahatsizliklari olan birisi elinden gelenin kat kat fazlasini yapti hatta bizimle ugrasmaktn suan dahada hasta oldu ama k.valide ne yapti eve geldigmz ikinci gun geldi bgn kalicm dedi neyse kaldi cocuk kakasini yapamiyr agliyr diye surekli ac bu bunu emzirme diye pesimde dolandi ac degil daha 10 dk oldu emzireli dedim dinlemedi surekli ayni seyi tekrarlayinca " anne yeni emdi catlatimmi cocugu dedim" hanimefendi ck alinms sabah gitti 15 gun gelmedi ne aradi ne sordu Allahtan olay sirasinda esim yanimdaydida olmasaydi kimbilir nasil anlatirdi olayi. Sonra gelen giden coktu herkes bide kaynana soruyor merakli ya millet yakin evi niye yok burda die oofff neyse annem dayanamadi aradi ne oldu bukadar die gelin bana sesini yukseltemez demis kusmus bana , kustugu insan 2 gun olms sezeryandan cikali ki 8 saat suni sancidanq sonra zorunlu sezeryn sonrasnda gaz cikaramama yuzundn defalarca lavman ilac igne serum gene olmaynca hastane merdivenlerini 30 kere aglaya aglaya inip cikma bagirsaklari hareketlendrmk icn ne zorluklar yasadm eve geldm bigun yatmadm lohusa yatagina girmedm bebegme hep kendm baktm herisimi kendm gordm ne naz yaptm ne kaprs bi laf ettim onuda bagirmadm bile sesim yuksek cikmis cikamazms efendm amaann gene sinirledm simdi onun derdi isten kacmakti bahanesi bu oldu iste. Ama benm zor zamanimda yanimda olmadi kendiside benden beklemsn olan bu oldu iste.smdi biliyrm cocuk toparlasn ortaya ciksn baslicaklar oglunu arayp arayp getir sewelm demeye. Oglm suan 53 gnluk babannesi 4 kere geldi aramzda 1sokak var. Gecen hafta biaksam esimle alip onlara gittik benim fikrmdi cnku icimdeki kin buyudkce esime yansitip aramizi bozmaktan korktm gidip adimi ben atms oliim gostermedgi buyuklugu ben gosterim dedim ama yinede icimdeki sogums degil ama daha fazlada uzatmk istemyrm sikiliyorum ayni konuyu dusunmektn dedimya esimlede kotu olmak istemyrm cok sewiyrm onun hatrina katlaniyrm ama unutabiliyormuyum ? Hayir!

yapılan hiçbir iyilik de unutulmaz kötülükde söylenilen sözlerde. benim kaynanamda çok beterdir. ağzından çıkanı duymöaz hakaretler ahlaksızça sözler küfürler neler neler. çok şey yaşattı bize sadece bana ve eşime değil benim ailemede. ben o..... mışımda eşimi kandırmışımda neler neler. senelerdir kışa girerken kavga eder yaz olduğmu düğünler başlıyorya barışırdı bizimle en sonunda eşimle kavga edince eşim bayramlarda bile gitmedi. görüşmüyorduk ama kaynanam rahatsızlandı ve ameliyatını yine eşim yaptırttı. sonra yine eşime muhtaç oldu. ona bile neler dedi insna oğluna demez denilecek laflar anlatamam. ama mevlam o kdar büyükkü her zaman dğrunun yanında. mevlam onlara öyle güzel dersler veriyorki bizlerde durup seyrediyoruz. unutulmaz hibirşey ama sabredin kızlar sabır herşeyin ilacı inanın şimdi hatır için gidiyorum ama benim sabrımın karşılığını mevlam veriyor. onlarada kötülüklerinin karşılığını veriyor ama şükür allahıma.

ben lohusalıktada cok sey yasadım unutmam görümcem neler yaptı hemde anneme ve bana...
annemin bende kalacağını duydukları anda eşimin ailesinin tavrı değişti,en son görümcemle annem kavga etti,tabi ben çok etkilendim...ben allaha havale ettim ,bıktım artık hamilelğimin son ayındada on kadın yuuznden erken doğum yaptım,unutmam asla,unutamam,şimdi evime geliyor bebeğimi seviyor,ama allahta biliyor nefret ediyorum ondan,eşimin hatrı için sustum yüzüne bakıyorum ama yasananlar asla unutulmuyor....

zatı muhterem bana küstü ohhhhhhhhhhhhhh
varsın kötü gelin desinler ohhhhhhhhhhhh
hiç umrumda değil ohhhhhhhhhh
rahatım ohhhhhhhhhh
yetti bee....

Bir kızım var Allah bağışlasın 3,5 yaşında.. Ve şu an 17 günlük bir oğluşum var. Yani 17 günlük lohusayım... Kimsenin eline kalmamak için normal doğum istedim hep. ıki doğumum da öyle oldu. Yatak bile açılmadı bana. Lohusalık nedir bilmiyorum ben de... Kızımın doğumundan sonra, lohusalığımda çok şeyi kafaya takar, herkes uyuduktan sonra balkonlara çıkıp gözlerim kızarıncaya kadar ağlardım sinirimden... Herkesten bişeyler beklerdim. Ne de olsa bir bebek doğurmuştum yırtına yıtına... Ama asla beklentilerim gerçekleşmedi. Oğluma hamileyken 9 ay boyunca kendime terapi yaptım resmen. Asla lohusalığımı zehir etmeyecektim kendime. Kimseden en yakınımdan bile hiç bir şey beklememeye şartlandırdım kendimi... Tamam yine lohusalık dönemi yaşayamayacaktım ama olsun. Evet terapilerim işe yaradı. Şu an doğumumdan beri kimseden hiç bir şey beklemiyorum. Kendi kendime yetiyorum çok şükür... Kimsenin beni üzmesine izin vermemek için herşeye gülüp geçiyor, elimden geldiğince hiç bir şeyi kafaya takmamaya çalışıyorum... Çok şükür 17. güne geldim daha 1 kez ağlamadım bu kez... Bu arada iki lohusalığımda da sadece doğum yaptığım gece yattım sonrasında hep ayaktaydım... Allah'ımdan başka kimseye muhtaç değilim ve olmam da inşallah...

Başlığa gelince, asla ve asla unutulmuyor ama zamanla acısı geçiyor bazı şeylerin... Yazmaya kalksam sayfalar yetmez yaşadıklarıma ama yazmıyorum, hatırlayıp da üzülmemek adına...

Rabbim herkesin gönlüne göre versin...

Eceşimal .!.:

Bir kızım var Allah bağışlasın 3,5 yaşında.. Ve şu an 17 günlük bir oğluşum var. Yani 17 günlük lohusayım... Kimsenin eline kalmamak için normal doğum istedim hep. İki doğumum da öyle oldu. Yatak bile açılmadı bana. Lohusalık nedir bilmiyorum ben de... Kızımın doğumundan sonra, lohusalığımda çok şeyi kafaya takar, herkes uyuduktan sonra balkonlara çıkıp gözlerim kızarıncaya kadar ağlardım sinirimden... Herkesten bişeyler beklerdim. Ne de olsa bir bebek doğurmuştum yırtına yıtına... Ama asla beklentilerim gerçekleşmedi. Oğluma hamileyken 9 ay boyunca kendime terapi yaptım resmen. Asla lohusalığımı zehir etmeyecektim kendime. Kimseden en yakınımdan bile hiç bir şey beklememeye şartlandırdım kendimi... Tamam yine lohusalık dönemi yaşayamayacaktım ama olsun. Evet terapilerim işe yaradı. Şu an doğumumdan beri kimseden hiç bir şey beklemiyorum. Kendi kendime yetiyorum çok şükür... Kimsenin beni üzmesine izin vermemek için herşeye gülüp geçiyor, elimden geldiğince hiç bir şeyi kafaya takmamaya çalışıyorum... Çok şükür 17. güne geldim daha 1 kez ağlamadım bu kez... Bu arada iki lohusalığımda da sadece doğum yaptığım gece yattım sonrasında hep ayaktaydım... Allah'ımdan başka kimseye muhtaç değilim ve olmam da inşallah...

Başlığa gelince, asla ve asla unutulmuyor ama zamanla acısı geçiyor bazı şeylerin...
Yazmaya kalksam sayfalar yetmez yaşadıklarıma ama yazmıyorum, hatırlayıp da üzülmemek adına...
Rabbim herkesin gönlüne göre versin...

Genişletmek için tıkla...

Walla tebrik ederim basarabildiysen..

unutulmuyor arkadaşım lohusalıkta yaşananlar.hatta sonradan dank ediyor.çok mutlu bi hamilelik ve lohusalık geçirim.sezeryan olmama ragmen yatmadım,gaz sorunum filan da olmadı.fıldır fıldırdım anca bebegimi kayınvaldeden alamadım ki.ne hevestir yahu.hastenede bebek kucagıma verilmemiş,vermemişler.annem söylüyo.ben tabi sarhoş gibi mutluluktan hiç bişi hatırlsmıyorum.ama evde şimdi yalnızım ya kızımla,tüm gün lohusalıkta yaşadıklarım aklıma geliyo.allhım ne salakmışım,bunalıma girmiş gibi rol yap dimi,kim ne derse hı dedim kimse kırılmasın diye.

Psikiyatriste gittim .. Unutmak için ilaç içiyorum.. Her gün burun burunayken nasıl unutucam onu da bilmiyorum ama..
Allah yardımcımız olsun...