İçimdeki o korkunç boşluktan sesleniyorum
İşte o boşluktan –haydi beni anlayın biraz-
Yani bir adım daha atsam düşeceğim uçurumdan
Ben işte oradan oraya ölümle oynayaraktan
Hayatı, yaşanmış onca anıyı, boşa sayaraktan
Bakmayın öyle ilk defa görüyormuşçasına
Bakmayın –oradan bakılınca biraz deliyim-
Başka bir yerden başka bir şekille
Başka bir dünyadan başka bir biçimde
Olmadı işte olmadı
Her şeyin anlamını çözeyim derken
Kendi anlamımı kaybettim bir köprü altında
Uzakta bir şehrin ışıklarında
Kapıda, kapıların sonsuza açılışında
Anlatımsız ve çağrışımsız mavi gözlerinde bir çocuğun
Bakmayın siz, ben çoktan yitirdim tüm umutlarımı
Yaşamak olsun diye yaşıyorum zaten
Herkes beni yaşıyor sansın diye soluk alıyorum
Anlatıyorum, yoruluyorum, bunalıyorum...acıyorum
Biraz da...
Hani ben unuttum da her şeyi! Bir günü
Defalarca aynı günü, yaşar gibiyim..
Bir günde durmuş sanki hayatım da
Bilinmeyen bir adaya sürüklenir gibiyim
Adını koymalı bunun da her şeyin adını koyuyoruz ya
Boş verin koymasak da olur aslında
Her şey böyledir
Bilirim neden
Neden mi? Olmaz anlatamam
Tek söz etsem dünya, ortasından bir elma gibi
Kesiliverecektir...
Yalnız bile kalamıyorum artık
Kafamda binlerce anı, insan, gözyaşı
Düşündükçe ben bunları anlıyorum
Anlıyorum bir zamanlar yaşadığımı
Selma Ersoy