Bu tarz konularda hep söylerim size de söylemek istedim.
Teyzem çok güzel bir kadındı. Mesleği elindeydi, evi bile vardı. Ama bir türlü istediği aşkı bulamazdı. Ondan çirkin erkekler dahi bir süre sonra gidiyordu, düşünün biz küçükken yanına bile yakıştırmazdık bazılarını çocuk aklımızla. O da çok üzülürdü. Benim de ailem olsun çocuklarım olsun vs..
Sonra sizinle aynı yaşlarda iken biri ile tanıştı. Aşık oldular hemen evlendiler. Arka arkaya iki bebek yaptılar. Eniştem hala gözünün içine bakar teyzemin. Mutlu güzel bir ailesi var şimdi. Nasip işi yani. İnsanı nasibi bir şekilde buluyor.
Ümidinizi yitirmek için çok gençsiniz. Zaten hayat 30dan sonra başlıyor bence. Öncesi hep okul, iş, karakterimizi ve hayatımızı oturtma telaşı ile geçiyor. Biraz rahatlayın ve sonrasında enerjiniz değişince istediğiniz, bir dediğinizi iki etmeyen, gönlünüze göre olan kişinin geleceğine inanıyorum. Benim tanık olduklarım hep böyle, ne zaman takmayıp hayatına bakıyorlar o zaman hayatlarının aşkı geliyor
son iki haftadir duygusuz ve ilgisiz oldugunu dile getirdim sadece. Her bu konusmayi actigimda olayi ayriliga bagladi. Ben yapamiyorum demek ki bunaldim dedi. Bunaldim demesine ben de sasirdim cunku bunu ilk dediginde ortada olay yoktu daha once. Gecmisini bana yansitiyosun dedim. Daha once 1 yillik bir evlilik yapmis. Kadin cok negatif ve hep mutsuz oldugu icin 6. Ayda ayrilma karari almislar. Onu yansittigini dusundum ben. En ufak olumsuzluga tahammulu yok. Duzeltme cabasi da yok. Belki de ben cok taviz verdigimden degerimi yitirdim o yuzden duzeltmek istemedi. Ben de boyleyim demek ki ugrasmiyorum diyip kestirip atti.
Hiç bir şey için geç değil, ben de çok geç evlendim, aramaya devam, elbet bulacaksın seni hakeden birini 
ne guzel ornek oldu tesekkurler
