Aklini mi kacirdin sakın dönmeKızlar merhaba, uzun bir aradan sonra sizinle tekrar dertleşmek istedim. Gerçekten de buna çok ihtiyacım var, kısacası derdim şu ki, yada beni 50/50 cenderede bırakan mevzu; 16 yıldır yurtdışında yaşıyorum ve bu son bir yıldır ailem yavaş yavaş bana psikolojik baskı yapmaya başladı dönmem konusunda. Babam bana aşırı düşkün ve " ben artık iyi değilim seni yanımda görmek istiyorum" diyor, diğer bir yandan 38 yaşında bekar erkek kardeşim birden bana, "nezaman tatile gelsen enişte yanından ayrılmıyor birturlu yalnız kalamıyoruz ailecek seninle konuşamıyoruz diyor.(yıllık iznimiz malesef 2,3 hafta ve elbette eşimle birlikte geliyorum ve eşimin ailesiyle olan bağları da zayıf olduğundan dolayı devamlı bizde yanımda). İşin acayibi, uzaktada olsam bile 2 günde bir hiç aksatmadan ailemle 16 yıl boyunca görüştüm, konuştum,konuşuyorum. Elbetteki eşimle bizde çok uzak bir tarih olmasada yakında dönmeyi istiyoruz ailelerimiz için, gurbette yalnız olduğumuz için, ama bu işi ne aceleye getirmeye vaktim nede riske atabilecek bir birikimim var. 16 yıl ikimizde dişimiz tırnağımizla çalışarak hayatımızı kurmaya çalıştık, bir nefeste te bu kurulu düzeni yıkıp gitmek hiç akıl karı gelmiyor bana. Ailemin bana olan düşkünlüğü yüzünden aşırı duygusal da olduklarından dolayı beni gerçekten çok üzüyorlar. Gelin buraya uzatmalı kalın beraber olalım diyorum, o yolu çekemeyiz diyorlar çok uzak diyorlar... Benim için herşeyi yaparlar çok bağlıyız birbirimize ama evlenirken onların onayi görücü usulü ile gittim uzaklara. Kurulu düzeni heleki dünyanın bir ucunda iseniz öyle bozup yeniden kurmak hiç mi hiç kolay değil. Eşimin tatillerde bana olan bağlılığıda onların acayibine gidiyor, bunun birkaç nedeni varki, biri değerini bilmeyen ailesinin kucağına atmamak için onu yanımdan ayirmamam ve gurbette kimsemiz olmadığı içinde ister istemez birbirimize aşırı bağlandık. Kısacası, bir yanım ailenin yanında ol artık diyor, diğer bir yanım ise binbir emekle kurduğumuz hayatı geleceğimi sağlama almadan bozma diyor. Ailemin duygusal anlari bir gün bir gününe uymuyor ve bu beni çok fazla yıpratıyor. Özellikle gurbette yaşayan yada yaşamış olan buna benzer tecrübeleri arkadaşların yorumlarını bekliyorum şimdiden çok teşekkür ederim hepinize. Bir sağlık çalışanı olarak, sağlıcakla kalın arkadaşlar
Ben de bir sağlık çalışanı olarak söylüyorum ki, asla gelmeyin. Aile ziyareti, baskısı vb için ülke mi değiştirilir Allah aşkına? Ailenizin hele ki erkek kardeşinizin laflarına ayrı şok oldum zaten.Kızlar merhaba, uzun bir aradan sonra sizinle tekrar dertleşmek istedim. Gerçekten de buna çok ihtiyacım var, kısacası derdim şu ki, yada beni 50/50 cenderede bırakan mevzu; 16 yıldır yurtdışında yaşıyorum ve bu son bir yıldır ailem yavaş yavaş bana psikolojik baskı yapmaya başladı dönmem konusunda. Babam bana aşırı düşkün ve " ben artık iyi değilim seni yanımda görmek istiyorum" diyor, diğer bir yandan 38 yaşında bekar erkek kardeşim birden bana, "nezaman tatile gelsen enişte yanından ayrılmıyor birturlu yalnız kalamıyoruz ailecek seninle konuşamıyoruz diyor.(yıllık iznimiz malesef 2,3 hafta ve elbette eşimle birlikte geliyorum ve eşimin ailesiyle olan bağları da zayıf olduğundan dolayı devamlı bizde yanımda). İşin acayibi, uzaktada olsam bile 2 günde bir hiç aksatmadan ailemle 16 yıl boyunca görüştüm, konuştum,konuşuyorum. Elbetteki eşimle bizde çok uzak bir tarih olmasada yakında dönmeyi istiyoruz ailelerimiz için, gurbette yalnız olduğumuz için, ama bu işi ne aceleye getirmeye vaktim nede riske atabilecek bir birikimim var. 16 yıl ikimizde dişimiz tırnağımizla çalışarak hayatımızı kurmaya çalıştık, bir nefeste te bu kurulu düzeni yıkıp gitmek hiç akıl karı gelmiyor bana. Ailemin bana olan düşkünlüğü yüzünden aşırı duygusal da olduklarından dolayı beni gerçekten çok üzüyorlar. Gelin buraya uzatmalı kalın beraber olalım diyorum, o yolu çekemeyiz diyorlar çok uzak diyorlar... Benim için herşeyi yaparlar çok bağlıyız birbirimize ama evlenirken onların onayi görücü usulü ile gittim uzaklara. Kurulu düzeni heleki dünyanın bir ucunda iseniz öyle bozup yeniden kurmak hiç mi hiç kolay değil. Eşimin tatillerde bana olan bağlılığıda onların acayibine gidiyor, bunun birkaç nedeni varki, biri değerini bilmeyen ailesinin kucağına atmamak için onu yanımdan ayirmamam ve gurbette kimsemiz olmadığı içinde ister istemez birbirimize aşırı bağlandık. Kısacası, bir yanım ailenin yanında ol artık diyor, diğer bir yanım ise binbir emekle kurduğumuz hayatı geleceğimi sağlama almadan bozma diyor. Ailemin duygusal anlari bir gün bir gününe uymuyor ve bu beni çok fazla yıpratıyor. Özellikle gurbette yaşayan yada yaşamış olan buna benzer tecrübeleri arkadaşların yorumlarını bekliyorum şimdiden çok teşekkür ederim hepinize. Bir sağlık çalışanı olarak, sağlıcakla kalın arkadaşlar
Uzun uzadiya yazmaya gerek yok zaten siz bu duruma sicak bakmiyorsunuz lakin vicdaniniz rahat degil. Oysa vicdaniniz rahat etmeli cunku ailenize gelin biraz burada kalin diye bir secenek sunmussunuz. Yolu bence bahane etmisler. Fedakarlık iki tarafli olmali. Tek taraf duzenini heleki bu zamanda bozsun gelsin diger taraf yolu cekemem desin adil degil bence sizin bu ikilemde birakilmaniz. Ben yurtdisindan Türkiye ye yerlesmis biri olarak size her ay emeklilik yada diger arkadasinda yazdigi gibi kira geliri vs gibi aksatilmadan gelecek bir geliriniz olmadan donmenizi tavsiye etmiyorum. Türkiye deki calisma sartlarinda calismayi hic dusunmeyin bile bence. Felaket bocalarsiniz ayni sartlar asla olmayacagi icin mutsuz olursunuz.Kızlar merhaba, uzun bir aradan sonra sizinle tekrar dertleşmek istedim. Gerçekten de buna çok ihtiyacım var, kısacası derdim şu ki, yada beni 50/50 cenderede bırakan mevzu; 16 yıldır yurtdışında yaşıyorum ve bu son bir yıldır ailem yavaş yavaş bana psikolojik baskı yapmaya başladı dönmem konusunda. Babam bana aşırı düşkün ve " ben artık iyi değilim seni yanımda görmek istiyorum" diyor, diğer bir yandan 38 yaşında bekar erkek kardeşim birden bana, "nezaman tatile gelsen enişte yanından ayrılmıyor birturlu yalnız kalamıyoruz ailecek seninle konuşamıyoruz diyor.(yıllık iznimiz malesef 2,3 hafta ve elbette eşimle birlikte geliyorum ve eşimin ailesiyle olan bağları da zayıf olduğundan dolayı devamlı bizde yanımda). İşin acayibi, uzaktada olsam bile 2 günde bir hiç aksatmadan ailemle 16 yıl boyunca görüştüm, konuştum,konuşuyorum. Elbetteki eşimle bizde çok uzak bir tarih olmasada yakında dönmeyi istiyoruz ailelerimiz için, gurbette yalnız olduğumuz için, ama bu işi ne aceleye getirmeye vaktim nede riske atabilecek bir birikimim var. 16 yıl ikimizde dişimiz tırnağımizla çalışarak hayatımızı kurmaya çalıştık, bir nefeste te bu kurulu düzeni yıkıp gitmek hiç akıl karı gelmiyor bana. Ailemin bana olan düşkünlüğü yüzünden aşırı duygusal da olduklarından dolayı beni gerçekten çok üzüyorlar. Gelin buraya uzatmalı kalın beraber olalım diyorum, o yolu çekemeyiz diyorlar çok uzak diyorlar... Benim için herşeyi yaparlar çok bağlıyız birbirimize ama evlenirken onların onayi görücü usulü ile gittim uzaklara. Kurulu düzeni heleki dünyanın bir ucunda iseniz öyle bozup yeniden kurmak hiç mi hiç kolay değil. Eşimin tatillerde bana olan bağlılığıda onların acayibine gidiyor, bunun birkaç nedeni varki, biri değerini bilmeyen ailesinin kucağına atmamak için onu yanımdan ayirmamam ve gurbette kimsemiz olmadığı içinde ister istemez birbirimize aşırı bağlandık. Kısacası, bir yanım ailenin yanında ol artık diyor, diğer bir yanım ise binbir emekle kurduğumuz hayatı geleceğimi sağlama almadan bozma diyor. Ailemin duygusal anlari bir gün bir gününe uymuyor ve bu beni çok fazla yıpratıyor. Özellikle gurbette yaşayan yada yaşamış olan buna benzer tecrübeleri arkadaşların yorumlarını bekliyorum şimdiden çok teşekkür ederim hepinize. Bir sağlık çalışanı olarak, sağlıcakla kalın arkadaşlar
İngiltere de yasiyorum 2 seneden sonra ülkeme gittim ve hiç hoş manzaralarla karşılaşmadım. Maddi manevi hersey zarar. Aileme cok hatta aşırı düşkünüm tipik anneciyim her gün onlarca kez telefonda konuşuyoruz. Oraya dönmeyi isteyenlerdenim ama şartları gerçekten çok kötü. Bir de rahat hayata alıştım. İstediğim her yere gidebiliyorum, imkanlar daha fazla ülkemizdeki şartlara göre. Eger döndüğünüzde huzurunuz kacacaksa hiç bulaşmayın derim. Ayrica erkek kardeşinizin söylemleri pek hoş gelmedi. Ailenizi tanıyan sizsiniz ama kendi içişlerinize de karıştırmamanizi öneririm. Bu kez evlilik kurumunuz zarar görür.Kızlar merhaba, uzun bir aradan sonra sizinle tekrar dertleşmek istedim. Gerçekten de buna çok ihtiyacım var, kısacası derdim şu ki, yada beni 50/50 cenderede bırakan mevzu; 16 yıldır yurtdışında yaşıyorum ve bu son bir yıldır ailem yavaş yavaş bana psikolojik baskı yapmaya başladı dönmem konusunda. Babam bana aşırı düşkün ve " ben artık iyi değilim seni yanımda görmek istiyorum" diyor, diğer bir yandan 38 yaşında bekar erkek kardeşim birden bana, "nezaman tatile gelsen enişte yanından ayrılmıyor birturlu yalnız kalamıyoruz ailecek seninle konuşamıyoruz diyor.(yıllık iznimiz malesef 2,3 hafta ve elbette eşimle birlikte geliyorum ve eşimin ailesiyle olan bağları da zayıf olduğundan dolayı devamlı bizde yanımda). İşin acayibi, uzaktada olsam bile 2 günde bir hiç aksatmadan ailemle 16 yıl boyunca görüştüm, konuştum,konuşuyorum. Elbetteki eşimle bizde çok uzak bir tarih olmasada yakında dönmeyi istiyoruz ailelerimiz için, gurbette yalnız olduğumuz için, ama bu işi ne aceleye getirmeye vaktim nede riske atabilecek bir birikimim var. 16 yıl ikimizde dişimiz tırnağımizla çalışarak hayatımızı kurmaya çalıştık, bir nefeste te bu kurulu düzeni yıkıp gitmek hiç akıl karı gelmiyor bana. Ailemin bana olan düşkünlüğü yüzünden aşırı duygusal da olduklarından dolayı beni gerçekten çok üzüyorlar. Gelin buraya uzatmalı kalın beraber olalım diyorum, o yolu çekemeyiz diyorlar çok uzak diyorlar... Benim için herşeyi yaparlar çok bağlıyız birbirimize ama evlenirken onların onayi görücü usulü ile gittim uzaklara. Kurulu düzeni heleki dünyanın bir ucunda iseniz öyle bozup yeniden kurmak hiç mi hiç kolay değil. Eşimin tatillerde bana olan bağlılığıda onların acayibine gidiyor, bunun birkaç nedeni varki, biri değerini bilmeyen ailesinin kucağına atmamak için onu yanımdan ayirmamam ve gurbette kimsemiz olmadığı içinde ister istemez birbirimize aşırı bağlandık. Kısacası, bir yanım ailenin yanında ol artık diyor, diğer bir yanım ise binbir emekle kurduğumuz hayatı geleceğimi sağlama almadan bozma diyor. Ailemin duygusal anlari bir gün bir gününe uymuyor ve bu beni çok fazla yıpratıyor. Özellikle gurbette yaşayan yada yaşamış olan buna benzer tecrübeleri arkadaşların yorumlarını bekliyorum şimdiden çok teşekkür ederim hepinize. Bir sağlık çalışanı olarak, sağlıcakla kalın arkadaşlar
Aynen katılıyorum, Türkiye'ye çok sık gidip gelemiyoruz malum çok uzak 14 saat ve çok pahalı, askeri ücretle burda geçiniyoruz, onların özleminin farkındayım, kardeşimin dediği, "basit şeyleri bile seninle yalnız yapamıyorum abla, başbasa sohbet diyor yüz yüze, heran enişte yanında diyor, diyorda, gurbetteyim ben ve şükürler olsun ki teknoloji var videolu görüşebiliyoruz sık sık, niye böyle konuştu bilmiyorum. Ben evleneyim sende aynı duyguyu yaşarsın diyor. Çok şaşırdım, özlemine veriyorum artık. Babamın tatile gittiğimde bana dönmem için baskı yapacağını filan söyleyincede çok canım sıkıldı çünkü hem ailemin yanında olmak istiyorum hemde kurulu düzenimi bozmamak aklıma gelen tek şey onların gelip bir süre kalıp gidip gelmesi ben temelli dönene kadar. Ama onada itiraz ediyorlar gelemeyiz diye. Eşimin 75 yaşındaki ailesi bile tek başlarına geldiler. Severler öyle gezmeyi, ailem ise yük olmayı sevmez sağ olsunlar ama beni bu psikolojik duruma sokmalari çok canımı sıktı. Teşekkür ederim.Dönerseniz bu aile sizi huzurla bırakmaz bence. Otuz sekiz yaşında adam neden eşin hep yanında diyor, cümleye bak...
Şu an yaşadığın yerde mutlu musun?
Sana düzenli Döviz getirecek herhangi bir birikimin var mı? Emekliliğin ya da mesela borcu bitmiş evin sana her ay bin dolar kira getirecekse gel Türkiye'ye,düzen bir şekilde kurulur.
Ama her şeyi satıp düz nakitle geleceksen çok saçma bir şey oolur. Ülke bıraktığın gibi değil her şey ateş pahası. İki üç odalı evler iki üç trilyon. Daha gecen ay 2015 model arabayi 500 bin liraya aldı arkadaşım, ucuz aldım zam geldi falan diyor.
Elinizdeki döviz ne kadar değerli olsa da gelince burada hayrını Göremezsiniz, kuş olur uçar.
Euro kazanan, 18'e bölen turistler için bile pahalı bir ülke haline geldi.
Gelecekseniz bunu düşünüp de gelin, siz buradayken akan bir geliriniz yoksa sakin gelmeyin
Önce çekirdek ailenizi düşünmeniz lazım.Kızlar merhaba, uzun bir aradan sonra sizinle tekrar dertleşmek istedim. Gerçekten de buna çok ihtiyacım var, kısacası derdim şu ki, yada beni 50/50 cenderede bırakan mevzu; 16 yıldır yurtdışında yaşıyorum ve bu son bir yıldır ailem yavaş yavaş bana psikolojik baskı yapmaya başladı dönmem konusunda. Babam bana aşırı düşkün ve " ben artık iyi değilim seni yanımda görmek istiyorum" diyor, diğer bir yandan 38 yaşında bekar erkek kardeşim birden bana, "nezaman tatile gelsen enişte yanından ayrılmıyor birturlu yalnız kalamıyoruz ailecek seninle konuşamıyoruz diyor.(yıllık iznimiz malesef 2,3 hafta ve elbette eşimle birlikte geliyorum ve eşimin ailesiyle olan bağları da zayıf olduğundan dolayı devamlı bizde yanımda). İşin acayibi, uzaktada olsam bile 2 günde bir hiç aksatmadan ailemle 16 yıl boyunca görüştüm, konuştum,konuşuyorum. Elbetteki eşimle bizde çok uzak bir tarih olmasada yakında dönmeyi istiyoruz ailelerimiz için, gurbette yalnız olduğumuz için, ama bu işi ne aceleye getirmeye vaktim nede riske atabilecek bir birikimim var. 16 yıl ikimizde dişimiz tırnağımizla çalışarak hayatımızı kurmaya çalıştık, bir nefeste te bu kurulu düzeni yıkıp gitmek hiç akıl karı gelmiyor bana. Ailemin bana olan düşkünlüğü yüzünden aşırı duygusal da olduklarından dolayı beni gerçekten çok üzüyorlar. Gelin buraya uzatmalı kalın beraber olalım diyorum, o yolu çekemeyiz diyorlar çok uzak diyorlar... Benim için herşeyi yaparlar çok bağlıyız birbirimize ama evlenirken onların onayi görücü usulü ile gittim uzaklara. Kurulu düzeni heleki dünyanın bir ucunda iseniz öyle bozup yeniden kurmak hiç mi hiç kolay değil. Eşimin tatillerde bana olan bağlılığıda onların acayibine gidiyor, bunun birkaç nedeni varki, biri değerini bilmeyen ailesinin kucağına atmamak için onu yanımdan ayirmamam ve gurbette kimsemiz olmadığı içinde ister istemez birbirimize aşırı bağlandık. Kısacası, bir yanım ailenin yanında ol artık diyor, diğer bir yanım ise binbir emekle kurduğumuz hayatı geleceğimi sağlama almadan bozma diyor. Ailemin duygusal anlari bir gün bir gününe uymuyor ve bu beni çok fazla yıpratıyor. Özellikle gurbette yaşayan yada yaşamış olan buna benzer tecrübeleri arkadaşların yorumlarını bekliyorum şimdiden çok teşekkür ederim hepinize. Bir sağlık çalışanı olarak, sağlıcakla kalın arkadaşlar
Kanada da yaşıyorum, Türkiye'de olduğu gibi burada da son 3 yılda herşey bozuldu, aşırı dengesiz ve kontrolsüz alınan göçmenler mahv etti burayı, evimin önünde her ay eroin çatışmasi oluyor, sağlık sistemi çökmüş durumda uzmana 8 ay sonrası randevu veriliyor ve türkiye'deki gibi özel sağlık sistemide yok, yaşlılar emekliler ölümüne terkediliyor, evet kesinlikle katılıyorum türkiye'deki enflasyon la buradaki enflasyon asla bir olmaz. Askeri ücretle geçinsek bile en azından Türkiye'den alım gücü daha iyi. Ama uçakların pahalıligi(2 kişi 5 bin dolar) , sağlık sisteminin bozuk olması, Amerika gibi çatışmaların artması vesayre... Anliyacaginiz dünyanın artık hiçbir yerinde Full mutluluk yok heryerde ayrı sorun ayrı sıkıntı. Ama siz arkadaşların da dediği gibi, iyi bir birikim yapmadan dönmek ancak herkese mutsuzluk getirir. Tek dileğim temelli dönene kadar ailemi beni buraya görmeye getirebilmek parent vizesiyle ve biraz çift taraflı düşünüp mantıklı olabilmeleri. Rabbim onları başımızdan eksik etmesin inşallah. Gurbetlik heleki çok uzaksa çok zor.Hangi ülkede yaşıyorsunuz? Bence gelmeyin Türkiyede ekonomi baya kötü eğer yabancı ülkede kazanıp orda harcayacaksanız olabilir ama şuan Türkiyede maaş çok az ve fiyatlar çok pahalı + Çok kötü insanlar var Yabancı uyruklu suriyeli araplar önüne geleni tcz ediyor ve elini kolunu sallayarak geziyor. Ben kendim Azerbaycanlıyım bizim ülkemizinde Türkiyeden kalır bir yanı yok. Rusyada yaşıyorum 2 senedir burası öyle güzel şeyler sunuyor ki anlatamam. Ülkeme gidip ezilib kıymetimin bilinmemesindense gurbette ömrümü bitiririm daha iyi Bence aileniz size olan özleminden öyle diyor yoksa gidip taşınsanız bir kaç seneye fikirleride değişebilir.
İmkanı yok yerleşmezler buraya bekar kardeşimden dolayı. Bırakın gelmeyi, tatile gelmiyorlar yol uzun, zor, diye.... Yapabileceğim herşeyi önlerine sunuyorum ama gurbette yaşayanlara duygusallık sadece zarar veriyor.Önce çekirdek ailenizi düşünmeniz lazım.
aileniz için de, bilet alıp yaşadığınız ülkeye getireceksiniz, vakit geçirdikçe onlar da yurtdışındaki hayata alışır. O zaman daha az özlüyorlar
bekar kardesin gelse olmaz mi? aslinda yurtdisindaki en onemli eksiklik ailenin olmamasi. ailecek goc edenler cok avantajli bence.İmkanı yok yerleşmezler buraya bekar kardeşimden dolayı. Bırakın gelmeyi, tatile gelmiyorlar yol uzun, zor, diye.... Yapabileceğim herşeyi önlerine sunuyorum ama gurbette yaşayanlara duygusallık sadece zarar veriyor.
Kardeşim üniversite de doktora yapıyor öğretim görevlisi burda gelip inşaat işçisi olur ancak, çünkü dışarıdaki diplomaları malesef Full kabul etmiyorlar, burda mimar olup yüksek cam silen çok gördüm ki, ben iki üniversite mezunuyum kasiyerlik yaptım yıllarca, taki aile doktorumun sayesinde bir kliniğe girene kadar. Burada okumadıysanız çok zor iş bulmak. Ve saati sadece 15 cad, vasat bir 2 odalı daire kirası 2150 cad, gerisini siz düşünün.bekar kardesin gelse olmaz mi? aslinda yurtdisindaki en onemli eksiklik ailenin olmamasi. ailecek goc edenler cok avantajli bence.
Kardeşim üniversite de doktora yapıyor öğretim görevlisi burda gelip inşaat işçisi olur ancak, çünkü dışarıdaki diplomaları malesef Full kabul etmiyorlar, burda mimar olup yüksek cam silen çok gördüm ki, ben iki üniversite mezunuyum kasiyerlik yaptım yıllarca, taki aile doktorumun sayesinde bir kliniğe girene kadar. Burada okumadıysanız çok zor iş bulmak. Ve saati sadece 15 cad, vasat bir 2 odalı daire kirası 2150 cad, gerisini siz düşünün.
Hayat hiçbir yerde kolay değil arkadaşlar her ülkenin kendine göre sorunları var, derece ile üniversite bitirdim Türkiye'de, buraya geldim ikinci üniversiteyi yarım İngilizce ile bölümünün 3.su olarak bitirdim yinede kasiyerlik yaptım,burda herkes kendi milletini kayiriyor, türkler malesef birbirine sahip çıkmıyor burada, selam bile vermiyorlar, çok şaşırmıştım.bekar kardesin gelse olmaz mi? aslinda yurtdisindaki en onemli eksiklik ailenin olmamasi. ailecek goc edenler cok avantajli bence.
nasil ya, doktora yapiyorsa mis gibi iste, post doc yapar. meslegi ne erkek kardesinizin? walla iki kardesseniz mutlaka erkek kardesinizi oraya getirin, anne baban da bir sure turkiye canada yapar, iyice yaslaninca oraya yerlesirler. biz oyle yaptik, cocuklar akrabayla kuzenle buyuyor simdi. oyle rahat ki.Kardeşim üniversite de doktora yapıyor öğretim görevlisi burda gelip inşaat işçisi olur ancak, çünkü dışarıdaki diplomaları malesef Full kabul etmiyorlar, burda mimar olup yüksek cam silen çok gördüm ki, ben iki üniversite mezunuyum kasiyerlik yaptım yıllarca, taki aile doktorumun sayesinde bir kliniğe girene kadar. Burada okumadıysanız çok zor iş bulmak. Ve saati sadece 15 cad, vasat bir 2 odalı daire kirası 2150 cad, gerisini siz düşünün.
Bence aileniz gelse 3-4 ay kalsa bu hasret azalır.Aynen katılıyorum, Türkiye'ye çok sık gidip gelemiyoruz malum çok uzak 14 saat ve çok pahalı, askeri ücretle burda geçiniyoruz, onların özleminin farkındayım, kardeşimin dediği, "basit şeyleri bile seninle yalnız yapamıyorum abla, başbasa sohbet diyor yüz yüze, heran enişte yanında diyor, diyorda, gurbetteyim ben ve şükürler olsun ki teknoloji var videolu görüşebiliyoruz sık sık, niye böyle konuştu bilmiyorum. Ben evleneyim sende aynı duyguyu yaşarsın diyor. Çok şaşırdım, özlemine veriyorum artık. Babamın tatile gittiğimde bana dönmem için baskı yapacağını filan söyleyincede çok canım sıkıldı çünkü hem ailemin yanında olmak istiyorum hemde kurulu düzenimi bozmamak aklıma gelen tek şey onların gelip bir süre kalıp gidip gelmesi ben temelli dönene kadar. Ama onada itiraz ediyorlar gelemeyiz diye. Eşimin 75 yaşındaki ailesi bile tek başlarına geldiler. Severler öyle gezmeyi, ailem ise yük olmayı sevmez sağ olsunlar ama beni bu psikolojik duruma sokmalari çok canımı sıktı. Teşekkür ederim.