Türkiye’de İş Aramak

dogadostupanda .!.:

Maasli kole ariyorlar da ondan. Hele bide kadinsan yandin.
Üniversitedeki teorik bilgimi pratige dokmek icin staj yapmak istedim ve okulum istege bagli staj sigortamizi karsiliyordu. Dusunun isverenin cebinden 1 kurus cikmayacak. Tecrubesizsin dediler. Almadilar
Evlendim, bu sefer is tecrubem vardi, 25 yasindaydim(yaş konusunu yazdiginiz icin belirtmek istedim). Cocuk yaparsin dediler. Hatta birisi bana seninle ayni yasta kizim var, xx firmasinda calisiyor, torun bekliyorum. Sana cocuk yapma diyemem ama ise de alamam dedi.
Bir yer buldum sigorta yok, yol yok, yemek yok. Mesaiye kalınacak, cumartesi full calisilacak. Ve bana saydigi isleri bir ofiste 3 kisi yapiyor ben tek basima ustlenecekmisim. Karsiliginda da is ogrenmis olacakmisim. Aklinca beni kandirmaya calisiyordu. Kabul ediyorum, yarin tekrar goruselim deyip numarasini engellemistim. O zamanki asgari ucretten elime kalacak olan net tutar 1000tl olacakti birde.

Bu ulkede is ahlaki ve insana saygı yok. Maas veriyorlarsa iligine kadar somurmeleri lazim.
Ise almalari icin cocugunuz olmayacak, genc olacaksiniz ama tecrübeniz olacak(nasil olacaksa), izin almani gerektirecek hastaligin olmayacak. Kisacasi robot olacaksin. Hepimiz ayni durumdayiz. Isverenler kole ariyor.

Genişletmek için tıkla...

felidaee .!.:

Gerçekten çok ümit kırıcı bir durum. Eminim çocuğum olsaydı da “çocuk için izin alıp durmazsın di mi?” diye sorarlardı. Napalım biz bu insanları mutlu etmek için?

Genişletmek için tıkla...

felidaee .!.:

Evet gerçekten çok yorucu. Bundan önce de iş aradığım dönemler oldu, sürecin zorluğunu bilmiyor değilim ama bu kadar yıprattığını unutmuşum.

Bir sene önce problemli işyerimden kendi isteğimle ayrıldım. Yirmi senedir çalışıyorum C level asistanım ve bu yirmi senenin sonunda biraz dinlenmek istedim ve dinlendim de. Sonbaharda da iş aramaya başladım ama gerçekten bizim insanımızla bu çok zor.

Yaşım 43, çocuk sahibi olmamay tercih ettim ve istisnasız her görüşmede (sadece bir istisna oldu o da global bir şirketti) neden anne olmadığımı konuşuyoruz. Çocuk düşünüyor muyum diye soruluyor, verdiğim cevap tatmin etmiyor. Yaşım zaten başlı başına bir dezavantaj söylememe gerek var mı bilmiyorum kadınlara 40’dan sonra o kadar az şans veriliyor ki. Benim son kullanma tarihim gelmedi çalışmak istiyorum ve çok üzülüyorum. Özgeçmişime bakılıyor ve aranmıyorum ya çok kalifiye kalıyorum az maaş vermek isteniyor ya da yaşlı olduğum düşünülüyor sanırım.

Yurtdışında bu konuları sormak yasak, yaşı gündeme getirmek falan adaya hakarer sayılıyor ama güzel ülkemde işveren seni köle gibi gördüğünden o görüşmede ne saçmalarsa sineye çekmenizi bekliyorlar.

Bu arada belirteyim linkedin ve kariyer.net üzerinden ilerliyorum yani her ilana başvuruyor değilim seçiyorum da ama durum bu.

Örneğin geçtiğimiz günlerde bir firma aradı ön görüşme yaptık, cvmi patrona sunacağını söyledi. Sonra yeniden aradı patron bey bir sene ara verdiğim için acaba işi yapabilir miyim diye endişelenmiş Bakın beş sene olsa anlarım bu süre ama bir sene. İnsanlar ara verebilir, hastalık olur doğum olur vs. Neden unutalım işimizi?

Diğer bir görüşmede çocuk düşünmediğimi söyledim “böyle diyip işe giriyorlar sonra doğuruyorlar” dedi hemcinsim. Bakım hemcinsim dedi bunu. Ben 43 yaşındayım belki istesem de çocuğum olmayacak bu terör bir dursun artık ya.

Tecrübeme dayanarak profesyonel insanlarla çalışmak istiyorum şimdiye kadar da büyük ökçekli şirketlerde çalıştım ama hevesim kırılıyor. Tek maaşla geçinmek zaten zor bir de eşimin üzerine tüm yükleri bindirmek istemiyorum ama dediğim gibi pes etmek üzereyim. Artık tüm masrafları kısıp, alışverişlerden, kuaförden vs. vazgeçip çalışamayacağımı kabullenmeyi düşünmeye başladım. Ama bu beni depresyona sokacak biliyorum. Hemen pes etme diyeceksiniz haklısınız ama özgeçmişimi görüntüleyen 10 şirketten 9’u aramıyor artık özgüvenimi de etkilemeye başladı bu.

Gördüğünüz gibi uyku düzenim de bozuldu kedilerle gece yaşayıp gündüz sızıyorum. Öyle bir yazmak istedim okuyanlara teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

felidaee .!.:

Evet gerçekten çok yorucu. Bundan önce de iş aradığım dönemler oldu, sürecin zorluğunu bilmiyor değilim ama bu kadar yıprattığını unutmuşum.

Bir sene önce problemli işyerimden kendi isteğimle ayrıldım. Yirmi senedir çalışıyorum C level asistanım ve bu yirmi senenin sonunda biraz dinlenmek istedim ve dinlendim de. Sonbaharda da iş aramaya başladım ama gerçekten bizim insanımızla bu çok zor.

Yaşım 43, çocuk sahibi olmamay tercih ettim ve istisnasız her görüşmede (sadece bir istisna oldu o da global bir şirketti) neden anne olmadığımı konuşuyoruz. Çocuk düşünüyor muyum diye soruluyor, verdiğim cevap tatmin etmiyor. Yaşım zaten başlı başına bir dezavantaj söylememe gerek var mı bilmiyorum kadınlara 40’dan sonra o kadar az şans veriliyor ki. Benim son kullanma tarihim gelmedi çalışmak istiyorum ve çok üzülüyorum. Özgeçmişime bakılıyor ve aranmıyorum ya çok kalifiye kalıyorum az maaş vermek isteniyor ya da yaşlı olduğum düşünülüyor sanırım.

Yurtdışında bu konuları sormak yasak, yaşı gündeme getirmek falan adaya hakarer sayılıyor ama güzel ülkemde işveren seni köle gibi gördüğünden o görüşmede ne saçmalarsa sineye çekmenizi bekliyorlar.

Bu arada belirteyim linkedin ve kariyer.net üzerinden ilerliyorum yani her ilana başvuruyor değilim seçiyorum da ama durum bu.

Örneğin geçtiğimiz günlerde bir firma aradı ön görüşme yaptık, cvmi patrona sunacağını söyledi. Sonra yeniden aradı patron bey bir sene ara verdiğim için acaba işi yapabilir miyim diye endişelenmiş Bakın beş sene olsa anlarım bu süre ama bir sene. İnsanlar ara verebilir, hastalık olur doğum olur vs. Neden unutalım işimizi?

Diğer bir görüşmede çocuk düşünmediğimi söyledim “böyle diyip işe giriyorlar sonra doğuruyorlar” dedi hemcinsim. Bakım hemcinsim dedi bunu. Ben 43 yaşındayım belki istesem de çocuğum olmayacak bu terör bir dursun artık ya.

Tecrübeme dayanarak profesyonel insanlarla çalışmak istiyorum şimdiye kadar da büyük ökçekli şirketlerde çalıştım ama hevesim kırılıyor. Tek maaşla geçinmek zaten zor bir de eşimin üzerine tüm yükleri bindirmek istemiyorum ama dediğim gibi pes etmek üzereyim. Artık tüm masrafları kısıp, alışverişlerden, kuaförden vs. vazgeçip çalışamayacağımı kabullenmeyi düşünmeye başladım. Ama bu beni depresyona sokacak biliyorum. Hemen pes etme diyeceksiniz haklısınız ama özgeçmişimi görüntüleyen 10 şirketten 9’u aramıyor artık özgüvenimi de etkilemeye başladı bu.

Gördüğünüz gibi uyku düzenim de bozuldu kedilerle gece yaşayıp gündüz sızıyorum. Öyle bir yazmak istedim okuyanlara teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

niloya_bak .!.:

Turkiyeye niye dondunuz? Evet, uygar ulkelerde yasak olan hersey Turkiyede yapiliyor maalesef. Tavsiyem, eger networkunuz varsa, Turkiyeden cikin. Yurtdisinda herseyde su an kalifiye calisan ariyorlar. Rahat is bulursunuz.

Genişletmek için tıkla...

felidaee .!.:

Evet gerçekten çok yorucu. Bundan önce de iş aradığım dönemler oldu, sürecin zorluğunu bilmiyor değilim ama bu kadar yıprattığını unutmuşum.

Bir sene önce problemli işyerimden kendi isteğimle ayrıldım. Yirmi senedir çalışıyorum C level asistanım ve bu yirmi senenin sonunda biraz dinlenmek istedim ve dinlendim de. Sonbaharda da iş aramaya başladım ama gerçekten bizim insanımızla bu çok zor.

Yaşım 43, çocuk sahibi olmamay tercih ettim ve istisnasız her görüşmede (sadece bir istisna oldu o da global bir şirketti) neden anne olmadığımı konuşuyoruz. Çocuk düşünüyor muyum diye soruluyor, verdiğim cevap tatmin etmiyor. Yaşım zaten başlı başına bir dezavantaj söylememe gerek var mı bilmiyorum kadınlara 40’dan sonra o kadar az şans veriliyor ki. Benim son kullanma tarihim gelmedi çalışmak istiyorum ve çok üzülüyorum. Özgeçmişime bakılıyor ve aranmıyorum ya çok kalifiye kalıyorum az maaş vermek isteniyor ya da yaşlı olduğum düşünülüyor sanırım.

Yurtdışında bu konuları sormak yasak, yaşı gündeme getirmek falan adaya hakarer sayılıyor ama güzel ülkemde işveren seni köle gibi gördüğünden o görüşmede ne saçmalarsa sineye çekmenizi bekliyorlar.

Bu arada belirteyim linkedin ve kariyer.net üzerinden ilerliyorum yani her ilana başvuruyor değilim seçiyorum da ama durum bu.

Örneğin geçtiğimiz günlerde bir firma aradı ön görüşme yaptık, cvmi patrona sunacağını söyledi. Sonra yeniden aradı patron bey bir sene ara verdiğim için acaba işi yapabilir miyim diye endişelenmiş Bakın beş sene olsa anlarım bu süre ama bir sene. İnsanlar ara verebilir, hastalık olur doğum olur vs. Neden unutalım işimizi?

Diğer bir görüşmede çocuk düşünmediğimi söyledim “böyle diyip işe giriyorlar sonra doğuruyorlar” dedi hemcinsim. Bakım hemcinsim dedi bunu. Ben 43 yaşındayım belki istesem de çocuğum olmayacak bu terör bir dursun artık ya.

Tecrübeme dayanarak profesyonel insanlarla çalışmak istiyorum şimdiye kadar da büyük ökçekli şirketlerde çalıştım ama hevesim kırılıyor. Tek maaşla geçinmek zaten zor bir de eşimin üzerine tüm yükleri bindirmek istemiyorum ama dediğim gibi pes etmek üzereyim. Artık tüm masrafları kısıp, alışverişlerden, kuaförden vs. vazgeçip çalışamayacağımı kabullenmeyi düşünmeye başladım. Ama bu beni depresyona sokacak biliyorum. Hemen pes etme diyeceksiniz haklısınız ama özgeçmişimi görüntüleyen 10 şirketten 9’u aramıyor artık özgüvenimi de etkilemeye başladı bu.

Gördüğünüz gibi uyku düzenim de bozuldu kedilerle gece yaşayıp gündüz sızıyorum. Öyle bir yazmak istedim okuyanlara teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

defne-28 .!.:

Seni o kadar çok iyi anlıyorum ki

Ben de girdiğim bir iş görüşmesinde ( babam hayatta değil , annem ve kardeşimle yaşıyorum. ) demiştim.
Bana babamın ne zaman öldüğünü sordular
Söyledim on sene oluyor diye
“ ee siz lisede falan yetim kalmışsınız o zaman aile destek oluyor mu hiç size “ karşımdaki ayı aynen bu soruyu sordu güya ik yetkilisi

Başka bir yere işe girdim
Orada da görevli bir kadın hemcinsim bana dedi ki
“ sen mali müşavir olacaksın ama işte çok şeysin , böyle narin , kadin gibi.
Biz erkek gibi birini istiyoruz. Senin yerine erkek alacağız. Kadın istemiyoruz artik o yüzden erkekle çalışacağız. “
Düşünün burada da cinsiyetimden dolayı işten atıldım.

Böyle bir zihniyet böyle bir kafa yapısı olabilir mi ?
İnsanların özeline hiç saygıları yok her şeyi soruyorlar mülakatta

İnsanımız çok geri maalesef
Çok cahil
100 yıllık bir eğitim gerekiyor en az açığı kapatabilmek için

O yüzden size tavsiyem İngilizceniz varsa ya yurt dışında iş arayın ya da ufak bir sermaye ile kendi işinizi falan kurun.

Genişletmek için tıkla...

darkmore .!.:

Verdikleri paralar da bir halta benzese tamam diyeyim,çoğu yerde o da yok. Ben de uzun süre ara verdim 3,5 yıl hiç çalışmadım sonra iki yerden tekrar ayrıldım kısa sürede. Üçüncü yere girdim çalışıyorum ama o sürede sayısız iş görüşmesi yaptım. Hepsinde oğluma kardeş yapar mıyım acaba,yeniden sabah erken kalkmak bana zor gelir mi acaba,patron kocanim varmış neden onun yanında çalışmıyormuşum acaba,3,5 yıl çocuk bakınca işimi unutmuş muyumdur acabaları konuştuk. İşverenlerden çok müdürler saygısız geliyor bana da. Üç kuruşa seni kapatmaya çalışıyor kaba tabirle çünkü ne kadar ucuza bağlarsa o kadar şakşak ve avanta alacak patrondan. Rezil bir düzen.

Ben 16 yıllık mühendisim,3 yabancı dil biliyorum utanmadan üç kuruş maaş teklif ediyorlar bir de sabah 8e işe gel,akşam 6ya kadar nefes bile alma. Yahu ben ihracat yapıyorum,sabah 8de hangi Avrupa ülkesiyle konuşacağım ,Amerikada uyumayan insan var mıdır o saatlerde,Sri Lankada kimş bulacağım görüşecek diyorum ses yok. Ne iş yaptıracaklarına daha kendileri idrak edememiş. Ben gece evden çalışken bana yarın 10da gel demiyorlar ama.

Siz de asla umudunuzu kaybetmeyin. Gerekiyorsa ara verdiğiniz dönemle ilgili bilgi vermeyin. Evden çalıştım deyin, böyle pislik insanlarla karşılaşıyorsanız sizin dürüstlüğünüzü zaten hak etmiyorlardır. C level asistana da sorulmayacak şeyleri sormamayı öğrensinler.

Genişletmek için tıkla...

felidaee .!.:

Eşim Amerika bağlantılı çalışıyor, mesaisi gece ama haftada iki gün gündüz de çağırmaya başladılar. Adam ruh gibi geziyor üzülüyorum haline Gram iş etiği, ahlakı yok işverende.

Bu arada eski vivelamour ben güzel gadın nick değiştim.

Genişletmek için tıkla...

darkmore .!.:

Nick değiştirmek yassahlansın yavvv kim kimdir tanıyamıyorum

Bizim ülke neden böyle hiç anlamıyorum. Herkeste bir fırsatçılık,saygısızlık,kural bilmezlik. Sonra vay geri kaldık. Kalırız tabi. İş ahlakımız yok çünkü.

Genişletmek için tıkla...

sarahconnor .!.:

Dualarım sizinle
İnsallah gönlünüze göre iyi insanların olduğu bir iş bulursunuz

Genişletmek için tıkla...

felidaee .!.:

Beş sene çalıştığım bir önceki işimi ararken daha da rezil şeyler yaşamıştım. Kadının biri bizim yaş ortalamamız genç, siz adapte olamazsınız dedi mesela çağırıp. Neden burdayım o zaman ya neden!

Yine bir önceki şirketimde iki İK bir İK müdürü ve kendi amirim olmak üzere dört kişiyle çocuk yapmama pazarlığı yaptım en sonunda terslemiştim bunlar özel konular diye.

Çok zor gerçekten çelik gibi irade lazım.

Genişletmek için tıkla...