Hikayem aslında ben daha 13 yaşımdayken başlıyor. Babamın ve annemin boşandığı döneme yani aslında ben 13 yaşımda hayata atıldım denebilir. Her neyse, yıllar geçti ben artık kalıcı olarak babamın yanında yaşamaya başladım. Biz istanbul da yaşıyoruz. Annem avrupa yakasında, babamla ben anadolu yakasında kalıyoruz. Benim babam çok zeki bir insandı. Akıllı olmasıyla birlikte dinine düşkün, her zaman doğrucu bir adam rolünde bana ve kardeşime yıllarca bakmaya devam etti. Bir anne bir baba oldu. İşinde de çok iyiydi. Muhasebede çalışıyordu, kim babam hakkında konuşsa babanı sakın üzme, kıymetini bilin ya da öpüp başınıza koyun derlerdi. Bana gelirsek, ben hiç okula gitmedim ya da en kötüsü hiç iş hayatına adım atmadım. Geçen sene babamın çalıştığı şirkette babamla birlikte çalışmaya başladım. Departman olarak farklı yerlerde ama mola sıralarında hep bir arada olurduk. Babam yanımda olduğu zaman hep dik durmam da yardımcı olurdu. Akıl verirdi fikir verirdi ve bu benim çok hoşuma giderdi. Onun attığı adımları takip ederdim hep. Karanlığa girdiğimde tutar çıkartırdı beni. Ben babamı iki ay önce kaybettim. Ve babamın senelerini verdiği şirkette çalışmaya hala devam ediyorum. Beni sarsan ve boşluğa iten de bu. Nereye baksam babam geliyor aklıma ve ben artık dayanamıyorum. Daha önce iş tebrübem olmadığı için bazı işleri beceremiyorum ve oradaki insanların gözüne batıyor bu beceriksizliğim. Birçok dağılım oldu birden fazla iş değişimi oldu ve ben yaptığım işlerden mutlu değilim. İyi kötü de olsam insanların gözlerine batıyorum. Gözlerimin önünde beceriksizliğimi konuşuyorlar. Oysa ben hep sessiz kendi halinde takılan, işine gücüne bakan bir insanım ama bir süre sonra bunlar ağır gelmeye başlıyor. İşten çıkmak istiyorum ama bunun sonrası da var diyerek olduğum yerde duruyorum. Çıkarsam eğer kira nasıl ödenecek faturalar nasıl ödenecek diye düşünüp kafayı yiyorum. Seneye evden çıkmamız gerekiyor ve benim aldığım maaş ev kirasına bile yetmiyor. Bir süre sonra ölüm daha cazip gelmeye başlıyor. Oradan çıkarsam eğer girebileceğim bir iş yok. Ben daha 23 yaşındayım lise sona gidiyorum ve babam hep okumamı üniversiteye gitmemi isterdi. Üniversite istediğim bölümü okuyamayacağım. Eğer ki diyorum ülkenin durumu iyi olmuş olsaydı bunları düşünmek zorunda kalmayacaktım. Gençliğimi hayatımı bir para uğruna satmayacaktım. Bu ülkeden gitmek istiyorum çünkü biliyorum böyle devam ederse hiçbir yere varamayacağım. Ne kadar iyi olursam olayım. Öyle içimi dökeyim dedim.
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Türkiye de yaşamak istemiyorum.
- Konu Sahibi RunawayMP
- Başlangıç Tarihi
Tam olarak anlayamadım, öncelikle başın sağolsun. 13 yaşından sonra neden okul okumamıştın? Şimdi lise mezunu olunca üniversite kazanırsan ve işten ayrılsan babandan sana kalan bir maaş olur mu? Istanbul dışı bir yerde iyi bir bölüm kazansan yurt da çıkarsa babandan da maaşın varsa kredi ya da burs da çıkar zaten idare edemez misin?
- 24 Temmuz 2022
- 632
- 1.573
- 28
Oncelikle babanizi allah rahmet eylesin ama Bu karamsarlık niye ? Bakın az çok insanlar sizin şartlarınız da yaşıyor . Tek değilsiniz. Bulunduğunuz sartlari iyileştirmek sizin elinizde . İşinizle alakalı herseyi iyi çok daha iyi öğrenin bu konu da hırs yapın. Lise bitsin universite okuyun aciktan olabilir. Okumak insana o kadar güzel geliyor ki .
Biri üç buçuk, diğeri altı aylık iki oğlum var ben hala aciktan univeriste okuma derdindeyim . Eğer şimdi ki bölümü de bitirirsem hayırlısıyla ikinci lisans diplomam olacak .
Anlatmak istediğim siz istedikten sonra hiç bisey imkansız değil ki . Güçlü olun ,kararlı olun , hayatı yaşayın. Bakin en güzel yıllarınız. Bir daha geri gelmeyecek . İnanın işinizi çok iyi yapsanız bile insanlar yine sizinle ilgili konuşacak bisey bulurlar. Umursamayın, gülün geçin,,kendinize yatırım yapın. Kitap okuyun ,başka dünyalara girin . Bağıra bağıra şarkı söyleyin (bana en iyi gelen şey) . Ya da terapi alabilirsiniz . Ama ne yapın edin duygularınızı iyilestirin .
Biri üç buçuk, diğeri altı aylık iki oğlum var ben hala aciktan univeriste okuma derdindeyim . Eğer şimdi ki bölümü de bitirirsem hayırlısıyla ikinci lisans diplomam olacak .
Anlatmak istediğim siz istedikten sonra hiç bisey imkansız değil ki . Güçlü olun ,kararlı olun , hayatı yaşayın. Bakin en güzel yıllarınız. Bir daha geri gelmeyecek . İnanın işinizi çok iyi yapsanız bile insanlar yine sizinle ilgili konuşacak bisey bulurlar. Umursamayın, gülün geçin,,kendinize yatırım yapın. Kitap okuyun ,başka dünyalara girin . Bağıra bağıra şarkı söyleyin (bana en iyi gelen şey) . Ya da terapi alabilirsiniz . Ama ne yapın edin duygularınızı iyilestirin .
- 1 Mart 2007
- 6.060
- 12.400
- 773
- 37
İlk önce başsağlığı dilerim 
Bir ev arkadaşı bulmalısın, kirayı paylaşırsın. Bunun dışında senin yaşındaki birçok genç hem okuyor hem çalıyor artık. Benim kardeşim de okuduğu şehirde çalışıp okuyor.
Önce ülkende ayakta kalmayı öğren, bu güçsüzlük ile başka ülkede kaybolursun zaten. Güçlü ol gerisi gelir.
Bir ev arkadaşı bulmalısın, kirayı paylaşırsın. Bunun dışında senin yaşındaki birçok genç hem okuyor hem çalıyor artık. Benim kardeşim de okuduğu şehirde çalışıp okuyor.
Önce ülkende ayakta kalmayı öğren, bu güçsüzlük ile başka ülkede kaybolursun zaten. Güçlü ol gerisi gelir.
Kalıyor ama devlet %50 kesiyor. Hani hiç okul yüzü görmemişim belki üni gider hayalim gerçekleşir diye hayal ederdim ama maalesef. Şuan tek istediğim hayalini kurduğum bölümde kendimi geliştirebilmek ama ne yazık ki türkiye gibi l*net bir ekonomiye sahip olduğumuz için geleceğimi para için satmam gerekiyor. Borçlar için yaşamam gerekiyor. Zam üstüne zam. Şurada telefonum bozulsa kendime yenisi hatta en kötüsünü bile alamayacağım. Çok doluyum ne yazacağımı şaşırdım.
- 24 Ağustos 2018
- 4.134
- 10.370
- 208
Konuda eksiklikler var. Dışarda mi okuyosunuz liseyi. Babanızdan kalan maaşı neden tam alamıyorsunuz. Birde kendinizi gelirstimeniz lazım bu kadar karamsar olmayın iş yerinde başarılı olmaya çalışın. En kötüsü daha küçük bir şehire yerleşip küçük bir eve taşınabilir siniz. Tekirdağ Çorlu Çerkezköy taraflarında çok çok fazla fabrikalar var hatta tüm markaların fabrikaları orada. En kotu orda fabrikada çok kadınlar çalışıyor oraya girersiniz kıtalarda düşük diye biliyorum.yerlesir bir şekilde gecinirsiniz. Orda memurda çok bekar olanlardan biriyle ev tutarsınız. Zamanla toparlanır siniz inşallah.bu arada basınız saolsun
- 27 Haziran 2015
- 6.294
- 19.475
- 248
- 5 Mayıs 2019
- 1.077
- 1.068
- 123
başın sağolsun canım.
Türkiye’de başın sıkışsa bu ülkenin dilini ve örfünü,huyunu,adetini her şeyini biliyorsun.
Şimdi yurtdışına gitmen için denklik yapabileceğin bir meslek lazım.
Yada seni orda çalıştıracak isveren bir tanıdık.Gittin alışma süreci çevre vs. çok zor imkanın varsa git tabi
ama yoksa bunun için zorlama olan durumu en iyi neye çevirebilirimi düşün
Türkiye’de başın sıkışsa bu ülkenin dilini ve örfünü,huyunu,adetini her şeyini biliyorsun.
Şimdi yurtdışına gitmen için denklik yapabileceğin bir meslek lazım.
Yada seni orda çalıştıracak isveren bir tanıdık.Gittin alışma süreci çevre vs. çok zor imkanın varsa git tabi
ama yoksa bunun için zorlama olan durumu en iyi neye çevirebilirimi düşün
- 28 Ocak 2009
- 33.954
- 55.893
- 1.123
Yetim aylığı bağlanmıştır maaşın tamamini alamaz o yüzden yarısı kesilmiştir.
Öncelikle başın sağolsun.
Ama hayata karşı güçlü durman lazım.
Yurtdışı için aupair programı ile gidebiliyorsun araştır istersen . Ben o şekilde gitmiştim 2019 yılında fransa’ya. Giderken çok masraf olmuyor. Vize danısmanı, vize parası, uçak parası vs. Yurtdısında kalacak yer maaş bağlanıyor vs vs
Ama hayata karşı güçlü durman lazım.
Yurtdışı için aupair programı ile gidebiliyorsun araştır istersen . Ben o şekilde gitmiştim 2019 yılında fransa’ya. Giderken çok masraf olmuyor. Vize danısmanı, vize parası, uçak parası vs. Yurtdısında kalacak yer maaş bağlanıyor vs vs
- 27 Mart 2017
- 16.160
- 65.343
- 598
Neden hiç okula gitmediniz?
Okul sadece bilgi alınan yer değil, insanın kişiliği de gelişiyor, sosyallesiyor , diğer çocuklardan pek çok şey öğreniyor insan , sizin kişiliğiniz henüz gelişmemiş, sanki fanusta yasamissiniz bunca sene , o yüzden bu tedirginliginiz ve beceriksizliginiz
Çözümünüz nedir bilemem ama kendinizi geliştirmeye bakın, bol bol okuyun , yeni insanlarla tanımaya çalışın, belediyelerin bedava kursları oluyor iş çıkışlarında ya da izin günlerinizde kurslara gidin
Anneniz nerde ? Onunla yaşayamaz misiniz o zaman kira derdiniz olmaz en azından, kendinizi geliştirmeye ayirirsiniz paranızı
Okul sadece bilgi alınan yer değil, insanın kişiliği de gelişiyor, sosyallesiyor , diğer çocuklardan pek çok şey öğreniyor insan , sizin kişiliğiniz henüz gelişmemiş, sanki fanusta yasamissiniz bunca sene , o yüzden bu tedirginliginiz ve beceriksizliginiz
Çözümünüz nedir bilemem ama kendinizi geliştirmeye bakın, bol bol okuyun , yeni insanlarla tanımaya çalışın, belediyelerin bedava kursları oluyor iş çıkışlarında ya da izin günlerinizde kurslara gidin
Anneniz nerde ? Onunla yaşayamaz misiniz o zaman kira derdiniz olmaz en azından, kendinizi geliştirmeye ayirirsiniz paranızı
- 7 Ocak 2016
- 10.326
- 49.774
- 598
Ülkede ekonomi evet kötü bunu kimse inkar edemez zaten ama sizin sıkıntılarınızın temeli yaşadığınız ülke değil. Babanıza Allah rahmet eylesin ama büyük yanlış yapmış. Olması gereken sizi okutup, meslek sahibi yapmasıydı. 23 yaşında daha yeni liseden mezun olacak iş tecrübesi olmayan bir elemanı Türkiye dahil dünyanın hiçbir yerinde iş veren tercih etmez. Sizin yaşıtlarınız üniversiteden mezun oldu ve kimisi okurken part time kimisi yaz tatillerinde kimisi staj yaparak iş tecrübesi elde ettiler.
- 9 Ocak 2012
- 15.223
- 29.373
- 798
Başın sağolsun. Bence sorun babanın ölümü. Onu aşarsan diğerleri kolay.
Çünkü bir işin var. Ben üniversite mezunu olmama rağmen bir türlü işe giremedim. Girdiklerimde sigortayı salladılar.2,5 yıl sigortasız orda burda çalıştım sonra atandım. Sen devam et işine. Üniversite sınavına da gir istediğin yeri kazanırsan babanın maaşını ve devletten Burs ya da öğrenim kredisi alıp okursun. Hele bir de yurt çıkarsa Gül gibi geçinirsin. Baban vefat ettiği için yurtta bursta çıkar diye düşünüyorum. Sonra istersen düşünürsün yurtdışını. Çok gençsin vazgeçme hayattan. Ve bu kafa karışıklığı ile evlilik falan düşünme lütfen. Önce hayatını eline al
Çünkü bir işin var. Ben üniversite mezunu olmama rağmen bir türlü işe giremedim. Girdiklerimde sigortayı salladılar.2,5 yıl sigortasız orda burda çalıştım sonra atandım. Sen devam et işine. Üniversite sınavına da gir istediğin yeri kazanırsan babanın maaşını ve devletten Burs ya da öğrenim kredisi alıp okursun. Hele bir de yurt çıkarsa Gül gibi geçinirsin. Baban vefat ettiği için yurtta bursta çıkar diye düşünüyorum. Sonra istersen düşünürsün yurtdışını. Çok gençsin vazgeçme hayattan. Ve bu kafa karışıklığı ile evlilik falan düşünme lütfen. Önce hayatını eline al
- 11 Ağustos 2022
- 1.100
- 1.834
- 53
Basin sagolsun.
Konuda anlatilmamis fazlasiyla detay mevcut. Egitimin zorunlu oldugu bu ulkede, nasil okunmaz? Ayrica sen yurtdisini ne saniyorsun? Seni kurtaracak bir yer Mi? Annen ile hic Mi iletisimin yok?
- 4 Mart 2012
- 15.155
- 34.981
- 798
Başınız sağolsun.
Büyük ihrimal, anneniz de babanızın maaşına ortak.. Yapacak çok şey var umutsuz olmayın.Lise diplomanızı alın devamı gelir sonra bakarsınız dil eğitimi almak için yurt dışına gidersiniz.
Elinizden geldikçe iş anlamında kendinizi geliştirin, en iyisi için çabalayın belki maaşınız da daha iyi olur. Kirada zorlanıyorsanız yanınıza bir Üniversite öğrencisi alabilirsiniz.
Eninde sonunda her şey düzelir yeter ki umutsuz olmayın .Çabalayın.
Büyük ihrimal, anneniz de babanızın maaşına ortak.. Yapacak çok şey var umutsuz olmayın.Lise diplomanızı alın devamı gelir sonra bakarsınız dil eğitimi almak için yurt dışına gidersiniz.
Elinizden geldikçe iş anlamında kendinizi geliştirin, en iyisi için çabalayın belki maaşınız da daha iyi olur. Kirada zorlanıyorsanız yanınıza bir Üniversite öğrencisi alabilirsiniz.
Eninde sonunda her şey düzelir yeter ki umutsuz olmayın .Çabalayın.
- 26 Haziran 2020
- 403
- 863
- 53
Sizi çok iyi anlıyorum ama bu karamsarlıkta devam etmemeniz lazım. 18 yaşımda babamı 25 yaşında annemi kaybettim. Kardeşlerimin sorumluluğu üzerime kaldı. Borçlarla baş başa kaldım. İlk başlarda bende hayata olumsuz bakıyor başıma gelenlere lanet okuyordum. Ancak sonrasında kabullenmekten başka çarem olmadığını anladım. Ve değiştirebileceğim şeylerin listesini çıkarıp ilerisini planladım. Maddi yetersizlikten üniversiteye gidememiştim. Çalıştığım yerde herkesten fazla çalıştım çünkü ayrılma gibi bir lüksüm yoktu borçlar vardı. Ama sürekli orada da çalışmak istemiyordum bu nedenle arta kalan zamanda kendimi geliştirdim. Yabancı diller öğrendim. Şİmdi freelance olarak çeviri yapıyorum. İstediğim gün ve saatte çalışıyorum. Bunları hayatın bitmediğini ve her şeyin kötü gitmeyeceğini anlamanız için yazdım. Ancak kendinizi ve algılarını değiştirmeniz gerekiyor yoksa hiçbir şey değişmez.
