Tüp mide ameliyatım ve annem…

Arkadaşlar siz iyi misiniz yaaa? Gerçekten hakaret ağzıma geldi de yazmıyorum

Ulan gününü almış kadın kararını vermiş ne biçim şeyler yazıyorsunuz?

Gerçekten pesss yok ninem öldü yok ebem öldü şu oldu bu oldu.

Doğumun bile riski var hemde milyon tane komplikasyon sayılır ama ne yapılmaz hamile kadına anlatılmaz. ( hoş onu yapan mallar da bol)

Ayyy delirdim ya internetim gidiyor çıkayım da yazık boşa gitmesin.
Doğum ile bu operasyonu birbiri ile kıyaslamışsınız ama aynı şey değil.Hamile kadına "doğum riskli ağzından çıkar bebeği şekerim " diyemeyiz ama konu sahibine "bu müdehale düşündüğün kadar risksiz bir ameliyat değil..benim de çevremde 20 kg zayıflayacağım diye bu şekilde ameliyat olup daha büyük sağlık sorunları yaşayan oldu ..tüm riskleri biliyor ve kabul ediyor musun?" veya " ben de aynı kilo sorunlarını yaşıyorken şu yöntemle verdim" diyebiliriz. Şuda bir gerçek ki televizyonda ve sosyal medyada bu riskli ameliyat sanki kuaförde saç kestirmek gibi sunuyor ..aynı şekilde pek çok estetik müdahaleyi " mutlaka olmalıymış" gibi sunup bir pazarı besleyen pek çok ısmarlama haberi her gün tv den izliyorum.Her müdehale sanki hiç riski yokmuşçasına ol kurtul şeklinde sunuluyor.Konu sahibi olmak istiyorsa tabiki olacak..ama sonucu istediği gibi gitmezse sonuçlarına katlanmayı göze alarak olacak.
 
Teşekkür ederim ailecek çok üzgünüz bu acının maalesef tarifi yok anneme de haksız demiyorum sadece bu kadar kırıcı olması beni çok üzüyor
Üzüntüden ve/veya vazgecmeniz icin olumsuz seyler soylemistir..anneniz sizi cok seviyor ve cok iyi biri.
 
Evet korkularım daha çok katmerlendi iyice çaresiz hissediyorum şuan
Karar vermişsiniz bütün riskleri alarak. Bu kiloda obez olarak yaşamakla da upuzun bir ömrünüz olmayacak biliyorsunuz. Şekerden, kalp krizinden ölebilirsiniz. Karar verdiyseniz olun. Mutlu yaşamak hakkınız. Aynaya bakınca güzel bir vücut görmek hakkınız. Şişmanlık çirkinlik değildir. Mutsuz oldugunuz için böyle yazıyorum.
 
Doğum ile bu operasyonu birbiri ile kıyaslamışsınız ama aynı şey değil.Hamile kadına "doğum riskli ağzından çıkar bebeği şekerim " diyemeyiz ama konu sahibine "bu müdehale düşündüğün kadar risksiz bir ameliyat değil..benim de çevremde 20 kg zayıflayacağım diye bu şekilde ameliyat olup daha büyük sağlık sorunları yaşayan oldu ..tüm riskleri biliyor ve kabul ediyor musun?" veya " ben de aynı kilo sorunlarını yaşıyorken şu yöntemle verdim" diyebiliriz. Şuda bir gerçek ki televizyonda ve sosyal medyada bu riskli ameliyat sanki kuaförde saç kestirmek gibi sunuyor ..aynı şekilde pek çok estetik müdahaleyi " mutlaka olmalıymış" gibi sunup bir pazarı besleyen pek çok ısmarlama haberi her gün tv den izliyorum.Her müdehale sanki hiç riski yokmuşçasına ol kurtul şeklinde sunuluyor.Konu sahibi olmak istiyorsa tabiki olacak..ama sonucu istediği gibi gitmezse sonuçlarına katlanmayı göze alarak olacak.
Hamilelikle ilgisi yok evet bence de. Zor durumda kalmadigim surece ameliyat olamam ya. Cok korkuyorum ben. Allah saglik versin hepimize.
 
Evet eşime çok yükleniyor sen onu öyle görüp sevdin şimdi niye izin veriyorsun zayıf istiyorsan evlenmeseydin diyor. Eşim daha çok diyabet için olmamı istiyor yıllarırr çabalayıp veremediğimi biliyor ama annem inanmıyor
Peki ben de size sorayım siz bu ameliyatı çocuğunuzun "güzel bir annesi" olsun eşinizin "güzel bir karısı" olsun diye mi oluyorsunuz? Diyabetinize nasıl bir etkisi olacağını gerçekten merak ettiğim için soruyorum çünkü sizin "beslenme ve sağlıklı yaşam " ile ilgili yaptığınız hatalar yanlış adımlar yok diye anlıyorum.Yani kilo probleminiz beslenme şekliniz nedeniyle değilse siz spor yapıp düzenli yaşayan birisiyseniz buna rağmen bu sağlık sorunlarını yaşıyorsanız bu ameliyat sizin sorununuzu nasıl çözecek?
 
Hamilelikle ilgisi yok evet bence de. Zor durumda kalmadigim surece ameliyat olamam ya. Cok korkuyorum ben. Allah saglik versin hepimize.
Konu sahibi korkmayabilir çok istiyor olabilir ve bu ameliyatı olabilir de ama evet olacağı bu ameliyatı nedeniyle ölebilir de 🤷‍♀️
 
Sağlıgınız ıcın sızı ılgılendıren bu ameliyat ıcın annenız cok korkuyor. Tum hırcınlıgı sevgıden. Benım teyzemde evladı ıcın aynı korkuyu yasamıstı. Cok ıyı doktor cok oahalı hastane ama cok uzun sure yogun bakımda kaldı. Altı ay sonra anca kendı ıhtıyaclarını gıderebılecek hale geldı. 110 kılo olan kız su an 40 kilo kılo almaya calısıyor. Ama bu rıskler dusuk rıskle hepsınde rısk var. Dogal yolla olmuyorsa ben denerdım
 
Annenizde böyle bir kaygı bozukluğu var demek ki kayıplar da travma olmuş onda. Ondan illa ki destek ve onay beklemeyin, o şu anda böyle bir desteği ve onayı verecek psikolojik durumda değil demek ki. Onu anlayışla karşılayın ama siz de bildiğinizi yapın. Bu sizin hayatınız sonuçta, sizin bedeniniz ve sizin kararınız. Bunu da kendi sağlığınız için yapıyorsunuz sonuçta. Kilo ve diyabet uzun vadede ciddi hastalıklara vesile oluyor. Doktorunuza güveniyorsanız, hastane de tam teşekkülü bir hastane ise korkmayın. Ancak tıp merkezi vb değil, tam teşekküllü bir hastane olması önemli çünkü anestezi alacaksınız ve bedeninizin anesteziye vereceği tepkiyi bilmiyorsunuz. Geçmiş olsun.
 
Çok özür dileyerek soruyorum, daha önce kendi çabanızla 26 kilo vermişsiniz, sonra tekrar aldım diyorsunuz.Yani almanız gerekenden fazla kalori almasanız verdiğiniz kiloları geri almazdınız.Şimdi ameliyattan sonra da yine yediklerinize dikkat etmeniz gerekecek, eğer dikkat etmezseniz yini kilo almaya başlayacaksınız. 103 kilo da verilemeyecek bir kiloymuş gibi gelmedi bana. Ama siz kararınızı vermişsiniz zaten, o sebeple umarım her şey gönlünüzce olur, bol şans diliyorum.
 
Gecenin bu saatinde uykularımı kaçıran bir derdim var sizlerin fikirlerini almak istiyorum zira ben içinden çıkamıyorum artık. Bu ayın sonunda başlıktada yazdığım gibi tüp mide ameliyatım var. Ergenliğimden beri obez olmam ve bu sorunu artık çözememem sonucu bu kararı aldım. Ayrıca diyabetim var ve bu ameliyatla %80-90 bir oranla iyileşecek. Senelerce diyet spor denemediğim yol kalmadı bu kararı kolay vermedim şuan güncel kilom 103 ve diyabetim de gittikçe kötüleşiyor. Doktorumu çok araştırdım çok doktorla görüştüm ve içime sinen tek doktor oldu. O kadar mutluydum ve ümitliydim ki yaşadığım onca kötü süreçten sonra içimde bir umut filizlenmişti.

Sorunsa annemin yaklaşımı. Masada kalırsın ölürsün televizyona çıkıyor hep insanlar ölüyor inşallah olamazsın kocan nasıl izin veriyor zayıf kadın istiyorsa gitsin bulsun gibi cümleler kuruyor. O kadar üzüldüm kırıldım ki. Bir hayırlısı olsun deyip geçmek çok zor olmamalıydı. 32 yaşında kocaman insanım. Annemi de anlıyorum yakın zamanda babamı ve abimi kaybettik. Fakat yaklaşıkı o kadar kırıcı ki. Bende bu şans varken sende ölürsün ben yine acı çekerim oğlunu da düşünmüyorsun sen nasıl annesin sana bisey olsa ben üzülürüm kocam üzülmez hayatına bakar vs diyor. Ruhen bütün direncim düştü sanki. Baştaki o sevincim o heyecanım yerini ya gerçekten ölürsem korkusuna bıraktı.

Şu hayatta hiçbir zaman kendi tercihlerimi yapamadım. Hep aileme bağımlı yaşadım ve kararlar hep onlara göre verildi. Ne yapacağımı bilemiyorum artık sanki bir kutunun içindeyim debeleniyorum. Azıcık umut etsem sevinsem o da kırılıyor…
İnsanlar duygularını olduğu gibi ifade edemediğinde çok kırıcı olabiliyolar malesef. Anneniz aslında sana bi şey olmasından korkuyorum, o kadar çok korkuyorm ki sağlıklı düşünemiyorum, ailemden iki kişiyi kaybettikten sonra üçüncüyü de kaybedip hepten yalnız kalmaktan ödüm kopuyo demeye çalışıyo ama diyemiyo işte.

Çünkü korku genelde korku olarak yansıtılmaz dışarıya. Kendisi için korku duyan insan bunu neşeyle ya da uçlarda bi umursamazlıkla dışarı vurabilir mesela. Karanlık bi sokaktan geçerken bi yandan içten içe korkmak ama bi yandan da neşeyle yüksek sesle şarkı mırıldanmak gibi.

Başkası için korkuyosanız da bu genelde öfkeyle dışarı vurur. Onlar korkunun kaynagından uzaklasmadıkca da öfke katlanarak büyür. Onları güvende tutmak için her şey mübah görünmeye başlar, onları üzüp incitmek de buna dahil.

O yüzden gördüğünüze değil ötesine bakın, anneniz bi çeşit kaygı bozukluğu içerisinde. Sizi sevmediği, önemsemediği, ihtiyaclarınızı anlamadıgı icin degil kontrol edemedigi kadar cok korktugu icin böyle davranıyor yüksek ihtimalle. Onun kaygılarına teslim olmayın ama sözlerine de cok takılıp alınmayın. Becerebilirseniz bu ruh sağlığı sorunu derinleşmeden yardım almaya ikna etmeye çalışın onu. O zaman hayat her ikiniz icin de daha kolay olacaktır.
 
Doktor evet dediyse, siz de evet diyorsanız olur neden olmasın.
Masada kalacaklara doktor zaten olmaz diyor, dayım 50lik, yılllardır 130kg üstünde doktor olmaz demiş. Dayım şimdi diyet yapıyor bayağı da zayıfladı.

Konuya geleyim hiçbir anne evladının kötülüğünü istemez, belki korktuğu için bu şekilde ifade etmiş. Güzelce konuşup doktorol dedi derseniz sorun olmaz bence.

Eşi meşi boşverin siz ne istiyorsunuz? İstiyorum derseniz yaptırın.
 
Peki ben de size sorayım siz bu ameliyatı çocuğunuzun "güzel bir annesi" olsun eşinizin "güzel bir karısı" olsun diye mi oluyorsunuz? Diyabetinize nasıl bir etkisi olacağını gerçekten merak ettiğim için soruyorum çünkü sizin "beslenme ve sağlıklı yaşam " ile ilgili yaptığınız hatalar yanlış adımlar yok diye anlıyorum.Yani kilo probleminiz beslenme şekliniz nedeniyle değilse siz spor yapıp düzenli yaşayan birisiyseniz buna rağmen bu sağlık sorunlarını yaşıyorsanız bu ameliyat sizin sorununuzu nasıl çözecek?
Güzel bir insan olmak içinde yaptırabilir.
Ameliyat olmama taraftarıyım ama bir dönemim çok kilolu geçtiği için o psikolojinin de ne berbat bir şey olduğunu çok iyi biliyorum.
Bende çok düşündüm bu ameliyatı olmayı çünkü insan her gün aynada kendine baktığında görmek bile istemez hale geliyor.
Dışarı çıkmak, toplum içine karışmak insanların içinde bir lokmayı bile boğazından geçirmek zulüm geliyor insana.
Ne yazık ki iradene sahip çık demek çok kolay ama çıkabilmek öyle zor ki.
Haa imkansız değil ama sırf bunu yapamadığı için tüm risklerini göze alarak ameliyat olmaya karar veren birini bu düşünceleri ile de yargılamamalıyız.
Umarım olmadan çözüm yolu bulur ama eğer olursa da inşaALLAH sorunsuz atlatıp hem güzel bir görüntüye hem de sağlıklı bir hayata kavuşur.
 
Gecenin bu saatinde uykularımı kaçıran bir derdim var sizlerin fikirlerini almak istiyorum zira ben içinden çıkamıyorum artık. Bu ayın sonunda başlıktada yazdığım gibi tüp mide ameliyatım var. Ergenliğimden beri obez olmam ve bu sorunu artık çözememem sonucu bu kararı aldım. Ayrıca diyabetim var ve bu ameliyatla %80-90 bir oranla iyileşecek. Senelerce diyet spor denemediğim yol kalmadı bu kararı kolay vermedim şuan güncel kilom 103 ve diyabetim de gittikçe kötüleşiyor. Doktorumu çok araştırdım çok doktorla görüştüm ve içime sinen tek doktor oldu. O kadar mutluydum ve ümitliydim ki yaşadığım onca kötü süreçten sonra içimde bir umut filizlenmişti.

Sorunsa annemin yaklaşımı. Masada kalırsın ölürsün televizyona çıkıyor hep insanlar ölüyor inşallah olamazsın kocan nasıl izin veriyor zayıf kadın istiyorsa gitsin bulsun gibi cümleler kuruyor. O kadar üzüldüm kırıldım ki. Bir hayırlısı olsun deyip geçmek çok zor olmamalıydı. 32 yaşında kocaman insanım. Annemi de anlıyorum yakın zamanda babamı ve abimi kaybettik. Fakat yaklaşıkı o kadar kırıcı ki. Bende bu şans varken sende ölürsün ben yine acı çekerim oğlunu da düşünmüyorsun sen nasıl annesin sana bisey olsa ben üzülürüm kocam üzülmez hayatına bakar vs diyor. Ruhen bütün direncim düştü sanki. Baştaki o sevincim o heyecanım yerini ya gerçekten ölürsem korkusuna bıraktı.

Şu hayatta hiçbir zaman kendi tercihlerimi yapamadım. Hep aileme bağımlı yaşadım ve kararlar hep onlara göre verildi. Ne yapacağımı bilemiyorum artık sanki bir kutunun içindeyim debeleniyorum. Azıcık umut etsem sevinsem o da kırılıyor…
Annenizin endişelerini anlıyorum, haberlerde görüyoruz, ki benim bir tanıdığımızın abisi vefat etti ameliyattan sonra . Bu obezite ameliyatları sanki sihirli değmekmiş gibi anlatılıyor ama sonrası oldukta zorlayıcı, sıvı beslenmek zorunda kalmak , vitamin eksikliği gibi. Ayrıca siz soruna odaklanmadan , çözüme ulaşmaya çalışıyor gibisiniz. Siz neden bu kadar çok yemek yiyorsunuz, bunun altındaki psikolojik nedeni araştırınız mi , öfkeniz mi var, kızgın misiniz, bu obezite alkol ve uyuşturucu bağımlılığı gibi psikolojik yardım almalısınız. Bir gazete haberi okumuştum, bu obezite ameliyatından sonra baklavayı rondodon geçirip içen hasta varmış, çünkü bağımlılığı aslında bitmedi. O yüzden çok ama çok iyi düşünün.
Hem psikolojik yardım, hem ciddi bir diyet yardımı ile verebilirsiniz.
 
Gecenin bu saatinde uykularımı kaçıran bir derdim var sizlerin fikirlerini almak istiyorum zira ben içinden çıkamıyorum artık. Bu ayın sonunda başlıktada yazdığım gibi tüp mide ameliyatım var. Ergenliğimden beri obez olmam ve bu sorunu artık çözememem sonucu bu kararı aldım. Ayrıca diyabetim var ve bu ameliyatla %80-90 bir oranla iyileşecek. Senelerce diyet spor denemediğim yol kalmadı bu kararı kolay vermedim şuan güncel kilom 103 ve diyabetim de gittikçe kötüleşiyor. Doktorumu çok araştırdım çok doktorla görüştüm ve içime sinen tek doktor oldu. O kadar mutluydum ve ümitliydim ki yaşadığım onca kötü süreçten sonra içimde bir umut filizlenmişti.

Sorunsa annemin yaklaşımı. Masada kalırsın ölürsün televizyona çıkıyor hep insanlar ölüyor inşallah olamazsın kocan nasıl izin veriyor zayıf kadın istiyorsa gitsin bulsun gibi cümleler kuruyor. O kadar üzüldüm kırıldım ki. Bir hayırlısı olsun deyip geçmek çok zor olmamalıydı. 32 yaşında kocaman insanım. Annemi de anlıyorum yakın zamanda babamı ve abimi kaybettik. Fakat yaklaşıkı o kadar kırıcı ki. Bende bu şans varken sende ölürsün ben yine acı çekerim oğlunu da düşünmüyorsun sen nasıl annesin sana bisey olsa ben üzülürüm kocam üzülmez hayatına bakar vs diyor. Ruhen bütün direncim düştü sanki. Baştaki o sevincim o heyecanım yerini ya gerçekten ölürsem korkusuna bıraktı.

Şu hayatta hiçbir zaman kendi tercihlerimi yapamadım. Hep aileme bağımlı yaşadım ve kararlar hep onlara göre verildi. Ne yapacağımı bilemiyorum artık sanki bir kutunun içindeyim debeleniyorum. Azıcık umut etsem sevinsem o da kırılıyor…
halam ve yakın arkadaşım oldu , ikisisnede sıkı diyet verdiler. hatta arkadaşıma spor denildi sarkma olmasın diye .
arkadaşım 75 kiloya kadar indi . amam yemiyor spor yapıyor. şöyle cümle kullandı gerek yokmuş amemeliyete . yiyebiliyor yiyince kilo alıyor .

halam ise 130 dan 100 kiloya indi , midesinin büyüdüdğünü söyledi : 100 kiloda kaldı grek yok yani amelita , yemiyeceksin
 
Gecenin bu saatinde uykularımı kaçıran bir derdim var sizlerin fikirlerini almak istiyorum zira ben içinden çıkamıyorum artık. Bu ayın sonunda başlıktada yazdığım gibi tüp mide ameliyatım var. Ergenliğimden beri obez olmam ve bu sorunu artık çözememem sonucu bu kararı aldım. Ayrıca diyabetim var ve bu ameliyatla %80-90 bir oranla iyileşecek. Senelerce diyet spor denemediğim yol kalmadı bu kararı kolay vermedim şuan güncel kilom 103 ve diyabetim de gittikçe kötüleşiyor. Doktorumu çok araştırdım çok doktorla görüştüm ve içime sinen tek doktor oldu. O kadar mutluydum ve ümitliydim ki yaşadığım onca kötü süreçten sonra içimde bir umut filizlenmişti.

Sorunsa annemin yaklaşımı. Masada kalırsın ölürsün televizyona çıkıyor hep insanlar ölüyor inşallah olamazsın kocan nasıl izin veriyor zayıf kadın istiyorsa gitsin bulsun gibi cümleler kuruyor. O kadar üzüldüm kırıldım ki. Bir hayırlısı olsun deyip geçmek çok zor olmamalıydı. 32 yaşında kocaman insanım. Annemi de anlıyorum yakın zamanda babamı ve abimi kaybettik. Fakat yaklaşıkı o kadar kırıcı ki. Bende bu şans varken sende ölürsün ben yine acı çekerim oğlunu da düşünmüyorsun sen nasıl annesin sana bisey olsa ben üzülürüm kocam üzülmez hayatına bakar vs diyor. Ruhen bütün direncim düştü sanki. Baştaki o sevincim o heyecanım yerini ya gerçekten ölürsem korkusuna bıraktı.

Şu hayatta hiçbir zaman kendi tercihlerimi yapamadım. Hep aileme bağımlı yaşadım ve kararlar hep onlara göre verildi. Ne yapacağımı bilemiyorum artık sanki bir kutunun içindeyim debeleniyorum. Azıcık umut etsem sevinsem o da
Neden ameliyat olacağınızı söylediniz ki? Ben burun ameliyatı olacağım zaman başıma geleceği bildiğim için hastaneye gidip yattım, ameliyatımı oldum çıktım. Çocuklar da okuldaydı, eşim gitti çocukları alıp anneme bıraktı. Dimam ameliyat oldu çocuklar sizde kalsın bugün dedi. Bitti gitti. Eşiniz destek oluyormuş ne güzel. Gerisini takmayın. Sizin enerjinizi düşürecek insanlara haber vermek zorunda değilsiniz.
 
Gecenin bu saatinde uykularımı kaçıran bir derdim var sizlerin fikirlerini almak istiyorum zira ben içinden çıkamıyorum artık. Bu ayın sonunda başlıktada yazdığım gibi tüp mide ameliyatım var. Ergenliğimden beri obez olmam ve bu sorunu artık çözememem sonucu bu kararı aldım. Ayrıca diyabetim var ve bu ameliyatla %80-90 bir oranla iyileşecek. Senelerce diyet spor denemediğim yol kalmadı bu kararı kolay vermedim şuan güncel kilom 103 ve diyabetim de gittikçe kötüleşiyor. Doktorumu çok araştırdım çok doktorla görüştüm ve içime sinen tek doktor oldu. O kadar mutluydum ve ümitliydim ki yaşadığım onca kötü süreçten sonra içimde bir umut filizlenmişti.

Sorunsa annemin yaklaşımı. Masada kalırsın ölürsün televizyona çıkıyor hep insanlar ölüyor inşallah olamazsın kocan nasıl izin veriyor zayıf kadın istiyorsa gitsin bulsun gibi cümleler kuruyor. O kadar üzüldüm kırıldım ki. Bir hayırlısı olsun deyip geçmek çok zor olmamalıydı. 32 yaşında kocaman insanım. Annemi de anlıyorum yakın zamanda babamı ve abimi kaybettik. Fakat yaklaşıkı o kadar kırıcı ki. Bende bu şans varken sende ölürsün ben yine acı çekerim oğlunu da düşünmüyorsun sen nasıl annesin sana bisey olsa ben üzülürüm kocam üzülmez hayatına bakar vs diyor. Ruhen bütün direncim düştü sanki. Baştaki o sevincim o heyecanım yerini ya gerçekten ölürsem korkusuna bıraktı.

Şu hayatta hiçbir zaman kendi tercihlerimi yapamadım. Hep aileme bağımlı yaşadım ve kararlar hep onlara göre verildi. Ne yapacağımı bilemiyorum artık sanki bir kutunun içindeyim debeleniyorum. Azıcık umut etsem sevinsem o da kırılıyor…
Boyle sanki daha mi iyi
Diyabette olumcul bi hastalik malesef
Benim halam diyabetin neden oldugu sebeplerden hayatini kaybetti
Annenize bunlari guzel bir dille anlatin
Esinizi boswerin onun icin degil kendin ve oglun icin bu ameliyat sart cnm
Ustelik drlar daha iyi bilir ama oyle masada kalacak kadar bi asiri kilon yok
Allah kolaylik wersin
Umarim hersey gonlunce olurda annende uzulmez sende uzulmezsin
Kilo insani cok yipratan bisey
Ben yeni dogum yaptim suanki kilomu tam bilmiyorum ama tahmini 69 70 ciwari
Tartilmadim dogumdan sonra tartilmakta istemiyorum
Boyumda 169
Gorenler dogum yaptigima inanmiyor ama esim eski halimi bildigi icin arada ima ediyor cok sinir oluyorum
Dolayisi ile esin bisey diyince takmamak mumkun degil malesef
Umarim istedigin dos gorunuse kavuşursun
 
Gecenin bu saatinde uykularımı kaçıran bir derdim var sizlerin fikirlerini almak istiyorum zira ben içinden çıkamıyorum artık. Bu ayın sonunda başlıktada yazdığım gibi tüp mide ameliyatım var. Ergenliğimden beri obez olmam ve bu sorunu artık çözememem sonucu bu kararı aldım. Ayrıca diyabetim var ve bu ameliyatla %80-90 bir oranla iyileşecek. Senelerce diyet spor denemediğim yol kalmadı bu kararı kolay vermedim şuan güncel kilom 103 ve diyabetim de gittikçe kötüleşiyor. Doktorumu çok araştırdım çok doktorla görüştüm ve içime sinen tek doktor oldu. O kadar mutluydum ve ümitliydim ki yaşadığım onca kötü süreçten sonra içimde bir umut filizlenmişti.

Sorunsa annemin yaklaşımı. Masada kalırsın ölürsün televizyona çıkıyor hep insanlar ölüyor inşallah olamazsın kocan nasıl izin veriyor zayıf kadın istiyorsa gitsin bulsun gibi cümleler kuruyor. O kadar üzüldüm kırıldım ki. Bir hayırlısı olsun deyip geçmek çok zor olmamalıydı. 32 yaşında kocaman insanım. Annemi de anlıyorum yakın zamanda babamı ve abimi kaybettik. Fakat yaklaşıkı o kadar kırıcı ki. Bende bu şans varken sende ölürsün ben yine acı çekerim oğlunu da düşünmüyorsun sen nasıl annesin sana bisey olsa ben üzülürüm kocam üzülmez hayatına bakar vs diyor. Ruhen bütün direncim düştü sanki. Baştaki o sevincim o heyecanım yerini ya gerçekten ölürsem korkusuna bıraktı.

Şu hayatta hiçbir zaman kendi tercihlerimi yapamadım. Hep aileme bağımlı yaşadım ve kararlar hep onlara göre verildi. Ne yapacağımı bilemiyorum artık sanki bir kutunun içindeyim debeleniyorum. Azıcık umut etsem sevinsem o da kırılıyor…
Canım 103 kilo... Lütfen iyi düşün. Kilolarından kurtulabilirsin. Spora gidebilirsin yüzmeye gidebilirsin diyetisyene gidebilirsin... Maalesef sana en yakından tanıdığım iki kişi hakkında bilgi vereceğim. Bir tanesi tüp mide ameliyatı sonrası bir sürü komplikasyon geçirdi aylarca hastanede yattı ve vefat etti... Diğer tanıdığım şuan bir sürü mide sıkıntısı çekiyor. Sürekli kusuyor. Sürekli bir sürü hap kullanıyor. Ve şu sıralar kusmalarında kan geliyor. Yine bir operasyon söz konusu... Bir lokmayı bile doğru düzgün yiyemiyor. Lütfen otur iyice düşün. Yabancı bir program vardı. Onda bile doktor 300 kilo civarlarında olsalar bile bu ameliyatı kolay kolay yapmıyordu bazı şartları oluyordu. 103 kilodan bahsediyorsun. Ki bu fazla değil... Yaşam koçundan destek alabilirsin. Ameliyattan başka bir sürü çözüm var. Lütfen iyi düşün...
 
Peki ben de size sorayım siz bu ameliyatı çocuğunuzun "güzel bir annesi" olsun eşinizin "güzel bir karısı" olsun diye mi oluyorsunuz? Diyabetinize nasıl bir etkisi olacağını gerçekten merak ettiğim için soruyorum çünkü sizin "beslenme ve sağlıklı yaşam " ile ilgili yaptığınız hatalar yanlış adımlar yok diye anlıyorum.Yani kilo probleminiz beslenme şekliniz nedeniyle değilse siz spor yapıp düzenli yaşayan birisiyseniz buna rağmen bu sağlık sorunlarını yaşıyorsanız bu ameliyat sizin sorununuzu nasıl çözecek?
Çocuğuma sağlıkla bir anne olabilmek için istiyorum güzellik veya zayıflık elbette her insan için önemli ama şuan benim önceliğim sağlığım. Neredeyse bütün sülalem diyabet babam önce gözlerini sonra böbreklerini kaybetti beynine pıhtı attı çok zor şeyler yaşadı üstelik çok zayıftı ve dikkatte ederdi ona rağmen bunları yaşadı ve diyalize bile giremeden vefat etti. Anneminde üzüntüden ve şekerden dolayı gözleri etkilendi şimdi onun tedavisini yaptırıyorum. Hayatım hep hastanelerde ailem için çabalayarak geçti. Üstüne birde hemşireyim insanların bu diyabet yüzünden neler yaşadıklarını gözlerimle görüyorum. Korkuyorum böyle olmaktan. Oğluma da aynı şeyleri yaşatmak istemiyorum. Sağlıklı bir annesi olsun istiyorum. Elbette ileride neler yaşayacağımızı bilemeyiz ama şimdilik yaşadığım sorunun bir tedavisi var. Ameliyatla aldığımız besinlerin emilim süreleri ve şekli değişiyor. Vücut şekeri tamamen kullanamadan atılıyor. Kısaca böyle söyleyeyim. Yani az yemekle boğazı tutmakla ilgisi yok maalesef bazen diyabetin. Kimse tam olarak anlamıyor. Ya yargılıyor ya o ölmüş bu sakat kalmış diyor. Bu ameliyatla tüm ilaçlardan kurtulan insanlar var. Ama bu korkuyla nasıl başedeceğimi bilmiyorum şuan. Keşke hiçkimseyle paylaşmasaydım olduktan sonra öğrenselerdi
 
Annenizde böyle bir kaygı bozukluğu var demek ki kayıplar da travma olmuş onda. Ondan illa ki destek ve onay beklemeyin, o şu anda böyle bir desteği ve onayı verecek psikolojik durumda değil demek ki. Onu anlayışla karşılayın ama siz de bildiğinizi yapın. Bu sizin hayatınız sonuçta, sizin bedeniniz ve sizin kararınız. Bunu da kendi sağlığınız için yapıyorsunuz sonuçta. Kilo ve diyabet uzun vadede ciddi hastalıklara vesile oluyor. Doktorunuza güveniyorsanız, hastane de tam teşekkülü bir hastane ise korkmayın. Ancak tıp merkezi vb değil, tam teşekküllü bir hastane olması önemli çünkü anestezi alacaksınız ve bedeninizin anesteziye vereceği tepkiyi bilmiyorsunuz. Geçmiş olsun.
Hastane ismi verebilir miyiz bilmiyorum ama medicalparkta olacağım olursam doktorumda doçent
 
X